Μόνη μας ελπίδα η αγάπη

 

KONSTANTINOS VATHIOTIS DEC 4 Γράφει η Έλενα Καράμπελα Η αγάπη είναι η εμπειρία του θείου στο ανθρώπινο γίγνεσθαι. Είναι η γλώσσα της νόησης, της ελεύθερης ψυχής, της καθαρής συνείδησης, της αγνής καρδιάς. Όμως εμείς παρασυρθήκαμε από τις ουτοπικές υποσχέσεις της συνεχούς ευημερίας, αφεθήκαμε στις ψευδαισθήσεις και πιστέψαμε τις αυταπάτες. Μέσα στη δίνη του παραμορφωτικού καθρέπτη, ούτε καν αντιλαμβανόμαστε ότι το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούμαστε γίνεται ολοένα και πιο κακοποιητικό, όλο και πιο απειλητικό. Αρκεί να ανοίξουμε την τηλεόραση για να λουστούμε με όλα τα άσχημα που συμβαίνουν γύρω μας, πολέμους, ξεκατινιάσματα, εκφοβισμούς, δολοφονίες, διαστροφές, ένας συνεχόμενος βομβαρδισμός αρνητικότητας. Στο όνομα της πληροφόρησης και της ενημέρωσης ρουφάμε την τοξικότητα. Στα εγκεφαλικά μας κύτταρα καταγράφουμε όλη την ασχήμια και μολύνουμε ανεπανόρθωτα την ψυχή μας. Η κοινωνία μας καταρρέει, και εμείς έχουμε αποδεχτεί παθητικά την ελεύθερη πτώση μας. Όλα όσα απάρτιζαν τον κόσμο μας, με τις σταθερές και τις αξίες πάνω στις οποίες βασίστηκαν ολόκληρες κοινωνίες και οριοθετήθηκαν ολόκληρες γενιές, ακυρώθηκαν με μιας με διατάγματα εξπρές και απανωτές Κ.Υ.Α. Το αποτέλεσμα είναι να νοσούμε πνευματικά, ψυχικά, σωματικά, να χάνουμε την προοπτική μας, να θολώνει η κρίση μας, να ακινητοποιούμαστε και να υπομένουμε παθητικά την μοίρα μας. Πολλοί πίστεψαν ότι «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο». Αυτή η περίφημη και διαχρονική φράση εκστομίζεται από τον πρίγκιπα Μίσκιν, τον ευαίσθητο και καλοσυνάτο πρίγκιπα στο περίφημο έργο του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι με τον τίτλο «Ο ηλίθιος». Αλλά η ομορφιά στις μέρες μας έχει και αυτή διαστρεβλωθεί. Έγινε συνώνυμο ενός εγκλωβισμού, μιας εμμονής, ενός καταναγκασμού. Η υψηλή αισθητική παρουσιάστηκε σαν νέα τάση στην μάζα. Η αναζήτηση της τελειότητας, μια ατέρμονη προσπάθεια να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν τα αδηφάγα βλέμματα γύρω μας. Η ομορφιά μεταφράστηκε σε ύλη και κατανάλωση. Η αναζήτηση του τέλειου προσώπου, οι άψογες αναλογίες, τα καλοφτιαγμένα σώματα, η εξεζητημένη γαστρονομία, η υψηλή μόδα, όλα στο βωμό που λατρεύονται τα κατασκευασμένα είδωλα. Η εικόνα έγινε παντοδύναμη, καθορίζει τα νέα στάνταρτς της εποχής και αποκτά μεγάλη χρηματιστηριακή αξία. Έτσι αφήνουμε τους άλλους να παίζουν με το μυαλό μας, να διαχειρίζονται τις ζωές μας, ενώ εμείς αυτοπαγιδευόμαστε στην εικόνα μας, αναπτύσσοντας ναρκισσιστικές συμπεριφορές με καταστροφικές συνέπειες. Περιστρεφόμαστε με εγωπάθεια γύρω από τον άξονά μας, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι βουλιάζουμε στην απομόνωση και στην μοναξιά. Την ημέρα που ο άνθρωπος θα συνειδητοποιήσει ότι το φάρμακο για την αυτοκαταστροφή που έχει επιλέξει βρίσκεται μέσα του, και ακούει στη δύναμη της αγάπης ως κάθαρση από το μιαρό, ως την μοναδική δυνατότητα που μπορεί να ενεργοποιήσει την ένωση με το θείο, ως έκφραση και στάση ζωής, τότε θα γεννηθεί η ελπίδα. Η αγάπη είναι ο κώδικας Η αγάπη είναι μύηση στη γνώση της φύσης του Θεού. Η αγάπη είναι ο αρχιτέκτονας στην αφύπνιση της συνείδησης, που μας οδηγεί να ανακαλύψουμε και να κατανοήσουμε τις πτυχές που βρίσκονται μέσα μας σε κάθε διάσταση. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο μία γονιδιακή άχρονη οντότητα, μια βιολογική μονάδα,  αλλά μια άπειρη συμπυκνωμένη ενέργεια συμπαντικής μνήμης. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ακόμα και αυτός που ελεγχόταν από το σύστημα και όσα δήλωνε ήταν προς την κατεύθυνση του ελέγχου της ανθρωπότητας μέσω μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, αναγνώρισε την δύναμη της Αγάπης. Σε ένα γράμμα του προς την κόρη του Λίζερλ, ανοίγει την καρδιά του και ανακαλύπτει ότι μόνο η αγάπη μπορεί να νικήσει το κακό που κυβερνά τις ζωές μας. Την αγάπη φοβούνται οι επικυρίαρχοι και μας αποδυναμώνουν, μας διχάζουν, μας λοιδορούν και μας βάζουν να σφαζόμαστε μεταξύ μας. Το γράμμα  του  Αϊνστάιν έλεγε: «Όταν πρότεινα τη θεωρία της σχετικότητας, ελάχιστοι με κατάλαβαν και αυτό που θα σας αποκαλύψω τώρα για να το μεταδώσετε στην ανθρωπότητα θα συγκρουστεί επίσης με την παρεξήγηση και τις προκαταλήψεις του κόσμου. Ακόμα κι έτσι, σας ζητώ να το κρατήσετε για όσο χρειαστεί, χρόνια, δεκαετίες, έως ότου η κοινωνία έχει προχωρήσει αρκετά ώστε να δεχτεί αυτό που εξηγώ παρακάτω. Γι’ αυτό, όταν κλείνουμε το εσωτερικό μας, εμποδίζουμε αυτή την αγάπη να ρέει, αυτή την αγάπη για την ελπίδα, αυτή την αγάπη για πληρότητα. Η αγάπη κάνει τη ζωή να έχει άλλη γεύση, άλλο χρώμα και άλλο αέρα, οδηγώντας μας να ζούμε πραγματικά αντί να επιβιώνουμε. Για να δώσω ορατότητα στην αγάπη, έχω κάνει μια απλή αντικατάσταση στην πιο διάσημη εξίσωσή μου. Αν αντί για E= mc2 δεχθούμε ότι η ενέργεια για τη θεραπεία του κόσμου μπορεί να ληφθεί μέσω της αγάπης πολλαπλασιασμένη με την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η αγάπη είναι η πιο ισχυρή δύναμη που υπάρχει, γιατί δεν έχει όρια. Μετά την αποτυχία της ανθρωπότητας να χρησιμοποιήσει και να ελέγξει τις άλλες δυνάμεις του σύμπαντος, που έχουν στραφεί εναντίον μας, είναι επείγον να τραφούμε με άλλο είδος ενέργειας. Αν θέλουμε το είδος μας να επιβιώσει, αν σκοπεύουμε να βρούμε νόημα στη ζωή, αν θέλουμε να σώσουμε τον κόσμο και κάθε αισθανόμενο ον που τον κατοικεί, η αγάπη είναι η μόνη και τελευταία απάντηση. Ίσως δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να φτιάξουμε μια βόμβα αγάπης, ένα τεχνούργημα αρκετά ισχυρό για να καταστρέψει όλο το μίσος, τον εγωισμό και την απληστία που μαστίζουν τον πλανήτη. Ωστόσο, κάθε άτομο κουβαλά μέσα του μια μικρή αλλά ισχυρή γεννήτρια αγάπης της οποίας η ενέργεια περιμένει να απελευθερωθεί. Όταν μάθουμε να δίνουμε και να λαμβάνουμε αυτή τη συμπαντική ενέργεια, αγαπητή Λίζερλ, θα δούμε ότι η αγάπη νικά τα πάντα, ξεπερνά τα πάντα και μπορεί να πετύχει τα πάντα, γιατί η αγάπη είναι η πεμπτουσία της ζωής». Η αγάπη είναι επιλογή. Και εμείς είμαστε οι επιλογές μας. Αν βρούμε το θάρρος να επιλέξουμε την αγάπη μέσα από τις εσωτερικές μας συγκρούσεις και τα κοινωνικά διλήμματα, η ανθρωπότητα θα συνεχίσει να υπάρχει και να εξελίσσεται σε κάτι καλύτερο και ανώτερο. Μόνη μας ελπίδα η αγάπη. Αυτή θα σώσει τον κόσμο και αυτή θα μας οδηγήσει στην λύτρωση και  στην ομορφιά.