Ὁ κόσμος μας κινεῖται μέ ταχύτητες πού δέν μποροῦμε νά κατανοήσουμε ἤ νά προσεγγίσουμε. Τήν ἴδια στιγμή, βλέπουμε οἱ ὅποιες ἐξελίξεις νά μᾶς βρίσκουν ἀνίκανους νά τίς διαμορφώσουμε. Ἀκόμη καί ὅταν ἔχουμε τό δικαίωμα νά συμμετέχουμε σ’ αὐτές, αἰσθανόμαστε ἀναγκασμένοι νά ἀκολουθοῦμε τίς ὁδούς τοῦ κόσμου καί δέν εἴμαστε ἕτοιμοι νά τίς συνδιαμορφώσουμε. Ὅσοι πιστεύουμε στόν Θεό ἔχουμε ἕνα ὄνομα καί μία ἰδιότητα. Εἴμαστε χριστιανοί. Τό ὄνομα ὅμως εἶναι γιά τόν κόσμο μας ἰδιωτική ὑπόθεση, ἐνῶ ἡ ἰδιότητά μας δέν ἐμπνέει πάντοτε τή ζωή μας, ὥστε νά ἀλλάξουμε οἱ ἴδιοι καί νά βοηθήσουμε καί τόν κόσμο νά ἀλλάξει.
Φανέρωση τῆς ἀλήθειας
Οἱ ἀπόστολοι Παῦλος καί Σίλας βρέθηκαν στούς Φιλίππους, στή σημερινή Καβάλα τῆς Μακεδονίας μας. Ἡ παρουσία τους ἔκανε τούς εἰδωλολάτρες τῆς περιοχῆς νά ἀναφωνήσουν: «Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ταράζουν τήν πόλη μας» (Πράξ. 16,20). Ἡ χριστιανική τους ἰδιότητα δέν ἔμεινε κρυφή, ἀλλά μέ τήν παρουσία τους ἔκαναν τήν ἐκεῖ τοπική κοινωνία νά ἀναρωτιέται γιά τόν ἑαυτό της, γιά τά συμφέροντά της, γιά τήν ἀλήθεια πού διακήρυτταν οἱ δύο Ἀπόστολοι. Καί αὐτό προκαλοῦσε ταραχή στίς συνειδήσεις, στή ζωή τους, στόν τρόπο πού εἶχαν μάθει νά πιστεύουν. Ὁ Παῦλος καί ὁ Σίλας ἀνατάραξαν τήν πόλη διότι ἀρνήθηκαν νά ὑποταχτοῦν στά δαιμόνια τῆς μαντείας, τῆς φιλοχρηματίας, τῆς θρησκευτικῆς ἐκμετάλλευσης, τά ὁποῖα μέσα ἀπό μία παιδίσκη, «μαντευομένη», ὅπως τή χαρακτηρίζει ὁ συγγραφέας τῶν Πράξεων, ἐκμεταλλεύονταν τήν ἀνθρώπινη εὐπιστία πρός ὄφελος τῶν κυρίων τοῦ κοριτσιοῦ. Καί ὁ Παῦλος ἔβγαλε τά δαιμόνια αὐτά ἀπό τήν ὕπαρξή της, μέ ἀποτέλεσμα νά χαθοῦν ἐκεῖνα πού τά δαιμόνια ἀντιπροσώπευαν: ἡ ἐξαπάτηση, ἡ παράδοση τῶν ἀνθρώπων στό σκοτάδι καί ἡ ἱκανοποίηση τῶν συμφερόντων τῶν ἐκμεταλλευτῶν. Καί ἐνῶ φυλακίστηκαν, ὁ Θεός τούς ἔβγαλε ἀπό τόν τάφο τῆς κοινωνικῆς ἀπόρριψης, διότι δέν λησμονεῖ ὅποιους παλεύουν γιά ἐκεῖνον.
Δέν εἶναι τό κακό ἡ ἐπιλογή
Πῶς μποροῦμε σήμερα νά ἀναταράξουμε τή ζωή τοῦ κόσμου; Πρωτίστως μέ τήν ἀταλάντευτη πίστη μας στόν Χριστό καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν του. Τήν ἴδια στιγμή μέ τό νά μήν ὑποτασσόμαστε στό ψέμα καί τήν εὐκολία πού ὁ πολιτισμός προβάλλει ὡς στάση ζωῆς. Νά μήν ἀφήνουμε τό κακό νά περνᾶ ὡς ἡ μόνη ἐπιλογή. Νά διακρίνουμε τήν ἀλήθεια καί νά μαρτυροῦμε περί αὐτῆς. Καί νά μή νικιόμαστε ἀπό τά πάθη μας, ἀλλά νά παλεύουμε ὥστε ἡ χριστιανική μας ἰδιότητα νά φωτίζει κι ἐμᾶς καί ὅσους συναναστρεφόμαστε, ἀνεξαρτήτως προσωπικοῦ κόστους. Εἶναι δεδομένη βεβαίως ἡ ταραχή. Μισεῖ τό φῶς ὁ κόσμος. Μισεῖ τό ξεβόλεμά του ἀπό τίς συνήθειες τῆς ἁμαρτίας. Μισεῖ τήν ἀλήθεια γιά τόν ἑαυτό του πού ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπό τό κριτήριο πού γεννᾶ ἡ χριστιανική ζωή. Ἐλέγχεται ὅποιος βλέπει μιά ζωή πού δέν λυγίζει στό ψεύτικο, ἀλλά παραμένει ἀκέραιη καί δυναμική.
Πρωτίστως χριστιανοί
Ἄν ἡ κοινωνία μας δέν ἀναταράζεται εἶναι γιατί, ἐκτός τῶν ἄλλων, λησμονήσαμε τήν προτεραιότητα τῆς χριστιανικῆς μας ἰδιότητας. Τυφλωθήκαμε ἀπό τήν ἀπουσία τοῦ ἤθους τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐντός μας καί δέν ἔχουμε νά διδάξουμε τίποτε στούς ἄλλους. Ἐμεῖς ἀφήνουμε στήν ἄκρη τό χρέος μας ἔναντι τοῦ κόσμου. Κι ἐκεῖνος, μέ τή σειρά του, παραμένει ἀπαθής μπροστά στόν Χριστό. Ἀπαθής στήν ἀγάπη. Ἀπαθής στήν ἀλήθεια.
Ἄς ἐπιστρέψουμε σ’ αὐτό πού ἡ πίστη μᾶς δίνει καί τότε θά δοῦμε κον - τά μας νά ταράζονται τά λιμνάζοντα ὕδατα τοῦ κόσμου. Γιατί ἡ χριστιανική μας ἰδιότητα δέν ἔγκειται μόνο στήν πορεία πρός τήν αἰωνιότητα. Ὁδηγεῖ σέ ἀνατροπή ὅλα τά πρότυπα ζωῆς τά ὁποῖα ἀφίστανται τῆς γνησιότητας. Καί τότε κάποιοι θά ἀφυπνιστοῦν. Ἴσως ὄχι οἱ πολλοί, ἰδίως στίς μέρες μας. Ἡ ἐλπίδα ὅμως εἶναι στήν Ἐκκλησία καί στήν ἀποστολή της. Ἀκόμη καί γιά τούς λίγους. Χριστός ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!
π. Θ. Μ.
http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2021/23_2021(3549).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου