Ἔλεγε ὁ Γέροντας χαρακτηριστικά: – Μόνο ἡ καρδιακή προσευχή εἶναι προσευχή, διότι ἔχει πόνο καί φέρνει ἀποτελέσματα. Ἕνα «Κύριε ἐλέησον» μέ πόνο ἰσοδυναμεῖ μέ χίλια «Κύριε ἐλέησον» ἁπλά! Καί νά μήν ἀφήνουμε κάτι νά σταματήσει ἤ καί νά διαταράξει τήν δέηση τῆς καρδιᾶς πρός τόν Θεό. Οὔτε ὅταν συνομιλοῦμε οὔτε ὅταν περπατᾶμε οὔτε ὅταν μᾶς βρίζουν καί μᾶς συκοφαντοῦν. Νά μήν παίρνουμε τόν νοῦ ἀπό τήν καρδιά. Νά εἴμαστε τελείως μονάχοι μέσα στό ταμεῖο τῆς καρδιᾶς μας (ἐξ οὗ καί μοναχός) καί ἄς ὑπάρχει γύρω μας πλῆθος ἀπό κόσμο. Ἡ δέ προσοχή νά εἶναι ἀκοίμητος φρουρός, γιά νά μήν νομίζουμε ὅτι οἱ λογισμοί τοῦ δαίμονα προέρχονται ἀπό τόν Θεό.
Αὐτά ὅμως ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ μόνο βιωματικά νά τά νιώσει καί ποτέ δέν μπορεῖ νά τά καταλάβει γνωσιολογικά, ὅσα βιβλία κι ἄν διαβάσει. Πρότυπο στήν προσευχή μας πρέπει νά ἔχουμε: Τόν ἐκ γενετῆς τυφλό, πού, ὅσο τοῦ ἔλεγαν νά σωπάσει, αὐτός τόσο περισσότερο ἔκραζε νά τόν ἐλεήσει ὁ Κύριος. Τήν Χαναναία, ἡ ὁποία «μέ νύχια καί μέ δόντια» ἁρπάχτηκε ἀπό τόν Κύριο καί Τόν ἐκλιπαροῦσε νά τήν ἐλεήσει (ἐξ οὗ καί ἡ βία στήν εὐχή). Τήν ρήση τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου: «καί ὅ,τι ἄν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω», (ἐξ οὗ καί ἡ εὐχή «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με!»). Τόν ἴδιο τόν Κύριο, πού στό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ὁ ἱδρώτας ἀπό τήν προσευχή ἔτρεχε ὡς σβῶλοι αἵματος (ἐξ οὗ καί ἡ βία στήν προσευχή). Ἀφοῦ μάθουμε νά προσευχόμαστε, ὅποια χάρη κι ἄν μᾶς ἔρθει, ἄς τήν ἀποδώσουμε μέ ἄκρα ταπείνωση στήν ἀγάπη καί στήν πανσωστική πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί σέ καμία περίπτωση στίς ἔντονες δικές μας προσπάθειες, οἱ ὁποῖες σκοπό ἔχουν νά δείξουν ἀποκλειστικά καί μόνο τήν ἀνθρώπινη προαίρεση!
«Πρέπει νά προσευχόμαστε γιά τούς ἄλλους μέ τήν καρδιά μας. Ἕνας ἀναστεναγμός μέσα ἀπό τήν καρδιά μας ἰσοδυναμεῖ μέ προσευχή· μέ ὧρες προσευχῆς μπορῶ νά πῶ». Εἶπε ὁ Γέροντας: «Ὁ ἄνθρωπος νά συναισθάνεται τήν ἁμαρτωλότητά του καί νά ἔχει ἐμπιστοσύνη κι ἐλπίδα στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, διότι αὐτό θά τόν σώσει. Ἔτσι συγκεντρώνεται ὁ νοῦς του κι αἰσθάνεται τήν εὐχή ὡς ἀνάγκη, ὅπως καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ τό αἰσθάνεται ὡς ἀνάγκη. Ἔτσι ἀρχίζει νά λέει: “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλθέ’’, καί ἡ καρδιά του ξεκουράζεται».
(Ἀπό τό βιβλίο τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου