«Ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι». Δεν θα υπήρχε σίγουρα ιδεωδέστερος τρόπος για να καλέσει η Εκκλησία δια του Αποστόλου τους χριστιανούς να εισέλθουν εις το κυρίως στάδιον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής σήμερα, Κυριακή της Τυρινής. «η νύξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν», καθώς όντως πρόκειται για μια περίοδο πνευματικής αφυπνίσεως και προπαρασκευής για την χαρά των επιγείων και ουρανίων και καταχθονίων που σηματοδοτεί η Ανάσταση του Χριστού, και την είσοδο όλων μας, όσοι με πόθο ατενίζουμε το Πάσχα, στην προοπτική της δικής μας συναναστάσεως και σωτηρίας.
Νομίζουμε πολλές φορές, βυθισμένοι στον κυκεώνα των πολλών και ποικίλων βιωτικών μεριμνών και φροντίδων, ότι μας έπλασε ο Θεός «για να μας χαλαλίσει»» - κατά την γνώμη σύγχρονού αγιασμένου γέροντος – «στα φθηνά και τα φθαρτά περιστατικά». Ο Θεός μας έπλασε για τα μεγάλα, για τα θαυμαστά, για τα ένδοξα, για κείνα που μάτι ανθρώπου δεν έχει δεί και αυτί δεν έχει ακούσει και που νούς ανθρώπινος δεν έχει συλλάβει. Μας έφερε στον κόσμο δωρίζοντάς μας την ζωή των λίγων ημερών ή των πενήντα ή εκατό χρόνων που θα ζήσουμε για να εργασθούμε την εργασία του «καθ’ ομοίωσιν» και να μεταβούμε με το πέρασμα του θανάτου μας στην όντως ζωή «ένθα ήχος καθαρός εορταζόντων», «ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός».
Είναι, θα λέγαμε, η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή που ανοίγεται μπροστά μας η εν σμικρώ πρόταση της Εκκλησίας, ώστε ολόκληρη η ζωή μας να είναι Μεγάλη Τεσσαρακοστή και η Μεγάλη Τεσσαρακοστή να γίνει ζωή μας. Είναι το κάλεσμα για τιθάσευση των παθών, για περίτμηση πολλών πλασματικών αναγκών, για την πασχάλια γεύση που δίδει η συνάντηση με τον αδελφό. Και όλα αυτά στολισμένα και στηριγμένα με την συμμετοχή μας στον θησαυρό των ιερών ακολουθιών και την ένταση της προσευχής. Είναι πρόσκληση για αγώνα «κατά παθών ολεθρίων», όχι χωρίς ελπίδα, αλλά με στραμμένο το βλέμμα στο Πάσχα και την Ανάσταση του Χριστού.
«Νυν εγγύτερον ημών η σωτηρία ή ότε επιστεύσαμεν». Ας εμπιστευθούμε επομένως την Εκκλησία που μας ανοίγει σήμερα τον δρόμο, αλλά δεν μας εγκαταλείπει αβοήθητους. Ας αναδεχθούμε «τα όπλα του φωτός» που μας προσφέρει, αφήνοντας πίσω την ασωτία, την πολυφαγία, την πολυποσία, την φιλονικία και την ζηλοφθονία. «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε», μας εδήλωσε εφ’ άπαξ κατά το Βάπτισμά μας. Με συναίσθηση λοιπόν ότι αμαρτάνουμε στο ίδιο το σώμα του Χριστού, τον οποίο ενδυθήκαμε κατά το Βάπτισμά μας, ας προστρέξουμε στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας αποφεύγοντας πρωτίστως το μεταστατικό «καρκίνο» της πνευματικής ζωής που ονομάζεται κατάκριση. Διδάσκει ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης ότι αυτός που κρίνει τον αδελφό πριν την έλευση του μόνου δίκαιου Κριτού, του Χριστού, όχι απλώς αμαρτάνει, αλλά επέχει θέση αντιχρίστου. Διότι, ας είμαστε ειλικρινείς, αδελφοί, πολλές φορές τα καταφέρνουμε στον εξωτερικό τύπο της νηστείας, τρώμε λάχανα και αποφεύγουμε το κρέας, αλλά κατατρώγουμε με την κατάκριση τον αδελφό «υπέρ ού Χριστός απέθανε» υποκύπτοντας ουσιαστικά σε πνευματικό κανιβαλισμό.
Πρόσκληση λοιπόν αποτελεί σήμερα το αποστολικό ανάγνωσμα, ως προανάκρουσμα μιάς ευλογημένης περιόδου, μας περιόδου που καλούμαστε από τον ίδιο τον Χριστό να απορρίψουμε τα περιττά βάρη από την ζωή μας, να αγαπήσουμε, όπως ο Θεός θέλει, τον εαυτό μας, να δεχθούμε, όπως ο Θεός θέλει, τον αδελφό μας, να λατρεύσουμε, όπως ο Θεός θέλει, τον Θεό μας. Να γίνουμε εν τέλει πιο απλοί, πιο ουσιαστικοί, πιο μετρημένοι.
Ο κόσμος έξω πάντοτε θα προβάλλει τα θέλγητρά του και οι σειρήνες του πάντοτε θα ηχούν στα αυτιά μας. Την παράδοση όμως σε αυθτά και σε αυτές όλοι λίγο πολύ την δοκιμάσαμε και τα αποτελέσματα αυτής της παραδόσεως ως πρόσωπα αλλά και ως κοινωνία προσώπων με τραγικό τρόπο, ενίοτε δε και θανάσιμο, τα βιώσαμε και τα βιώνουμε. Μέχρις εδώ όμως. Ας αναλάβουμε τον αγώνα με οδηγό τον Χριστό και κανείς από μας ας μη φοβάται τις πτώσεις. «δυνατός γάρ εστιν ο Θεός στήσαι αυτόν».
Αρχιμ. Α. Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου