Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΝΕΙ ΖΩΗ

            Για τον παράλυτο που βρισκόταν τριάντα οκτώ χρόνια δίπλα στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά, κοντά στην προβατική πύλη των Ιεροσολύμων, κάνει λόγο η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί αδελφοί. Ο Χριστός περνώντας από εκεί, μετά από πολύ σύντομο διάλογο που είχε μαζί του, τον θεράπευσε.

            Η κολυμβήθρα αυτή είχε πέντε στοές και ένα πλήθος αναξιοπαθούντων την κύκλωνε διότι συνέβαινε κάτι παράδοξο αρκετά συχνά: Άγγελος, ορατός ή αόρατος, κατερχόταν και ανάδευε το νερό, ενώ εκείνος ο ασθενής που πρώτος έμπαινε μέσα, γινόταν καλά ό, τι κι αν είχε.

            Στον σύντομο διάλογο μαζί του, ο Χριστός κάνει στον παράλυτο μια παράξενη ερώτηση: «Θέλεις να γίνεις καλά;». Ποιος δεν θα ήθελε να γίνει καλά από μια τέτοια παραλυσία; Αλλά εδώ ο Χριστός δείχνει ότι δεν θέλει να βιάσει την ελευθερία κανενός. Ο Θεός δεν θέλει να σε κάνει να τον ακολουθήσεις με την βία. Επομένως, είναι ο παράλυτος εκείνος που υπεύθυνα θέλει να γίνει καλά. Το πρόβλημά του, λέει, είναι ότι δεν υπάρχει άνθρωπος να τον ρίξει μέσα στο νερό την κατάλληλη στιγμή. Ο Χριστός όμως, τον προτρέπει να σηκωθεί, να πάρει το κρεβάτι του και να περπατήσει. Σαν να του λέει δηλαδή, εσύ δεν έχεις άνθρωπος, αλλά εγώ έγινα άνθρωπος για σένα. Έχεις εμένα! Σηκώθηκε, λοιπόν, και περπάτησε.

            Οι Ιουδαίοι όμως του θύμισαν πως δεν επιτρέπεται να σηκώνει το κρεβάτι του ημέρα Σάββατο. Προφανώς, κάλυψαν «νομότυπα» τον φθόνο και το μίσος τους για τον Χριστό. Ο πρώην παραλυτικός απάντησε πως έτσι του είπε να κάνει αυτός που τον έκανε καλά. Στην ερώτησή τους ποιος ήταν αυτός, δεν ήξερε τί να απαντήσει· είχε χαθεί ο Χριστός μέσα στη πολυκοσμία. Τον συνάντησε κατόπιν ο Κύριος και του είπε να προσέχει από εδώ και μπρός, να μην αμαρτάνει, μη τυχόν και πάθει χειρότερα.

            Εδώ μας δείχνει ο Κύριος ότι αιτία της παραλυσίας αυτού του ανθρώπου ήταν η αμαρτία. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο πάντοτε. Σε άλλη περίπτωση, όταν ο Κύριος ρωτήθηκε αν έφταιξε κάποιος ή οι γονείς του που γεννήθηκε τυφλός, απάντησε ότι ούτε αυτός έφταιξε, ούτε οι γονείς του, αλλ’ ότι με αυτόν τον τρόπο θα φανερώνονταν τα έργα του Θεού στον τυφλό. Άλλοτε πάλι, οι προχωρημένοι στην αρετή, υποφέρουν από άδικους πειρασμούς, ασθένειες και αντιξοότητες για να λάμπει περισσότερο η αρετή τους και να ωφελούν και εμάς. Στο τέλος, ο πρώην παραλυτικός ομολογεί ότι ο Ιησούς είναι αυτός που του χάρισε την υγεία του.

            Στην ερμηνεία αυτής της ευαγγελικής περικοπής οι Πατέρες κάνουν καίριες αναγωγές που φωτίζουν τον νού μας. Κατά τον Ζυγαβηνό η κολυμβήθρα της Βηθεσδά είναι τύπος της κολυμβήθρας τού αγίου Βαπτίσματος. Ενώ τότε, συχνά κάποιος έμπαινε στο νερό και γινόταν καλά σωματικά, τώρα, όλοι είναι προσκεκλημένοι στην εν Χριστώ παλιγγενεσία με το Βάπτισμα, όχι μόνο από τις πέντε εκείνες στοές, αλλά από τις πέντε ηπείρους της υδρογείου, χωρίς καθόλου να εξαντλείται η θεία Χάρη.

            Εμείς οι χριστιανοί πρέπει να ανταποκρινόμαστε στην έλευση της Χάρης και να ζούμε μεταξύ μας σωστά το μυστήριο της πίστης. Όλοι να σηκώνουμε τις δυσκολίες όλων, έτσι ώστε να φανερώνεται ο εν Χριστώ ανακαινισμός μας. Αυτό είναι δυνατό μόνον μέσα στην Εκκλησία, με την επιπλέον κατά το δυνατό συχνή συμμετοχή μας στα σωστικά μυστήρια της Μετανοίας και της θείας Ευχαριστίας, κυρίως τού δευτέρου.

            Δεν μοιράζονται οι άνθρωποι πράγματα ανάμεσά τους σήμερα·  ηστοργή και η τρυφερότητα απέναντι σε όλους τους ανθρώπους, χαρακτηριστικά τής «ευαφούς και ουδέν εχούσης απηνές» (άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας), απαλής και επιεικούς δηλαδή, καρδιάς των ανθρώπων τού Θεού λείπουν. Οι άνθρωποι πάσχουν από φόβο, μοναξιά, απελπισία. Θυμίζει η κατάστασή τους τον παραλυτικό τού σημερινού ευαγγελίου προτού να γιατρευτεί.

            Ξεστρατίζει ο σημερινός άνθρωπος βασίζοντας την ελπίδα του σε ανθρώπους και στα ανθρώπινα, όπως και ο παράλυτος που περίμενε άνθρωπο να τον ρίξει μέσα στο νερό, αλλά ο άνθρωπος τριανταοκτώ χρόνια δεν φαινόταν. Γι αυτό και εξουθενωμένος ψυχικά και σωματικά, δεν απάντησε ευθέως στον Χριστό ότι θέλει να γίνει καλά, αλλά εξαγόρευσε τον λογισμό που για χρόνια τον κατέθλιβε: «Δεν έχω άνθρωπο, δεν με βοηθάει κανείς».

            Ο άνθρωπος του Θεού, το παιδί της θείας Χάρης, προς όλους στέλνει την αγάπη τού Χριστού χωρίς να περιμένει κανένα αντάλλαγμα, αν και ανθρωπίνως κάτι περιμένει, αλλά τελικά, στην προσωπική του δοκιμασία «πιάνεται» από τον Ιησού και σώζεται, στέλνοντας και σε μας μήνυμα αισιοδοξίας και ζωής εν Χριστώ.

Αρχιμ.Ε.Τ.