ΔΥΟ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΙΗΣΟΥ

            Ο ευαγγελιστής Ιωάννης στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα περιγράφει δύο εμφανίσεις του αναστημένου Χριστού στους μαθητές του. η πρώτη συνέβηκε την ίδια ημέρα που αναστήθηκε, ενώ η άλλη μετά οκτώ ημέρες, δηλαδή την επόμενη Κυριακή. Με αφορμή αυτές τις εμφανίσεις ο ιερός Χρυσόστομος κάνει την εξής θαυμάσια παρατήρηση: Από τότε που ο Σωτήρας μας πραγματοποίησε την ανάσταση για χάρη μας, σπάνια φαίνεται να εμφανίζεται αναστημένος στους μαθητές του άλλη μέρα εκτός από την ημέρα της Κυριακής. Πρίν από την σταύρωση, κάθε Σάββατο πήγαινε στην συναγωγή, για να εκπληρώσει τον μωσαϊκό νόμο. Αφού όμως επιτέλεσε την ανάσταση και έφερε στον κόσμο τον αρραβώνα της αιωνίου ζωής, φρόντισε να εμφανίζεται την ημέρα της Κυριακής – την «μία των Σαββάτων», όπως γράφει το Ευαγγέλιο, δηλαδή την πρώτη ημέρα της εβδομάδας – για να στερεώσει το θεμέλιο της αγίας Κυριακής. Η τιμή του Σαββάτου λάμβανε πλέον τέλος, ενώ άρχιζε η τιμή της Δεσποτικής ημέρας, δηλαδή την ημέρας της αναστάσεως, η οποία είναι η Κυριακή. Γι αυτό και εμείς οι χριστιανοί δεν εορτάζουμε και δεν αναπαυόμαστε από τα έργα μας πλέον το Σάββατο, αλλά την Κυριακή, επειδή την ημέρα αυτή ο Κύριος μας ανέστησε από τον θάνατο και μας αναδημιούργησε.

            Περιμένοντας ο Κύριος να συγκεντρωθούν στον ίδιο τόπο οι διασκορπισμένοι μαθητές του, εμφανίζεται το απόγευμα. Επειδή όμως  όταν εμφανίσθηκε, κατά θεία οικονομία ένας από αυτούς, ο Θωμάς, ήταν απών, ξαναεμφανίζεται την επόμενη Κυριακή. Αυτό το έκανε, και για να μην αφήσει ούτε αυτόν απληροφόρητο και για να πιστοποιήσει και σε μας την ανάστασή του εναργέστερα με την ψηλάφησή του.

            Με τις εμφανίσεις του ο Κύριος μας φανέρωσε πώς θα είναι τα σώματα των ανθρώπων, και μάλιστα των δικαίων, όταν θα γίνει η ανάσταση των νεκρών. Συγκεκριμένα, το ότι ο Κύριος μετά την ανάστασή του έφερε στο σώμα του τα σημάδια από τα καρφιά και την λόγχη, δείχνει ότι όταν αναστηθούν οι άνθρωποι, θα φέρουν το δικό τους σώμα και όχι κάποιο καινούργιο. Επίσης, το ότι εμφανιζόταν όποτε ήθελε, ενώ οι θύρες παρέμεναν κλειστές, φανερώνει ότι το σώμα μας δεν θα φέρει την παχύτητα που έχει σήμερα στην θνητή του αυτήν μορφή. Θα είναι, όπως σημειώνει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, σαν το σώμα του Κυρίου μετά την ανάστασή του, το οποίο διερχόταν δια μέσου των κλειστών θυρών, δεν κουραζόταν και δεν είχε ανάγκη από τροφή, ύπνο και νερό.

            Επειδή όμως δεν είναι μόνο άνθρωπος, αλλά και Θεός, κάνει έκδηλη και την θεϊκή του ιδιότητα. Εμφυσά τους μαθητές του στο πρόσωπο παρέχοντάς τους την χάρη του Αγίου Πνεύματος. έτσι δείχνει ότι αυτός είναι ο Θεός, ο οποίος, αφού έπλασε τον Αδάμ, εμφύσησε μέσα του πνοή ζωής. Χαρίζει στους μαθητές του τρείς φορές την ειρήνη, υποδηλώνοντας την Αγία Τριάδα και απαντώντας εμπράκτως στην προφητεία – παράκληση του προφήτη Ησαΐα, ο οποίος ικετεύοντας τον Θεό έλεγε: «Κύριε, ο Θεός ημών, ειρήνη δος ημίν». Επίσης, δεν περιμένει να ακούσει από τους μαθητές του για την αμφιβολία του Θωμά. Εμφανίζεται ξαφνικά και επαναλαμβάνει στον Θωμά τα λόγια που εκείνος είχε πει, ότι δηλαδή αν δεν δει και δεν αγγίξει τα σημάδια των πληγών, δεν θα πιστεύσει. Με αυτόν τον τρόπο φανερώνει ότι είναι πανταχού παρών και παντογνώστης. Τέλος, αποδέχεται την ομολογία του Θωμά προς αυτόν, «ο Κύριός μου και ο Θεός μου», επιτιμώντας τον μάλιστα, επειδή χρειάσθηκε πρώτα να δει, και μετά να πιστεύσει.

            Ο απόστολος Θωμάς, δυσκολεύτηκε να πιστεύσει στην ανάσταση και πλήρη κατάργηση του θανάτου, διότι ήταν κάτι το τελείως άγνωστο έως τότε. Γι αυτό και ζητούσε απτές αποδείξεις. Ο Κύριος συγκαταβαίνοντας σ’ αυτήν την αδυναμία του Θωμά και γνωρίζοντας την αρετή και την ταπείνωσή του, εμφανίσθηκε και σ’ αυτόν και τον στερέωσε στην πίστη. Πλήν όμως μακάρισε αυτούς που, ενώ δεν είδαν, πίστευσαν. Με τον μακαρισμό αυτόν υπονοεί καταρχήν τους υπόλοιπους μαθητές, και κυρίως τον Ιωάννη τον Θεολόγο, ο οποίος την ημέρα της αναστάσεως, όταν εισήλθε και είδε μέσα στο κενό μνημείο, πίστευσε. Έπειτα, αναφέρεται και σε όλους εκείνους που πιστεύουν αναμφίβολα στον Κύριοι, χω΄ρις να ζητούν να τον δουν με τους σωματικούς οφθαλμούς. Διότι ο Κύριος δεν είναι ορατός τόσο στους σωματικούς οφθαλμούς, όσο στους οφθαλμούς της πίστεως. Μόνοι τους οι σωματικοί οφθαλμοί βλέπουν μόνο τον άνθρωπο Ιησού. Οι οφθαλμοί όμως της πίστεως, όταν είναι υγιείς, ακόμη και χωρίς τους σωματικούς οφθαλμούς, βλέπουν με ασφαλή και αναμφίβολη όραση τον Κύριο και Θεό Ιησού, διότι καταυγάζονται από το αιώνιο φως της θείας χάριτος.

            Ας φροντίσουμε λοιπόν αυτούς τους οφθαλμούς, αυτά τα πνευματικά αισθητήρια να καθαρίσουμε με την μετάνοια και την ταπείνωση, και θα δούμε ολοκάθαρα τον Χριστό να εξαστράπτει μέσα στο απρόσιτο φώς της αναστάσεως.

Αρχιμ. Π.Κ.

"Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ"