Λίγες μέρες πρίν να εισέλθει ο Κύριος στα Ιεροσόλυμα ανέστησε τον Λάζαρο, επιτελώντας το μεγαλύτερο θαύμα πριν από την ανάστασή του. με το θαύμα αυτό έδειξε ότι είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου και ενίσχυσε την πίστη και την ελπίδα των μαθητών του στην δική του ανάσταση εκ νεκρών. Διότι, αφού με ένα απλό πρόσταγμά του ανέστησε τον Λάζαρο τετραήμερο, πολύ ευκολότερα μπορούσε να αναστήσει τον εαυτό του τριήμερο εκ του τάφου.
Το εκπληκτικό αυτό θαύμα συγκλόνισε πολλούς και τους οδήγησε στην πίστη προς το πρόσωπο του Ιησού ως Μεσσία. Όπως μαρτυρεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ενώ σε έξι ημέρες ερχόταν η εορτή του Πάσχα, πλήθος λαού άφηνε το Ιεροσόλυμα και πήγαινε στην κοντινή κώμη, την Βηθανία, για να δει τον Ιησού και τον αναστημένο Λάζαρο. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και όταν τελικά ο Κύριος εισήλθε στα Ιεροσόλυμα, ο λαός, μικροί και μεγάλοι, του επιφύλαξε θερμότατη υποδοχή. Τόσο πολύ ήταν συγκλονισμένοι και ενθουσιασμένοι από το θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου.
Σε αντίθεση όμως με τον απλό και άδολο λαό, οι άρχοντες των Εβραίων, οι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι, μαθαίνοντας το θαύμα αυτό σκληρύνθηκαν τελείως και έλαβαν την οριστική απόφαση να θανατώσουν τον Ιησού. Ήταν τόσο σκοτισμένοι από το μίσος και τον φθόνο, ώστε τις χαρμόσυνες ημέρες του Πάσχα να επιζητούν να σκοτώσουν όχι μόνο τον Ιησού, αλλά και τον Λάζαρο, επειδή εξαιτίας της αναστάσεώς του, πολλοί πίστευαν στον Χριστό.
Ο ιουδαϊκός λαός επιφύλαξε στον Κύριο υποδοχή που αρμόζει σε βασιλιά, επειδή ήταν πλέον πεπεισμένος για την μεσσιανικότητά του. Με την έκφραση «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» εξέφραζε την πεποίθησή του ότι ο Ιησούς είναι απεσταλμένος από τον Θεό. Ταυτόχρονα δόξαζε τον Θεό και διακήρυττε ότι ο Ιησούς είναι ο βασιλιάς του Ισραήλ. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο λαός των Ιουδαίων που προϋπάντησε τον Κύριο με κλαδιά φοινίκων, τα οποία ήταν σύμβολα νίκης, τον έβλεπε ως τον Μεσσία που είχε προφητευθεί στον Παλαιά Διαθήκη και προσδοκούσε με την είσοδό του στα Ιεροσόλυμα να νικήσει τους κατακτητές του Ισραήλ και να καθίσει ο ίδιος ως επίγειος βασιλιάς στον θρόνο του, κάνοντας τον Ισραήλ κύριο όλης της οικουμένης. Η θερμή υποδοχή ήταν κατά κάποιον τρόπο μια πρόσκληση αλλά και πρόκληση προς τον Ιησού να δεχθεί να γίνει επίγειος βασιλιάς του Ισραήλ.
Η στάση του Κυρίου απέναντι σε αυτήν την υποδοχή και το κάλεσμα είναι όντως αξιοθαύμαστη και διδακτική. Από την μια μεριά αποδέχεται την βασιλική του ιδιότητα, αφού στην πραγματικότητα είναι ο βασιλιάς όλου του σύμπαντος. Γι αυτό δεν αποφεύγει τις βασιλικές τιμές που του απέδιδαν. Και στους φαρισαίους που του έλεγαν να επιτιμήσει αυτούς που τον επευφημούσαν, απάντησε με την μνημειώδη φράση: «Εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται». Έχει πλήρη επίγνωση ότι εισέρχεται τώρα στα Ιεροσόλυμα, για να ενθρονιστεί εντός ολίγου σε αυτήν την πόλη ως βασιλιάς όλου του κόσμου. Γι αυτό και η υποδοχή αυτή δεν προέρχεται από έναν προσωρινό ενθουσιασμό του πλήρους, αλλά από τον Θεό Πατέρα του, ο οποίος με υπερφυσικό τρόπο κινεί ακόμη και τα νήπια και τα θηλάζοντα βρέφη να τον υποδεχθούν ως βασιλέα που εισέρχεται, για να συντρίψει τους εχθρούς του και να βασιλεύσει σε όλα τα έθνη. Και επειδή είναι τόσο σπουδαία και κοσμοϊστορική αυτή η βασιλική είσοδος του Κυρίους, είχε προαναγγελθεί από τους προφήτες.
Από την άλλη όμως ο Κύριος γνωρίζει καλά ότι η βασιλεία του «ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου». Θρόνος και δόξα του είναι ο σταυρός, πάνω στον οποίο συνέτριψε τον σατανά και τον θάνατο. Δεν κυριεύει τα έθνη με τρόπο δυναστικό, που να προξενεί φόβο και τρόμο, αλλά με την ταπείνωση και την αγάπη του, οι οποίες τον ανέβασαν στον σταυρό και τον κατέβασαν στον άδη, για να λάβει όλος ο κόσμος την ζωή και την σωτηρία. Γι αυτό και εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα ταπεινά καθισμένος σε ένα γαϊδουράκι, όχι έφιππος και οπλισμένος, εμπνέοντας φόβο και απειλή. Η είσοδός του είναι ταπεινή, διότι ο θρόνος προς τον οποίο κατευθύνεται είναι επενδυμένος με την άκρα ταπείνωση.
Ο αββάς Ισαάκ αναφέρει ότι αυτόν που έχει ταπείνωση τον τιμά όλη η κτίση και υποκλίνεται ενώπιόν του. Αυτό συνέβη στον Κύριό μας Ιησού. Εισήλθε στα Ιεροσόλυμα με όλη του την θεϊκή ταπείνωση, και τα πλήθη των Εβραίων του απέδωσαν θεϊκή και βασιλική δόξα. Παρόμοια και εμείς, μπορούμε να μετάσχουμε στην θεϊκή δόξα του Κυρίου, κατά τον βαθμό που πορευόμαστε στην ζωή μας ταπεινά και αθόρυβα, τιμώντας και προκρίνοντας όχι τον εαυτό μας, αλλά τον Θεό και τους συνανθρώπους μας.
Αρχιμ. Π.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου