Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΤΑ ΓΑΔΑΡΑ



               
                Το θαύμα τής σημερινής Ευαγγελικής περικοπής το αφηγούνται επίσης και ο Μάρκος και ο Ματθαίος, μόνο που ο Ματθαίος κάνει λόγο για δύο δαιμονισμένους. Σχολιάζοντας τήν διαφορά αυτή ο ιερός Χρυσόστομος, σημειώνει ότι δεν υπάρχει διαφωνία ανάμεσα στά Ευαγγέλια. Αν ο Λουκάς και ο Μάρκος έλεγαν ότι ένας είναι ο δαιμονισμένος και όχι δύο, θα έδιναν τήν εντύπωση ότι έρχονται σε αντίθεση με τήν αφήγηση τού Ματθαίου, τώρα όμως, αφηγούμενοι τό περιστατικό με τόν δικό τους προσωπικό τρόπο ο Λουκάς και ο Μάρκος, επικεντρώνονται στόν δαιμονισμένο που βρισκόταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τόν άλλο. Η ίδια ερμηνεία συναντάται και στούς υπόλοιπους Πατέρες τής Εκκλησίας που ερμηνεύουν τήν περικοπή.

                Γενικά, μελετώντας κάποιος ενδελεχώς τόν Χρυσόστομο και τούς λοιπούς Πατέρες τής Εκκλησίας, οι οποίοι ερμηνεύουν τήν Αγία Γραφή, διαπιστώνει ότι όταν βρίσκουν διαφορά μεταξύ τών Ευαγγελιστών στήν αφήγηση συγκεκριμένου γεγονότος, ποτέ δεν λένε ότι κάποιος από τούς Ευαγγελιστές κάνει κάποιο λάθος. Πάντοτε στήν ερμηνεία τους διδάσκουν ότι οι Ευαγγελιστές συμπληρώνουν ο ένας τόν άλλο και όλα όσα γράφουν είναι αληθινά. Στήν Γραφή δεν χωράει τό ψέμα, διότι ουσιαστικός συγγραφέας είναι ο αψευδής Θεός. Ακόμη, οι άγιοι Πατέρες, επειδή έχουν τα ίδια βαθιά βιώματα με τά άγια πρόσωπα τής Γραφής, κατανοούν σε βάθος και ερμηνεύουν ορθά τά λόγια και τις ενέργειές τους. Και εκεί που ένας επιπόλαιος αναγνώστης σκανδαλίζεται διαβάζοντας κάτι από τήν Γραφή, ο Άγιος βρίσκει βαθύ νόημα και πολλές αλήθειες και συγκινείται και διδάσκεται και διδάσκει.

                Η περιγραφή τού δαιμονισμένου στά Ευαγγέλια είναι πολύ φοβερή. Ήταν κυριευμένος για πολλά χρόνια από ολόκληρη λεγεώνα δαιμόνων, δηλαδή από πάρα πολλά δαιμόνια. Δεν φορούσε ρούχα, δεν έμενε σε σπίτι, αλλά στά μνήματα. Όταν με δυσκολία τόν έδεναν με αλυσίδες, τις έσπαζε και οδηγούνταν από τά δαιμόνια σε έρημους τόπους. Συνεχώς μέρα και νύκτα έβγαζε κραυγές και καταπλήγωνε τόν εαυτό του με λίθους. Κανείς δεν τολμούσε να περάσει από τόν τόπο που βρισκόταν, επειδή ήταν πολύ άγριος.

                Ο άγιος Θεοφύλακτος παρατηρεί ότι με αυτόν τόν δαιμονισμένο μοιάζουν όσοι βρίσκονται μακριά από τόν Θεό και είναι δούλοι τής αμαρτίας. Διότι κατοικούν έξω από τήν οικία τού Πατρός και είναι γυμνοί από τό ένδυμα τού βαπτίσματος και τών θείων αρετών. Με τις άδικες πράξεις τους γίνονται φοβεροί και άγριοι προς τούς συνανθρώπους τους και κατακόπτουν τόν εαυτό τους, διότι κατέχονται από λεγεώνα δαιμονικών παθών. Συχνάζουν στά μνήματα, δηλαδή στούς τόπους τής αμαρτίας, όπως είναι τα νυχτερινά κέντρα και οι τόποι τού εύκολου και παράνομου κέρδους. Αυτούς μόνον ο Χριστός μπορεί να τούς θεραπεύσει χαρίζοντάς τους τήν μετάνοια, ώστε ντυμένοι πλέον με τό ιμάτιο τών αρετών και συχνάζοντας στίς εκκλησίες, να ανακηρύττουν με τό παράδειγμά τους τά μεγαλεία τού μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού.

                Αρκετοί άνθρωποι, είτε επειδή βλέπουν να θριαμβεύει στόν κόσμο τό κακό, είτε επειδή παρανοούν κάποιες φράσεις τής Γραφής, νομίζουν ότι οι δαίμονες κυβερνούν τόν κόσμο. Για να αποκρούσει τήν εσφαλμένη αυτήν αντίληψη ο ιερός Χρυσόστομος, έκανε μια θαυμάσια ομιλία, στήν οποία χρησιμοποίησε ως βασική απάντηση τήν αφήγηση τής θεραπείας τού δαιμονισμένου τών Γαδαρηνών. Τονίζει ότι αν πραγματικά διοικούσαν τόν κόσμο οι δαιμονικές υπάρξεις, δεν θα διαφέραμε σε τίποτε από τούς δαιμονισμένους τών Γαδαρηνών. Αν είχαν πλήρη εξουσία πάνω μας οι δαίμονες, τότε « εν ριπή»  οφθαλμού θα αφάνιζαν όλον τόν κόσμο, όπως αφάνισαν και κατέπνιξαν όλο τό κοπάδι τών χοίρων, όταν πήραν τήν άδεια από τόν Κύριοι. Και στούς δαιμονισμένους, αν ο Θεός δεν τούς έδειχνε πολύ έλεος, οι δαίμονες θα προξενούσαν τό ίδιο τέλος με τούς χοίρους. Όμως ο Θεός είναι ο μόνος βασιλιάς και κυβερνήτης τού σύμπαντος κόσμου. Γι αυτό και παραχωρεί στούς δαίμονες τόση εξουσία πάνω στούς αμαρτωλούς ανθρώπους, όση για να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να φανεί ξεκάθαρα η ύπαρξη και η κακία τών δαιμόνων. Ελάχιστες είναι οι φορές, όπως αυτή τού Ιώβ, που επιτρέπει ο Θεός να πειράξουν οι δαίμονες αγίους ανθρώπους. Αυτό τότε συμβαίνει, για να φανεί ολοκάθαρα η αγιότητα και η ανιδιοτελής αγάπη τους προς τόν Θεό.

                Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι τό κακό δεν αποτελεί κάποια ύπαρξη ή κάποιο όν λογικό ή άλογο. Αποτελεί συμβάν, συμπεριφορά και τρόπο συμπεριφοράς. Ακόμη και οι δαίμονες, ως προς τήν φύση τους, είναι άγγελοι δημιουργημένοι από τόν Θεό. Επειδή όμως είναι ελεύθεροι, λόγω τής ελεύθερης επιλογής τους απομακρύνθηκαν από τόν Θεό και σταθεροποιήθηκαν στήν κακή συμπεριφορά, δηλαδή στό να δρούν πάντοτε χωρίς τόν Θεό.

                Γι αυτό οι Άγιοι τής Εκκλησίας θεμελίωσαν τόν νηπιοβαπτισμό. Είναι ανάγκη από τήν βρεφική και τήν νηπιακή ηλικία ο άνθρωπος να ενδυθεί τήν χάρη τού Αγίου Πνεύματος και να τού δοθεί εκείνη η αγωγή, η οποία θα τόν σταθεροποιήσει στήν τήρηση τού θείου θελήματος. Έτσι η αρετή και ο αγιασμός θα γίνει μόνιμο γνώρισμα τής υπάρξεώς του, και θα καταστεί αιώνιο ένδυμά του, το οποίο θα φοράει αιώνια, στήν οικία τού Θεού και Πατρός.
Αριχμ. Π.Κ. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: