Τραγική ειρωνεία…
Παπα–Ηλίας Υφαντής
«Για να καταλάβεις τι σημαίνει ελευθερία πρέπει να ζήσεις στις τούρκικες φυλακές», έλεγε κάποιος, που μετά τη μικρασιατική καταστροφή είχε ζήσει δυο χρόνια σ’ αυτές.
Οπωσδήποτε όμως κάτι ξέρουν από σκλαβιά κι αυτοί που έζησαν την τετράχρονη γερμανική κατοχή. Κι ασφαλώς πολύ περισσότερα αυτοί που έζησαν την 400χρονη τούρκικη σκλαβιά. Κι ακόμη περισσότερο αυτοί που για χιλιάδες χρόνια έζησαν τη σκλαβιά της αμαρτίας, που κάνει τη ζωή του ανθρώπου αδιέξοδη και ανυπόφορη. Γιατί είναι καθολική και δηλητηριάζει ολόπλευρα την ανθρώπινη ύπαρξη.
Άλλωστε ας μην ξεχνούμε πως η 25η Μαρτίου, εκτός από εθνική, είναι και θρησκευτική γιορτή. Που μάλιστα κουβαλάει άκρως επαναστατικά μηνύματα, εκπορευόμενα απ’ το Ευαγγέλιο, που κηρύττει την μεγαλύτερη όλων των επαναστάσεων. Τη δύναμη της οποίας γνωρίζουν και τρέμουν όσοι με αδυσώπητη μανία την πολεμούν, ενώ την αγνοούμε εμείς, οι οποίοι υποτίθεται ότι την πιστεύουμε και την αντιπροσωπεύουμε.
Και απόδειξη της άκρως επαναστατικής αλήθειας του Ευαγγελίου αποτελούν πριν απ’ όλα τα όσα χαρακτηριστικά είπε η Παναγία μετά τον Ευαγγελισμό της στη μητέρα του Προδρόμου. Όπου μεταξύ άλλων τόνισε ότι «ήρθε η ώρα κατά την οποία θα πέσουν οι τύραννοι από τους θρόνους και θα υψωθούν οι ταπεινοί, θα χορτάσουν οι πεινασμένοι και θα χάσουν οι πλούσιοι τα περισσευούμενα πλούτη».
Αλλά και ο Χριστός στις «προγραμματικές» του δηλώσεις (Λουκά: δ 18-19) υιοθετεί τα λόγια, με τα οποία ο Ησαΐας προδιέγραψε το έργο του αναμενόμενου Μεσσία: «Μ’ έστειλε, είπε, ο Θεός για να φέρω τη χαρμόσυνη αγγελία στους φτωχούς, να ελευθερώσω τους αιχμαλώτους ν’ ανοίξω μάτια τυφλών, να γιατρέψω αυτούς, που έχουν συντετριμμένες από την αμαρτία καρδιές. Και να φέρω μια καινούργια εποχή, που θα είναι αρεστή στο Θεό και επιθυμητή στους ανθρώπους».
Αλλά και όλη η διδασκαλία και το έργο του Χριστού ήταν έργο καθολικής απελευθέρωσης του ανθρώπου: Της πνευματικής απελευθέρωσης με το «μάθετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει ». Της θρησκευτικής με την «εν πνεύματι και αληθεία» λατρεία του πνευματικού Θεού. Της οικονομικής με το «ου δύνασθε δουλεύειν Θεώ και μαμωνά». Της νομικής με το «όχι ο άνθρωπος δια το Σάββατον (νόμο), αλλά το Σάββατον (ο νόμος) για τον άνθρωπο έγινε». Την κοινωνική, αφού «δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος». Της πολιτικής με το «οι κοσμικοί άρχοντες καταπιέζουν το λαό, εσείς όμως το τελείως αντίθετο (ΟΥΧ ΟΥΤΩΣ)»!
Που σημαίνει ότι το Ευαγγέλιο μας φωνάζει, ιδιαίτερα μάλιστα στην τωρινή συγκυρία. πως δεν αρκούν τα επιδόματα του εμπαιγμού. Γιατί μπορεί τα επιδόματα να είναι απαραίτητα για τους πάσης φύσεως ανήμπορους ν’ αντιμετωπίσουν τις ανάγκες επιβίωσης. Αποτελεί όμως εξευτελιστική αντιμετώπιση των ανθρώπων, που εργάστηκαν μια ζωή, για να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση, που όμως κάποιοι ασυνείδητοι Γιωργάκηδες και Κυριάκοι και Αλέξηδες καταλήστευσαν, για να τους προσφέρουν ανεπαρκέστατα για την επιβίωσή τους ψίχουλα. Κι αυτό προκειμένου να προωθήσουν τα σχέδια των νεοταξιτών δολοφόνων και να αναρριχηθούν αυτοί σε θώκους εξουσίας.
Κι ακόμη εξευτελιστικότερο είναι για εκείνους, που μπορούν να εργαστούν και η μεθοδευμένη ανεργία τους οδηγεί στην έσχατη απελπισία και πάμπολλους ακόμη και στην αυτοκτονία. Ή εξαναγκάζει τους νέους, που αποτελούν πολύτιμο για την χώρα μας εθνικό κεφάλαιο να ξενιτεύονται, προκειμένου να γίνονται πλουτοπαραγωγικοί παράγοντες ξένων χωρών. Δημιουργώντας έτσι δυσαναπλήρωτα κενά στην προσπάθεια ηθικής ανάτασης και οικονομικής ανάπτυξης της πατρίδας μας.
Και μπαίνει το ερώτημα: Δεν αποτελεί ην τραγικότερη τραγική ειρωνεία το να γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου με το νεοταξκό αυτό καθεστώς; Και τι να μας φλυαρήσουν για το 1821 οι ξεπουλητές της πατρίδας; Τι να μας πουν για τους αγώνες και τις θυσίες για την πίστη και την πατρίδα των Σουλιωτών, του Καραϊσκάκη, του Μπότσαρη, του Διάκου, του Παπαφλέσσα, του Κολοκοτρώνη, του Μακρυγιάννη και τόσων άλλων!
Όταν εκείνοι θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας κι αυτοί τώρα θυσιάζουν και γκρεμίζουν και ξεθεμελιώνουν και δολοφονούν την πατρίδα και κάθε ίχνος ελευθερίας. Πάντα στο βωμό των αργυρίων της προδοσίας και της αδηφαγίας των διεθνών αρπακτικών. Και όλα αυτά, προκειμένου να παγιώσουν τη σκλαβιά της πατρίδας μας και την αμαύρωση του λαμπρού πολιτισμού και της ιστορίας της. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, όπως φαίνεται, υιοθέτησαν το πνεύμα της απαξίωσης των ηρώων και των ιδανικών, για τα οποία εκείνοι αγωνίστηκαν και έδωσαν το αίμα τους.
Θυμάμαι τώρα μια σχετική με τον εορτασμό της επετείου της 25ης Μαρτίου εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδομαζώματος, που δεν ανέφερε ούτε λέξη για τους αγωνιστές του ’21. Με την πρόφαση ότι εστίασαν το ενδιαφέρον τους στους αγώνες που έγιναν για την παιδεία. Χωρίς εντούτοις να πουν ούτε λέξη γι’ αυτούς, που πάλεψαν για τη ανόρθωση της παιδείας κάτω απ’ τις βάρβαρες συνθήκες της τουρκοκρατίας. Και ιδιαίτερα για τον μεγάλο εμπνευστή των λαϊκών μαζών, Κοσμά Αιτωλό. που άναψε τη θρυαλλίδα της εθνικής αναγέννησης, όταν απελπιστικά τρεμόσβηνε μέσα στο έρεβος της 400χρονης σκλαβιάς. Ο οποίος έκαμε κάτω απ’ το καθεστώς της τουρκικής βαρβαρότητας ασύγκριτα περισσότερα απ’ τους τωρινούς υπουργούς παιδείας, που κατάντησαν την παιδεία, κατά τον κ. Νατσιό, παιδομάζωμα.
Αν ζούσε στις μέρες μας ο Σολωμός με απέραντη ασφαλώς θλίψη θα τροποποιούσε το ωραίο τετράστιχο που είχε αφιερώσει στους ήρωες του ‘21, για να πει: «Ω τρακόσιοι, αν σηκωθείτε / και ξανάρθετε σ’ εμάς / τα παιδιά σας θέλει ιδείτε / πως ΔΕΝ μοιάζουνε μ’ εσάς»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου