Αλέξανδρος Υψηλάντης. Ο ηγέτης, ο ήρωας, ο εθνομάρτυρας

Μορφές του και για το  1821

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Η εικοστή τετάρτη Φεβρουαρίου του 1821 είναι η γενέθλιος ημέρα της Ελληνικής  Ελευθερίας. Υπήρξε πρώτον η ημερομηνία ενός κειμένου και μιας σειράς κειμένων του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, ηγέτη της Φιλικής Εταιρείας.

          Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1792 και ήταν γιός  ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και γόνος εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας, με καταγωγή από την Τραπεζούντα. Αξιωματικός του Ρωσικού στρατού, διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα. Όταν του ζητήθηκε από τον Εμμανουήλ Ξάνθο να αναλάβει την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας του απάντησε: «Αν εγώ εγνώριζον ότι οι ομογενείς μου είχον ανάγκην από εμέ και εστοχάζοντο, ότι εδυνάμην να συντελέσω εις την ευδαιμονίαν των, σου λέγω εντίμως ότι ήθελον μετά προθυμίας κάμω θυσίαν, ακόμη και την κατάστασιν μου, και τον εαυτόν μου θα εθυσίαζον υπέρ αυτών». Στις 26 Φεβρουαρίου 1821 στον ιερό ναό των Τριών Ιεραρχών, στο Ιάσιο, ο Μητροπολίτης Βενιαμίν ευλόγησε την πρόχειρη σημαία, που είχε έμβλημα τον Σταυρό και, κατά το βυζαντινό τυπικό, παρέδωσε το ξίφος στον Αλ. Υψηλάντη.

 Σκοπός της ζωής του ήρωα η απελευθέρωση του Ελληνικού Έθνους, για το οποίο και τελικά θυσιάστηκε, κατέστη εθνομάρτυρας. Μετά την ήττα στο Δραγατσάνι, στις 7 Ιουνίου 1821, Ο Αλ. Υψηλάντης παραδόθηκε στους Αυστριακούς, στους χριστιανούς συμμάχους των Οθωμανών, οι οποίοι τον φυλάκισαν. Οι συνθήκες στη φυλακή, όπου έμεινε για έξι περίπου χρόνια,  ήταν άθλια, η υγεία του κλονίστηκε σοβαρότατα και μετά την απελευθέρωση του, στις 24 Νοεμβρίου 1827,  απεβίωσε στη Βιέννη στις 31 Ιανουαρίου 1828.

                             ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΗ

                        Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος

Ο Αλεξ. Υψηλάντης την 24η  Φεβρουαρίου 1821, διέβη τον ποταμό Προύθο και εξέδωσε από το στρατόπεδο του Ιασίου την προκήρυξη «ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ». Έγραψε μεταξύ άλλων:

«Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος. Η ώρα ήλθεν, ω άνδρες Έλληνες! Προ πολλού οι λαοί της Ευρώπης πολεμούντες υπέρ των ιδίων Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας προσεκάλουν εις μίμησιν, αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι, επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν και δι’ αυτής πάσαν αυτών την Ευδαιμονία. Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι, οι Σέρβοι, οι Σουλιώται και όλη η Ήπειρος, οπλοφορούντες μας περιμένωσιν. Ας ενωθώμεν λοιπόν με ενθουσιασμόν! Η Πατρίς μας προσκαλεί….!».

Η Προκήρυξη του Αλ. Υψηλάντη κατά την εις Βλαχίαν εισβολή του:

«Ιδού μετά τοσούτων αιώνων οδύνας, απλόνει πάλιν ο φοίνιξ της Ελλάδος μεγαλοπρεπώς τας πτέρυγάς του και προσκαλεί υπό την σκιάν αυτού τα γνήσια και ευπειθή τέκνα της! Ιδού η φίλη ημών Πατρίς Ελλάς ανυψόνει μετά θριάμβου τας προπατορικάς της σημαίας! Ο Μωρέας, η Ήπειρος, η Θεσσαλία, η Σερβία, η Βουλγαρία, τα Νησία του Αρχιπελάγους, εν ενί λόγω η Ελλάς άπασα επίασε τα όπλα, δια να αποτινάξη τον βαρύν ζυγόν των Βαρβάρων, και ενατενίζουσα εις το μόνον νικητήριον όπλον των Ορθοδόξων, τον τίμιον, λέγω, και ζωοποιόν Σταυρόν κράζει μεγαλοφώνως υπό την προστασίαν μεγάλης και κραταιάς δυνάμεως, εν τούτω τω σημείω νικώμεν! Ζήτω η ελευθερία…»

Από την Προκήρυξη του Αλ. Υψηλάντη προς τους κατοίκους της Πελοποννήσου, της 8ης Οκτωβρίου 1820:

«Εις τας παρούσας κρισίμους περιστάσεις της Πατρίδος μας καμμία άλλη Επαρχία της Ελλάδος δεν έδειξε τόσον ζήλον υπέρ της ευτυχούς εκβάσεως των ιερών του Γένους σκοπών, όσον αι φιλογενείς ψυχαί σας ω Πελοποννήσιοι! Τα έργα σας κηρύττουσι τρανότατα, ότι εις τας φλέβας σας κυκλοφορεί ακόμη το ευγενές εκείνο Σπαρτιατικόν αίμα, το οποίον διήγειρε τον θαυμασμόν όλων των αιώνων….Με ταύτα μόνον ημπορούμεν και ημείς να αποκτήσωμεν τους αειθαλείς στεφάνους της ευκλείας και να δείξωμεν εις όλα τα Έθνη της Ευρώπης, τα οποία ασπλάχνως μας κατηγορούσι, ότι είμεθα αληθινοί των Ελλήνων Απόγονοι και κληρονόμοι των μεγάλων και αμιμήτων Αρετών των».

Από την Προκήρυξη του Αλ. Υψηλάντη προς τον κλήρο και το λαό των Νήσων του Αρχιπελάγους, επίσης την 8η Οκτωβρίου 1820:

« ….Ναι αδελφοί Ομογενείς! Έχετε πάντοτε προ οφθαλμών, ότι ποτέ ξένος δεν βοηθεί ξένον χωρίς μεγαλώτατα κέρδη. Το αίμα, το οποίον θέλουσι χύσει οι ξένοι δι’ ημάς, θέλομεν το πληρώσει ακριβώτατα. Και ουαί εις την Ελλάδα, όταν συστηματική Δεσποτεία ενθρονισθή εις τα σπλάγχνα της! Όταν όμως μόνοι μας αποσείσωμεν τον ζυγόν της τυραννίας, τότε της Ευρώπης η πολιτική θέλει βιάσει όλας τας ισχυράς Δυνάμεις να κλείσωσι με ημάς συμμαχίας και επιμαχίας αδιαλύτους. Χαίρετε!».

Απάντηση στην αρνητική κριτική

Ο Αλ. Υψηλάντης δέχθηκε κριτική για την ήττα στο Δραγατσάνι.  Σε απάντηση ο κόμης Αλέξανδρος Στούρντζα υποστήριξε το εγχείρημα του Υψηλάντη. Έγραψε προς τον Ιωαν. Καποδίστρια, τότε Υπουργό  Εξωτερικών της Ρωσίας, που επίσης έκαμε κριτική στον Υψηλάντη:

«Κύριε κόμη, μαθαίνω με έκπληξη ανάμεικτη με χαρά και ανησυχία ότι ο πρίγκηπας Αλέξανδρος Υψηλάντης έχει σηκώσει τη σημαία για την απελευθέρωση της Ελλάδας…ότι η κυβέρνησή μας κήρυξε ουδετερότητα απέναντι στα γεγονότα. Αλλά αν η πολιτική μένει ουδέτερη, η μεγάλη και θρησκευτική ψυχή του αυτοκράτορα δεν θα μείνει ουδέτερη. Δεν πρόκειται μόνον για τους Έλληνες. Πρόκειται για τους χριστιανούς που η σπάθη των μουσουλμάνων θα θερίσει…Στην Ελλάδα οι χριστιανοί δεν έχουν παρά να διαλέξουν ανάμεσα στην αποστασία και στη σκλαβιά…Δεν υπάρχει αγάπη πιο μεγάλη από εκείνη που να παρακινεί κάποιον να θυσιάσει τη ζωή του γι’ αυτούς που αγαπά (μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού (Ιωαν. ιε΄ 13)».

Υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας                            

Ο ιστορικός Διονύσιος Ζακυθηνός έγραψε για την υπό τον Αλ. Υψηλάντη επανάσταση:

«Η εικοστή Τετάρτη Φεβρουαρίου υπήρξε νόμιμος πρόδρομος της εικοστής πέμπτης Μαρτίου 1821 και των άλλων ημερομηνιών, αι οποίαι προηγήθησαν ή ηκολούθησαν. Το πρώτον τούτο στάδιον της Επαναστάσεως μελετηθέν και εκτελεσθέν υπό Ελλήνων, καθαγιασθέν δια του αίματος των Ελλήνων, ανήκει εις την Ιστορίαν αυτών. Το στάδιον τούτο δεν υπήρξε μόνον υπερτάτη πράξις άφρονος αυτοθυσίας, αλλά και ενέργεια πολιτική εκτάκτου σκοπιμότητος, ανταποκρινομένη και προς τας διεθνείς περιστάσεις και προς τινας εγγενείς έξεις και ιδεολογικούς προσανατολισμούς του Ελληνικού Έθνους».-

http://www.antibaro.gr/article/26424

Μένουμε στο σπίτι με τα παιδιά μας: Μια πραγματική ευλογία

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.

_Τρία πράγματα μάς θυμίζουν τον χαμένο παράδεισο: το άρωμα των λουλουδιών, το κελάιδισμα των πουλιών και το γέλιο των παιδιών_

_Ντοστογιέφσκι_

_ _

Ό,τι ακολουθεί γράφεται κυρίως για παιδιά του Δημοτικού σχολείου. Να σημειώσω κατ’ αρχάς αυτό το όμορφο που γράφει ο μέγας διδάσκαλος, ο άγιος Χρυσόστομος: τα παιδιά είναι χρυσά αγάλματα που στολίζουν το σπίτι∙ «Νόμισον αγάλματα χρυσά έχειν επί της οικίας τους παίδας». Τώρα βέβαια, λόγω συνθηκών, τα χρυσά μας αγάλματα καθηλώθηκαν «εις τας οικίας», τα σχολεία, τα φροντιστήρια έκλεισαν, οπότε το κοχλάζον νεανικό τους αίμα, απαιτεί τιθάσευση ή κάπου να διοχετευτεί.

_ _Ο Αριστοτέλης στην «Ρητορική» σημειώνει τα εξής, διαχρονικώς εύστοχα, για τα νιάτα: «Οι μεν ουν νέοι…. ευμετάβολοι δε και αψίκοροι προς τας επιθυμίας, και σφόδρα μεν επιθυμοῦσι ταχέως δε παύονται· οξείαι γαρ αι βουλήσεις και ου μεγάλαι, ώσπερ αι των καμνόντων δίψαι και πείναι. και θυμικοὶ και οξύθυμοι και οίοι ακολουθείν τη οργή. και ήττους εισὶ του θυμού· διὰ γαρ φιλοτιμίαν ουκ ανέχονται ολιγωρούμενοι, αλλά αγανακτούσιν αν οίωνται αδικείσθαι». Και σε μετάφραση: «Οι νέοι λοιπόν…. αλλάζουν εύκολα επιθυμίες και τις χορταίνουν γρήγορα: οι επιθυμίες τους είναι σφοδρές, ξεθυμαίνουν όμως γρήγορα· γιατί η όρεξή τους για κάτι είναι έντονη, διαρκεί όμως λίγο, όπως ακριβώς η δίψα και η πείνα —κάθε λίγο και λιγάκι— των αρρώστων. Παραφέρονται εύκολα, είναι ευέξαπτοι και ρέπουν στο να αφήνονται να παρασυρθούν από το θυμό τους. Δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν στις παρορμήσεις τους· γιατί η αγάπη τους για την τιμή τούς κάνει να μη μπορούν να ανεχθούν την περιφρόνηση, αλλά αγανακτούν όταν πιστεύουν ότι αδικούνται».

 Κατ’ αρχάς δεν χρειάζεται να πανικοβληθούν οι γονείς. Και ένας και δυο μήνες χωρίς σχολικά μαθήματα δεν υπάρχει πρόβλημα, η απώλεια είναι ασήμαντη, όλα μπορούν να αναπληρωθούν. Κάθε Σεπτέμβριο, όταν παραλαμβάνουμε μαθητές μετά τις θερινές διακοπές, οι περισσότεροι δάσκαλοι αφιερώνουμε έναν και δύο μήνες σε επαναλήψεις, σε ανατροφοδότηση των γνώσεων. Άρα «μη ταρασσέσθω υμών η καρδία» αγαπητοί γονείς. Αρκετό τρόμο ενσπείρουν τα κανάλια της συμφοράς. Και καλό είναι τα παιδιά να μην παρακολουθούν τις μακάβριες ειδήσεις, ο οποίες μαυρίζουν και φαρμακώνουν την ψυχή τους. Όχι για να κρυβόμαστε υποκριτικά, αλλά γιατί ο νους των μικρών παιδιών δεν χωράει το κακό, οπότε το μόνο που αποφέρει μια τέτοια ενημέρωση είναι να διαταράσσεται η πνευματική τους ισορροπία.

Είναι βέβαιο ότι τώρα με τον εγκλεισμό ξεβράστηκε το τεράστιο πρόβλημα που λέγεται διαχείριση του ελεύθερου χρόνου και κυρίως πώς θα κρατήσουμε το μέτρο με τις νέες τεχνολογίες.

Είναι γνωστό ότι το διαδίκτυο με την τεράστια αποθήκευση πληροφοριών δημιουργεί στο χρήστη του, ιδίως στις νεότερες ηλικίες, την ολέθρια ψευδαίσθηση ότι ο ίδιος κατέχει και έχει κατακτήσει αυτές τις γνώσεις. Το θεωρεί, τρόπον τινά, ως προέκταση, εξάρτημα της μνήμης του. Γι’ αυτό η μελέτη θεωρείται πια χάσιμο χρόνου, γίνεται αντικείμενο χλεύης, πράγμα καταστρεπτικότατο για την γλώσσα και την σκέψη. Θύματα αυτής της απώλειας είναι πολλές φορές και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Κάποτε λέγαμε «έχει μεταδοτικότητα», όταν θέλαμε να επαινέσουμε το δάσκαλο. Η μεταδοτικότητα είναι «τέχνη τεχνών» που τα θεμέλιά της «τρέφονται» από την αγάπη προς τους μαθητές «ουδέν ούτω προς διδασκαλίαν επαγωγόν ως το φιλείν και φιλείσθαι» κατά τον άγιο Χρυσόστομο – και βέβαια, την βαθιά γνώση του αντικειμένου, αποκύημα πολλής μελέτης. Σήμερα λέμε πως είναι επικοινωνιακός. Η διαφορά μεταξύ μετάδοσης και επικοινωνίας είναι τεράστια. Μετάδοση σημαίνει παιδεία. Επικοινωνία σημαίνει εντυπωσιοθηρία, αμάθεια. Τώρα με την λεγόμενη ασύγχρονη εκπαίδευση, την τηλεδιδασκαλία το πρόβλημα θα ενταθεί. Αυτό ας προσεχθεί γιατί ο «ιός» της εξάρτησης από τις νέες τεχνολογίες είναι δυσίατος και επιβλαβέστατος.

