Εκδοχή ο ίλιγγος… (Μια πρόταση)

του Χάρη Φεραίου*

α’. Η γένεση

Τέσσερις αιώνες πριν, ο κορυφαίος Άγγλος δραματουργός Γουίλιαμ Σαίξπηρ είχε πει την τραγική φράση «…τα βάσανα δεν έρχονται ένα-ένα ανιχνευτές, μα φάλαγγες. Το ’να κακό πάει κατά πόδι στ’ άλλο, τόσο ακολουθούν γοργά». («Άμλετ», Πράξη δ’)  Και είκοσι αιώνες πριν εκείνον, κορυφαίος δικός μας τραγωδός, ο Σοφοκλής, επιγραμματικότερα δε, είχε πει το ρήμα, «ενός κακού (δοθέντος) μύρια έπονται».

Δεν ξέρω λοιπόν αν όσοι σκάρωσαν την κακόφημη συμφωνία τών Πρεσπών, γνώριζαν, ή είχαν ποτέ ακούσει, τον λόγο εκείνο τού Σαίξπηρ, για τα «κακά πού έρχονται σε φάλαγγες», και ότι «το ένα κακό ακολουθεί κατά πόδι στο άλλο». Αν, για παράδειγμα, παρά τους παραλίμνιους εναγκαλισμούς και τα χειροκροτήματα (τα χαρίεντα) τού ολοπρόθυμου κυρίου Κοτζιά, εντούτοις, και κολλητά με τη συνακόλουθη επικύρωση τής «συμφωνίας» από την υπερ-πρόθυμη Βουλή, παρά ταύτα, ο ανακουφισμένος Ζάεφ, θα απελευθέρωνε ασύστολα όλο τον, φυλασσόμενο ως τότε σε καταστολή, σλαβόφιλο οχετό του: Ότι «ναι μεν τη χώρα μας, και μέχρι νεωτέρας, θα την λέμε, και εμείς, Βόρεια Μακεδονία, αλλά παραχρήμα και χωρίς αναβολή, θα λέμε τους εαυτούς μας Μακεδόνες, τον λαό μας Μακεδονικό, που όχι μόνο ομιλεί τη Μακεδονική γλώσσα, αλλά έχει και Μακεδονική εθνική ταυτότητα, και βεβαίως Μακεδονική ιστορία, Μακεδονική κουλτούρα, Μακεδονική αγροτική οικονομία, θα προσφέρει δε στους επισκέπτες του γεύματα Μακεδονικής κουζίνας», και άσε τον Τσίπρα να (τους) λέει ό,τι θέλει!

Και βέβαια, (παρότι προσωπικά ο γράφων αμφιβάλλει) ίσως, καθησυχάζοντας, ο Τσίπρας να αντιτείνει πως, καθόλου δεν είναι προβληματική η συμφωνία τών Πρεσπών, και πρόβλημα μόνο για τα κακά, (που ο Σαίξπηρ λέει ότι έρχονται σε φάλαγγες) είναι η κακοποίηση που κάνει ο Ζάεφ, σε μιαν άριστη κατά τα άλλα συμφωνία! Πλην όμως απάντηση στον Τσίπρα, δίνει για την περίπτωση, το ρήμα τώρα τού Σοφοκλή: Ότι, εκείνα τα «μύρια έπονται» όχι τυχαία, αλλά ως αποτέλεσμα «ενός κακού δοθέντος»! Και συνεπώς «κακό δοθέν» (τι κακό, ίδια συμφορά…) είναι εκείνη η λιμναία συμφωνία τών Πρεσπών, στην οποία έπονται τα μύρια, που είπε πριν είκοσι τέσσερις αιώνες ο ποιητής!

Μη δε νομίσει ο Τσίπρας, ότι τα μύρια που λέει ο Σοφοκλής, είναι εκείνα μόνο που, ανυπόμονος, ξεστόμισε με περισσή σπουδή, (φίλος του!) ο Ζάεφ, είτε το «Μακεδόνες τής διασποράς», τής συνταγματικής του καρικατούρας (στη χώρα τών 2 εκατομμυρίων). Ούτε τόσο η πάγια «μετά όξους» εκείνη χολή τού BBC*1, όσο οι, μόνιμα καραδοκούντες, Τούρκοι (τον 80, ειρήσθω, εκατομμυρίων) που βεβαίως πρόθυμα «διάβασαν» το BBC, ως δε οι ιέρακες τής ιστορίας, άρχισαν αμέσως κορακίσιους τους κρωγμούς κι αυτοί, για, τουρκική πια, μειονότητα Θράκης! Καταπέλτης όμως τού κακού, ήτανε ο ίδιος ο Πούτιν (τών 200 εκατομμυρίων) που πριν καν στεγνώσει το μελάνι στις Πρέσπες, καλωσόριζε στο Κρεμλίνο τον Πρόεδρο Ιβάνοφ, ευχαριστώντας τον διότι η κυριλλική γραφή, ό,τι δηλ. πριν δώδεκα αιώνες, εκπολίτισε, δίνοντάς τους και εθνική υπόσταση, και τούς Ρώσους, καθώς το διατύπωσε ο Πούτιν, «ήλθε σ’ εμάς ακριβώς από τη “μακεδονική” γη»!

Ο λόγος αυτός τού Ρώσου προέδρου είναι σημειολογικός και είναι βαρυσήμαντος. Για όσους βεβαίως γνωρίζουν, εκτός από την αρχαία, και την ιστορία τών χιλίων εκατό ετών τής Ρωμανίας μας. Διότι: Ορθώς μεν ο Πούτιν ανέφερε πως η κυριλλική γραφή έφτασε σ’ αυτούς από την μακεδονική γη! Όντως, η «κυριλλική» είναι δημιούργημα αποκλειστικό, δυο βυζαντινών ιεραποστόλων, και αδελφών, Κύριλλου και Μεθόδιου, από τη Θεσσαλονίκη. Και η Θεσσαλονίκη, ορθά πάλι λέει ο Πούτιν, είναι γη μακεδονική. Το λάθος όμως (αν βεβαίως είναι «λάθος»…) τού Πούτιν, είναι πως τον Ιβάνοφ τον ευχαρίστησε, θεωρώντας ότι η «μακεδονική γη», δηλ. η Θεσσαλονίκη, που τού έστειλε την κυριλλική γραφή, ανήκε στους προγόνους του. Στους προγόνους δηλ. τού Ιβάνοφ, τού Ζάεφ και τού Δημητρώφ! Και αυτό είναι το, κατά Σοφοκλή, «δοθέν κακό» τού οποίου «μύρια έπονται»…

Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεται, ο Τσίπρας ειδικά,*2 για ποιο ακριβώς πράγμα είναι που μιλάμε, αλλά ο λόγος αυτός σημαίνει πως, και εφόσον ανήκε η Θεσσαλονίκη στους προγόνους τού Ιβάνοφ, είναι λογικό πως θα πρέπει και τώρα να ανήκει στους επιγόνους τους, στον Ιβάνοφ, τον Ζάεφ και τον Δημητρώφ, και όχι σε κάποιαν άλλη χώρα, την Ελλάδα για παράδειγμα… Αυτό δε το συλλογιστικό ανοσιούργημα, ίδιος ορυμαγδός, συνιστά τον πρώτο ίλιγγο, προερχόμενο από το άλλο ιλιγγιώδες ανοσιούργημα στις Πρέσπες. Αλλά δεν είναι το μόνο… Διότι εκτός τού Πούτιν, εξ Ανατολών, εμφανίστηκε εκ Δυσμών τώρα, η ερίτιμος κυρία Μέρκελ, η οποία, και για να μην υπάρξει καμιά παρανόηση, είπε στον Ιβάνοφ, πως στη Γερμανία εκείνους «από το σχολείο κιόλας τους εδίδαξαν ότι δημιουργοί τού κυριλλικού αλφαβήτου είναι (ορθά κοφτά) οι Βούλγαροι αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος»! Ήδη λοιπόν και επειδή ο, εκ τών Πρεσπών, Τσίπρα και Κοτζιά, ίλιγγος παρουσιάζεται πια ως εφιάλτης, πρέπει, για χάρη τουλάχιστον τών δύο αδελφών μοναχών Κυρίλλου και Μεθόδιου, (κατά κόσμον Κωνσταντίνου και Μιχαήλ!) εμείς να εντρυφήσομε πιο κάτω.

β’ Η αναίρεση

Η πιο πάνω καταληκτική η φράση, πως έχοντας ως άλλοθι την (παρά θίνα Πρέσπας) συμφωνία Τσίπρα και Κοτζιά, ο Ιβάνοφ τών Σκοπίων, όμοιος φουσκωμένος πετεινός, κακάρισε περί Κύριλλου και Μεθόδιου, όσα ουδέν άλλο παρά τον ίλιγγο, προοιωνίζονται για τη Μακεδονία: Ότι δηλ. αμφότερων η καταγωγή είναι βουλγάρικη! Ως εδώ το πράγμα προκαλεί βεβαίως μόνο θυμηδία. Ο ίλιγγος εντούτοις ακολουθεί, καθώς ο Ιβάνοφ προσθέτει πως στον ίδιο το επιβεβαίωσαν τόσο ο Πούτιν όσο και η Μέρκελ… Για χάρη λοιπόν και τών δυο Θεσσαλονικέων αδελφών Κύριλλου και Μεθόδιου (κατά κόσμον, Κωνσταντίνου και Μιχαήλ) δυο εκ τών επτά τέκνων που απέκτησαν ο, δρουγγάριος στο Βυζαντινό θέμα Θεσσαλονίκης, Λέων και, γόνος ευγενικής οικογένειας τής πόλης, η σύζυγός του Μαρία, γράφονται όσα ακολουθούν.

