ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ;

 

Οι προγονοί μας, το 1821, μπροστά σ' αυτό το ερώτημα, διάλεξαν την ελευθερία. Γιατί ο θάνατος από μόνος του είναι σκλαβιά. Μόνο ως σκλαβιά, αντιμετωπίζοντας το θάνατο, και ως ελευθερία τη ζωή, μπορεί ο άνθρωπος να αποφασίσει για τη ζωή του. Τι προτιμά; Ελευθερία ή σκλαβιά, ζωή ή θάνατο;

 Ζωή και θάνατος, ελευθερία και σκλαβιά.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας μιλά για την ανάσταση του υιού της χήρας, στην πόλη Ναϊν. Την ώρα που ο νεκρός νέος, μέσα στο φέρετρο, συνοδευόμενος από την μητέρα του και πλήθος κόσμου, συγγενών και φίλων, πλησίαζε το νεκροταφείο της πόλης, για να γίνει η ταφή, εκείνη την ώρα συναντιέται με μια άλλη πορεία ενός πλήθους που ακολουθεί τον Ιησού Χριστό.

Ο Κύριος αφού έκανε σήμα να σταματήσει η πομπή με το φέρετρο, πλησίασε τον νεκρό νέο και του είπε: "νεανίσκε σοι λέγω εγέρθητι". Νέε, σου λέγω, σήκω. Και ο νεαρός αναστήθηκε.

Πάντοτε ο Χριστός με αυτά που έκανε, ήθελε να μας δείξει κάτι βαθύτερο. Όπως, π.χ. όταν θεράπευε τον τυφλό, ήθελε να μας μιλήσει για την πνευματική τύφλωση του ανθρώπου, για την πορεία του μέσα στο σκοτάδι του ψεύδους και την θεραπεία του μέσω της αλήθειας και την αναζήτηση αυτής. Έτσι και τώρα νομίζω , ότι πέρα από το γεγονός της σωματικής αναστάσεως που θα γίνει στο μέλλον, θέλει να μας μιλήσει για την πνευματική ανάσταση του ανθρώπου.

Το γεγονός που διηγείται ο Ευαγγελιστής Λουκάς, είναι σίγουρα τραγικό. Μια γυναίκα, χήρα, αφού έχει χάσει τον άνδρα της δέχεται και δεύτερο δυνατώτερο κτύπημα, χάνει και τον γιό της. Ένας νέος, με ζωή μπροστά του, να δημιουργήσει, να χαρεί φεύγει από τη ζωή. Είναι σίγουρα μια τραγωδία. Και η τραγωδία γίνεται εντονότερη όταν ο άνθρωπος δε μπορεί να σταθεί απέναντι στον θάνατο.

Όλοι μας μιλούμε για το αγαθό αυτό που λέγεται ζωή, αλλά όλοι μας και ο καθένας ξεχωριστά με τον τρόπο του, φέρνουμε θάνατο. Δεν είναι τραγωδία θανάτου οι χιλιάδες εκτρώσεις που γίνονται καθημερινά στο κόσμο; Είναι κωμικοτραγικό γεγονός ότι αυτοί που διαδηλώνουν για τα δικαιώματα της ζωής, ταυτόχρονα διαδηλώνουν να έχουν το δικαίωμα, να στέλνουν με τον πιο φρικτό τρόπο, χιλιάδες παιδιά στο θάνατο. Δεν είναι τραγικό χιλιάδες νέοι, που έχουν τη ζωή μπροστά τους, να διαλέγουν τον θάνατο μέσα από τα ναρκωτικά και άλλες ουσίες που τους υπόσχονται μια ψεύτικη ζωή; Δεν είδα ποτέ μια οργάνωση να διαμαρτυρηθεί για τα ναρκωτικά, τα χάπια έκστασης, το αλκοόλ και τις άλλες ουσίες που οδηγούν στον σωματικό θάνατο, αλλά προπαντός στην πνευματικό θάνατο, στη δουλεία σ' αυτές τις ουσίες.

Δεν είναι τραγικό γεγονός να διαμαρτύρονται οργανώσεις για να μπορεί ο καθένας το δώρο της ζωής, τον έρωτα, την αιτία του ζειν, να τον θανατώνει βιώνοντάς την ως σεξ, ζωώδη ένστικτο. Δεν είναι τραγικό γεγονός να μιλάμε για ζωή, όταν εμείς θανατώνουμε τη φύση και τον πλανήτη, γιατί τον μεταχειριζόμαστε, σαν ιδιοκτησία μας;

Δεν είναι τραγικό να μιλάμε για δικαιώματα ζωής στους νέους ανθρώπους, ενώ ταυτοχρόνως τους νεκρώνουμε τον νου μέσα από πορνοπεριοδικά και ταινίες που φυραίνουν το νου.

Μιλάμε για ελευθερία, ενώ ταυτόχρονα, θάβουμε τα μυαλά των νέων, μέσα σε τάφους ιδεολογιών, θρησκειών, μαγείας κ.α.

Δεν θάβουμε τους νέους όταν τους ενταφιάζουμε μέσα στους τάφους της κατανάλωσης, κάνοντας ιδανικά τα γκούτσι, ντόλτσε καμπάνα, μερσεντές, μπε εμ μβε, κινητά και άλλα;

Δεν είναι θάνατος, όταν ο καθένας από εμάς ενταφιάζεται μέσα στα πάθη του;

 Διαμαρτυρόμαστε για τη ζωή, γιατί εμείς οι ίδιοι φέρνουμε θάνατο.

Το Ευαγγέλιο κάνει μια πρόταση. Εκτός της πομπής που συνόδευε τον νέο στο τάφο, υπάρχει και μια άλλη πομπή που ακολουθεί το Χριστό στη ζωή. Γιατί ο Χριστός είναι η ζωή, η οδός και η αλήθεια. Ο Χριστός είναι η ζωή, γιατί όπως γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης στην πρώτη του επιστολή: "Εμείς γνωρίζουμε καλά, ότι έχουμε μεταβεί από τον πνευματικό θάνατο στη πνευματική και αιώνια ζωή, γιατί αγαπάμε τους αδελφούς μας. (όλους τους ανθρώπους) Εκείνος όμως που δεν αγαπά τον αδελφό του, μένει πνευματικά νεκρός για πάντα" (Α' Ιω.3,14).

 Η αγάπη γεννά τη ζωή. Ο Χριστός είναι η ζωή, γιατί είναι η ενσάρκωση της αληθινής και ανιδιοτελούς αγάπης. Ο Χριστός είναι η αλήθεια. Ο Ντοστογιέφσκι γράφει ότι αν μου πούν ότι από εδώ είναι η αλήθεια και από εκεί ο Χριστός, εγώ θα πάω με τον Χριστό, γιατί αλήθεια χωρίς Χριστό δεν υπάρχει. Χωρίς την αλήθεια δεν υπάρχει αγάπη. Χωρίς αγάπη, δεν υπάρχει ζωή. Χωρίς Χριστό η ζωή είναι μια πορεία προς το θάνατο.

Πατήρ Παναγιώτης Βαρδουνιώτης