Τι μπορούν λοιπόν να πράξουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδία τους; Εκ πείρας 30 ετών συνεχούς παρουσίας στην τάξη γνωρίζω ότι τα σημερινά παιδιά υστερούν σε τρεις κυρίως τομείς. Με απλά λόγια : στην σωστή και στρωτή ανάγνωση κειμένων. Στην ορθογραφία. Και στα μαθηματικά, την ανεπάρκεια στις τέσσερις πράξεις κλασμάτων και δεκαδικών αριθμών και στην λύση προβλημάτων.

Για την ανάγνωση. Θυμάμαι είχα διαβάσει ένα βιβλίο, περί ορθοφωνίας, του αειμνήστου και σπουδαίου ηθοποιού Δημήτρη Μυράτ. Πρότεινε στους άπειρους συναδέλφους του να διαβάζουν «φωναχτά» κείμενα αρχαίων Ελλήνων ή το Ευαγγέλιο. Τα παιδιά μπορούν να κάνουν το ίδιο με βιβλία Ελλήνων συγγραφέων παιδικής λογοτεχνίας. (Θα αναφέρω ονόματα παρακάτω)

Οι γονείς μπορούν να διαβάζουν στα παιδιά τους κείμενα, όπως Βίους αγίων-πάντα συγκινούν- μύθους του Αισώπου, βιογραφίες ηρώων και βιβλία κατάλληλα για τα παιδιά. Οι γονείς είναι παιδαγωγοί και παιδαγωγούμενοι ταυτόχρονα. Τι ευλογημένη εικόνα να διαβάζει ο πατέρας, που συνήθως απουσιάζει, ένα κείμενο για κάποιον ήρωα, ένα απόσπασμα βιβλίου στα παιδιά του. Και ο ίδιος και τα παιδιά του θα το χαρούν και δεν θα το ξεχάσουν….

Είναι λαμπρή ευκαιρία να γίνει αυτό που έπρεπε να υλοποιήσει το υπουργείο Παιδείας. Μαθήματα Πατριδογνωσίας. Να μάθουν τα παιδιά τι σημαίνει Ελλάδα. Γιατί η Παιδεία μας σήμερα ούτε Παιδεία είναι ούτε εθνική. Να σημειώσω παρενθετικώς τα εξής:

Ανέκαθεν η ελληνική παιδεία είχε χαρακτήρα χριστοκεντρικό και εθνοκεντρικό. Πρώτιστος στόχος της ήταν η πνευματική καλλιέργεια του νέου, αποσκοπούσε δηλαδή να οδηγήσει τον μαθητή στην πατριδογνωσία –γλώσσα και παράδοση- στην αυτογνωσία και τελικά στην θεογνωσία, που είναι και το κατ’ εξοχήν ζητούμενο.

Σήμερα όμως η Παιδεία έχει αλλοτριωθεί σε βαθμό επικίνδυνο. Δεχόμενη θανάσιμα χτυπήματα με τις αλλεπάλληλες «αλλα­γές, μεταρρυθμίσεις, αναπτερώσεις και αναγεννήσεις» στα εκπαιδευτικά προγράμματά της, έχει υποστεί ανυ­πολόγιστη καταστροφή, αφού ξένα κέντρα εξουσίας και λήψεως αποφάσεων καθορίζουν ακόμη και αυτό το περιεχόμενο των σχολικών. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του έθνους μας, η Γλώσσα, η Ιστορία, η ορθόδοξη Πίστη (τα Θρησκευτικά), πλήττονται εδώ και πολ­λά χρόνια συστηματικά και συνειδητά από φανερούς και κυρίως «αόρατους» εχθρούς. Και με ένα υπουργείο περίπου συνένοχο.

Τι διαβάζουμε; Όπως προανέφερα: Συναξάρια αγίων και ηρώων, Πηνελόπη Δέλτα, Γαλάτεια Σουρέλη, Μυρσίνη Βιγγοπούλου, Αγγελική Βαρελά, μύθους του Αισώπου.

Για την ορθογραφία αντιγραφή κειμένων και ετυμολογία. Για την σπουδαιότητα της ετυμολογίας σημείωνα σε παλαιότερο κείμενό μου με τίτλο: «Ταξίδι στην πάντερπνη ετυμολογία μας».

 ΠΡΏΤΟΝ: Θα κατανοούσαν οι μαθητές την συνέχεια της ελληνικής γλώσσας ότι “είναι κόρη από μεγάλη γενιά, είναι η θυγατέρα της γλώσσας των αρχαίων Αθηναίων συγγραφέων, το σόι της βαστά από τους τραγικούς, τον Πλάτωνα, τον Θουκυδίδη κι από την Καινή Διαθήκη” σημειώνει ο Γιώργος Θεοτοκάς σε κείμενό του το 1939. (Να προσθέσουμε στην απαρίθμηση των γεννητόρων και τον Όμηρο).

ΔΕΎΤΕΡΟΝ: Η ετυμολογία και η διδασκαλία της προξενεί σεβασμό και θαυμασμό στα παιδιά για την γλώσσα.

ΤΡΊΤΟΝ: Πληγή πυορρέουσα σήμερα κατάντησε η ανορθογραφία. Το δε υπουργείο «φρόντισε» να καταργήσει και το μάθημα, το τετράδιο της ορθογραφίας σε μια γλώσσα που η ομορφιά και η απαράμιλλη η σαφήνειά της εδράζονται στις ορθογραφικές τις αποχρώσεις. Η ορθογραφία, η υπακοή στους κανόνες της, είναι μάθημα πειθαρχίας για τα παιδιά, πράγμα που δεν συνάδει με τον αναρχικό….κουκουλοφλώρο της εποχής μας. («Όταν οι εχθροί σου θα έχουν ξεμάθει την ορθογραφία τους να ξέρεις ότι η νίκη πλησιάζει» έλεγε σοφός Ρώσος  γλωσσολόγος). Ίσως δεν λείπει από τον νου των Ελληνομάχων και η καθιέρωση της φωνητικής γραφής, για να γίνουμε επιτέλους… ακραιφνείς Ευρωπαίοι. Ορθογραφία μαθαίνεις κυρίως μέσω της ετυμολογίας τελεία και παύλα. Και ευτυχώς πολλοί δάσκαλοι χρησιμοποιούν τετράδιο ορθογραφίας, κατά παράβασιν των άνωθεν εντολών και διασώζουν ό,τι μπορεί να περισωθεί. (Κάποτε είχαμε και τετράδιο καλλιγραφίας, διότι μας ενδιέφερε και η φιλοκαλία, η νοικοκυροσύνη, η ομορφιά, ο καλλωπισμός. Στα χωριά μας, στην Μακεδονία μας, ακόμη οι μάνες μας χρησιμοποιούν το φουκάλι – η σκούπα, το σάρωθρον- και φουκαλίζουν τις αυλές. Και όμως η λέξη προέρχεται από το φιλοκαλώ, την φιλοκαλία. Το αναφέρει νομίζω και ο σπουδαίος Φ. Κουκουλές στο “Βυζαντινών βίος και πολιτισμός”).

«Ω! γλώσσα της Ρωμηοσύνης, Ω! νικήτρα του θανάτου» γράφει ο Παλαμάς για την πανσεβάσμιο λαλιά μας. Και ο μεγάλος Σολωμός μας κληροδότησε το αειθαλές ρητό: “μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα”. Το ένα συντηρεί το άλλο. Για να αγαπήσουν την “νικήτρα του θανάτου” γλώσσα μας τα παιδιά, πρέπει να αρωματιστούν από την ευωδιαστή ετυμολογία της.

Για τα Μαθηματικά όσοι γονείς μπορούν, και σήμερα, δόξα τω Θεώ, όλοι ξέρουν γράμματα, να βάζουν τα παιδιά τους να κάνουν τις τέσσερις πράξεις της αριθμητικής. Στους ακεραίους τα μικρότερα, στους δεκαδικούς και τα κλάσματα των μεγαλυτέρων τάξεων.

Να κλείσω με μια παραίνεση. Ναι, περνάμε δύσκολες ώρες. Τα αλαλάζοντα τηλεοπτικά κανάλια, για λόγους τηλεθέασης, τρομοκρατούν. Το «μένουμε σπίτι», αν το διαχειριστούμε σωστά μπορεί να αποβεί ευλογία. (Προσωπικώς το μόνο που μου λείπει είναι η εκκλησία και η τάξη. Όσοι συνάδελφοι απολαμβάνουν την διδασκαλία με καταλαβαίνουν).

Οι γονείς είναι οι αρχιτέκτονες της οικογένειας. Ας μην αναζητούν την τελειότητα. Ας εμπιστευτούν πρώτα την καρδιά τους. Εκεί θα συναντήσουν την θερμουργό αγάπη και την όντως Αγάπη, τον Χριστό. «Τοις αγαπώσι και τα δύσκολα εύκολα γίνεται». Σ’ αυτούς που αγαπούν και τα δύσκολα γίνονται εύκολα, τονίζει ο μέγας παιδαγωγός των γονέων αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες της λαλίστατης εποχής μας κι ας στραφούμε πίσω στο λόγο του Πλούταρχου: «ΠΑΡΆΔΕΙΓΜΑ ΤΟΙΣ ΤΈΚΝΟΙΣ ΠΑΡΈΧΕΙΝ». Με τα έργα μας θα αναθρέψουμε σωστά τα παιδιά και όχι με κούφια λόγια. Ας αντλήσουμε το δροσερό νερό από τη σοφία των προγόνων μας, ό,τι εκλεκτότερο έχει η ανθρωπότητα. Ας σκύψουμε το κεφάλι κάτω από το πετραχήλι του απ. Παύλου: ανατρέφετε τα παιδιά «εν νουθεσία και παιδεία Κυρίου». ΣΙΧΑΘΉΚΑΜΕ, ΤΟ ΞΑΝΑΛΈΩ, ΤΙΣ ΣΕΙΡΗΝΩΔΊΕΣ ΤΩΝ ΔΙΕΦΘΑΡΜΈΝΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΆΧΩΝ ΚΑΙ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΏΝ. ΕΊΝΑΙ «ΓΕΝΝΉΜΑΤΑ ΕΧΙΔΝΏΝ ΚΑΙ ΛΎΚΟΙ ΒΑΡΕΊΣ». «ΌΛΑ ΤΑ ΈΘΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΟΔΕΎΣΟΥΝ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΣΤΡΑΦΟΎΝ ΕΜΠΡΌΣ ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΠΟΥ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΣΤΡΑΦΕΊ ΠΊΣΩ», ΈΓΡΑΦΕ Ο ΔΗΜ. ΚΑΜΠΟΎΡΟΓΛΟΥ. ΜΕΓΆΛΗ ΚΟΥΒΈΝΤΑ, ΑΣ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΉΣΟΥΜΕ ΛΊΓΟ, ΌΠΩΣ ΈΛΕΓΑΝ ΟΙ ΠΑΛΙΟΊ. Είναι μακρύς ο δρόμος της ανατροφής των παιδιών μας, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Οι γέροι πελαργοί, όταν γεράσουν, λένε πως τα νέα πουλιά τους παίρνουν στα φτερά τους και τους βοηθούν στο πέταγμα. Ο ΜΈΓΑΣ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ ΟΝΟΜΆΖΕΙ ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΕΞΑΊΣΙΑ ΕΙΚΌΝΑ ΜΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΌΤΑΤΗ ΦΡΆΣΗ: «ΕΙΣ ΑΝΤΙΠΕΛΆΡΓΩΣΙΝ». Οι γονείς κάνοντας το χρέος τους, έρχεται η στιγμή που τα παιδιά τους, ανταποδίδοντας την ευεργεσία της ανατροφής, τους παίρνουν στα φτερά τους, «εις αντιπελάργωσιν».

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

http://www.antibaro.gr/article/26427

Σήμερα 31/03/2020 εορτάζουν:

	Άγιος Υπάτιος επίσκοπος Γαγγρών Όσιος Ακάκιος ο Ομολογητής επίσκοπος Μελιτηνής Άγιος Θεόφιλος ο Μάρτυρας και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες εν Κρήτη Άγιος Αυδάς επίσκοπος Περσίας, Βενιαμίν ο Διάκονος και οι μαζί μ' αυτούς εννέα Μάρτυρες και άλλοι πολλοί Άγιοι, που μαρτύρησαν στην Περσία Άγιος Μένανδρος Όσιος Βλάσιος ο εξ Αμορίου Άγιοι Τριάντα οκτώ Μάρτυρες Όσιος Στέφανος ο Θαυματουργός Όσιος Ιωνάς Μητροπολίτης πασών των Ρωσιών Όσιος Ιννοκέντιος Βενιάμινωφ Μητροπολίτης Μόσχας και Ιεραπόστολος Αλάσκας Άγιος Ιωάννης ο πρίγκιπας Όσιος Υπάτιος ο θεραπευτής
Νηστεία

Πέρα από τάξεις: Ο εθνικός χαρακτήρας της Επανάστασης

Εφέτος η 25η Μαρτίου συμπίπτει με μία περίοδο διπλής πρόκλησης. Από την μία η επιδημία του κορωνοιού φθάνει την κοινωνία μας στα όριά της. Από την άλλη στον Έβρο λαμβάνει χώρα η κορύφωση της νεο-οθωμανικής επεκτατικής τακτικής. Ο Ερντογάν εξαπολύει ανθρώπινες μάζες με σκοπό βραχυπρόθεσμα να εκβιάσει την κυβέρνησή μας και μακροπρόθεσμα να εποικίσει την Πατρίδα μας.

Έτσι, ο εορτασμός της επετείου της έναρξης της Επανάστασης περνά σε δεύτερη μοίρα. Παρ’ όλα αυτά δεν θα λείψουν και εφέτος οι προκλήσεις των διάφορων εθνοαποδομητών που θα προσπαθήσουν να γκρεμίσουν τον δήθεν εθνικό μύθο του ’21. Ας αξιοποιήσουμε, λοιπόν την καραντίνα για να εντρυφήσουμε στην αληθινή Ιστορία της Επανάστασης και να απαντήσουμε στα σαθρά, αλλά πολυδιαφημισμένα, επιχειρήματά τους.

Αρχικά, η εγχώρια αποδομητική συνομοταξία, με προεξάρχουσα την μαρξιστική αριστερά, αμφισβήτησαν τον εθνικό χαρακτήρα του ξεσηκωμού, προσδίδοντας του αμιγώς ταξικά χαρακτηριστικά. Εισήγαγαν, επίσης, την μέχρι σήμερα επικρατούσα μεταξύ των ελιτ θέση ότι η ελληνική Επανάσταση ήταν αποκλειστικά τέκνο του Διαφωτισμού και κλώνος της γαλλικής Επανάστασης. Εκκινώντας από την υλιστική θεώρηση της Ιστορίας απέκλεισαν τον ρόλο της Εκκλησίας και της Ορθοδόξου Πίστης και επικεντρώθηκαν στην απλοική άποψη ότι οι καταπιεσμένοι Έλληνες προλετάριοι επαναστάτησαν απέναντι στις γηγενείς ελιτ (κοτζαμπάσηδες, μητροπολίτες, κλπ) και στο οθωμανικό κράτος, που αύξησε την φορολογία. Η άποψη αυτή περί ταξικού χαρακτήρα του 1821 χωλαίνει από πολλές πλευρές.

