Μέ τήν παροῦσα ἀποστολική περικοπή, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπό τήν Β΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ Παύλου, ὁ Ἀπόστολος μᾶς διδάσκει τήν μεγάλη θεολογική ἀλήθεια ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ναός τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Τί ἐννοεῖ, ὅμως, μέ αὐτήν τήν διδασκαλία; Ἄς προσπαθήσουμε νά τήν προσεγγίσουμε ἑρμηνευτικά.
Θεός ζῶν καί ἀληθινός
Κατ’ ἀρχάς ὁ Παῦλος ὀνομάζει τόν Θεό ζωντανό, ἀληθινό. Καί τοῦτο, γιατί ὁ Θεός εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή στήν πληρότητα καί τό μεγαλεῖο της. Εἶναι ὁ δημιουργός καί χορηγός τοῦ δώρου τῆς ζωῆς πρός τόν ἄνθρωπο. Εἶναι ἡ Χώρα τῶν ζώντων. Καί ὅλοι ὅσοι πιστεύουν σέ Αὐτόν δέν χάνονται, ἀλλά ἔχουν ζωή αἰώνιο. Ζωή πού ἀρχίζει ἀπό τό βραχύχρονο παρόν καί ἐπεκτείνεται στήν αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ. Καί τί σημαίνει ζωή γιά τόν πιστό; Ζωή εἶναι πρό πάντων, καθώς λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, τό νά ὑμνοῦμε, νά δοξάζουμε τόν Θεό καί νά διακηρύττουμε, μέ ἔργα καί λόγια, πρός κάθε ἄνθρωπο τά θαυμαστά ἔργα τοῦ Θεοῦ. Τά ἔργα τῆς σταυρικῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, τῆς φωτοφόρου Ἀναστάσεώς Του, τῆς ἄκρας Ταπεινώσεώς Του, διά τῶν ὁποίων δέν παύει ὁ Θεός νά κατεργάζεται τήν σωτηρία μας, δηλαδή τό «σύν Αὐτῷ ἀεί εὖ εἶναι». Ὅταν ὑμνεῖς καί δοξάζεις τόν Θεό, σημαίνει πώς ἀποδέχεσαι ὅτι ἡ ζωή εἶναι δικό Του δώρημα· καί τόν εὐχαριστεῖς, καθότι σέ ἔφερε ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη· καί ἀπό τήν ὕπαρξη στήν συνύπαρξη. Γιατί κανείς δέν ὑπάρχει μόνος του. Ἡ ὕπαρξη προσδιορίζεται ἀπό τήν σχέση μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο.
Ὁ χειροποίητος Ναός
Ἡ ὕπαρξη τοῦ χριστιανικοῦ Ναοῦ μᾶς ὑπενθυμίζει διαρκῶς ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατεξοχήν ναός Θεοῦ. Ὁ Ναός ὑποδηλώνει μέ ἀρχιτεκτονικά σχήματα, ζωγραφικές παραστάσεις, συμβολισμούς καί εἰκόνες ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία. Πρόκειται περί τοῦ τόπου καί τοῦ τρόπου φανερώσεως τῆς Ἐκκλησίας ὡς κοινωνίας θεώσεως. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Ναός ὀνομάζεται καί Ἐκκλησία, δηλαδή πρόσκληση πρός κάθε ἄνθρωπο γιά νά μετάσχει στήν σταυρική καί ἀναστάσιμη ζωή τοῦ Χριστοῦ, πού μόνον αὐτή νικᾶ τόν θάνατο. Κεντρική λατρευτική πράξη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ θεία Εὐχαριστία. Ἔτσι, ἡ ζωή τοῦ πιστοῦ περιστρέφεται γύρω ἀπό τήν ἁγία Τράπεζα, πού εἶναι ἡ καρδιά τῆς Ἐκκλησίας, διά τῆς ὁποίας κυκλοφορεῖ τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ στά μέλη τοῦ Σώματός Του, σέ ὅλους τούς πιστούς. Στήν ἁγία Τράπεζα καταθέτουμε τήν ζωή καί τήν ἐλπίδα μας, τήν μετάνοια γιά τίς ἁμαρτίες καί ἀποτυχίες μας καί ἀπό ἐκεῖ περιμένουμε τήν χάρη καί τό ἱλαρό Φῶς πού φωτίζει τά ἐσωτερικά μας σκοτάδια. Ὁ Ναός εἶναι τό «ὑπερῷον», ὅπου ὁ Χριστός παρέδωσε τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Κάθε ἁγία Τράπεζα, ἐπισημαίνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, εἶναι ἡ Τράπεζα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου «καί οὐδέν ἔλαττον (μικρότερο) ἔχει. Οὐ γάρ ἐκείνην μέν ὁ Χριστός, ταύτην δέ ὁ ἄνθρωπος δημιουργεῖ· ἀλλά καί ταύτην Αὐτός. Τοῦτο ἐκεῖνο τό ἀνώγεων, ἔνθα τότε ἦσαν· ἐντεῦθεν (ἀπό ἐδῶ) εἰς τό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ἐξῆλθον».
Ὁ πιστός, θυσιαστήριο τοῦ Θεοῦ
Κάθε πιστός πού ζεῖ κατά Θεόν εἶναι ναός καί θυσιαστήριο τοῦ Θεοῦ. Ὁ ναός αὐτός βρίσκεται στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή στόν πνευματικό χῶρο τῆς ὑπάρξεως, ὅπου συναντᾶται ὁ Θεός μέ τόν ἄνθρωπο. Βεβαίως, ἡ διδασκαλία τοῦ Παύλου ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ναός Θεοῦ, δέν σημαίνει ὅτι αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ μηχανιστικό τρόπο, χωρίς δηλαδή τήν συνέργεια τοῦ ἀνθρώπου. Βασική προϋπόθεση γιά τήν ἀνάδειξη τοῦ πιστοῦ σέ ναό τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ συνεχής καλλιέργεια τῆς πίστεως καί ἡ ἐνεργοποίηση καί ἀξιοποίηση τῶν λοιπῶν χαρισμάτων πού λαμβάνουμε στήν Ἐκκλησία, ὅπως τοῦ βαπτίσματος, μέ τό ὁποῖο ἀναγεννώμεθα ἐν Χριστῷ καί τῆς θείας Εὐχαριστίας, μέ τήν ὁποία γινόμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ. Ἔτσι καλοῦμε τόν Θεό νά οἰκοδομήσει ἐντός μας τό θυσιαστήριό Του. Καί μέ τήν μετάνοια, τήν προσευχή, τήν ἀγάπη, τήν συγχωρητικότητα καί, γενικῶς, μέ τόν ἀγῶνα γιά τήν τήρηση τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν, ἀνοίγουμε τήν θύρα τῆς ψυχῆς μας στόν Κύριο, πού στέκεται ἐκεῖ καί περιμένει εὐγενικά τήν ἀνταπόκρισή μας. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός ὑποσχέθηκε ὅτι θά καταστήσει κατοικητήριο δικό Του καί τοῦ Πατέρα Του, ἐκεῖνον πού θά τόν ἀγαπήσει καί θά τηρήσει τόν λόγο Του, τίς ἐντολές Του, πού εἶναι ζωή καί ἀποκάλυψη, φανέρωση τοῦ Θεοῦ. Στόν ναό, λοιπόν, τῆς ὑπάρξεώς μας ἄς προσφέρουμε ὅλον τόν ἑαυτό μας στόν Θεό, ὅπως γράφει σέ ἄλλη ἐπιστολή του ὁ Ἀπόστολος· «Σᾶς παρακαλῶ νά προσφέρετε στόν Θεό ὅλον τόν ἑαυτό σας ὡς θυσία ζωντανή, ἁγία καί εὐπρόσδεκτη. Γιατί αὐτή εἶναι ἡ πραγματική πνευματική σας λατρεία» (Ρωμ. 12,1).
Ἀρχιμ. Ν. Κ.
https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2023/40_2023(3670).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου