Το Ισλάμ ξανάρχεται 193 χρόνια μετά…

Γιατί οι Ευρωπαίοι δεν είναι “ευαίσθητοι” για τους μετανάστες που πνίγονται στην Τουρκία;

Επιμέλεια Λ. ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ

Ενώ πολλά ελληνικά (και όχι μόνο ...) δημοσιεύματα εστιάζουν σε 2-3 ναυάγια τουρκικών σκαφών με τραγωδίες λαθρομεταναστών στα ελληνικά χωρικά ύδατα, δεν έχει δοθεί η πρέπουσα προσοχή και προβολή σε πολλαπλάσιες αντίστοιχες ή μεγαλύτερες τραγωδίες με θύματα άλλους λαθρομετανάστες κοντά στα παράλια της Τουρκίας ή στα τουρκικά χωρικά ύδατα, με κατεύθυνση τα ελληνικά νησιά.

Παρακολουθώντας τον τουρκικό τύπο στο ίδιο χρονικό διάστημα ας πούμε από την περίπτωση του Φαρμακονησίου και μετά, οι τραγωδίες "αρμοδιότητας" Τούρκων είναι σε μια αναλογία, περίπου, 1 προς 4-5!

Όμως ούτε εδώ ούτε στα ΜΜΕ της Ευρώπης και τις ανθρωπιστικές οργανώσεις στην Γερμανία και αλλού, υπάρχουν καταγεργαμμένα τα ανθρώπινα αυτά δράματα. Στον τουρκικό τύπο περνούν κάποια - πιστεύουμε όχι όλα - χωρίς όμως εκτενείς καμπάνιες. Και σε όλα οι "δουλέμποροι" είναι Τούρκοι και οι σαπιο-βάρκες τουρκικές ...

Καταγράφουμε στην συνέχεια μόνο τα παράδειγμα της χθεσινής μας ημέρας-πιστέψτε, κάθε ήμερα με κακοκαιρία, όλο τον χειμώνα, είναι και ένα και δυο και περισσότερα τα περιστατικά με πνιγμένους στις τουρκικές ακτές!

Μονόπλευρη αντιμετώπιση των τραγωδιών ...

Ενώ λοιπόν συμβαίνουν τόσα και τόσα, στον ευρωπαϊκό τύπο περνούν μόνο όσα γίνονται στο νησί Λαμπεντουζα της Ιταλίας και στα Ελληνικά νησιά. Και στην περίπτωσή μας, ενώ δεκάδες είναι οι διασωθέντες από το ελληνικό Λιμενικό σε σχέση με τα θύματα, αυτό που μένει είναι το στίγμα στους διασώστες ... Οι φίλοι μας των ανθρωπιστικών οργανώσεων της Ευρώπης - και ιδιαίτερα μια οργάνωση γερμανική-σχεδόν μόνο το Λιμενικό μας έχει "στο μάτι" και το κατηγορουν ότι δεν σώζει τους πάντες και πολλές φορές ότι τους ... πνίγει! .

Την ίδια ώρα όμως ξεχνούν ότι οι παράνομοι μετανάστες ξεκινούν από τα τουρκικά παράλια αφού διασχίσουν σχεδόν όλη την Τουρκία με την ανοχή πολλές φορές των τουρκων αρμοδίων, ότι οι δουλέμποροι-διακινητές είναι όλοι Τούρκοι, ότι από κάθε μετανάστη - θύμα αρπάζουν από 1.000 έως 10.000 δολάρια , ότι οι βάρκες που τους διαθέτουν είναι όλες είναι σάπιες ή τρύπιες, ότι μόλις ανοιχτούν από την ακτή τους εγκαταλείπουν στο έλεος των κυμάτων και φεύγουν με ταχύπλοα ... Λίγα από αυτά περνουν στον ευρωπαϊκό τυπο ...

Η βαλίτσα-σωσίβιο δεν άντεξε ...

Η Hurriyet, στις εσωτερικές σελίδες, γράφει για μια δίκη που τώρα ξεκίνησε και αφορά περιστατικό του περασμένου Νοέμβριου. Τότε βούλιαξε σκάφος στα ανοιχτά της περιοχής Μπουρχανιγιέ του Μπαλικεσίρ, ενώ προσπαθούσε να μεταβεί με λαθρομετανάστες στη Λέσβο. Τελικά οκτώ άτομα, μεταξύ των οποίων και ένα μωρό 1,5 ετών, διασώθηκαν. Οι λαθρομετανάστες ήταν από τη Συρία και είχαν καταβάλει 1,000 έως 1,800 ευρώ το άτομο. Για τους δουλεμπόρους έγινε γνωστό ότι συνελήφθησαν. Μία από τους λαθρομετανάστες, η Ρουκσάν Μουχαμέτ, είπε ότι αφού προχώρησαν λίγο δρόμο, ο κυβερνήτης του σκάφους είπε ότι το σκάφος θα ανατραπεί και ακριβώς τη στιγμή που ζητούσε βοήθεια, το σκάφος βυθίστηκε και πνίγηκαν ο γιος της και ο πατέρας του συζύγου της. Ακόμα είπε ότι είχε βάλει το γιο της πάνω στη βαλίτσα, αλλά δεν μπόρεσε να τον σώσει από το θάνατο και επεσήμανε ότι διαμαρτύρεται για τους υπεύθυνους.

Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και η Vatan, τονίζοντας ότι ξεκίνησε δίκη με κατηγορούμενους 7, ως υπαίτιους για το θάνατο 6Σύριων και με αίτημα ποινής φυλάκισης από 1,5 χρόνο μέχρι 27 χρόνια.

Κύκλωμα με 18 "δουλέμπορους" ...

Επίσης στην έκδοση Τσανάκκαλε της Posta γράφει άλλο περιστατικό που αφορά επιχείρηση κατά των δουλεμπόρων, που έκαναν ετοιμασία να μεταφέρουν λαθρομετανάστες στη Λέσβο.

Από τους 18 κατηγορούμενους που τέθηκαν υπό κράτηση, συνελήφθησαν τελικά οι τρεις. Τονίζεται ότι έγιναν ταυτόχρονες επιχειρήσεις κατά των δουλεμπόρων στο Τσανάκκαλε, στη Σμύρνη, στα Μούγλα, στην Κων / λη, στην Τραπεζούντα και στο Ζόνγκουλνταγκ.

OnAlert.gr

http://www.pentapostagma.gr

Αρχονταρίκι - "Ευρώπη και Εθνική Ταυτότητα" (video)

"Ευαγγελίστρια 2014": Εκδήλωση για τον Ρήγα Βελεστινλή (video)

Οι παρακαταθήκες των αγωνιστών του 1821

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 

Οι Έλληνες έχουμε πάθει ένα γερό στραπάτσο τα τελευταία χρόνια. Αυτό έχει επηρεάσει κυρίως τις ευαίσθητες ψυχές των νέων μας, οι οποίοι υφίστανται τις βαρύτατες συνέπειες από τα λάθη των μεγαλυτέρων τους. Τα παιδιά και τους νέους μας χωρίς να το θέλουν και χωρίς να το ξέρουν, τους κάναμε σαν ένα ζαλισμένο κοπάδι, που δεν ξέρει από πού έρχεται και πού πηγαίνει...Δεν μαθαίνουν να εκτιμούν αυτό που έχουν, δεν βοηθιούνται να έχουν ταυτότητα, ιδιοπροσωπία, όραμα ζωής.

Η μεγάλη ευθύνη μας είναι ότι έχουμε ξεχάσει κι επομένως δεν μεταδίδουμε τις υποθήκες των αγωνιστών του 1821, που μας έδωσαν όχι μόνο την ελευθερία που απολαμβάνουμε, αλλά και ήθος, αρχές, ιδανικά. Να θυμίσουμε κάποιες από τις υποθήκες τους. Ο Γέρος του Μωριά, ο αρχιστράτηγος της απελευθέρωσης μας από τον τουρκικό ζυγό, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μιλώντας στους νέους του Α΄ Γυμνασίου Αθηνών, στην Πνύκα, είπε, μεταξύ των άλλων:

« Εγώ παιδιά μου...σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα, και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα, και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποία να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ’ ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ημέρα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε, και για να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία... και την φρόνιμον ελευθερία».

Ο άλλος μέγας αγωνιστής του 1821, ο Γιάννης Μακρυγιάννης, γράφει στα Απομνημονεύματά του:

« Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάστασιν εις την πατρίδα μου, να την λευτερώσει από την τυραγνίαν των Τούρκων, αξίωσε κι εμένα να δουλέψω κατά δύναμη λιγότερον από τον χειρότερον πατριώτη μου Έλληνα...Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμε... Και εις το εξής να μάθομεν γνώση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομε όλοι μαζί. Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες να αγωνίζονται δια την πατρίδα τους, δια την θρησκεία τους, να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε: <Έχομεν αγώνες πατρικούς, έχομεν θυσίες>, αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζονται εις το καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας...».

Τις υπηρεσίες που πρόσφεραν στο Ελληνικό Έθνος οι αγωνιστές του 21 εκτίμησε ο σπουδαίος άνθρωπος και δικαστής Γεώργιος Τερτσέτης, που αρνήθηκε να καταδικάσει σε θάνατο τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, εκτίμησε το ήθος και τη γενναιότητά του, τον αγάπησε σαν πατέρα του και και τον έπεισε να του υπαγορεύσει τα Απομνημονεύματά του. Ο Τερτσέτης σε λόγο του για την 25η Μαρτίου, το 1869, τονίζει:

« Εγώ, κύριοι ακροαταί, σκεπτόμενος και αναλογιζόμενος τους καιρούς και τα πράγματα τί πρέπει και οι νέες γενεές της Ελλάδος να προσφέρουν στην οικουμένην, ευρίσκω και λέγω, να προσφέρουν πρέπει παραδείγματα αθάνατα αρετής. Μην κλείσωμεν, φίλοι και αδελφοί, τους οφθαλμούς μας εις την λάμψιν του καθήκοντος και της αποστολής μας».

Σήμερα και με την ευκαιρία της πανηγύρεως της 25ης Μαρτίου και μπρος στον γκρεμό που βρισκόμαστε οφείλουμε να αφυπνιστούμε και να δώσουμε το παράδειγμα στη νεολαία ότι ο άνθρωπος και το έθνος δεν υπάρχουν χωρίς ελευθερία. Και ελευθερία δεν είναι μόνο να αποτινάξουμε το ζυγό μας από τους όποιους τυράννους, είναι κυρίως να απαλλαγούμε από τα πάθη μας, να ζήσουμε ως όντα με ρίζες και βάθος και να δείξουμε την έμπρακτη ευγνωμοσύνη μας προς όσους μας έδωσαν την ελευθερία και μας δίδαξαν αξιοπρέπεια και ήθος.-

http://synodoiporia.blogspot.gr

Τί να πούμε στα παιδιά μας για το 1821;

Της Αγγελικής Διατσίντου - Παπαθανασοπούλου 

Μου ζητήθηκε να γράψω τί πρέπει να λένε οι γονείς ή οι παππούδες και οι γιαγιάδες στα παιδιά για το 1821. Το ερώτημα μου φάνηκε ιδιαίτερα δύσκολο στην απάντηση. Άρχισα να ψάχνομαι. Ρώτησα διάφορους που ασχολούνται με τα παιδιά. Έμπειρος παιδαγωγός μου είπε να διηγηθώ ό,τι με φωτίσει ο Θεός, αλλά με ζέση και με πίστη και να είμαι βέβαιη ότι τα παιδιά θα με καταλάβουν... Νηπιαγωγός μου είπε να πω ένα ιστορικό συμβάν σαν παραμύθι, που να παράγει κι ένα ηθικό δίδαγμα και να έχει ευχάριστο τέλος, δηλαδή «εκείνοι ζήσανε καλά κι εμείς καλύτερα»...Δάσκαλος με παρότρυνε να τα πάω να επισκεφθούν το Ιστορικό Μουσείο στην Παλιά Βουλή και δείχνοντας τα εκεί κειμήλια των Αγωνιστών του 1821 να τους μιλήσω γι’ αυτούς...Άλλος δάσκαλος με συμβούλευσε να τους αγοράσω βιβλία με ιστορίες του 21, κατάλληλα για την ηλικία τους...Άλλος μου είπε να πηγαίνουν τα παιδιά στην παρέλαση, να ζουν την ατμόσφαιρα και να τους πω δυο λόγια για την επέτειο...

Όλα καλά και χρήσιμα ως συμβουλές σκέφθηκα. Όμως παρέμεινε μέσα μου το ερώτημα ποιά ιστορία να πει κανείς στα παιδιά για το 1821 που να μπορεί να το τελειώσει με το ότι οι Αγωνιστές «ζήσανε καλά;», γιατί ότι εμείς ζούμε καλύτερα από εκείνους , χάρη σ΄ εκείνους δεν υπάρχει αμφιβολία... Κι άρχισα να σκέφτομαι: Να τους μιλήσω για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη; Μα ο αρχιτέκτονας της απελευθέρωσής μας καταδικάστηκε σε θάνατο... Για τον Οδυσσέα Ανδρούτσο; Μα ο ήρωας στο Χάνι της Γραβιάς στραγγαλίστηκε...Για τον Μάρκο Μπότσαρη; Μα ο νικητής τόσων μαχών σκοτώθηκε σε μάχη με τους Τούρκους...Για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη; Μα ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων σκοτώθηκε στο Νέο Φάληρο...Για τον Παπαφλέσα; Μα ο ήρωας και δημεγέρτης έπεσε στο Μανιάκι...Για τον Ρήγα Βελεστινλή; Μα εκτελέστηκε από τους οθωμανούς στο Βελιγράδι... Για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που σήκωσε το Λάβαρο της Επανάστασης; Μα συνελήφθη, φυλακίστκε και βασανίστηκε...Για τον ηρωικό Αλέξανδρο Υψηλάντη; Μα θυσιάστηκε για την Πατρίδα, φυλακίστηκε και πάμπτωχος πέθανε στη Βιέννη...Για τον Καποδίστρια, που θυσίασε τα πάντα για να υπηρετήσει την Ελλάδα; Μα δολοφονήθηκε... Για τον ήρωα της Αλαμάνας Αθανάσιο Διάκο; Μα σουβλίστηκε από τους οθωμανούς...Για τον ηρωικό μοναχό Σαμουήλ; Μα θυσιάστηκε στο Κούγκι...Για τον εθνοϊερομάρτυρα Επίσκοπο Ρωγών Ιωσήφ, ηρωική φυσιογνωμία του Μεσολογγίου; Μα αποκεφαλίστηκε από τους οθωμανούς...Για την Μαντώ Μαυρογένους, την ηρωική Μυκονιάτισσα στρατηγό, που έδωσε τα πάντα στην Πατρίδα; Μα πέθανε στην Πάρο 43 ετών από τύφο, πάμπτωχη, μαραζωμένη και λησμονημένη, έχοντας δεχθεί όλη την εκ μέρους της αγαπημένης της Πατρίδας αγνωμοσύνη του εξουσιαστή Ι. Κωλέττη...Για την μεγάλη αγωνίστρια Μπουμπουλίνα; Μα την σκότωσαν άδικα, ενώ ήταν πια φτωχειά, αφού είχε δώσει όλη της την περιουσία στον Αγώνα... Για τον ήρωα στα Δερβενάκια Νικηταρά; Μα τον κατάντησε η Πατρίδα να ζει πάμπτωχος...Για τον νικητή πολλών μαχών Γιάννη Μακρυγιάννη; Μα καταδικάστηκε σε θάνατο...

Πώς λοιπόν μπορεί κάποιος να μιλήσει στα παιδιά για τους ήρωες του 1821; Εκείνο που μπορεί να τους σημειώσει είναι η αγάπη τους για τον Χριστό και για την Πατρίδα. Αγάπη τόσο μεγάλη που ξεπερνούσε τα ανθρώπινα μέτρα. Όλοι τους θυσίασαν περιουσία, άνεση, υγεία και ζωή για τον Χριστό και για την ελευθερία της Πατρίδας. Για να αποδεχθούν αυτή την μαρτυρική ζωή είχαν ανέβει σε σφαίρες αξιών που δεν είναι εύκολο να φτάσει ο κοινός άνθρωπος. Ναι! Έτσι μπορεί κανείς να μιλήσει στα παιδιά, αφού περιγράψει τα ανδραγαθήματά των ηρώων του 1821 να τελειώσει με το ότι «αυτοί ζήσανε με ταλαιπωρίες, υπέστησαν μαρτύρια και θυσίασαν τη ζωή τους για να ζούμε εμείς καλύτερα»!...

Φτάνει όμως αυτό; Ασφαλώς όχι! Στα παιδιά μας πρέπει να δείξουμε τη σπουδαιότητα της 25ης Μαρτίου για την πατρίδα μας. Να κάποιες σκέψεις:

Παλιά υπήρχε η Ρωμέϊκη Αυτοκρατορία, που αλλιώς ονομάζεται Βυζάντιο. Μια λαμπρή Αυτοκρατορία με πολλά και σπουδαία κατορθώματα και με μεγάλη προσφορά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν ελληνικό το Βυζάντιο γιατί ήσαν οι Έλληνες που είχαν αποδεχθεί τον Χριστιανισμό και που ήσαν απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Όταν όμως κατακτήθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους χάσανε την ελευθερία τους. Τότε οι Έλληνες δεν είχαν το δικαίωμα να αποφασίζουν εκείνοι ακόμη και για απλά πράγματα. Να πάνε στην εκκλησία, να μορφωθούν, να κάνουν οικογένεια, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και άλλα τόσο απλά πράγματα. Δεν κτίζονταν εκκλησίες παρά με πολλές δυσκολίες και έπρεπε να είναι πιο χαμηλές από την κατοικία του Τούρκου διοικητή της πόλης ή του χωριού. Δεν λειτουργούσαν σχολεία ώστε τα ελληνόπουλα να ξεχάσουν τις σπουδαίες ρίζες τους, τους σοφούς προγόνους τους, να ξεχάσουν την γλώσσα τους. Σε απάντηση οι Έλληνες άρχισαν να λειτουργούν τα κρυφά σχολειά, δηλ. σε ώρες νυκτερινές, όταν οι Τούρκοι δεν τους πρόσεχαν πήγαιναν τα παιδιά τους σε κανένα εξωκλήσι και σε κανένα μοναστήρι, όπου κάποιος παππάς ή καλόγερος τους μάθαινε γράμματα διαβάζοντας τους εκκλησιαστικά βιβλία και τους μύθους του Αισώπου. Διδάχοι επίσης του Γένους, δεσποτάδες, παπάδες, καλόγεροι και λαϊκοί που ήσαν κοντά στην Εκκλησία, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους, μάθαιναν στους νέους για τον Χριστό, για την Παναγία, για τους Αγίους μας, για το πόσο σπουδαίοι ήταν οι πρόγονοι τους. Έτσι γέμιζαν την ψυχή τους με Χριστό και Ελλάδα, τους ενέπνεαν υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, τους δημιουργούσαν την πεποίθηση ότι δεν τους άξιζε η σκλαβιά των Τούρκων και δυνάμωναν μέσα τους την επιθυμία να ελευθερωθούν. Ο Ρήγας Φεραίος με το ηρωικό ποίημα του, τον Θούριο, έδειχνε στους Έλληνες πού έπρεπε να φθάσουν. Όλοι μυστικά- μυστικά τραγουδούσαν τα τραγούδια του Ρήγα «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή». Στο Ιάσιο της Ρουμανίας, όπου ζούσαν πολλοί Έλληνες γιατί συμπατριώτες τους ήσαν οι εκεί ηγεμόνες, ο Πρίγκηπας Αλέξανδρος Υψηλάντης μάζεψε Ελληνόπουλα, που πολλά είχαν ήδη κάνει καλές σπουδές, τα άσκησε στον πόλεμο, δημιούργησε τον Ιερό Λόχο και κήρυξε την επανάσταση. Αυτά τα Ελληνόπουλα θυσιάστηκαν στο βωμό της ελευθερίας.

Όλοι οι Έλληνες σαν ένας άνθρωπος ήσαν έτοιμοι να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Μέρα και νύχτα συζητούσαν μυστικά μεταξύ τους πώς θα προχωρήσουν για να πετύχουν το ποθούμενο. Πολλοί Έλληνες βγήκαν στα βουνά για να ξεφύγουν από την καταπίεση των Τούρκων. Αυτοί ήταν οι τιμημένοι κλέφτες. Σωθήκανε πολλά κλέφτικα τραγούδια, που ακόμη τραγουδιούνται. Με πρόχειρα όπλα στην αρχή έδιναν μάχες με τους Τούρκους προσπαθώντας να προστατεύσουν τους απλούς Έλληνες, όταν οι Τούρκοι έπαιρναν τα μικρά αγοράκια τους και τα έκαναν γενίτσαρους, δηλαδή τους ξερίζωναν την ελληνική τους ψυχή και τους μετέτρεπαν σε Τούρκους άγριους πολεμιστές, ή έπαιρναν τα κορίτσια τους για τα σκλαβοπάζαρα, ή καταπατούσαν το βιός των δύστυχων Ελλήνων. Άλλοι έγιναν αρματωλοί δηλαδή εξυπηρετούσαν κάποιον Τούρκο διοικητή στις μάχες του με άλλους Τούρκους διοικητές ή του φρόντιζαν την περιουσία του σε κάποια περιοχή κι εκείνος δεν τους εμπόδιζε να είναι Χριστιανοί και τους επέτρεπε να φέρουν όπλα. Αλλά αυτοί δήθεν υπηρετούσαν τον Τούρκο. Στην πραγματικότητα ετοιμάζονταν για την Επανάσταση. Οι ναυτικοί μας από την πλευρά τους, έκαναν το ίδιο με τους αμαρτωλούς. Με την δικαιολογία ότι έπρεπε τα καράβια τους να είναι αρματωμένα για να αμύνονται στους πειρατές τα είχαν ετοιμάσει για τον Αγώνα.

Έτσι όλοι ετοιμάζονταν για τη μεγάλη στιγμή: την Επανάσταση. Στις 25 Μαρτίου 1821 στα Καλάβρυτα ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών ο Γερμανός κήρυξε μαζί με οπλαρχηγούς την Επανάσταση. Δεν είχαν οι Έλληνες πολλά χρήματα για όπλα και φαγητό των στρατιωτών, ούτε ήταν πολλοί οι μαχητές. Άρχισαν όμως τον Αγώνα εναντίον των Τούρκων με θερμή Πίστη στον Χριστό και με μεγάλη αγάπη στην Πατρίδα. Γενναίοι Έλληνες, άνδρες και γυναίκες, ακόμη και μικρά παιδιά, έκαναν τον πόλεμο με έξοχο θάρρος και ηρωισμό. Η μεγάλη αυτή προσπάθεια και οι πολλές θυσίες τους συγκίνησαν τον κόσμο όλο. Πολλοί Γάλλοι, Άγγλοι και άλλοι νέοι άνθρωποι πους τους συγκίνησε ο Απελευθερωτικός Αγώνας των Ελλήνων άφησαν τις ανέσεις τους και ήρθαν να πολεμήσουν μαζί με τους Έλληνες κατά των Τούρκων. Αυτοί είναι οι φιλέλληνες, που τα ονόματα τους δώσαμε σε διάφορες οδούς των πόλεων μας για να τους τιμήσουμε.

Αυτή ήταν η αρχή της ελευθερίας της Ελλάδας μας. Εμείς είμαστε ελεύθεροι να χαιρόμαστε αυτήν την πατρίδα επειδή εκείνοι πολέμησαν, βασανίστηκαν, έμειναν πάμπτωχοι γιατί έδωσαν όλη την περιουσία τους για τις ανάγκες του αγώνα, ακόμη και τη ζωή τους έδωσαν για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Πολεμούσαν για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδας την ελευθερία. Αυτές τις θυσίες θυμόμαστε και τιμάμε κάθε 25η Μαρτίου, την ημέρα δηλαδή που ξεκίνησε η ελευθερία μας.-

http://synodoiporia.blogspot.gr

ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΨΕΥΣΤΕΣ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΧΑΡΑΣΣΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!

ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΟΙ!

______________Αναφερόμεθα στις προχθεσινές (25 Μαρτίου 2014 -βλ. http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=32728) προκλητικές Δηλώσεις τoυ συγγραφέα - διαστρεβλωτού της Ελληνικής ιστορίας κ. Νικ. Δήμου, με τίτλο:  "Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά την αλήθεια για το 21;" Ο περίεργος αυτός και συγχρόνως αδιάντρoπος άνθρωπος, που αποτελεί ένα κομμάτι της κοινωνικής ζωής, με τις "Δηλώσεις" του υπερέβη καθε όριο ευπρεπείας! 

_________Εμείς από τη θέση αυτή θα σχολιάσουμε μόνο ένα μικρό μέρος των Δηλώσεων του, αυτό που αναφέρεται στήν ιστορική Μονή της Αγίας Λαύρας, στον Παλαιών Πατρών Γερμανό καί στο Λάβαρο της Επαναστάσεως. Προκαταβολικά λέμε, ότι στούς "κατ' επίγνωσιν" ψεύστες και τους παραχαράκτες της ιστορίας δεν χρειάζεται καμμιά ευγένεια! Γι' αυτό και, κυριευμένοι από ιερή αγανάκτηση, αφήνουμε πίσω την ευγένεια και την ευπρέπεια, και χρησιμοποιούμε μια γλώσσα αυστηρή, όπως πρέπει στους ψευδολόγους!  

_________Ο υπηρέτης του ψεύδους, λοιπόν, μεταξύ άλλων, ισχυρίσθηκε και τα εξής:

....

Ηλίας Μαμαλάκης: «Κάνατε ατόπημα κύριε Δήμου»

Την έντονη ενόχλησή του για το κείμενο του Νίκου Δήμου για το 1821 εκφράζει με άρθρο του στο protagon.gr ο γνωστός σεφ Ηλίας Μαμαλάκης. «Σκεφτείτε να είχατε ένα παιδί και να πήγαινε στο σχολείο και ο δάσκαλος να του έλεγε ότι κατάγεται από ένα βρομερό γένος, από κλέφτες, δοσίλογους, άρπαγες, πλιατσικολόγους και να του διηγείτο αυτά τα περιστατικά που αναφέρετε», αναφέρει.

Ο συμπαθής Ηλίας Μαμαλάκης αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Όλα όσα γράφετε είναι αληθή και υπάρχουν ακόμα πιο πικρές αλήθειες για τους πολέμους της πατρίδας μας, αλλά και του πλανήτη ολόκληρου που δεν είναι διόλου κολακευτικές για τον λαό μας και τους λαούς του πλανήτη. Μάλλον όμως έχετε ξεχάσει τι θα πει παιδί και πώς πρέπει να το μεγαλώσουμε. Δεν γνωρίζω, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν έχετε παιδιά. Σκεφτείτε να είχατε ένα παιδί και να πήγαινε στο σχολείο και ο δάσκαλος να του έλεγε ότι κατάγεται από ένα βρομερό γένος, από κλέφτες, δοσίλογους, άρπαγες, πλιατσικολόγους και να του διηγείτο αυτά τα περιστατικά που αναφέρετε. Και θα γύριζε ο υποτιθέμενος γιος σας από το σχολείο και για να πάει το βράδυ να ανοίξει μια σαμπάνια  σε ένα μπαράκι για να κάνει φιγούρα να σας έπαιρνε τα λεφτά από το παντελόνι, να σας έδινε δυο χαστούκια και να σας έλεγε «Βρε παλιόγερε, από γένος κλεφτών είμαστε, τι ήθελες να κάνω, να δουλεύω;».

Επιπλέον αυτού, θα πρέπει να ξέρετε ότι τα ιστορικά γεγονότα δεν αναλύονται με το σημερινό κοινωνικό περιβάλλον, αλλά πρέπει να αναγάγουμε την κρίση μας και τη σκέψη μας στο κοινωνικό περιβάλλον της εποχής εκείνης, που ξέρετε πόσο διαφορετικό ήταν, σχεδόν αναρχία. Επίσης η ιστορία αλλάζει πρόσωπο ανάλογα την πολιτική θέση, το ήθος και τη γνώση του ιστορικού. Το ίδιο ιστορικό γεγονός αλλιώς το τοποθετεί ο Βουρνάς, αλλιώς ο Τρικούπης, αλλιώς ο Παπαρηγόπουλος και αλλιώς ο Κολοκοτρώνης στη βιογραφία του.

Αντικειμενικά η ιστορία παρουσιάζεται με τρία διαφορετικά πρόσωπα.

1. Η ηρωική, που είναι αυτή που πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά, για να είναι υπερήφανα για την πατρίδα τους και να πορευθούν εν ειρήνη, μέχρι να φτάσουν σε ηλικία που από μόνα τους θα διερευνήσουν τα γεγονότα, όπως εσείς και εγώ.

2. Η αντικειμενική ιστορία, η οποία πιθανόν να διδάσκεται στα πανεπιστήμια, όπου πάλι επιβάλλεται η γνώμη του καθηγητή και που δεν είναι πάντα αντικειμενική.

3. Η τεκμηριωμένη ιστορία, που βασίζεται στις ανασκαφές της αρχαιολογίας, στα εν γένει ευρήματα και στα γραπτά της εποχής.

Συμπαθήστε με αγαπητέ κύριε Δήμου, αλλά όταν πριν από πάρα πολλά χρόνια αποσυρθήκατε από την έντονη ζωή της καθημερινότητας για να αφιερωθείτε στο γράψιμο πιθανόν να σας ξέφυγε κάτι. Ούτε και εγώ έχω παιδιά, μα θέλω τα παιδιά όλου του κόσμου να πατήσουν καλά τα πόδια τους στη γη και να προχωρήσουν μπροστά. Να μην γίνουν ούτε κλεφτρόνια, ούτε ψευτρόνια.

Και θέλω να σας θυμίσω ότι αντικειμενικά τα γεγονότα που αναφέρετε, όπως ότι η εκκλησία δεν στήριξε την επανάσταση, πρέπει να αναλυθούν και με πολιτικά κριτήρια της εποχής. Φαίνεται ότι ο Γρηγόριος ο Ε’ αφόρισε καπεταναίους. Διερωτηθήκατε ποτέ γιατί ;

Μια ματιά να ρίξετε στο Google θα μάθετε πολλά. Αφήστε που στο τέλος ο Σουλτάνος, έχοντας καταλάβει τους πολιτικούς του ελιγμούς, και τον σκότωσε και τον έσυρε στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης για να τον πετάξει στην θάλασσα.

Θυμηθείτε τον τίτλο του παλιού σας βιβλίου… «Τα εν οίκω μη εν δήμω» και μην ξεχνάτε ότι όλοι θέλουμε να γλιτώσουμε από τους αρματολούς του σήμερα.

Με μέτρια αγανάκτηση και περίσσια συμπάθεια, Ηλίας Μαμαλάκης»

http://www.tet-a-tet.gr

Έφθασαν τίς 82 οί τυφλές μαϊμούδες πού έπαιρναν επιδόματα…Κύκλωπα !

Κι΄ αυτός τυφλός;








Από πολλά χρόνια τώρα είχαμε δημοσιεύσει μία έντονη διαμαρτυρία για εκείνους τους «κόκκινους μεταλλικούς διαδρόμους» τυφλών, καρφωμένους πάνω στα κανονικά πεζοδρόμια της πολιτείας μας....

 

  
Πάτρα, η πολιτεία τών χιλιάδων ( ; ) τυφλών...

Και δεν μαθεύτηκε ποτέ μέχρι σήμερα  ποιός «εκσυχρονιστής»  σύμβουλος, προμηθευτής, ή παρατρεχάμενος της τότε ( ; ) Δημαρχιακής αυλής ( ίσως καί Δήμαρχος ) τα είχε προτείνει να μπούνε στην ταλαιπωρημένη Πολιτεία μας,και μάλιστα σε τόσο μεγάλη έκταση, και κυρίως σε τόσο στενά πεζοδρόμια πού όχι μόνο ένας πού βλέπει, αλλά πολύ περισσότερο καί ένας τυφλός στραβοπατάει επάνω τους ! 

 

-- Μά, κι΄ εσύ τυφλός;

-- Διάβασε παρακάτω να δείς, καί πόσοι άλλοι σάν κι΄ εμένα βρεθήκανε στήν Πάτρα !

-------------------


Καθώς επίσης και τά πόσες χιλιάδες ευρώ, με τις ανάλογες ( πιθανόν) αγορές, προμήθειες, μεσολαβήσεις και ενδεχομένως και μίζες διακινήθηκαν γι΄ αυτό το «τεράστιο» προσθετικό έργο πού θα εξυπηρετούσε τους πολλούς τυφλούς «όλης της Πάτρας» πού μάλιστα σπανίως βλέπουμε να υπάρχουν και να κυκλοφορούνε στους δρόμους της…

Εκείνο όμως πού στα χρόνια αυτά διαπιστώσαμε, ακούσαμε, και είδαμε, ήταν οί δεκάδες περιπτώσεις, γυναικών κυρίως πού έφαγαν τα μπερδικλωμένα πόδια τους και εν συνεχεία τά μούτρα τους απ΄ αυτά τα μεταλικά πεζοδρόμια και κατέληξαν στους ορθοπεδικούς χωρίς απαραιτήτως να φοράνε και ψηλά τακούνια…

 

Άσε πού αν κάποιος σταθεί και παρατηρήσει πού περπατάνε οί διαβάτες θα ιδεί ότι αποφεύγουν σαν τον «διάβολο από το λιβάνι» να πατήσουν πάνω σ΄ αυτά τα κόκκινα λούκια πού προεξέχουν τουλάχιστον δύο εκατοστά πάνω από τις πλάκες των πεζοδρομίων…

 
 
Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Ο Ιωάννης Καποδίστριας συνειδητοποιώντας τη θέση και το ρόλο της Ορθόδοξης χριστιανικής αγωγής του Ελληνικού λαού, μέσα στο γενικότερο εκπαιδευτικό και πολιτικό του έργο, ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος σε οδηγίες του προς τους δασκάλους της Επικράτειας τόνιζε : «θέλετε καταβάλει θεμέλιον της παιδείας εις τας απλάς ψυχάς των παίδων τον φόβον του Θεού, που είναι η αρχή της σοφίας, και στοιχειούντες αυτούς εις την αληθινή παιδεία, την ευσέβειαν, θέλετε τους διδάσκει την ιεράν κατήχησιν, εκ της οποίας μυούμενοι τα αληθινά του χριστιανού χρέη, θέλουν διδάσκεσθαι και τα του αγαθού πολίτου καθήκοντα δια της ηθικής προσαρμοζόμενης εις τον ουράνιον νόμον του ιερού Ευαγγελίου».

Αναφερόμενος ειδικά στο ρόλο της ορθόδοξης χριστιανικής αγωγής τον καιρό της ανασύστασης του νεοελληνικού κράτους, έγραφε το 1827 : «Πρώτον και σπουδαιότερον των καθηκόντων της Ελληνικής Κυβερνήσεως θεωρώ την θρησκευτικήν αγωγή του Έθνους».

Αγωνίσθηκε να πείσει τους ξένους, διότι με αυτούς πάλεψε περισσότερο παρά με τους Τούρκους, για πόσο δίκαιος ήταν ο αγώνας των Ελλήνων. Χαρακτηριστική ήταν η απάντηση που έδωσε στον Ουίλλμοτ Όρτον, υφυπουργό του Πολέμου, όταν εκείνος έθεσε το ερώτημα: «Τι θα πρέπει να εννοήσουμε σήμερα όταν μιλάμε για την Ελλάδα;». Ο Καποδίστριας τότε απάντησε: «Το Ελληνικόν Έθνος αποτελείται από ανθρώπους, οι οποίοι από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως δεν έπαυσαν να ομολογούν την πιστότητά τους στην ορθόδοξη πίστη τους, δεν σταμάτησαν ποτέ να ομιλούν την γλώσσα των πατέρων τους, την ελληνική, και παρέμειναν ακλόνητοι υπό την πνευματική ή κοσμική δικαιοδοσία της εκκλησίας τους, σε οποιοδήοτε μέρος της τουρκοκρατουμένης πατρίδας τους και άν ευρίσκονταν».

http://orthodoxovima.blogspot.gr/2014/03/blog-post_5851.html

http://www.kapodistrias.info/

Εκπομπή - απάντηση στην βδελυρή Δύση για την κατασυκοφάντηση του Βυζαντίου.

σχόλιο Γ.Θ : Εδώ και αιώνες τα τέρατα της Δύσης κάνουν το άσπρο μαύρο κατηγορώντας την Ρωμιοσύνη ως κάτι το σκοτεινό και αιρετικό, λες και εμείς δημιουργήσαμε τα συγχωροχάρτια, τις ιεροεξετάσεις, τις σταυροφορίες και την διαστρέβλωση της Αγίας Πίστης.
Η παρακάτω εκπομπή είναι ένα πολύτιμο μάθημα για να ξέρουμε τι να απαντάμε σε αντιβυζαντινούς βρικόλακες και φιλοδυτικούς ανθέλληνες, που αντί να κοιταχτούνε λίγο στον καθρέπτη μήπως και ανακαλύψουν ποιος είναι στα αλήθεια ο σκοταδιστής, βγάζουν την χολή και τα άρρωστα απωθημένα τους στην Αγία Ρωμανία.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/

Η δυστυχία του να είσαι ο Νίκος Δήμου

Ναπολέων Λιναρδάτος

Ο Νίκος Δήμου είναι ο κλαρινογαμπρός της ελληνικής διανόησης. Κάθε εποχή έχει και την ανάλογη ποιότητα διανοούμενων που της αξίζει. Η ελληνική χρεοκοπία δεν ήταν ένα απομονωμένο γεγονός - ήταν αποτέλεσμα του πολιτικοοικονομικού οικοσυστήματος που καλλιέργησε και κατανάλωσε μεγάλες ποσότητες ψευδαισθήσεων στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Για κάποιο λόγο θα πρέπει να αποδεχόμαστε τους εγκεκριμένους διαχωρισμούς έστω και αν καμία από τις ‘παρατάξεις’ δεν μας εκφράζει. Έτσι, πρέπει να είμαστε μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί. Η περίπτωση και οι δύο πλευρές να είναι λάθος δεν χωρά στον επιτρεπόμενο ορίζοντα επιλογών. Έτσι και στα θέματα κουλτούρας και ιστορίας θα πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ δύο άκρων, τους ελληναράδες και τους ευρωλιγούρηδες.

 Για τα ΜΜΕ, αν δεν πιστεύεις ότι είμαστε «ο εξυπνότερος, ομορφότερος, πιο υπερήφανος λαός του κόσμου», τότε, οπωσδήποτε, πρέπει να πιστεύεις ότι είμαστε ο πολιτισμικός βόθρος των Βαλκανίων, που ίσως κάποτε οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις καταφέρουν να εκπολιτίσουν. Θα πρέπει να δεχτούμε ότι υπάρχουν τα δύο άκρα και στο ενδιάμεσο το απόλυτο κενό. 

Ο κ. Δήμου ανήκει στο άκρο των ευρωλιγούρηδων. Είναι η ομάδα που δημιουργήθηκε κυρίως στα χρόνια της μεταπολίτευσης και η οποία έχει ως βασική αποστολή να πετύχει τον εξευρωπαϊσμό της βαλκάνιας πλέμπας, με την οποία αδίκως η γεωγραφία την συμπεριέλαβε. Αν οι Έλληνες γίνουν λιγότερο Έλληνες, αν απορροφήσουν περισσότερα ευρωπαϊκά κονδύλια, αν παραδώσουν περισσότερη εθνική κυριαρχία στις πεφωτισμένες τάξεις των ευρωκρατών, τότε, η ευρωπαϊκή Ελλάδα θα γίνει πραγματικότητα. Αυτή η περιγραφή, που τόσο μοιάζει με καρικατούρα, δυστυχώς έχει την ατυχία να συνοψίζει με έναν υψηλό βαθμό ακρίβειας τα πιστεύω των ευρωλιγούριδων.     

Όπως σε πολλά άρθρα του έτσι και στα δύο τελευταία, ο κ. Δήμου προσπαθεί να αποδομήσει ότι εκλαμβάνει ως εθνικούς μύθους. Έτσι ο Π.Π. Γερμανός δεν ήταν στην Αγία Λαύρα, η ναυμαχία στο Ναυαρίνο ήταν η μόνη σύγκρουση που μετράει και οι Έλληνες είχαν εν τω μεταξύ εμφυλίους. Όπως έγραψε ο Κώστας Χατζηαντωνίου, ο Π.Π. Γερμανός ήταν στην Αγία Λαύρα στις 17 Μαρτίου (ναι, δεν έγινε όλη η επανάσταση σε μια ημέρα) και για να υπάρξει το Ναυαρίνο πρώτα έπρεπε να υπάρξει ένας εξαετής ένοπλος και αιματηρός αγώνας. Όσο για το γεγονός ότι οι Έλληνες τρωγόντουσαν μεταξύ τους, τίποτα το καινούργιο εδώ. Άλλες επαναστάσεις είναι απλά εμφύλιοι πόλεμοι, βλέπε γαλλική, βρετανικές και ρώσικη. Το ότι ο κ. Δήμου κατηγορεί ειδικά τους Έλληνες γι’ αυτό το θέμα απλά αποδεικνύει το εύρος της άγνοιας του. 

Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην περίπτωση του κ. Δήμου είναι η εμμονή του στην αποδόμηση των κατά την γνώμη του εθνικών μύθων. Ο κ. Δήμου ευαγγελίζεται ότι πάνω απ’ όλα πρέπει να κυριαρχήσει η ιστορική αλήθεια, όπως την αντιλαμβάνεται αυτός φυσικά, με όποιες και αν είναι οι συνέπειες για την εθνική ταυτότητα, πολιτισμό και κληρονομιά. Αν υποθέσουμε ότι η ιστορική αλήθεια είναι αυτό που τον ενδιαφέρει - παρά τα πολλά μονόπλευρα λάθη που κάνει - τότε θα έχουμε μεγάλη δυσκολία στο να εξηγήσουμε γιατί αυτή η διάθεση του κ. Δήμου είναι εξόχως επιλεκτική.

Στο άρθρο του “Μπορεί η Ευρώπη να γίνει πατρίδα;”, ο κ. Δήμου γράφει: «Αυτό που σήμερα λείπει περισσότερο από την Ευρώπη είναι η αίσθηση του «ανήκειν». Μία ευρωπαϊκή ταυτότητα. Μία διαφορετική θεώρηση της γηραιάς ηπείρου, όχι μόνο σαν οικονομικής ή διακρατικής ένωσης – αλλά σαν γειτονιάς, σαν τόπου κοινού, σαν πατρίδας. Οι περισσότερες αντιδράσεις στην διακυβέρνηση των Βρυξελλών οφείλονται στην αίσθηση ότι μας κυβερνούν “κάποιοι ξένοι”.» Συνεχίζει «Πιστεύω ότι πρέπει να προωθηθεί άμεσα η Ευρωπαϊκή ιδέα. Πώς θα γίνει αυτό; Μα, όπως έγινε και η ομογενοποίηση των εθνικών κρατών: Μέσα από την παιδεία.» Και «Γι αυτό πρέπει να αλλάξουν τα βιβλία ιστορίας σε όλα τα σχολεία της Ευρώπης και να εμπλουτισθούν με άφθονη ευρωπαϊκή ύλη. Μέσα από την αίσθηση ενός κοινού γίγνεσθαι, μίας υπερεθνικής εξέλιξης, θα κερδηθεί η ταυτότητα του ευρωπαίου. Μόνο έτσι θα καταπολεμηθεί η αδιαφορία, ο εθνικισμός και ο ευρωσκεπτικισμός.» 

Να σημειώσουμε εδώ ότι το βιβλίο της κας Ρεπούση ήταν μια τέτοιου είδους προσπάθεια όπου ο σκοπός ήταν συμφιλίωση των λαών και έτσι η ιστορική αλήθεια της σφαγής της Σμύρνης μετατράπηκε σε στριμωξίδι. Για Δήμου, Ρεπούση και λοιπούς συνοδοιπόρους, η ιστορική αλήθεια είναι μόνο χρήσιμη όταν νομίζουν ότι εξυπηρετεί τις πολιτικές τους επιδιώξεις. Σε διαφορετική περίπτωση, η δημιουργία μύθων και προπαγάνδας δεν είναι μόνο αποδεκτή, αλλά επιβεβλημένη. Τρικυμία εν κρανίω, αντιφάσεις, υποκρισία, όλα ισχύουν.

Φαντασθείτε αν κάποιος έλεγε ότι πρέπει να γραφτούν νέα βιβλία ιστορίας για να καταπολεμηθεί η ευρωλιγούρα. Τι θα άκουγε για το ότι η ιστορία είναι επιστήμη στην υπηρεσία της αλήθειας, όχι προπαγάνδα και όλα τα σχετικά. Ο κ. Δήμου μπορεί στις 11 Μαρτίου να υπερασπίζεται την δημιουργία ευρωπαϊκών μύθων, στις 25 Μαρτίου να καταγγέλλει τους εθνικούς “μύθους”, και κανένας στα ΜΜΕ δεν μπορεί να δει κάποιο πρόβλημα στην συγκεκριμένη περίπτωση.

 Ο κ. Δήμου και η κα Ρεπούση παρουσιάζονται ως ανατρεπτικές μορφές που ταράζουν τις φαντασιώσεις ενός έθνους, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι απόψεις τους μπορεί να είναι μειοψηφικές στους πολίτες αλλά είναι πλειοψηφικές στα ΜΜΕ και στους ανώτερους θεσμούς του κράτους. Έτσι στην πρόσφατη συνέντευξη στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ ο κ. Δήμου θα επαναλάβει τα χιλιοειπωμένα ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα της Ευρώπης που δεν υπάρχει διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας, αλλά και πάλι δεν θα βρεθεί ένας δημοσιογράφος να του πει ότι π.χ. η Βασίλισσα Ελισάβετ δεν είναι μόνο αρχηγός του κράτους αλλά και αρχηγός της εκεί εκκλησίας ή ότι το γερμανικό κράτος πληρώνει τους μισθούς των καθολικών και προτεσταντών κληρικών.   

Ο κ. Δήμου που αυτοπαρουσιάζεται ως ο άνθρωπος που λέει αλήθειες που πονάνε έχει πάντοτε ένα δημόσιο βήμα γιατί οι απόψεις του συμβαδίζουν απολύτως με τα πιστεύω και τις αρχές του μεταπολιτευτικού κατεστημένου. Όταν στην ίδια τηλεοπτική συνέντευξη είχε την δυνατότητα να ταράξει τα νερά των κρατούντων αλλά και των πολιτών στο θέμα του κρατισμού, απλά επέλεξε την πεπατημένη. Το κράτος είπε «δεν είναι όσο μεγάλο όσο μας έλεγαν». Δεν υπάρχουν υπεράριθμοι στο δημόσιο. Οι ρηξικέλευθες οικονομικές του προτάσεις περιελάμβαναν «ολική ψηφιοποίηση» και ένα ακόμη κρατικό σχέδιο για 100,000 θέσεις εργασίας (πενταετές μήπως;). Όλος αυτός ο ανατρεπτικός οίστρος, τελικά, ένα ακόμα βαριεστημένο μεταπολιτευτικό κλισέ. 

Έκθεση Ορθόδοξου χριστιανικού βιβλίου και μοναστηριακών προϊόντων.

Εκδηλώσεις για παιδιά και ενήλικες στην 2η έκθεση 

οθρόδοξου και χριστιανικού βιβλίου 

και μοναστηριακών προϊόντων

5,6 & 7 Απριλίου 2014

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ CARAVEL

Οι εκδόσεις «Εν πλω», με κύριο στόχο την προβολή και τη διάδοση του ποιοτικού βιβλίου, διοργανώνουν τη 2Η  ΕΚΘΕΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ το Σάββατο 5, την Κυριακή 6 και τη Δευτέρα 7 Απριλίου 2014 στο ξενοδοχείο CARAVEL, Βασ. Αλεξάνδρου 2, στην Αθήνα, από τις 10 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ.

Σε συνεργασία με 20 εκδοτικούς οίκους και μοναστήρια οι βιβλιόφιλοι επισκέπτες θα βρουν περισσότερους από 1.500 τίτλους ορθόδοξης πνευματικότητας. 

(ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ, Ι.Μ.Μ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ, ΑΚΡΙΤΑΣ, ΕΝ ΠΛΩ,

Ι. ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΑΝΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ, 

ΔΟΜΟΣ, ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ, ΕΠΕΚΤΑΣΗ , ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ , 

ΛΥΔΙΑ, ΜΠΟΤΣΗΣ, ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ, ΤΕΡΤΙΟΣ Κ.Α)

Η έκπτωση στα βιβλία θα κυμανθεί από 10% - 70%.

Παράλληλα θα λειτουργήσει έκθεση με επιλεγμένα μοναστηριακά προιόντα και χειροποίητες πασχαλινές λαμπάδες σε ελκυστικές τιμές !

Κατά τη διάρκεια της τριήμερης έκθεσης θα πραγματοποιηθούν οι παρακάτω εκδηλώσεις:

Σάββατο 5 και Κυριακή 6 Απριλίου στις 8:30 μ.μ. 

Μελωδικό δρώμενο: «Οίνος & Αίνος»

Κατανυκτικό πολυθέαμα ύμνων, λόγου και εικόνων, υπό την επιμέλεια του οινολόγου Δημήτρη Χατζηνικολάου και του μουσικοσυνθέτηΒασίλη Χατζηνικολάου, που ερμηνεύει ζωντανά επίκαιρους βυζαντινούς ύμνους. 

Η παράσταση καταγράφει τη θρησκευτική πλευρά του οίνου, μέσα από μελοποιημένα τροπάρια της Ορθόδοξης Υμνογραφίας.

Σάββατο 5 Απριλίου 7.00 μ.μ. 

Παρουσίαση βιβλίου 

«ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ»

της Μαργαρίτας Σακελλάρη 

Μια μαρτυρία ελπίδας στη σκιά της δοκιμασίας

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Σάββατο 5 & Κυριακή 6 Απριλίου  στις 11:30 π.μ

Παρουσίαση βιβλίου 

«Ο πεισματάρης Γιάννης επιστρέφει. . .»

με τον συγγραφέα Γιώργο Αντωνάκη

 

Σάββατο 5 & Κυριακή 6 Απριλίου στις 5:30 μ.μ.

Παρουσίαση βιβλίου

«Πάσχα ελληνικό», «Η Παναγία ταξιδεύει με τα παιδιά»

με την συγγραφέα Αγγελική Μαστρομιχαλάκη

Φιλικά

Μαρία Σούμπερτ / Cloud 7

210 3638509

6938255522

schubertmaria@outlook.com

Άγιος Ζαχαρίας Μητροπολίτης Κορίνθου

Ημερομηνία εορτής:	30/03/2014
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 30 Μαρτίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ζαχαριας Μητροπολιτης Κορινθου (; - 1684)

Δέχου στεφάνους εκ Θεού Ζαχαρία, Ως Iεράρχης και αθλητής Kυρίου.

Βιογραφία Ο Άγιος Ζαχαρίας ήταν Επίσκοπος Κορίνθου και συκοφαντήθηκε από τους Τούρκους ότι συνεργαζόταν με τους Ενετούς, κατά την εκστρατεία του Μοροζίνη στην Ελλάδα, για την απελευθέρωση των Ελλήνων. Συνελήφθη και αφού βασανίστηκε σκληρά οδηγήθηκε στον κριτή, ο οποίος τον προέτρεψε να αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μουσουλμάνος. Ο Ζαχαρίας, με αηδία άκουσε την πρόταση αυτή του κριτή και γι' αυτό βασανίστηκε φρικτά. Καταδικάστηκε να καεί ζωντανός στη φωτιά περιστρεφόμενος! Οι χριστιανοί της Κορίνθου κατόρθωσαν, αφού πρόσφεραν μεγάλο χρηματικό ποσό στον Τούρκο έπαρχο, να μεταβληθεί ο φρικτός αυτός τρόπος της θανατικής καταδίκης. Έτσι ο νέος ιερομάρτυρας Ζαχαρίας αποκεφαλίστηκε στην Κόρινθο, 30 Μαρτίου 1684 μ.Χ., Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης.

Ο Διπλός εορτασμός, η πίστη και οι κακοδοξίες μας.-βίντεο.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 30 Μαρτίου 2014 - Δ´ Κυριακή των Νηστειών - (Μαρκ. θ´ 17-31)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσ-ῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ λέγων· Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. Καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. ῾Ο δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ῏Ω γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ῞Εως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; Φέρετε αὐτὸν πρός με. Καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. Καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. Καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· Πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ῾Ο δὲ εἶπε· Παιδιόθεν. Καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. Καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. ᾿Ιδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· Τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. Καὶ κρᾶξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη.
Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

Νεοελληνική απόδοσις

Ἐκεῖνο τὸν καιρό, κάποιος ἄνθρωπος πλησίασε τὸν ᾿Ιησοῦ καὶ τοῦ εἶπε· «Διδάσκαλε, ἔφερα σ’ ἐσένα τὸν γιό μου, γιατὶ ἔχει μέσα του δαιμονικὸ πνεῦμα ποὺ τὸν κάνει ἄλαλο. Κάθε φορὰ ποὺ τὸν πιάνει, τὸν ρίχνει κάτω καὶ τότε βγάζει ἀφρούς, τρίζει τὰ δόντια καὶ μένει ξερός. Εἶπα στοὺς μαθητές σου νὰ διώξουν αὐτὸ τὸ πνεῦμα, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν». «῎Απιστη γενιά!» ἀποκρίθηκε ὁ ᾿Ιησοῦς. «῝Ως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Πόσον καιρὸ ἀκόμη θὰ σᾶς ἀνέχομαι; Φέρτε μου ἐδῶ τὸ παιδί». ᾿Εκεῖνοι τοῦ τὸ ἔφεραν. Μόλις τὸ πνεῦμα εἶδε τὸν ᾿Ιησοῦ, ἀμέσως τάραξε τὸ παιδί, κι ἐκεῖνο ἔπεσε καταγῆς καὶ κυλιόταν βγάζοντας ἀφρούς. «Πόσος καιρὸς εἶναι ποὺ τοῦ συμβαίνει αὐτό;» ρώτησε ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν πατέρα τοῦ παιδιοῦ. ᾿Εκεῖνος ἀπάντησε· «᾿Απὸ μικρὸ παιδί. Πολλὲς φορὲς μάλιστα καὶ στὴ φωτιὰ τὸν ἔριξε καὶ στὰ νερὰ γιὰ νὰ τὸν ἐξολοθρέψει. ᾿Αλλὰ ἂν μπορεῖς νὰ κάνεις κάτι, σπλαχνίσου μας καὶ βοήθησέ μας». ῾Ο ᾿Ιησοῦς τοῦ εἶπε τοῦτο· «᾿Εὰν μπορεῖς νὰ πιστέψεις, ὅλα εἶναι δυνατὰ γι’ αὐτὸν ποὺ πιστεύει». ᾿Αμέσως τότε φώναξε δυνατὰ ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ καὶ εἶπε μὲ δάκρυα· «Πιστεύω, Κύριε! ᾿Αλλὰ βοήθησέ με, γιατὶ ἡ πίστη μου δὲν εἶναι δυνατή». Βλέποντας ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι συγκεντρώνεται κόσμος, πρόσταξε τὸ δαιμονικὸ πνεῦμα μ’ αὐτὰ τὰ λόγια· «῎Αλαλο καὶ κουφὸ πνεῦμα, ἐγὼ σὲ διατάζω· βγὲς ἀπ’ αὐτὸν καὶ μὴν ξαναμπεῖς πιὰ μέσα του». Βγῆκε τότε τὸ πνεῦμα, ἀφοῦ κραύγασε δυνατὰ καὶ συντάραξε τὸ παιδί. ᾿Εκεῖνο ἔμεινε ἀναίσθητο, ἔτσι ποὺ πολλοὶ ἔλεγαν ὅτι πέθανε. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως τὸ ἔπιασε ἀπὸ τὸ χέρι του, τὸ σήκωσε, κι αὐτὸ στάθηκε ὄρθιο.

῞Οταν μπῆκε ὁ ᾿Ιησοῦς στὸ σπίτι, τὸν ρώτησαν οἱ μαθητές του ἰδιαιτέρως· «Γιατί ἐμεῖς δὲν μπορέσαμε νὰ βγάλουμε αὐτὸ τὸ δαιμονικὸ πνεῦμα;» Κι ἐκεῖνος τοὺς ἀπάντησε· «Αὐτὸ τὸ δαιμονικὸ γένος δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ βγάλει μὲ τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία». ῎Εφυγαν ἀπὸ κεῖ καὶ προχωροῦσαν διασχίζοντας τὴ Γαλιλαία. Δὲν ἤθελε ὁ ᾿Ιησοῦς νὰ μάθει κανεὶς ὅτι περνοῦσε ἀπὸ κεῖ, γιατὶ δίδασκε τοὺς μαθητές του καὶ τοὺς ἔλεγε· «῾Ο Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου θὰ παραδοθεῖ σὲ χέρια ἀνθρώπων, ποὺ θὰ τὸν θανατώσουν· τὴν τρίτη ὅμως ἡμέρα μετὰ τὸν θάνατό του θ’ ἀναστηθεῖ».

Ας προσέξουμε τα παιδιά !

Δ΄Κυριακή των Νηστειών (Ιωάννου της Κλίμακος) –  (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ας προσέξουμε τα παιδιά !

«Πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· Παιδιόθεν» (Μᾶρκ. 9,21)

  (Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ὁλοένα καὶ πλησιάζουμε στὴ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα. Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἑορτάσουμε τὴν Ἀνάστα­σι, χρειάζεται ψυχικὴ προετοιμασία. Καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς προσπαθεῖ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρα­κοστῆς μὲ τὶς πυ­κνότερες ἀκολουθίες, τοὺς ὡραίους ὕμνους καὶ τὰ τροπάρια. Τὴν Τετάρτη ποὺ μᾶς ἔρ­χεται εἶνε ἡ ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Κανόνος καὶ θ᾽ ἀκούσουμε· «Ψυχή μου ψυ­χή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις; τὸ τέ­λος ἐγγίζει καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι…». Καὶ ἡ σημερινὴ Κυριακή, ἡ Τετάρτη τῶν Νηστει­ῶν, εἶνε μία προετοιμασία γιὰ τὸ μεγάλο γεγονός.

Ἀκούσατε τὸ εὐαγγέλιο. Ὁ εὐ­αγγελιστὴς Μᾶρκος μᾶς διηγεῖται ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα θαύματα, ποὺ ἔκανε κάνει καὶ θὰ κάνῃ ὁ Κύρι­ός μας. Τὸ θαῦμα αὐτὸ ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ Χρι­στὸς εἶνε ὁ βασιλεὺς τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγ­γέλων, ὁ νικητὴς τῶν δαιμόνων, ὁ πραγματι­κὸς φίλος κάθε ἀνθρώπου ποὺ βασανίζεται.

Τὸ ἱστορικὸ τοῦ θαύματος εἶνε γνωστό, δὲν θὰ τὸ διηγηθῶ λεπτομερῶς. Σύντομα λέω μόνο, ὅτι ἕνα παιδὶ ἀρρώστησε. Μακάρι νὰ ἦταν ἄρρωστο· αὐτὸ ἀπ᾽ τὸ ὁποῖο ἔπασχε ἦταν χειρότερο ἀπὸ ἀρρώστια· τὸ παιδὶ ἦταν δαιμονό­πληκτο. Ὁ σατανᾶς, ποὺ εἶνε μιὰ πραγματικό­της κι ἂς μὴ τὸ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, μπῆκε μέ­σα του σὰν ἀγκάθι, ῥίζωσε καὶ τὸ τυραννοῦσε. Ἔπεφτε στὸ νερό, στὴ φωτιά, ἀπὸ γκρεμούς, ἄ­φριζε, ἔτριζε τὰ δόντια, τοῦ ἔδεσε τὴ γλῶσσα νὰ μὴ μιλάῃ, τοῦ ἔ­φραξε τ᾽ αὐτιὰ νὰ μὴν ἀκούῃ· ἦταν ἕνα τρισ­άθλιο ὄν. Τό ᾽βλεπε ὁ πατέρας καὶ καιγόταν. Τὸ πῆγε σὲ πολλούς· κανείς δὲν μπόρεσε νὰ τὸ θεραπεύσῃ. Μόνο ὁ Χριστὸς τὸ θεράπευσε· πῶς; μόνο μὲ τὸν παν­­τοδύναμο λόγο του. Μὲ ὅση εὐκολία ὁ γιατρὸς βγάζει τὸ σά­πιο δόντι ποὺ πονάει, μὲ ἀκόμη με­γαλύτερη ὁ Χριστὸς ἔβγαλε μέσα ἀπ᾽ τὸ παιδὶ τὸ πονηρὸ πνεῦμα. Τὸ παιδὶ ἐλευθερώθηκε, ἔγινε καλά, μιλοῦσε, ἄκουγε. Χαρὰ στὸν πατέρα! Κι ὁ πατέρας ἔπεσε στὰ πόδια καὶ εὐχαριστοῦσε τὸ Χριστό. Αὐτὸ μὲ συντομία εἶνε τὸ θαῦμα.

Ὅποιος τὸ διαβάζει ὅμως καὶ προσέξῃ τὸ δι­άλογο μεταξὺ Χριστοῦ καὶ πατέρα, θὰ τοῦ γεννηθῇ μιὰ ἀπορία. Ἐμεῖς ξέρουμε καὶ πιστεύ­ουμε ἀκραδάντως ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε Θεὸς καὶ ὡς Θεὸς εἶνε παντογνώστης, τὰ ξέρει ὅ­λα· δὲν ὑπάρχει λεπτομέρεια τῆς ζωῆς μας ποὺ νὰ μὴν τοῦ εἶνε γνωστή. Ἤ­ξερε λοιπὸν τὸν πα­τέ­ρα, ἤξερε καὶ τὰ μυστι­κὰ τῆς ζωῆς τοῦ παιδιοῦ καλύτερα ἀπ᾽ αὐτόν. Συνεπῶς ἤξερε καὶ πότε τὸ δαιμόνιο μπῆκε στὸ παιδί. Ἀφοῦ λοιπὸν ἤξερε, γιατί ρωτάει «Πόσος χρόνος ἐ­στὶν ὡς τοῦτο γέ­γονεν αὐτῷ;», ἀπὸ πότε τοῦ συνέβη αὐτό; (Μᾶρκ. 9,21). Ἀγνοοῦσε ὁ Χριστός; Ὄχι. Γιατί τότε ρώτησε; 

Ἐρώτησε, γιὰ νὰ δώσῃ ἀφορμὴ στὸν πατέρα ν᾽ ἀπαντήσῃ. Καὶ μὲ τὴν ἀπάντησι ποὺ ἔδω­σε, τὸ «Παιδιόθεν» ποὺ εἶπε, ὅτι τὸ κακὸ ἦταν ἀπ᾽ τὰ μικρά του χρόνια, θέλησε ὁ Χριστὸς νὰ παρατηρήσῃ – νὰ ἐλέγξῃ τὸν πατέρα γιὰ ἀμέλεια· διότι καὶ αὐτὸς ἦταν ὑπεύθυνος γιὰ τὸ κατάντημα τοῦ παιδιοῦ· ἔδειξε ἀδιαφορία, δὲν φρόντισε. Στὴν ἀρχή, ποὺ ἡ «φωτιὰ» ἦταν μικρή, δὲν τὴ ἔσβησε· ἄφησε καὶ φούντωσε, κι ὅταν πιὰ τὸ κακὸ ῥίζωσε, τότε ἔτρεξε καὶ ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ.

Ἀλλ᾽ αὐτὴ ἡ ἐρώτησι τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀ­πάντησι τοῦ πατέρα εἶνε ἔλεγχος γιὰ τοὺς περισσοτέρους γονεῖς· ποὺ θά ᾽πρεπε σήμε­ρα νά ᾽νε ὅλοι στὴν ἐκκλησία, ν᾽ ἀκούσουν τὸ εὐ­αγγέλιο αὐτό· εἶνε ἕνας ἔλεγχος τῶν γονέων.

Ὦ πατεράδες καὶ μανάδες μὲ μικρὰ παιδιά· τὰ καμαρώνετε, τὰ λέτε ἀγγελούδια. Εἶνε ἆ­ρα­γε; Μακάρι νὰ ἦταν. Τὰ παιδιά, ποὺ ἀγαπᾶ­τε καὶ θυσιάζεστε γι᾽ αὐτά, μὴ λησμονεῖτε ὅτι εἶνε παιδιὰ τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας, ἔχουν μέσα τους διάφορες κακίες καὶ ἐλαττώματα.

.Βλέπεις αὐτὸ τὸ ἀγγελούδι κι ἅ­μα δὲν γίνῃ τὸ θέλημά του, γίνεται μέσα στὸ σπίτι τύραννος· ἂν δὲν γίνῃ τὸ θέλημά του, πεισμώνει, πέφτει κάτω χτυπιέται κι ἀφρίζει σὰν τὸ δαιμονισμένο τοῦ εὐ­αγγελίου. Εἶνε μικρὸ δαιμόνιο τὸ πεῖσμα; Νὰ σκεφτῆς, μάνα, πολὺ καλά· ἀλλοίμονο ἂν αὐτὸ τὸ πεῖσμα αὔριο μεγαλώσῃ.

.Βλέπεις ἐσὺ ἡ ἄλλη μάνα τὸ παιδί, ποὺ δὲν τολμάει νὰ τὸ πειράξῃ ἄλλο παιδί, ἀλλὰ μὲ τὴν παραμικρὴ ἀφορμὴ θυμώνει, ὁρμάει, ἁρπάζει πέτρες ἢ ὅ,τι ἄλλο βρῇ γιὰ νὰ χτυπήσῃ τὸ ἀ­δελφάκι του; Ἔχει τὸ δαιμόνιο τῆς ἔριδος, τῆς φιλονικίας. Εἶνε μικρὸ τὸ δαιμόνιο αὐτό;

. Βλέπεις τὸ ἄλλο ἀγγελούδι σου, ποὺ τὸ λὲς «χρυσό μου», καὶ μόλις δώσῃ κανεὶς στὸ ἄλλο παιδὶ μιὰ κούκλα ἢ κάτι ἄλλο, κιτρινίζει σὰ λεμόνι. Τί ἔχει μέσα του; Ἔχει τὸ σοβαρὸ ἐ­λάττω­μα ποὺ λέγεται φθόνος. Εἶνε μικρὸ τὸ ἐ­λάτ­τωμα αὐτό, νὰ φθονῇ τὸ ἀδελφάκι του για­τὶ τὸ χάιδεψαν ἢ τοῦ ᾽δωσαν ἕνα παιχνιδάκι;

. Βλέπεις ἐσὺ μάνα τὸ ἄλλο ἀγγελούδι σου νὰ ἔχῃ μιὰ μανία καταστροφῆς· ὅ,τι βρῇ μπρο­στά του τὸ σπάζει, βασανίζει ζῷα, σκοτώνει πουλιά, περιπαίζει τοὺς γέρους. Ἔχει τὸ δαιμόνιο τῆς κακίας καὶ μοχθηρίας· οἱ ψυχολόγοι λένε ὅτι, ἂν δὲν τὸ προσέξῃς θὰ γίνῃ σαδιστής, νὰ χαίρεται ὅταν σφάζει τὸν ἄλλο.

Τὰ παιδιὰ εἶνε μῆλα ὡραῖα ἀπ᾽ ἔξω, ἀλλὰ μέσα ἔχουν σκουλήκι, ἔχουν μέσα τὸ κακό. Τί πρέπει νὰ γίνῃ; Πρέπει νὰ τὰ προσέξουμε ὅσο εἶνε μικρὰ καὶ τὸ κακὸ σὲ μικρὴ ἔκτασι.

. Κάποιος ὀνομαστὸς πνευμα­τικὸς πατέρας, γιὰ νὰ διδάξῃ τὰ παιδιά του ὅ­τι πρέπει ἀπὸ μικροὶ νὰ φρον­τίζουν, γιατὶ τὰ πολυχρόνια πάθη εἶνε δυσίατα ἂν ὄχι ἀθεράπευτα, τοὺς πῆγε μιὰ μέρα στὸ περιβόλι, ὅπου ὑπῆρχαν διάφορα δέντρα. Βλέπετε, λέει, αὐτὸ τὸ μικρό θάμνο; ξερριζῶ­στε τον. Τὸν ξερ­ρίζωσαν μὲ εὐκολία. Βλέπετε ἐ­κεῖνο τὸ δεντράκι; ξερριζῶστε το.

Τὸ ξερρίζω­­­σαν. Βλέπετε τὴ λεμονιά; ξερρι­ζῶ­στε την. Ἐδῶ δυσκολεύτηκαν λίγο. Βλέπετε τὴν ἀμυγδαλιά; γιά προσπαθῆστε. Προσπάθησαν ὅλοι μαζί, μὰ δὲν μπόρεσαν· εἶχε τὶς ῥίζες βαθειά. Καταλάβατε τί θέλω νὰ σᾶς πῶ; Τὰ ἐλαττώματα στὴν ἀρχὴ εἶνε σὰν τὰ μικρὰ δεντράκια· εὔκολα τὰ ξερριζώνεις· ἂν ἀφή­σῃς ὅμως τὸ κακὸ καὶ μεγαλώσῃ μαζὶ μὲ τὴν ἡλικία, τότε γίνεται γέρικο πλατάνι, καὶ δὲν ξερριζώνεται. Γι᾽ αὐτὸ ἀ­παιτεῖται προσοχὴ ἀπὸ τὴ μικρὴ ἡλικία. Θά ᾽θε­λα νά ᾽χα μπροστά μου ὅλους τοὺς γονεῖς, νὰ κρούσω τὸν κώδωνα καὶ νὰ τοὺς φω­νάξω· Προσοχή! ὄχι στὰ πορτοφόλια, ὄχι στὰ κτήματα, ὄ­χι στὶς δουλειές, ἀλλὰ στὰ παιδιά. Προσοχὴ στὶς συναναστροφὲς μὲ φίλους καὶ φι­λενάδες· μιὰ κακὴ συναναστροφὴ μπορεῖ νὰ καταστρέ­ψῃ τὸ παιδί. Τὸ εἶπε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, τὸ εἶ­παν οἱ ἀρχαῖοι, τὸ εἶπε κι ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος· «Φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί», κατα­στρέφουν τὸν ἄνθρωπο οἱ κακὲς παρέες (Α΄ Κορ. 15,33). Προσοχὴ ἀκόμη στὰ ἀναγνώσματα (βιβλία, πε­ριοδικά, μυθιστορήματα)· ἕνα βιβλίο κακὸ εἶνε φαρμάκι, θανατώνει. Προσοχὴ στὶς ταινίες – τὰ θεάματα· ἀπὸ ᾽κεῖ βγαίνουν ἐγκληματίες. Προσοχὴ στὶς ἐκδρο­μές· μπορεῖ ἀπὸ μιὰ ἐκδρομὴ τὸ παιδὶ νὰ γυρίσῃ ῥάκος. Προσοχὴ μέρα – νύχτα.

. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν προσοχὴ τί ἄλλο χρειάζεται; Κάτι ποὺ τὸ λησμόνησαν οἱ γονεῖς· τιμωρία. Ναί· ἀλλοίμονο ἂν δὲν τιμωρῇς τὸ παιδί. Χαρὰ στὸν πατέρα καὶ τὴ μάνα ποὺ ἔχει τὸ κουράγιο νὰ τιμωρῇ· ὅταν πεθάνουν, τὸ παιδὶ θὰ θυ­μᾶται ὄχι τὰ χάδια ἀλλὰ τὶς τιμωρίες τους. Βλα­στημάει τὸ παιδὶ μπροστά σου, λέει αἰσχρά, κ᾽ ἐσὺ γελᾷς; Φωτιὰ σ᾽ ἐσένα, φωτιὰ καὶ σ᾽ αὐτό.

. Ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ τὴν προσοχὴ καὶ τὴν τιμωρία χρειάζεται καλὸ παράδειγμα ἀπὸ τὴ μάνα καὶ τὸν πατέρα. Τὸ παιδὶ δὲν προσέχει τὰ λόγια· προσέχει τὴ διαγωγή, τὴ ζωή. Μόνο γο­νεῖς ποὺ ζοῦν τὸ Χριστὸ μποροῦν νὰ φυτέψουν στὰ παιδιὰ χριστιανικὲς ἀρετὲς καὶ νὰ τὰ κάνουν παιδιὰ τοῦ Χριστοῦ μας.

. Εἶπα προσοχή, τιμωρία, παράδειγμα, μὰ κάτι λησμόνησα· παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα αὐτά, πατέ­ρα – μάνα, στὰ γόνατα, στὴν προσευχή! νὰ πα­­ρακαλῆτε τὸ Θεὸ νὰ φωτίζῃ τὰ παιδιά σας· ἂν δὲν τὰ φωτίσῃ, δὲν θὰ γίνῃ τίποτα.

Δύσκολο πρᾶγμα ἡ ἀνατροφὴ καὶ ἀγωγὴ ἑ­νὸς παιδιοῦ, σήμερα μάλιστα. Κι ἂν οἱ γονεῖς ἀ­μελήσουν, ἡ τιμωρία θά ᾽νε μεγά­λη. Ἕνας μελ­λο­­θάνατος κακοῦργος φώναζε στὴ μάνα του· Ἐσὺ φταῖς, γιατὶ ὅ­ταν ἔκλεψα ἕνα ἀβγὸ δὲ μοῦ ᾽σπα­σες τὸ χέρι, ἔτσι ἔφτασα νὰ γίνω ἐγκληματίας.

Ἂς προσέξουμε λοιπὸν ὅλοι. Νὰ στρέψουμε τὴν προσοχὴ στὸ παιδί. Τὸ κράτος –τὸ λέω μὲ λύπη– δὲν προσέχει. Κι ὄχι μόνο αὐ­τό· δυστυ­χῶς αὐτὸ εἶνε ὁ μεγαλύ­τερος διαφθορεὺς τῆς νεότητος. Μὲ πλῆθος τρόπους σπρώχνει στὴ διαφθορά. Γι᾽ αὐτὸ εἶνε δύσκολη ἡ ἀγωγή. 

Ἂν προσέξουμε, ἀπὸ αὐτὰ τὰ μικρὰ παιδιὰ θὰ βγῇ μιὰ νέα γενεά, χαρὰ τοῦ σπιτιοῦ, χαρὰ τῶν ἀγγέλων, χαρὰ τοῦ Χριστοῦ μας. Ἂν τ᾽ ἀ­φή­σουμε χωρὶς φροντίδα, τότε κρίμα στὰ χρή­μα­τα, στὰ σπίτια, στὰ γεφύρια…· ἅμα μεγαλώσουν, θὰ γίνουν φαῦλοι, διαρρῆκτες, ἐ­πι­κίν­­δυνοι ἄνθρω­ποι, θὰ βάλουν φωτιὰ νὰ τὰ κάψουν ὅλα.

Νὰ προσέξουμε τὰ παιδιά! φω­νάζει τὸ εὐ­αγ­γέλιο· γιὰ νά ᾽χουμε τὴν εὐ­λογία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος-

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Μεταμορφώσεως Βύρωνος – Ἀθηνῶν τὴν 8-4-1962. 

http://aktines.blogspot.gr/