Ἡ συγκινητική συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ ἕναν ἄνθρωπο τυφλό εἶναι τό θέμα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἡ ὁποία εἶναι γιά φέτος καί ἡ τελευταία τῆς σειρᾶς τῶν περικοπῶν τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ.
Πληροφορούμαστε σχετικά μέ ἕναν ἄνθρωπο δυστυχή, ὁ ὁποῖος εἶχε μέν τήν τύχη νά γεννηθεῖ ὑγιής, μέ τό δῶρο τῆς ὅρασης νά τοῦ προσφέρει τή δυνατότητα νά χαίρεται τόν κόσμο, τή δημιουργία, τήν ὀμορφιά τῆς φύσης, τά πρόσωπα τῶν συνανθρώπων του, καί νά κατανοεῖ ἔτσι καλύτερα τή χαρά καί τή θλίψη τους, ἀλλά καί νά τοῦ δίνει τήν εὐκαιρία νά συμμετέχει σέ αὐτές φιλάδελφα καί θεραπευτικά.
Ὅμως δέν τοῦ ἀπομένει πλέον παρά μόνο ἡ ξεθωριασμένη ἀνάμνηση συνανθρώπων, βιωμάτων, ἐμπειριῶν πού τοῦ παρουσιάσθηκαν μέσα ἀπό τήν εὐλογημένη αἴσθηση τῆς ὅρασης. Αὐτό ἔγινε ἐπειδή αὐτός ὁ ἄνθρωπος γιά κάποιο λόγο, πού δέν ἀναφέρεται στό ἱερό Εὐαγγέλιο, κάποτε τυφλώθηκε, ἔχασε τό φῶς του, βυθίστηκε σέ ἕνα ἀθέλητο σκοτάδι. Τό γεγονός αὐτό ἀσφαλῶς τόν ἀπομόνωσε κοινωνικά καί εἶχε ψυχολογικές ἐπιπτώσεις στήν ὕπαρξή του.
Ἡ πνευματική ὅραση
Παρά τήν ἀδυναμία του ὅμως, ὁ τυφλός τῆς περικοπῆς ἀντιλαμβάνεται τήν παρουσία τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ στόν τόπο τῆς κατοικίας του: «Ὅταν ἄκουσε τόν θόρυβο τοῦ λαοῦ πού περνοῦσε, ρώτησε τί νά ᾿ναι τάχα αὐτά πού ἄκουγε, τοῦ ἀνήγγειλαν δέ ὅτι ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος περνοῦσε ἀπό ἐκεῖ καί τότε αὐτός ἔβγαλε φωνή δυνατή καί ἔλεγε· Ἰησοῦ, ἀπόγονε τοῦ Δαυίδ, ἐλέησέ με». Νά λοιπόν, πού ἡ τυφλότητα τῶν φυσικῶν ὀφθαλμῶν του δέν ἔγινε ἐμπόδιο γιά τήν ὁμολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ, τήν ἀναγνώρισή του ὡς ἀπογόνου τοῦ Δαυίδ καί ὡς κηρυχθέντος ἀπό τούς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Γιά μία ἀκόμη φορά ἕνας ταπεινός καί ἀδύναμος ἄνθρωπος, ἀνήμπορος καί ἀσθενής, ἴσως ἐλλιποῦς μορφώσεως καί παιδείας, σχεδόν περιθωριακός γιά τά σκληρά θέσμια τῆς ἐποχῆς, γίνεται κήρυκας τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ζητάει νά τόν ἐλεήσει. Συμβαίνει σέ αὐτόν ἐκεῖνο πού οἱ σκληρόκαρδοι καί πολυμαθεῖς ἄρχοντες τοῦ Ἰσραήλ, οἱ ὁποῖοι εἶχαν σέ ἄριστη λειτουργία ὅλες τους τίς αἰσθήσεις, ἀρνοῦνταν πεισματικά νά συμβεῖ ἐντός τους. Ποιό δηλαδή; Νά δεχθοῦν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ στή ζωή τους, ἀπό τόν ἴδιο μάλιστα τόν Θεό πού ἀπό ἀγάπη κατέβηκε στή γῆ γιά νά τούς τό προσφέρει!
Σωματική καί πνευματική τυφλότητα
Βλέπουμε λοιπόν νά διαμορφώνονται συμπερασματικά ἀπό τή μελέτη τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς δύο εἰδῶν καταστάσεις, σωματικῆς καί πνευματικῆς ὑγείας, μέ δύο ὄψεις ἡ καθεμία ἀπό αὐτές. Ἡ πρώτη ἔχει νά κάνει μέ τήν ὑγεία τοῦ σώματος· ὅταν τό σῶμα θάλλει, ὅλες οἱ αἰσθήσεις τοῦ ἀνθρώπου λειτουργοῦν, χωρίς ὅμως νά εἶναι δεδομένο ὅτι μπορεῖ νά βλέπει τόν κόσμο καί τά πράγματα «καθώς ἐστι». Ὅταν πάλι ἡ ὑγεία τοῦ σώματος παύει νά εἶναι καλή, τότε ὁ ἄνθρωπος ὑποφέρει καί πονάει, χωρίς καί πάλι νά εἶναι δεδομένο ὅτι ἡ ἀσθένειά του τοῦ στερεῖ τήν εὐαισθησία, τήν ἀντίληψη καί τήν εὐθυκρισία γιά ὅσα συμβαίνουν γύρω του. Πόσοι ἅγιοι μέ ἀμέτρητο πλῆθος ἀσθενειῶν δέν παρέμεναν πάντοτε σταθεροί στό χρέος καί στή διακονία τους, δίνοντας μάλιστα σπουδαία βοήθεια σέ πλῆθος ὑγιῶν πού προσέτρεχαν στή σκέπη τους;
Ὁ Χριστός στό τέλος τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς χορηγεῖ ἁπλόχερα τήν ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας στόν βασανισμένο ἄνθρωπο. Τοῦ δίνει καί πάλι τό φῶς του, τόν καθιστᾶ ἱκανό μέ τρόπο θαυματουργικό νά ἀναβλέψει. Μένει σέ ἐκεῖνον νά ζήσει τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του φωτισμένος ἀπό τό φῶς τῆς συνάντησής του μέ τόν Χριστό, μή ἐπιτρέποντας σέ κανένα σκοτάδι νά μειώσει αὐτό τό φῶς.
Καθώς ὑποκύπτουμε καί ἐμεῖς καθημερινῶς σέ ποικίλες ἐφάμαρτες καί προβληματικές ἐπιλογές, θά μπορούσαμε νά ἀποδώσουμε τό γεγονός σέ ἕνα εἶδος πνευματικῆς τυφλότητας. Ἡ συμμετοχή μας στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας προσφέρει σέ ὅλους μας τή δυνατότητα νά ἀναβλέψουμε καί νά θεραπευθοῦμε μέ τή σωστική ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας.
Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.
http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2022/04_2022(3582).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου