Κυριακή 1 Μαΐου 2016

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 1 ΜΑΪΟΥ 2016 ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ: Πράξ. α΄ 1-8

Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων, ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος Ἁγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήφθη· οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ ῾Ιεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός, ἣν ἠκούσατέ μου· ὅτι ᾿Ιωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας. οἱ μὲν οὖν συνελθόντες ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ ᾿Ισραήλ; εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, ἀλλὰ λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε ῾Ιερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ ᾿Ιουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.

Νεοελληνική απόδοσις
ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Α´ 1 - 8
1 Εγώ, ω Θεόφιλε, στο πρώτον βιβλίον που έγραψα, δηλαδή στο Ευαγγέλιον, έκαμα λόγον δι' όλα όσα έπραξε και εδίδαξεν ο Ιησούς από την αχήν 2 μέχρι την ημέραν, που ανελήφθη στους ουρανούς, αφού προηγουμένως έδωκε, δια μέσου του Αγίου Πνεύματος, εντολάς στους Αποστόλους, τους οποίους ο ίδιος είχεν εκλέξει. 3 Εις αυτούς δε και παρουσίασε τον ευατόν του ζωντανόν, ύστερα από το σωτήριον πάθος του, και έδωσε πολλάς αποδείξεις, ότι ήτο πράγματι ζωντανός. Επί σαράντα δε ημέρας παρουσιάζετο εις αυτούς και τους εδίδασκε αληθείας περί της βασιλείας του Θεού. 4 Και καθώς συνανεστρέφετο και συνέτρωγε συχνά με αυτούς, τους έδωκε παραγγελίαν· “να μη απομακρύνεσθε από την Ιερουσαλήμ, αλλά να περιμένετε την εκπλήρωσιν της υποσχέσεως του Πατρός, την αποστολήν δηλαδή του Αγίου Πνεύματος, δια την οποίαν με έχετε ακούσει να σας ομιλώ. 5 Διότι ο μεν Ιωάννης εβάπτισε με νερό μόνον, χωρίς να μεταδώση αναγέννησιν και πνευματικήν ζωήν. Σεις όμως θα βαπτισθήτε με το Πνεύμα το Αγιον, ύστερα από ολίγας ημέρας”. 6 Επειτα από αυτά τα λόγια του Κυρίου ήλθαν όλοι μαζή οι μαθηταί προς αυτόν και τον ηρώτησαν λέγοντες· “Κυριε, πες μας, εάν στον καιρόν τούτον, που διερχόμεθα, πρόκειται να αποκαταστήσης πάλιν ένδοξον την βασιλείαν του Ισραήλ;” 7 Ο Ιησούς όμως τους είπε· “δεν είναι ιδικόν σας έργον και δικαίωμα να γνωρίσετε τα χρόνια η τους ωρισμένους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ εκράτησε εις την ιδικήν του εξουσίαν και παγγνωσίαν. 8 Θα λάβετε όμως δύναμιν, όταν έλθη εις σας το Πνεύμα το Αγιον, και τότε θα γίνετε μάρτυρές μου, οι οποίοι θα διδάξετε τα περί εμού εις την Ιερουσαλήμ και όλην την Ιουδαίαν και Σαμάρειαν και έως τα πλέον μακρυνά και απομονωμένα σημεία της γης”. 

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
«Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες... ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς»
   Μέσα στὴν πανηγυρικὴ καὶ ἐνθουσιαστικὴ ἀτμόσφαιρα τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως ἀκοῦμε τὴ φωνὴ τοῦ ἀναστάντος Κυρίου, ὅπως μᾶς τὴν μεταφέρει τὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα: «Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Ἀπευθύνεται ὁ ­Κύριος στοὺς Μαθητές του καὶ τοὺς δίνει ὁδηγίες γιὰ τὸ ἱερὸ ἔργο ποὺ πρόκειται νὰ ἀναλάβουν. Τοὺς ὑπόσχεται ὅτι θὰ λάβουν δύ­ναμη καὶ ἐνίσχυση ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦ­μα κι ἔτσι θὰ γίνουν μάρτυρες τῆς ζωῆς καὶ τῆς διδασκαλίας του καὶ στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ σ’ ὅλη τὴν Ἰουδαία καὶ στὴ Σαμάρεια καὶ μέχρι τὸ τελευταῖο καὶ πιὸ ἀπομακρυσμένο σημεῖο τῆς γῆς. 
   Θὰ γίνουν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως. Θὰ δώσουν τὴ μαρτυρία τους, θὰ βεβαιώσουν δηλαδὴ μὲ τὰ λόγια τους καὶ τὴ ζωή τους ὅτι ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε. Ἂς δοῦμε πῶς αὐτὸ ­ἐπαληθεύθηκε πρῶτον μὲν στὴ ζωὴ τῶν ­ἁγίων Ἀποστόλων, κι ἔπειτα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας διαχρονικά.
1. Ἡ μαρτυρία τῶν Ἀποστόλων
   Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἔλαβαν τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ­Πεντηκοστῆς, ἄρχισαν νὰ κηρύττουν μὲ θάρρος καὶ παρρησία καὶ νὰ βεβαιώνουν ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἀληθινὸς Θεός, σταυρώθηκε καὶ ἀναστήθηκε γιὰ νὰ χαρίσει στοὺς ἀνθρώπους τὴ σωτηρία καὶ τὴν αἰώνια ζωή.
   Πράγματι κάνει ἐντύπωση ἡ δυνατὴ πίστη καὶ ἡ θαρραλέα ὁμολογία τῶν ­ἁγίων Ἀποστόλων. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὁ ὁ­­­ποῖος τὴ νύχτα τῶν ἁγίων Πα­θῶν ἀπὸ φό­βο εἶχε ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, τώρα δὲν διστάζει νὰ κηρύξει τὴν ­Ἀνάσταση ἐνώπιον χιλιάδων Ἑβραίων καὶ τονίζει ὅτι εἶ­ναι «μάρτυς τοῦ ἀναστάντος» (Πράξ. β΄ 32). Μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο Ἰωάννη ­τολμοῦν νὰ διακηρύξουν τὴν ἀλήθεια ἀκόμα καὶ μέσα στὸ ἰουδαϊκὸ Συνέδριο, χωρὶς νὰ κάμπτον­­ται ἀπὸ τὶς φοβέρες καὶ τὶς ἀπειλὲς τῶν Ἰ­­ουδαίων ἀρχόντων. «Οὐ δυνάμεθα ἡμεῖς ἃ εἴδομεν καὶ ­ἠκούσαμεν μὴ λαλεῖν», δη­λώ­νουν. Δηλαδή, δὲν μποροῦμε νὰ μὴ μι­λᾶμε γι’ αὐτὰ ποὺ εἴδαμε κι ἀκούσα­με, γι’ αὐτὰ ποὺ ἀπὸ προσωπικὴ πεί­ρα ζοῦμε καὶ πιστεύουμε (Πράξ. δ΄ 20). 
   Κηρύττουν μὲ παρρησία οἱ ἅγιοι Ἀ­­πόστολοι τὴν Ἀνάσταση τοῦ ­Κυρίου. Ὄχι μόνο μὲ τὸ λόγο τους ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἁγία ζωή τους. Καὶ ἡ μαρτυρία τους αὐτὴ δὲν δίνεται μόνο μέσα στὰ ὅρια τῆς Ἰουδαίας, ἀλλὰ ἀκολουθών­τας τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου ξεκινοῦν τὸ θαυμαστὸ ἔργο τῆς μαρτυρίας τῆς Ἀναστάσεως «εἰς πάντα τὰ ἔθνη». 
   Μιὰ μαρτυρία ποὺ γινόταν καὶ μαρ­τύριο: Συχνὰ ἔμεναν νηστικοὶ καὶ ξάγρυπνοι, πραγματοποιοῦσαν ­ἐξ­αντλητικὲς ὁδοιπορίες κάτω ἀπὸ ἀντίξοες καιρικὲς συνθῆκες, ­ὑπέφεραν σκληρὰ βασανιστήρια, ­φυλακίσεις, ἐξορίες, μαρτύρια. Οἱ ­δυσκολίες ὅ­­­μως αὐτὲς ὄχι μόνο δὲν μείωναν τὸν ζῆλο τους ἀλλὰ δημιουργοῦσαν στὶς ψυχές τους μεγαλύτερο ἐνθουσια­σμὸ καὶ τοὺς ἔκαναν νὰ ποθοῦν μὲ πε­ρισσότερη προθυμία νὰ χύσουν ἀκόμη καὶ τὸ αἷμα τους χάριν τοῦ ἀναστάντος Κυρίου. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἔδινε καὶ «ἱκανὴν ἀπόδειξιν», ὅπως λέει καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι ἦταν «κήρυκες ἀληθείας» (PG 63, 498-499).
2. Ἡ μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας
   Τὸ παράδειγμα αὐτὸ τῶν ἁγίων Ἀ­­­ποστόλων ἀκολούθησαν ἀναρίθμητοι ἅ­­­γιοι τῆς Ἐκκλησίας μας: Ἀπόστολοι, Μάρ­τυρες, Ὁμολογητές, Πατέρες καὶ Δι­δάσκαλοι τῆς οἰκουμένης. 
Εἶναι πράγματι ἐκπληκτικὸ νὰ δια­βά­ζει κανεὶς στὸ ­Συναξάρι γιὰ ­πι­στοὺς κάθε ἡλικίας, ἀκόμη καὶ νέα παιδιά, ἀγόρια καὶ κορίτσια, ποὺ παρουσιάζονταν ἀτρόμητοι μπροστὰ στοὺς πιὸ σκληροὺς ἄρχοντες καὶ μὲ παρρησία ὁμολογοῦσαν τὴν ­πίστη τους στὸν ἀναστάντα Κύριο. Ἡ ­πίστη τους στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ τοὺς ὅ­­πλιζε μὲ θάρρος καὶ δύναμη. Τοὺς ἔκανε νὰ περιφρονοῦν τὶς πιὸ δελεαστικὲς ὑποσχέσεις γιὰ πλούτη καὶ δόξα, νὰ μὴν ὑπολογίζουν τοὺς ἀφόρητους πόνους ἀπὸ τὰ φρικτὰ βασανιστήρια, νὰ μὴ φοβοῦνται τὸν θάνατο, προσδοκώντας τὴν αἰώνια ζωή. Ἔγιναν ἔτσι μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Καὶ σ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῶν αἰώνων οἱ πιστοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, δίνουν τὴ μαρτυρία τους γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Τὴ δίνουν μὲ τὸν λόγο τους, κυρίως ὅμως μὲ τὴ ζωή τους, ποὺ εἶναι ζωὴ ἀναστημένη, γεμάτη ἀπὸ τὸ φῶς καὶ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. 
   Ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακὸ ὅμως εἶναι τὸ ἔργο τῶν ἱεραποστόλων σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς. Αὐτοί, βαδίζοντας στὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, κήρυξαν καὶ συνεχίζουν νὰ κηρύττουν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς», παρὰ τὶς κακουχίες καὶ τὶς πρωτοφανεῖς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετωπίζουν.
   Στὴν ἁλυσίδα αὐτὴ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Μαρτύρων καὶ Ὁσίων καλούμαστε κι ἐμεῖς ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας νὰ λάβουμε τὴ δική μας θέση. Ἂς ἀγωνιζόμαστε λοιπὸν νὰ ζοῦμε ὅπως θέλει ὁ Θεὸς‧ ἂς προχωροῦμε στὴ ζωὴ μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα, χωρὶς νὰ λυγίζουμε στὶς δυσκολίες καὶ τὶς θλίψεις‧ καὶ τότε θὰ γίνουμε κι ἐμεῖς μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ θὰ κηρύττουμε «ἔργῳ καὶ λόγῳ» ὅτι ὁ Κύριος ἀληθῶς ἀνέστη!

Δεν υπάρχουν σχόλια: