«ὅς ἄν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος ἔσται πάντων δοῦλος»
Πλησιάζουν οἱ ἅγιες ἡμέρες τῆς Σταυρώσεως, πού εἶναι οἱ ἡμέρες τῆς Δόξας τοῦ Κυρίου μας. Σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, διά τῆς ἀναγνώσεως τοῦ καταλλήλου ἱεροῦ Εὐαγγελίου, προσπαθεῖ νά μᾶς βοηθήσῃ νά ὑψωθοῦμε πνευματικά.
Ὁ Κύριός μας διηγεῖται στούς μαθητές Του καί προλέγει τά παθήματα, πού θά ὑποστῇ. Τούς λέγει: Νά, τώρα ἀναβαίνομε στά Ἱεροσόλυμα καί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου θά παραδοθῇ στούς Ἀρχιερεῖς καί τούς Γραμματεῖς καί θά Τόν σταυρώσουν καί θά Τόν θανατώσουν, ἀφοῦ προηγουμένως Τόν ἐμπαίξουν καί Τόν βασανίσουν. Τήν ὥρα, πού ἔλεγε αὐτά ὁ Χριστός, ἀντί νά σκεφθοῦν οἱ μαθητές τί τούς ἔλεγε καί νά ἀναλογισθοῦν τά παθήματα τοῦ Διδασκάλου των, αὐτοί ζητοῦν μεγαλεῖα. Σπεύδουν δύο ἀπό αὐτούς, προχωροῦν καί Τοῦ λένε: Κύριε, θέλομε νά μᾶς κάνῃς αὐτό, πού θά σοῦ ζητήσωμε. Τί θέλετε νά σᾶς κάνω; ἐρωτᾶ ὁ Χριστός. Αὐτοί ἀπαντοῦν: θέλομε, τήν ἡμέρα τῆς Δόξας Σου, νά καθίσωμε ἕνας ἀπό τά δεξιά Σου καί ἕνας ἀπό τά ἀριστερά Σου. Τότε ὁ Χριστός τούς ἀπαντᾶ: «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε». Δέν ξέρετε, τούς λέγει, τί ζητᾶτε. Οἱ μαθητές ζητοῦν ἐκείνη τήν στιγμή πρωτοκαθεδρεῖες, τιμές καί δόξες. Ἀλλά καί οἱ ἄλλοι μαθητές ἔκαμαν τό ἴδιο σφάλμα μέ τό νά αγανακτήσουν ἐναντίον τῶν δύο ἄλλων.
Γεννᾶται ὅμως ἕνα ἐρώτημα: ἡ δόξα δέν πρέπει νά εἶναι πόθος κάθε ἀνθρώπινης ψυχῆς; Πρέπει νά εἶναι. Ὁ Θεός ἔβαλε τήν δόξα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Τότε ποιό εἶναι τό λάθος τῶν δύο μαθητῶν, ἀλλά καί πολλῶν ἀνθρώπων σήμερα; Τό λάθος εἶναι, ὅτι ἐζήτησαν τήν δόξαν τῶν ἀνθρώπων καί ὄχι τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ.
Ἄς δοῦμε, ὅμως, τί εἶναι ἡ ἀνθρώπινη δόξα.
Α΄ Εἶναι μάταιη καί ἀνωφελής. Τί σημαίνει μάταιη καί ἀνωφελής; Εἶναι κάτι σάν σκιά, σάν ὄνειρο. Νομίζει ὁ ἄνθρωπος, ὅτι αὐτά πού βλέπει στόν ὕπνο του εἶναι πραγματικότης. Ὅταν ὅμως ξυπνήσῃ τότε καταλαβαίνει τό λάθος του. Αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότης. Κυττάξτε τήν ἱστορία. Αὐτοκράτορες, βασιλιάδες, ἄρχοντες, στρατηγοί, πολιτικοί, ἄνθρωποι τοῦ χρήματος, τοῦ πλούτου, μέσα σέ μιά στιγμή τά ἔχασαν ὅλα. Καί στήν ἐσχάτη ἀπελπισία τους παρακαλοῦσαν νά σώσουν τήν ζωή τους καί μόνο. Ἀκοῦστε τί λέγει ὁ ψαλμωδός τῆς Ἐκκλησίας: «Ποία δόξα ἔστηκεν ἐπί γῆς ἀμετάθετος;Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα ۠ μία ροπή, καί ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται». Καί ἀλλοῦ: «Πάντα ματαιότης τά ἀνθρώπινα», καί ἀλλοῦ: «Ποῦ ἐστιν ὁ χρυσός καί ὁ ἄργυρος; Ποῦ ἐστι τῶν οἰκετῶν ἡ πλημμύρα καί ὁ θόρυβος; Πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά». Νά τί σημαίνει μάταιη. Προσπαθῶ νά πιάσω ὄνειρα, σκιές, νέφη. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη δόξα, καί ἄν κάποιος ἀποκτήσῃ κάποτε δόξα, ἔρχεται ὁ θάνατος, γιά νά ἀποδείξῃ τήν ματαιότητά της.
Β΄ Εἶναι ὅμως καί ἐπικίνδυνη καί ἐπιβλαβής. Τί σημαίνει ἐπικίνδυνη; Σημαίνει, ὅτι, γιά νά ἀποκτήσουν καί νά διατηρήσουν οἱ ἄνθρωποι τήν δόξα, βάζουν σέ κίνδυνο καί αὐτή τή ζωή τους, τήν ἠθική τους ὑπόστασι. Γιατί; Γιατί μερικές φορές ἀδικοῦν ἤ σκοτώνουν ἄλλους ἀνθρώπους ἀντιπάλους τους. Ἔτσι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι βάζουν σέ κίνδυνο καί αὐτή τή ζωή τους. Τί σημαίνει ἐπιβλαβής; Βάζουν σέ κίνδυνο τό αἰώνιο μέλλον τους, δηλαδή τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους. Οἱ Φαρισαῖοι δέν πίστεψαν στό Χριστό, παρά τά ὅσα ἔβλεπαν. Γιατί; Γιατί «ἠγάπησαν τήν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον, ἤπερ τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰωάνν. ιβ΄ 43). Τρομερό πρᾶγμα αὐτό καί νά τό φαντασθῇ ὁ ἄνθρωπος, ὄχι καί νά τό πράξῃ. Νά ἀγαπήσῃ δηλαδή περισσότερο τήν δόξαν τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν δόξα τοῦ Θεοῦ.
Ἀδελφοί μου! Πρέπει νά τό καταλάβομε καλά αὐτό. Ἡ Ἐκκλησία σήμερα μᾶς δίνει μιά ἀφορμή νά σκεφθοῦμε, τό τί βαρύ τίμημα δίνουν μερικοί ἄνθρωποι, γιά νά ἀποκτήσουν δόξα. Πωλοῦν τήν ψυχή τους. Ποῦ; Εἰς τόν Διάβολον. Ναί, εἰς τόν Διάβολον. Μόνο καί μόνο γιά νά ἀποκτήσουν δόξα ἀπό τούς ἀνθρώπους καί ἀφοῦ τούς κυριεύσει καί τούς ξεγελάσει ὁ Σατανᾶς, τότε χάνουν καί τήν δόξα τῶν ἀνθρώπων καί τήν ψυχή τους καί τά πάντα.
Ἄς φυλαχθοῦμε ἀπό τή δόξα τῶν ἀνθρώπων. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου