Ο Χριστός κατά τη σημερινή ευαγγελική διήγηση έρχεται στην ιστορική πόλη της Ιεριχούς. Η πόλη αυτή θυμίζει τον κόσμο των ειδώλων και τις ιστορικές περιπέτειες του ιουδαϊκού λαού. Η Ιεριχώ συμβόλιζε τον αντίθεο κόσμο των εθνικών σε σχέση με τα Ιεροσόλυμα που συμβόλιζε τον τόπο της εκπλήρωσης των επαγγελιών του Θεού.
Ο Χριστός πορεύεται προς την Ιεριχώ δηλ. τον κόσμο και τους αμαρτωλούς. Ο Ιησούς κηρύσσοντας δεν απευθύνεται μόνο στους Ιουδαίους και στις Συναγωγές, αλλά επεξέτεινε τη διδασκαλία του και στον κόσμο των εθνικών.
Εκεί στην Ιεριχώ ο Κύριος συναντά τον αρχιτελώνη Ζακχαίο. Την εποχή του Χριστού οι τελώνες εισέπρατταν υπέρογκους φόρους, αδικούσαν τους ανθρώπους, άλλους τους οδηγούσαν στη απόγνωση και δεν τους δέχονταν ως αξιόλογους μάρτυρες στα δικαστήρια. Κάτι ανάλογο φαίνεται ότι συνέβαινε και με το Ζακχαίο. Η παρουσία όμως του Χριστού έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει τους ανθρώπους. Ο Χριστός πλησίαζε αμαρτωλές γυναίκες και τελώνες όχι για να επαινέσει τα πάθη και την κακία τους, αλλά για να τους εμπνεύσει τη μετάνοια.
Ο Χριστός συνεπώς στο πρόσωπο του Ζακχαίου συναντά τον πεπτωκότα κόσμο, τον κόσμο των αμαρτωλών κα συνομιλεί και συντρώγει μ’ αυτούς, που, σημαίνει ότι ο Κύριος διαλέγεται με όλο τον εκπεσμένο κόσμο με σκοπό τη σωτηρία του.
Ο Χριστός συνάντησε το Ζακχαίο επάνω στη συκομουριά όπου είχε ανέβη, γιατί ήταν μικρόσωμος για να Τον δει. Ο Ζακχαίος όπως είπαμε στη συνείδηση του λαού είναι ο «τύπος» του αμαρτωλού ανθρώπου. Όταν ο Χριστός τον πρόσεξε λέγοντάς του ότι «σήμερα εν τω οικώ σου δει με μείναι» οι Ιουδαίοι «διεγόγγυζον λέγοντες, ότι παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι». Και μόνο ότι ήταν τελώνης ήταν αρκετό για να είναι απορριπτέος εκ μέρους του Θεού και της κοινωνίας.
Τα πράγματα όμως πήραν μία αντίστροφη μέτρηση η οποία έδειξε, ότι πίσω από ένα «αμαρτωλό» τελωνείο βρίσκονταν ένας ενδιαφέρον άνθρωπος που προσήλκυσε την προσοχή του Χριστού. Ο Ζακχαίος αποκάλυψε μία εικόνα αλλιώτικη απ’ αυτή που είχαν οι συνάνθρωποί του. Παρά την αρνητική αντίληψη που χαρακτήριζε το επάγγελμα του εισπράκτορα των φόρων, εν τούτοις μέσα του είχε αγαθά αισθήματα όπως φάνηκε στη συνέχεια.
Επίσης έδειξε ότι είχε έντονα πνευματικά ενδιαφέροντα και ήταν πολύ ταπεινός, αφού άφησε το τελωνείο του και ανέβηκε στη συκομουριά για να τον δει και ν’ ακούσει τη διδασκαλία του. Και αυτός ο χαρακτηριζόμενος ως αμαρτωλός και ασήμαντος θρησκευτικά άνθρωπος καταξιώνεται της μεγάλης τιμής να φιλοξενήσει το Χριστό στο σπίτι του. Ποιος μπορούσε να φανταστεί, ότι σε κάποια στιγμή της ζωής του, στο έσχατο σημείο της πτώσης του εκεί μέσα στο σκοτάδι θα μπορούσε να συντελεστεί το μεγάλο μυστήριο της ζωής, της λύτρωσης και της σωτηρίας; Το ευαγγέλιο σημειώνει: «Σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο» καθότι και αυτός «υιός Αβραάμ έστιν». Και η συνάντηση Χριστού- ανθρώπου σήμαινε προφανώς μετάνοια, επιστροφή και αλλαγή ζωής και νοοτροπίας.
Και αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής είναι η αποκατάσταση της αδικίας που είχε διαπράξει όλα αυτά τα χρόνια εις βάρος των συνανθρώπων του. Γι’ αυτό και απεγκλωβίζεται από τα παράνομα πλούτη που είχε αποκομίσει και ομολογεί: «Κύριε, τα ημίση των υπαρχόντων μου δίδωμι τοις πτωχοίς». Πρόκειται για μία πράξη τολμηρή, θαρραλέα και καθόλου εύκολης υπόθεσης.
Και ακόμη η βαθύτερη αλλαγή του φαίνεται από την ταπείνωσή του με το ν’ αναγνωρίζει τα λάθη του και τις αδικίες που είχε διαπράξει. Ζητά απ’ όλους αυτούς συγγνώμη και αποφασίζει μία γενναία αποκατάσταση, όταν λέγει: «Και εί τινος τι εσυκοφάντησα αποδίδομι τετραπλούν». Η πνευματική του μεταμόρφωση δεν σημαίνει εγκατάλειψη φίλων και οικείων. Ο Ζακχαίος θα παραμείνει στη μνήμη της Εκκλησίας ως τελώνης, αλλά τελώνης μεταμορφωμένος και μετανοημένος.
Τελικά όλα αυτά μας οδηγούν στην εξαγγελία του Χριστού ότι «σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο». Ο Ζακχαίος γίνεται κοινωνός του Χριστού, μέλος της βασιλείας του Θεού. Και η σωτήρια αυτή άγγιξε όλα τα μέλη του οίκου του Ζακχαίου.
Το μέτρο της αληθινής μετάνοιας φαίνεται από το πόσο είναι πρόθυμος ο άνθρωπος να εγκαταλείψει αυτά που τον κρατούν δέσμιο στη γη. Μόνο όποιος βρει κάτι σημαντικότερο απ’ αυτά, καταλαβαίνει τη σχετικότητά τους και τα αποχωρίζεται. Ο Ζακχαίος βρήκε το Χριστό και τη σωτηρία που προσφέρει.
Πριν από λίγο η Εκκλησία μας θύμισε το κήρυγμα του Κυρίου για τη μετάνοια. Σήμερα εν όψει του Τριωδίου μας προβάλλει ένα παράδειγμα έμπρακτης μετάνοιας για να υπογραμμίσει ότι η αληθινή και στέρεη πίστη μας, τότε μόνο είναι αληθινή όταν συνοδεύεται και από την ορθοπραξία.
Ο Χριστός πορεύεται προς την Ιεριχώ δηλ. τον κόσμο και τους αμαρτωλούς. Ο Ιησούς κηρύσσοντας δεν απευθύνεται μόνο στους Ιουδαίους και στις Συναγωγές, αλλά επεξέτεινε τη διδασκαλία του και στον κόσμο των εθνικών.
Εκεί στην Ιεριχώ ο Κύριος συναντά τον αρχιτελώνη Ζακχαίο. Την εποχή του Χριστού οι τελώνες εισέπρατταν υπέρογκους φόρους, αδικούσαν τους ανθρώπους, άλλους τους οδηγούσαν στη απόγνωση και δεν τους δέχονταν ως αξιόλογους μάρτυρες στα δικαστήρια. Κάτι ανάλογο φαίνεται ότι συνέβαινε και με το Ζακχαίο. Η παρουσία όμως του Χριστού έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει τους ανθρώπους. Ο Χριστός πλησίαζε αμαρτωλές γυναίκες και τελώνες όχι για να επαινέσει τα πάθη και την κακία τους, αλλά για να τους εμπνεύσει τη μετάνοια.
Ο Χριστός συνεπώς στο πρόσωπο του Ζακχαίου συναντά τον πεπτωκότα κόσμο, τον κόσμο των αμαρτωλών κα συνομιλεί και συντρώγει μ’ αυτούς, που, σημαίνει ότι ο Κύριος διαλέγεται με όλο τον εκπεσμένο κόσμο με σκοπό τη σωτηρία του.
Ο Χριστός συνάντησε το Ζακχαίο επάνω στη συκομουριά όπου είχε ανέβη, γιατί ήταν μικρόσωμος για να Τον δει. Ο Ζακχαίος όπως είπαμε στη συνείδηση του λαού είναι ο «τύπος» του αμαρτωλού ανθρώπου. Όταν ο Χριστός τον πρόσεξε λέγοντάς του ότι «σήμερα εν τω οικώ σου δει με μείναι» οι Ιουδαίοι «διεγόγγυζον λέγοντες, ότι παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι». Και μόνο ότι ήταν τελώνης ήταν αρκετό για να είναι απορριπτέος εκ μέρους του Θεού και της κοινωνίας.
Τα πράγματα όμως πήραν μία αντίστροφη μέτρηση η οποία έδειξε, ότι πίσω από ένα «αμαρτωλό» τελωνείο βρίσκονταν ένας ενδιαφέρον άνθρωπος που προσήλκυσε την προσοχή του Χριστού. Ο Ζακχαίος αποκάλυψε μία εικόνα αλλιώτικη απ’ αυτή που είχαν οι συνάνθρωποί του. Παρά την αρνητική αντίληψη που χαρακτήριζε το επάγγελμα του εισπράκτορα των φόρων, εν τούτοις μέσα του είχε αγαθά αισθήματα όπως φάνηκε στη συνέχεια.
Επίσης έδειξε ότι είχε έντονα πνευματικά ενδιαφέροντα και ήταν πολύ ταπεινός, αφού άφησε το τελωνείο του και ανέβηκε στη συκομουριά για να τον δει και ν’ ακούσει τη διδασκαλία του. Και αυτός ο χαρακτηριζόμενος ως αμαρτωλός και ασήμαντος θρησκευτικά άνθρωπος καταξιώνεται της μεγάλης τιμής να φιλοξενήσει το Χριστό στο σπίτι του. Ποιος μπορούσε να φανταστεί, ότι σε κάποια στιγμή της ζωής του, στο έσχατο σημείο της πτώσης του εκεί μέσα στο σκοτάδι θα μπορούσε να συντελεστεί το μεγάλο μυστήριο της ζωής, της λύτρωσης και της σωτηρίας; Το ευαγγέλιο σημειώνει: «Σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο» καθότι και αυτός «υιός Αβραάμ έστιν». Και η συνάντηση Χριστού- ανθρώπου σήμαινε προφανώς μετάνοια, επιστροφή και αλλαγή ζωής και νοοτροπίας.
Και αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής είναι η αποκατάσταση της αδικίας που είχε διαπράξει όλα αυτά τα χρόνια εις βάρος των συνανθρώπων του. Γι’ αυτό και απεγκλωβίζεται από τα παράνομα πλούτη που είχε αποκομίσει και ομολογεί: «Κύριε, τα ημίση των υπαρχόντων μου δίδωμι τοις πτωχοίς». Πρόκειται για μία πράξη τολμηρή, θαρραλέα και καθόλου εύκολης υπόθεσης.
Και ακόμη η βαθύτερη αλλαγή του φαίνεται από την ταπείνωσή του με το ν’ αναγνωρίζει τα λάθη του και τις αδικίες που είχε διαπράξει. Ζητά απ’ όλους αυτούς συγγνώμη και αποφασίζει μία γενναία αποκατάσταση, όταν λέγει: «Και εί τινος τι εσυκοφάντησα αποδίδομι τετραπλούν». Η πνευματική του μεταμόρφωση δεν σημαίνει εγκατάλειψη φίλων και οικείων. Ο Ζακχαίος θα παραμείνει στη μνήμη της Εκκλησίας ως τελώνης, αλλά τελώνης μεταμορφωμένος και μετανοημένος.
Τελικά όλα αυτά μας οδηγούν στην εξαγγελία του Χριστού ότι «σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο». Ο Ζακχαίος γίνεται κοινωνός του Χριστού, μέλος της βασιλείας του Θεού. Και η σωτήρια αυτή άγγιξε όλα τα μέλη του οίκου του Ζακχαίου.
Το μέτρο της αληθινής μετάνοιας φαίνεται από το πόσο είναι πρόθυμος ο άνθρωπος να εγκαταλείψει αυτά που τον κρατούν δέσμιο στη γη. Μόνο όποιος βρει κάτι σημαντικότερο απ’ αυτά, καταλαβαίνει τη σχετικότητά τους και τα αποχωρίζεται. Ο Ζακχαίος βρήκε το Χριστό και τη σωτηρία που προσφέρει.
Πριν από λίγο η Εκκλησία μας θύμισε το κήρυγμα του Κυρίου για τη μετάνοια. Σήμερα εν όψει του Τριωδίου μας προβάλλει ένα παράδειγμα έμπρακτης μετάνοιας για να υπογραμμίσει ότι η αληθινή και στέρεη πίστη μας, τότε μόνο είναι αληθινή όταν συνοδεύεται και από την ορθοπραξία.
http://www.gonia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου