Προσοχή στό «ὄχημα»!!!

  Ἕνας τύπος μέ μοτοσυκλέτα πάει νά περάσει τά σύνορα. Βαστάει στούς ὤμους του δύο σάκους, πού τούς ἰσορροπεῖ μέ μεγάλη μαεστρία. 

- Τί ἔχεις στούς σάκους; Ρωτάει ὁ φρουρός.

- Ἄμμο! Ἀπαντάει ὁ τύπος. 

Ὁ φρουρός τόν κατεβάζει ἀπό τή μοτοσυκλέτα καί ψάχνει τούς σάκους. Καί εἶναι γεμάτοι …ἄμμο! 

Ὁ τύπος τά μαζεύει, ἀνεβαίνει στή μοτοσυκλέτα καί ἐξαφανίζεται. 

Μετά ἀπό μία ἀκριβῶς ἑβδομάδα, τήν Πέμπτη, ἐμφανίζεται καί πάλι ὁ τύπος στά σύνορα. Πάλι τά ἴδια … - Τί ἔχεις ἐκεῖ; Ρωτάει ὁ φρουρός.

 - Ἄμμο! Ἀπαντάει ὁ τύπος. - Κατέβα νά σέ ψάξουμε. Λέει ὁ φρουρός. 

Τά ἴδια … Τίποτα! Μόνο ἄμμος! … Καί ὁ τύπος ἀνεβαίνει στή μοτοσυκλέτα καί φεύγει. 

Κάθε Πέμπτη, ἐπί ἕξι μῆνες, τό ἴδιο σκηνικό. Οἱ ἔρευνες συνεχίζονται. Ὅμως, … ἄμμος! 

Τελικά, μετά τούς ἕξι μῆνες δέν ξαναφάνηκε ὁ τύπος. 

Ἀλλά, νά! μιά βραδιά σ’ ἕνα bar τῆς συνοριακῆς τους πόλης, ὁ φρουρός πέφτει πάνω στόν γνωστό τύπο, πού εἶναι μισομεθυσμένος. Τόν πλησιάζει. Τόν κερνάει κι ἄλλο ποτό καί τοῦ λέει φιλικά:

 -Φίλε, μᾶς ἔχεις τρελάνει. Ξέρουμε ὅτι κάτι περνοῦσες λαθραία, διαβαίνοντας κάθε φορά τά σύνορα. Πές μου καί δέν θά τό πῶ σέ κανέναν … Καί τά ποτά δικά μου. Μόνο πές μου τί περνοῦσες τόσους μῆνες, κάθε Πέμπτη; 

Καί, θές τό ποτό - θές ἡ φιλική ἀτμόσφαιρα, ὁ τύπος ἀπαντάει: 

-Μοτοσυκλέτες (!!!)

Ἄν τό δοῦμε αὐτό τό ἐπεισόδιο στόν χῶρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ὑπάρχουν ἀσφαλῶς κάποιες ἀναλογίες. Ἡ πνευματική ζωή εἶναι μιά «ἀκροβασία», ἀφοῦ κινδυνεύουν νά ἔρθουν τά πάνω κάτω, ἀπό στιγμή σέ στιγμή. 

 Πρέπει νά ἔχουμε τά μάτια μας ὀρθάνοιχτα. Νά μήν προσέχουμε ἐπιπόλαια, ἀλλά ὁλόπλευρα. Ὄχι μόνο «τά τσουβάλια μέ τήν ἄμμο», ἀλλά καί κάποια πού δέν φαίνονται μέ τήν πρώτη ματιά. Καί ἡ παραμικρή πτυχή πρέπει νά ἔχει τή βαρύτητα πού τῆς ἀναλογεῖ. 

Ὁ Ἀντίπαλός μας, ὁ Διάβολος, ὡς πνεῦμα, δέν κοιμᾶται ποτέ. Ἔτσι, σκαρφίζεται διάφορα τεχνάσματα, γιά νά περάσει λαθραῖα στό ἔδαφός μας, στή ζωή μας. Κάποτε χρησιμοποιεῖ τρόπους καί μεθόδους πού ἐκπλήσσουν καί τούς πιό ἔμπειρους πνευματικούς καθοδηγητές.

Γιά τόν «γλυκύτατο» Ἅγιο Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, πού ἀπαντοῦσε μέ θαυμαστή προσήνεια στά ἐρωτήματα τῶν ἐπισκεπτῶν του, διηγοῦνται ὅτι, ὅταν τοῦ εἶπαν μιά μέρα: «Πές μας κάτι, πάτερ, γιά τόν Διάβολο», ὁ Ἅγιος ἀπάντησε μονολεκτικά: «Εἶναι ἀποτρόπαιος!» καί ἄλλαξε θέμα. 

Τά μέσα μέ τά ὁποῖα ἐκδηλώνει ὁ Διάβολος τό μέγεθος τῆς κακίας του εἶναι ἀναρίθμητα. 

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἀναφέρει ἕνα τέτοιο «ὄχημα». Λέει: «Τό ὄχημα τοῦ Σατανᾶ εἶναι ἡ σύγχυση». Ὅταν εἴμαστε συγχυσμένοι, δέν δίνουμε προσοχή στό «ὄχημα», στόν δικό μας ἐγωϊσμό καί τή δική μας ἀλαζονική συμπεριφορά, παρά κοιτάζουμε μόνο «στά τσουβάλια μέ τήν ἄμμο». Ἑστιάζουμε, δηλαδή, στίς ἀτέλειες καί τά λάθη τοῦ ἄλλου, σέ κάποιο «ὑποτονικό» χαιρέτισμα, σέ κάποιο «εἰρωνικό» χαμόγελο, σέ κάποιο «στραβό» βλέμμα. Καί, κάπως ἔτσι, περνάει λαθραῖα ὁ τρισκατάρατος μέσα μας καί ἁλωνίζει ἀνενόχλητος στή ζωή μας. 

Βέβαια, μήν ἀρχίσουμε τά «Τίποτα δέν γίνεται! …», «Εἴμαστε χαμένοι ἀπό χέρι, ἀφοῦ εἶναι τόσο πανοῦργος!». Ὀφείλουμε νά ἑστιάζουμε σωστά τίς προσπάθειές μας καί νά δίνουμε στίς ἀπατεωνιές του τή βαρύτητα καί τή σοβαρότητα πού τούς πρέπει. Ἐκμεταλλευόμενοι τή σοφία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, πού κατεξευτέλισαν μέ τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ καί τήν ταπείνωση κάθε δαιμονική πλεκτάνη. Καί, ὄντας τώρα οἱ Ἅγιοι δίπλα στόν Κύριό μας, ἔχουν τή μέγιστη δύναμη, ἀλλά καί τή θέληση νά μᾶς βοηθήσουν. Καί μή μᾶς πιάνει ἡττοπάθεια! Εἶναι βέβαιο πώς σε καμία περίπτωση δέν θά ἐπιτρέψει ὁ Κύριός μας δαιμονικό πειρασμό πάνω ἀπό τίς δυνάμεις μας (Α΄ Κορ. 10, 13).

Νά Τόν παρακαλοῦμε, λοιπόν, νά μᾶς δίνει τή φώτιση καί τή διάκριση, ὥστε νά ἐντοπίζουμε τά «ὀχήματα» τοῦ ἐχθροῦ, πρίν περάσουν τά σύνορα τῆς ψυχῆς μας καί κάνουν ἀνάστατη τή ζωή μας κι ἐμᾶς μᾶς κάνουν παιχνιδάκι καί χλεύη τῶν δαιμονικῶν δυνάμεων.

 Ἀρχιμ. Γρηγόριος Γ. Λίχας

περιοδικό ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ τεύχος 551