Όλα άρχισαν από τον ηγεμόνα τής Μοραβίας Ραστισλάβο, και αίτημά του που έστειλε στον αυτοκράτορα Μιχαήλ, (862) λέγοντας και τα εξής εύγλωττα: «…Το έθνος μας είναι βαφτισμένο αλλά δεν έχουμε δασκάλους. Δεν καταλαβαίνουμε ούτε τα γράμματα ούτε τη σημασία τους. Γι’ αυτό, στείλτε μας δασκάλους για να μας κάνουν γνωστά τα Ελληνικά (λόγια τών Γραφών) και το νόημά τους». Ο Αυτοκράτωρ απευθύνθηκε στον Πατριάρχη Φώτιο, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο τής Μαγναύρας στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος και επέλεξε τους δυο Θεσσαλονικείς αδελφούς (ο Κύριλλος μάλιστα ήτανε και φοιτητής του) γι’ αυτή την αποστολή, η οποία και αποδείχθηκε τελικά γενεσιουργός τών Σλάβων ως εθνικών οντοτήτων, και βεβαίως τού πολιτισμού των: Δηλ. τους πρόσφερε γλώσσα! Ακριβέστερα, γραφή της, η οποία και «Κυριλλική» αποκλήθηκε, που εξελιγμένη χρησιμοποιείται απ’ αυτούς και σήμερα! Γι’ αυτή τη δράση τους, οι δυο αδελφοί, αποκλήθηκαν και «Φωτιστές τών Σλάβων»!

Βέβαιο είναι, λέει τώρα ο γράφων, πως εάν γίνουν και «φωτιστές νεοελλήνων», οι Μεθόδιος και Κύριλλος, μπορεί και να τους σώσουν! Καθώς θα μπορέσουνε κι αυτοί μετά να σώσουν την Μακεδονία! Κατά τούτο: Ό,τι (ως γνωστό, μέγα) πρόσφεραν οι δυο «ιεραπόστολοι» στα σλαβικά φύλα, είναι πως έδωσαν γραπτό συμβολισμό στην πρωτόγονη γλώσσα τους. Καθώς με την γραφή που επινόησαν, οργάνωσαν και την ηχητική τών λέξεών της, ώστε να εκφράζεται και νόημα, σε ό,τι ονοματίζει η κάθε λέξη. Ό,τι δηλ. ανεβάζει τον πρωτόγονο άνθρωπό στον πολιτισμό! Αυτή λοιπόν η ηχητική τών σλαβικών λέξεων στην Κυριλλική γραφή, είναι, λέει ο γράφων, και η μοναδική εναπομένουσα ελληνική διέξοδος, ώστε να σωθεί η Μακεδονία, από το αδιέξοδο όπου την οδήγησε η λιμναία συμφωνία Τσίπρα-Κοτζιά (τού και …«μοναχοφάη», κατά δική του έκφραση!). Και μάλιστα σωτηρία «εκ τών ένδον», που έλεγε  (στη «Σιδηρά Διαθήκη») και ο Πολ Αρκάς: Με όπλα δηλ. τα ίδια τού αντίπαλου! Και εξηγούμαι:

Στη βουλγαροσλάβικη διάλεκτο, αυτήν που ομιλείται δηλ. στα Σκόπια, η λέξη Μακεδονία  αποδίδεται, στην Κυριλλική γραφή, με το Македонија. Με ελληνικούς δε χαρακτήρες, γράφεται και προφέρεται Μακεντόνιγια. Και σε καμιά δε περίπτωση, η ηχητική τής λέξης «Μακεντόνιγια», δεν έχει σχέση με την ηχητική τής λέξης «Μακεδονία». Μεταφορά της δε στο Λατινικό αλφάβητο, που είναι και το ουσιώδες, είναι Makedonya, (όχι βέβαια Macedonia). Περαιτέρω δε, η  προφορά και αυτού, τού λατινικού, είναι το πολύ, Μακεντόνγια. Άλλωστε στα σλάβικα ο κάτοικος τής Μακεδονίας λέγεται ήδη (πάντα στη λατινική γραφή) Makedonyali, και όχι Μακεδόνας. Εφόσον λοιπόν στα Σλάβικα η χώρα  λέγεται Μακεντόνιγια, οι κάτοικοί της Μακεντονιγιάλιοι ή Μακεντονιγιέζοι (πάντως όχι Μακεδόνες) και η γλώσσα τους συνεπώς θα λέγεται Μακεντονιγιάλικη ή καλύτερα Μακεντονιγιέζικη, και όχι βεβαίως Μακεδονική.

Ως πρόταση δηλ. τού γράφοντος, και σύμφωνα με τα πιο πάνω, προκύπτει η εξής: Η χώρα θα λέγεται Μακεντόνιγια. Οι κάτοικοί της Μακεντονιγιέζοι (όπως Μαλτέζοι, Φιλιππινέζοι, Κινέζοι). Κατ’ ακολουθίαν και η γλώσσα Μακεντονιγιεζική, (όπως Μαλτέζικη, Φιλιππινέζικη, Κινέζικη). Στη δε λατινική γραφή: Makedonya (όχι Macedonia) η χώρα, και Makedonyans, (όχι Macedonians) οι κάτοικοι. Είναι δε αυτό ουσιώδες και για τον εξής λόγο: Διότι βάσει κανονισμού τού ΟΗΕ, «περί τυποποιήσεως τών ονομάτων», ως νέα χώρα που είναι πια, υποχρεούται να διατυπώσει, στη λατινική γραφή, το όνομά της, σύμφωνα με το πώς ηχητικά προφέρεται στη δική της γλώσσα, και όχι κάποιας ξένης (ποθητής ενδεχομένως) τρίτης όμως χώρας!

Συμπερασματικά, κατόπιν τών πιο πάνω, δεν έχει πια ανάγκη το άγχος, για το πώς θα σώσει τη Μακεδονία της η Ελλάδα. Πρώτα θα απαλλαγεί, όσο μάλιστα πιο σύντομα, από το δίδυμο Τσίπρα και Κοτζιά, καθώς κι από την ανεκδιήγητη τρέχουσα Βουλή τών ανεκδιήγητων προθύμων, ιδεολόγων δε τής έσχατης ανυποληψίας. Ακολούθως κι αφού ειδοποιήσει τον ΟΗΕ περί τής υποχρέωσης «τυποποίησης τού ονόματος Makentonya τής προκύψασας νέας χώρας», (και χωρίς εννοείται να αναμένει καν, οποιαδήποτε απάντηση από τον Οργανισμό εκείνο τών διαφόρων Νίμιτς) θα ενημερώσει απλώς τούς συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, καθαρά και ξάστερα, ότι καθόλου δεν ενίσταται σε είσοδο στη συμμαχία χώρας με όνομα Makentonya, και συνεπώς δεν χρειάζεται να αγωνιούν αναζητώντας γεωγραφικούς ή άλλους προσδιορισμούς. (Και συνάμα θα ενημερώσει περί τούτου, αφοπλίζοντάς τον, και τον πολύ κύριο Πούτιν)! Προσθέτοντας βεβαίως πως, αν εντούτοις επιμένουν εκείνοι στην παντομίμα τού Macedonia, (προσθέτοντας μάλιστα την πονηριά τού Northen) τότε η Ελλάδα, δικαιωματικά πια, και ως πρώτο της στόχο, θα κάνει τον βίο τής συμμαχίας αβίωτο! Με ό,τι αυτό σημαίνει, εννοείται… Επόμενος δε ανάλογος στόχος, και πανεύκολος πια, θα είναι η Ε.Ε. βεβαίως, τής κυρίας Μέρκελ. Και τότε ας η Μακεντόνιγια φτιάξει δικό της (μακεντονιγιέζικο πάντως) χαλβά. Ουδέν έχει τότε να φοβηθεί ο «Μακεδονικός χαλβάς».

Ιδού λοιπόν αναίρεση, ακριβέστερα σχεδίασμα αναίρεσης τού εθνικού αυτού ιλίγγου! Αν όχι για τίποτε άλλο, για διερεύνηση, τουλάχιστον. Ο γράφων πάντως λέει πως, αν υπάρξει η θέληση, τα υπόλοιπα είναι μόνο διαδικασία….

 * Ο Χάρης Φεραίος, Διδάκτωρ τού ΕΜΠ.  «Φ» 2, 9/ 3/ 19

http://www.antibaro.gr/article/22713