Πρώτον, στην Επανάσταση συμμετείχαν όλες ανεξαιρέτως οι κοινωνικές τάξεις και συντεχνίες. Δίπλα στον αριστοκράτη Υψηλάντη πολεμούσε ο άσημος Γιος της Καλογριάς, ο Καραισκάκης, δίπλα στον αριβίστα Παπαφλέσσα η ισχυρότερη οικογένεια του Μωριά, οι Μαυρομιχαλαίοι. Οι πλοιοκτήτες των νησιών αφιερώθηκαν εξ’ ολοκλήρου στον Αγώνα, παρά την σημαντική οικονομική δύναμη που είχαν αποκομίσει κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Στην Φιλική Εταιρεία, έπειτα, συμμετείχαν αδιακρίτως όλες οι τάξεις. Αλλά και οι Τούρκοι κατά την διάρκεια της Επανάστασης σκότωσαν Έλληνες κάθε κοινωνικής προέλευσης.

Δεύτερον, προφανώς, στην Οθωμανοκρατούμενη Ελλάδα υπήρχαν και καταπιεζόμενοι μουσουλμάνοι. Ειδικά, οι Τουρκαλβανοί, μισθοφόροι πολεμιστές, βρίσκονταν συχνά σε σύγκρουση με τους πασάδες και την Πύλη. Παρ’ όλα αυτά, δεν καταγράφηκαν περιπτώσεις μαζικής συμμετοχής μουσουλμάνων στο πλευρό των Επαναστατών. Τα στρατόπεδα ήταν ξεκάθαρα Έλληνες εναντίον Τούρκων, Χριστιανοί εναντίον Μουσουλμάνων.
Τρίτον, το Γένος συμμετείχε μαζικά στην Επανάσταση. Από τις Παραδουνάβιες ηγεμονίες μέχρι την Κύπρο και από την Βόρειο Ήπειρο μέχρι την Σμύρνη υπήρξαν επαναστατικές ενέργειες, μικρότερες ή μεγαλύτερες. Μάλιστα, ακόμα και μετά την καταστολή της εξέγερσης σε περιοχές όπως η Μακεδονία ή η Κρήτη, οι αγωνιστές συνέχισαν τον πόλεμο στην ηπειρωτική Ελλάδα. Αλλά και από τα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα έφθασαν μαχητές, όπως και από την Κεντρική Ευρώπη.

Τέταρτον, το ’21 αποτελεί τον τελευταίο κρίκο μιας μακριάς αλυσίδας εξεγέρσεων που έλαβαν χώρα από την Άλωση μέχρι την Απελευθέρωση. Υπλογίζεται ότι στην Τουρκοκρατία έγιναν πολύ πάνω από 100 επαναστατικά κινήματα. Αυτό αποδεικνύει ότι, ανεξαρτήτως συνθηκών, οι Έλληνες ήταν συνεχώς με το όπλο παρά πόδας να πολεμήσουν για την απελευθέρωσή τους.

Πέμπτον, ο εθνικός, και κατ’ επέκταση, ο θρησκευτικός χαρακτήρας του Αγώνα είναι πασιφανής και μέσα από τα κείμενα των πρωταγωνιστών της περιόδου. Ενδεικτικά, γιατί τα σχετικά αποσπάσματα είναι πολλά: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης:
<<Σαν μια βροχή ήρθε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας και όλοι, και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι γραμματισμένοι και οι έμποροι, όλοι συμφωνήσαμε στον ίδιο σκοπό και κάναμε την επανάσταση… Η επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμίαν από όσας γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης αι επαναστάσεις εναντίον των διοικήσεών τους είναι εμφύλιος πόλεμος, ο εδικός μας πόλεμος ήτο πλέον δίκαιος. Ήτον έθνος με άλλον έθνος.>>
Αλέξανδρος Υψηλάντης:
<<Είναι καιρός να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον και να υψώσωμεν το σημείον, δι᾿ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την πατρίδα και την Ορθόδοξον ημών πίστιν από την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν.>>
Μακρυγιάννης:
<<Εμείς, με σκιάν μας τον ΤίμιονΣταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τον άπιστονΤούρκον.>>

Έκτον, η συνεισφορά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, την οποία οι αποδομητές μηδενίζουν, ήταν ζωτικής σημασίας για την πορεία του Αγώνα. Αυτό αρχικά φαίνεται στα κείμενα των Ηρώων, οι οποίοι όπως είδαμε δεν διαχώριζαν Χριστό και Ελλάδα, και συχνά απέδιδαν τις απρόσμενες νίκες στον Θεό. Έπειτα, αμέτρητοι Ιερωμένοι, όλων των βαθμίδων, συμμετείχαν στην Επανάσταση και πολλοί θυσιάστηκαν. Ένας στους δέκα Φιλικούς ήταν κληρικός. Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως η Εκκλησίας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν αυτοί που διατήρησε ζωντανό το Γένος. Μέσω του Κρυφού Σχολειού, της Ελληνικής Γλώσσας και της Ενορίας λειτούργησε σαν Κιβωτός της Ελληνικότητας.

Έβδομον, αναφορικά με την πολυσυζητημένη σχέση Επανάστασης και Διαφωτισμού είναι ξεκάθαρο ότι ο δεύτερος ίσως επηρέασε περιορισμένο κύκλο Ελλήνων διανοουμένων του εξωτερικού. Ο λαός, στην πλειοψηφία του αγράμματος, προφανώς δεν είχε πρόσβαση στα διαφωτιστικά κηρύγματα, τα οποία και η Εκκλησία καταδίκαζε. Αντίθετα, τα κίνητρα της Εξέγερσης βρίσκονται στους Θρύλους του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, στις περιοδείες του Πατροκοσμά, στην Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου, στον διαρκές άσβεστο πάνδημο πόθο για ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Τα τελευταία χρόνια οι διάφοροι επίδοξοι αποδομητές, τόσο μαρξιστικής, όσο και φιλελεύθερης προέλευσης, πέρασαν την διαδικασία σπίλωσης του ’21 σε άλλο επίπεδο. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, μία εθνομηδενιστική κλίκα αποτελούμενη από στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αρθρογράφους μεγάλων political correct εφημερίδων και μέλη της επιτροπής για τα 200 χρόνια, συγγραφείς που φιλοδοξούν να πλουτίσουν γράφοντας εξεζητημένες μπούρδες, αλλά και υποστηρικτές του εξευρωπαϊσμού μας. Όλοι αυτοί, με σημείο αναφοράς την περίφημη σειρά ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ, δεν αρκούνται στην αμφισβήτηση του εθνικοθρησκευτικού χαρακτήρα του Αγώνα, αλλά επιδίδονται στην ολοκληρωτική απομυθοποίησή του. Γι’ αυτούς σε μια εποχή κατάργησης των συνόρων και των εθνικών ταυτοτήτων και εν μέσω μιας διαδικασίας σύναψης δήθεν ελληνοτουρκικής φιλίας, οι αναφορές στο 1821 μόνο εθνικιστικά ένστικτα μπορούν να ξυπνήσουν. Έτσι παρουσιάζουν την Επανάσταση σαν μία ανταρσία ενός συρφετού τυχοδιωκτών, αιμοσταγών, λούμπεν στοιχείων που κατέστρεψαν βίαια 400 χρόνια οθωμανικής ειρήνης.

Γι’ αυτούς η Τουρκοκρατία ήταν ένας επίγειος παράδεισος, στα πρότυπα των παγκοσμιοποιημένων κοινωνιών που ονειρεύονται, όπου έθνη και θρησκείες συνυπήρχαν αρμονικά. Ξεχνούν, βέβαια, τα παιδομαζώματα, τις σφαγές, την παντελή έλλειψη δικαιωμάτων για τους ραγιάδες και τόσα άλλα.

Στο ίδιο πλαίσιο προσπαθούν βάναυσα να αποδομήσουν τις προσωπικότητες των Ηρώων και τα γεγονότα. Οι πολεμιστές της Λευτεριάς παρουσιάζονται λίγο πολύ σαν μισθοφόροι ή σαν λήσταρχοι συμμορίτες. Παραλείπουν, όμως, να αναφέρουν ότι κατά την περίφημη <<οθωμανική ειρήνη>> το να γίνει κανείς κλέφτης ή αρματωλός ήταν μονόδρομος για μια λίγο πιο ελεύθερη ζωή. Κάποιοι <<προοδευτικοί>> δεν δίστασαν να σπιλώσουν και την ηθική των Ηρώων. Νυν υποψήφιος της Ν.Δ. χαρακτήρισε τον Κολοκοτρώνη ομοφυλόφιλο. Προφανώς, εδώ η προπαγάνδα έχει δώσει την θέση της στην εμπάθεια.

Την Απελευθέρωση, φυσικά, την οφείλουμε στους ξένους, στους μεγάλους συμμάχους μας, που όπως πάντα φρόντισαν για εμάς στο Ναυαρίνο. Λησμονούν, ωστόσο, όλοι αυτοί οι δυτικολάγνοι ότι οι Έλληνες είχαν ήδη συντρίψει τεράστιες για τα δεδομένα τους στρατιές, όπως του Δράμαλη και του Ομέρ Βρυώνη. Επίσης, ακόμα και η εκστρατεία του Ιμπραήμ είχε φθάσει σε τέλμα πριν την ναυμαχία στο Ναυαρίνο. Οι θυσίες των επαναστατών ήταν, άλωστε, αυτές που γιγάντωσαν το φιλελληνικό κίνημα και ανάγκασαν τις Μεγάλες Δυνάμεις να επέμβουν.

Από όλες τις στιγμές της Επανάστασης οι απομυθοποιητές κρατούν και μεγεθύνουν τις σφαγές και τους εμφυλίους, καταργώντας όλα τα άλλα. Λες και οι επαναστάσεις γίνονται με ροδοπέταλα ή η εκδικητική έξαψη των Ελλήνων στην άλωση της Τριπολιτσάς ισοφαρίζει 400 χρόνια τουρκικών εγκλημάτων.

Η απάντηση στις συκοφαντίες τους βρίσκεται στις στιγμές ανεπανάληπτου ηρωισμού που μόνο η Ελληνική Επανάσταση έχει να επιδείξει. Βρίσκεται στους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου που προτίμησαν την θυσία από την παράδοση. Βρίσκεται στο λόφο του Μανιακίου που ο Παπαφλέσσας πολέμησε γνωρίζοντας πως θα σκοτωθεί, μόνο και μόνο για να κρατήσει την φλόγα της λευτεριάς αναμμένη. Βρίσκεται στον Νικηταρά που μετά τον αγώνα πέθανε ζητιάνος και πάμπτωχος. Βρίσκεται στους Έλληνες νέους σπουδαστές που άφησαν τα Πανεπιστήμια, ίδρυσαν τον Ιερό Λόχο και έπεσαν μέχρι ενός στο Δραγατσάνι. Βρίσκεται, φυσικά, σε όλους εκείνους που έδωσαν την ζωή τους στους πολέμους του Ελληνισμού που ακολούθησαν, για την απελευθέρωση των αλύτρωτων αδερφών, την ουσιαστική πραγμάτωση του σκοπού της Επανάστασης.

Το 1821, λοιπόν, δεν ήταν μύθος. Ήταν επανάσταση υπέρ Πίστεως και Πατρίδας. Ας δώσουμε την πρέπουσα απάντηση στους αποδομητές. Κομμάτι του εορτασμού των 200 χρόνων από την μεγάλη αυτή στιγμή του Γένους ας αποτελέσει η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ellinikiorthodoxineolaia.blogspot.com

http://www.antibaro.gr/article/26403

«Μένουμε σπίτι» συντροφιά με το «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…»! Οι ανάγκες της εποχής, επέβαλλαν τον αυτοπεριορισμό όλων μας μέσα στα σπίτια μας, για να μπορέσουμε να προστατευθούμε όσο είναι δυνατόν, από την πανδημία του κορονοϊού. Την ίδια ώρα, είμαστε εκτεθειμένοι σε πληθώρα πληροφοριών και ειδήσεων, που μας βομβαρδίζουν κυριολεκτικά όλο το εικοσιτετράωρο, από παντού. Άλλες χρήσιμες και απαραίτητες για την καλύτερη διαχείριση της δύσκολης κατάστασης που βιώνουμε, αλλά και κάποιες που μας αποπροσανατολίζουν και βαραίνουν την ήδη βαριά ατμόσφαιρα. Προσπαθώντας να συνεισφέρει στον απεγκλωβισμό από αυτόν τον ορυμαγδό και την κακή ψυχολογία που αυτός δημιουργεί,  η Ενορία Ευαγγελιστρίας Πειραιώς προσφέρει, μέσω του διαδικτύου, μια εναλλακτική ευκαιρία για μια διαφορετική αξιοποίηση του χρόνου μας και μια διέξοδο από την αγωνία και την μελαγχολία. Καθημερινά, στις 9μμ, από την Κυριακή έως και την Παρασκευή, θα μεταδίδεται από την ιστοσελίδα www.enoriaendrasei.gr, επιλεγμένη εκδήλωση του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», που έχει πραγματοποιήσει η Ενορία τα τελευταία χρόνια. Οι εκδηλώσεις αυτές θα έχουν ποικίλο περιεχόμενο και κάθε ημέρα της εβδομάδας θα είναι αφιερωμένη σε διαφορετική θεματική κατηγορία, όπως ομιλίες, διάλογοι με προσκεκλημένους, μουσικοχορευτικές βραδιές, στρογγυλές τράπεζες, αφιερώματα. Οι μεταδόσεις αυτές θα συνεχιστούν μέχρι την Μεγάλη Εβδομάδα και μετά από αυτή, για όλο το διάστημα που θα κρατήσουν τα μέτρα περιορισμού. Παράλληλα, θα συνεχιστεί κανονικά η μετάδοση των αγρυπνιών που τελούνται στο Ναό κάθε Σάββατο βράδυ. «Μένουμε σπίτι» λοιπόν, συντροφιά με το «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει». ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 30 ΜΑΡΤΙΟΥ – 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020 ΔΕΥΤΕΡΑ 30 ΜΑΡΤΙΟΥ 21.00 «Η Μικρασία πονάει πονάει σα γυναίκα»   Ο Ηλίας Λιαμής, Δρ. Θεολογίας – Μουσικολόγος – Συγγραφέας, θα συζητήσει το θέμα με τον Δημήτρη Καραβασίλη, Θεολόγο – Συγγραφέα, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Αντριάνα, το τζιβαέρι της Ίμβρου». ΤΡΙΤΗ  31 ΜΑΡΤΙΟΥ 21.00 «POLIS Ensemble»  Το συγκρότημα POLIS Ensemble ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 2011 (αρχικά ως Ορχήστρα Ανατολικής Μουσικής ΠΟΛΙΣ) στην Αθήνα. Η λέξη «πόλις» προσπαθεί να φωτογραφίσει τις πόλεις της ανατολικής Μεσογείου, η μουσική παράδοση της οποίας ποτέ δεν έπαψε να εμπνέει τα μέλη της μπάντας. Το POLIS Ensemble έχει εμφανιστεί σε σημαντικές αίθουσες συναυλιών και έχει προσκληθεί σε πολλά ελληνικά μουσικά φεστιβάλ. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, το μουσικό σχήμα είχε τη χαρά και την τιμή να συνεργαστεί με την Πολυφωνική Χορωδία Πατρών, καθώς και με εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Το ρεπερτόριο του σχήματος αφορά κυρίως στις λόγιες μουσικές της Ανατολικής Μεσογείου και πιο συγκεκριμένα συνθέσεις της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής και της Οθωμανικής κλασσικής μουσικής, ανώνυμα τραγούδια και σκοπούς της περιοχής, καθώς και πρωτότυπες προσωπικές συνθέσεις των μελών του, βασισμένες σε παραδοσιακές φόρμες. Στο POLIS Ensemble συμμετέχουν: Νίκος Παραουλάκης νέυ, Γιώργος Κοντογιάννης λύρα, Θεόδωρος Κουέλης κοντραμπάσο, Μανούσος Κλαπάκης κρουστά, Στέφανος Δορμπαράκης κανονάκι, τραγούδι, Αλέξανδρος Καψοκαβάδης πολίτικο λαούτο, τραγούδι. ΤΕΤΑΡΤΗ  1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 21.00 Ομιλία με θέμα « Ό,τι λάμπει δεν είναι Χριστός (αρετές και χαρίσματα στην ζωή και στην Εκκλησία)». Ομιλητής ο Πρωτοπρεσβύτερος Χαράλαμπος  – Λίβυος Παπαδόπουλος. ΠΕΜΠΤΗ  2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 21.00 Μουσική βραδιά γεμάτη χρώματα   • Η Ορχήστρα Εγχόρδων Νέων Πειραιά υπό την καθοδήγηση της Mουσικοπαιδαγωγού Σταυρούλας Μέντη και • Η Santa Barbara Guitar Orchestra με υπεύθυνο Kαθηγητή τον Αλέξανδρο Παπαρίζο θα μας χαρίσουν ένα μουσικό ταξίδι, γεμάτο χρώματα και εικόνες, με κομμάτια κλασσικής & σύγχρονης μουσικής από όλο τον κόσμο με πρωταγωνιστές τους μικρούς μας φίλους. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 21.00 «Εκ βαθέων» Ο Ηλίας Λιαμής, Δρ. Θεολογίας – Μουσικολόγος  _ - Συγγραφέας, σε ελεύθερη συζήτηση με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σιγκαπούρης  κ. Κωνσταντίνο. ΣΑΒΒΑΤΟ  4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 22.00 Σε ζωντανή σύνδεση με τον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς θα παρακολουθήσουμε την Ιερά Αγρυπνία (Ε᾽ Κυριακή των Νηστειών). ΚΥΡΙΑΚΗ  5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 21.00 Η Ευαγγελίστρια Πειραιώς τίμησε τον Πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Μεταλληνό  Για τον τιμώμενο μίλησαν ο Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος Κρητικός, Ιεροκήρυκας και Ηγούμενος του Ιερού Ησυχαστηρίου Αναστάντος Χριστού Πειραιώς, ο κ. Λέο Μπραγκ, Δρ Θεολογίας και Καθηγητής Μέσης Εκπαιδεύσεως και ο Αναπληρωτής Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κωνσταντίνος Μπελέζος. Συντόνισε ο κ. Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων. Την εκδήλωση έκλεισε με τον λόγο του ο τιμώμενος π. Γεώργιος.

Έκκληση για τρόφιμα στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς Η επιδημία συνεχίζεται και μαζί της, οι περιορισμοί που επέφερε στην καθημερινή μας ζωή. Στον Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας Πειραιώς καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια να συνεχιστεί η λειτουργία του καθημερινού συσσιτίου των απόρων αδελφών μας. Κύρια ανάγκη είναι η συγκέντρωση τροφίμων. Κάνουμε έκκληση όσοι μπορούν να συνεισφέρουν με τρόφιμα στην προσπάθεια μας αυτή. Τα είδη που χρειαζόμαστε είναι: ζυμαρικά, ρύζι, όσπρια, λάδι, ντοματοπολτό, γάλα εβαπορέ. Η αγάπη και η φροντίδα για τον κάθε αδελφό που έχει ανάγκη, δεν γνωρίζουν περιορισμούς και δεν υπάρχει επιδημία που να μπορεί να τις ανακόψει. Ο Ιερός Ναός Ευαγγελίστριας Πειραιώς (Γρ. Λαμπράκη 41) είναι ανοικτός από 7.00 π.μ. έως 7.30 μ.μ. Περισσότερες πληροφορίες στο Πνευματικό Κέντρο Ευαγγελιστρίας (όπισθεν Ιερού Ναού) και στο τηλέφωνο 210 4125619.

ΗΡΩΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟ ΣΕ ΚΕΡΑΜΕΩΣ: ΟΥΤΕ ΣΕ ΑΘΕΪΣΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Δείτε την επιστολή.

Ηρωική επιστολή από Μεσογαίας Νικόλαο σε Κεραμέως: Ούτε σε αθεϊστικά καθεστώτα η απαγόρευση της Λειτουργίας.

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή.

Σημείωση Ελλήνων Εκκλησία

Δεν είναι ...ηρωική η επιστολή. Λογικότατη είναι

Διένεξη ΗΠΑ-Κίνας & κορωνοϊός: Η αποτυχία της Δύσης να κατανοήσει τον Θουκυδίδη

Γράφει ο Άγγελος Χωριανόπουλος

Ο Λοιμός των Αθηνών

Ο Λοιμός των Αθηνών  ήταν μια καταστροφική επιδημία η οποία εκδηλώθηκε κατά το δεύτερο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου, το 430 π.Χ., και ενώ η πόλη πολιορκούνταν από τους Σπαρτιάτες. Έγινε η αιτία θανάτου όχι μόνο χιλιάδων Αθηναίων, αλλά και της πιο ιστορικής Δημοκρατίας του κόσμου. Βασισμένοι στις περιγραφές του Θουκυδίδη που κάνει λόγο για συμπτώματα που ξεκινούν από το στόμα και καταλήγουν στη κοιλιακή χώρα, το έντερο, το δέρμα και το κεντρικό νευρικό σύστημα, γιατροί και ιστορικοί διατύπωσαν εδώ και χρόνια διάφορες θεωρίες. Μια επικρατούσα θεωρία υποστήριξε ότι ο λοιμός των Αθηναίων οφειλόταν στον ιό Έμπολα. Η εκδοχή αυτή υποστηρίχτηκε αρχικά από τον Anthony Ramirez με άρθρο του το 1996 στους New York Times. Ωστόσο υπάρχουν ισχυρές αμφισβητήσεις, αλλά και νέα δεδομένα.

Ο λοιμός της αρχαίας Αθήνας Πριν από περίπου 2.400 χρόνια ένας θανατηφόρος λοιμός είχε σαρώσει την αρχαία Αθήνα. Σε πέντε χρόνια, έχασαν τη ζωή τους ίσως το ένα τέταρτο του πληθυσμού της πόλης-κράτους, που ήταν τότε υπό πολιορκία από την Σπάρτη. 

Ο Θουκυδίδης αναφέρει πως αν κανείς ήθελε να διαφύγει τον θάνατο, έκοβε το μέρος του σώματος όπου υπήρχε εμφανής ένδειξη των συμπτωμάτων, όπως άκρα των χεριών και ποδιών, και μερικοί έβγαζαν ακόμη και τα μάτια τους. Άλλοι πάλι, αμέσως μετά την θεραπεία τους, πάθαιναν γενική αμνησία και δεν αναγνώριζαν ούτε τους εαυτούς τους ούτε τους οικείους τους. Αυτή η τρομοκρατική μάστιγα προκάλεσε τεράστια θνησιμότητα και οδήγησε απροσδόκητα και πρώιμα, το τέλος του χρυσού αιώνα.

Ο πολιτισμός και η οικονομική άνθηση υποχώρησαν σημαντικά και η μοίρα της Αθήνας επηρεάστηκε καθοριστικά. Άρα και η πορεία των ελληνικών πόλεων. Ο Περικλής, ο ηγέτης που σηματοδότησε εκείνη την εποχή, ήταν ένας από τους χιλιάδες πολίτες που υπέκυψαν στην επιδημία. Η θέα των αναρίθμητων νεκρικών πυρών στην πόλη έκανε τους Σπαρτιάτες να αποχωρήσουν ώστε να αποφύγουν την επιδημία. Πέρα από τον ίδιο τον Περικλή, ένα μεγάλο μέρος της ηγεσίας, των στρατιωτικών δυνάμεων στόλου και ξηράς πέθανε επίσης, και η εξουσία στην πόλη αναλήφθηκε από διάφορους αντικαταστάτες τους οποίους ο Θουκυδίδης χαρακτηρίζει ως ανίκανους και αδύναμους. (πηγή: www.mixanitouxronou.gr)

Πελοποννησιακός Πόλεμος, διένεξη Αμερική-Κίνας και Κορονοϊός

-Ο πρώτος ιστορικός ο οποίος κατέγραψε την σύγκρουση μίας ήδη επικρατούσας χώρας παγκόσμιας ισχύος (υπερδύναμης), με μία αναδυόμενη χώρα ισχύος, ήταν ο Θουκυδίδης. Κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο η αναδυόμενη (ναυτική δύναμη) Αθήνα, είχε αρχίσει εμφανώς να αμφισβητεί την κυριαρχία της Σπάρτης στον Ελλαδικό χώρο, καθώς κυριαρχούσε στο εμπόριο μεταξύ των πόλεων-κράτη και των νησιών του Αιγαίου. Είχε συνάψει διμερής συμφωνίες με πολλούς οικονομικούς γεωγραφικούς πυλώνες, διαμορφώνοντας δικά της γεωοικονομικά δίκτυα τα οποία απέκοπταν πλήρως τα Σπαρτιατικά, δημιουργώντας μία κατάσταση η οποία διεθνώς ονομάζεται ως ”Παγίδα του Θουκυδίδη”.

Σύμφωνα με αυτήν την κατάσταση, όταν ένα κράτος ισχύος (Σπάρτη) έχει δημιουργήσει ένα δικό του οικονομικό-εμπορικό-ενεργειακό σύστημα και εντός αυτού αναδύεται ένα άλλο κράτος (Αθήνα) το οποίο χρησιμοποιεί αποτελεσματικότερα το υπάρχον σύστημα, τότε το αρχικό κράτος (Σπάρτη) διεξάγει προληπτικό πόλεμο έναντι του αναδυόμενου.

Σκοπός αυτού του σκεπτικού είναι να καθυστερήσει ή να αποκοπεί πλήρως η ανάδυση ενός δεύτερου πόλου ισχύος, ο οποίος απειλεί να υποκαταστήσει τον πρώτο, με σκοπό να τεθεί το εν διαμορφώση κράτος σε έναν πόλεμο φθοράς και οικονομικής-εμπορικής καθόδου.

Την έκβαση του Πελοποννησιακού Πολέμου είχε καθορίσει και ένας μη γραμμικός-απροσδιόριστος παράγοντας, ο οποίος ήταν ο λοιμός της εποχής. Το Αθηναϊκό κρατίδιο γνώρισε τεράστια ύφεση με την εμφάνιση του λοιμού, καθώς καλείτο να αντεπεξέλθει σε δύο μέτωπα, ένα έναντι των Σπαρτιατών και ένα έναντι του λοιμού. Η οικονομία και οι κρατικές δομές δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν και η ήττα των αναδυόμενων Αθηνών έναντι της Σπάρτης ήρθε ως φυσικό επακόλουθο των προαναφερθέντων γεγονότων.

–Ένα παρόμοιο γεωπολιτικό σύστημα βιώνουμε και τώρα, όπου εντός του Αμερικανικού δημοκρατικού, καπιταλιστικού και φιλελεύθερου μοντέλου, εμφανίζεται ένα επιθετικό Μαοϊκό, ρεαλιστικό και αυταρχικό μοντέλο καπιταλισμού, αυτό της Κίνας, το οποίο αναμφίβολα απειλεί να ”εκθρονίσει” (αν δεν το έχει κάνει ήδη) τις ΗΠΑ από την θέση τους. Η Κίνα όπως και η Αθήνα έχουν συνάψει σημαντικές διμερής συμφωνίες με χώρες ”κλειδιά” όπως το Πακιστάν, η Σρι Λάνκα, η Ρωσία, η Αφρική και το λιμάνι του Πειραιά στην Ελλάδα, βάση των οποίων δημιουργούν μια νέα δική τους οικονομική-εμπορική-ενεργειακή δυναμική με σκοπό την πλήρη αποκοπή των ΗΠΑ από τις γεωοικονομικές οδούς.

Τα μηνύματα της παγίδας του Θουκυδίδη είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.

Εν έτη 2020, μία πανδημία εν ονόματι Covid-19 διαταράσσει πλήρως το γεωπολιτικό σύστημα στο οποίο ζούμε, όπως και το 430 π.Χ.

Ο ιστορικός παραλληλισμός όμως θα ήθελε η πανδημία αυτή να βλάψει μία ανερχόμενη Κίνα, να δοκιμάσει πλήρως τις κρατικές της δομές και να την αδρανοποιήσει. Αντ’αυτού, ερχόμαστε μπροστά σε μία Κίνα η οποία μέσα σε έναν σχεδόν μήνα, καταφέρνει να διαχειριστεί υποδειγματικά 1,3 δισεκατομμύρια κατοίκους και να ξεπεράσει την πανδημία, μεταφέροντας το πρόβλημα στον κυρίαρχο γεωγραφικό πόλο ισχύος-την Δύση. Μία Δύση της οποίας οι πολιτικές-οικονομικές δομές φαίνονται αντάξιες των συνθηκών, δείχνοντας πλήρη ασέβεια έναντι ενός εκ των αρχαιοτέρων ιστορικών (του Θουκυδίδη), βάζοντας εκατομμύρια ζωές σε κίνδυνο, εν όψει της αντιμετώπισης του λοιμού, της πρωτόγνωρης και ανεπανάληπτης οικονομικής ύφεσης αλλά και του μεταναστευτικού.

Νικητής στην τεραστίων διαστάσεων γεωπολιτική διένεξη, μεταξύ της εν διαμορφώσει Πανευρασιατικής Οντότητας (Κίνας-Ρωσίας) και της  Δύσης (νατοϊκών δυνάμεων κυρίως) είχαμε αναφέρει και σε προηγούμενα άρθρα του Infognomonpolitics, πως  θα είναι ο ορθότερος γνώστης της ιστορίας.

Σε μία ομιλία του Κινέζου Πρωθυπουργού Xi Jinping στο Νεπάλ, στις 13 Οκτωβρίου 2019, με αφορμή την δημιουργία και την ενίσχυση νέων οικονομικών-εμπορικών κινεζικών δρόμων, ο Κινέζος πρωθυπουργός έκλεισε την ομιλία του, μιλώντας στην τοπική διάλεκτο,  με το αρχαίο γνωμικό του Θουκυδίδη ”Αμάθια μεν θράσος, λογισμός δε όκνον φέρνει”, δηλώνοντας παγκοσμίως πως ο ορθότερος γνώστης της ιστορίας είναι ο διαμορφωτής της Πανευρασιατικής Οντότητας.

infoGnomon

http://lastpoint.gr/dieneksi-ipa-kinas-koronoios-i-apotychia-tis-dysis-na-katanoisei-ton-thoukydidi/

Στις 30/03/2020 εορτάζουν:

	Άγιος Ιωάννης συγγραφέας της Κλίμακος Άγιος Ζαχαρίας Μητροπολίτης Κορίνθου Προφήτης Ιωήλ Όσιος Ιωάννης ο εν τω φρέατι Άγιος Ιωάννης Πατριάρχης Ιεροσολύμων Αγία Ευβουλή Άγιος Βίκτωρ Άγιος Σωφρόνιος Επίσκοπος Ιρκούτσκ
Νηστεία