Η βόμβα έσκασε:ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ έκρινε το Β’ Τμήμα του Συμβ. της Επικρατείας, με δύο αποφάσεις, το ειδικό τέλος μείωσης εκπομπών αερίων ρύπων (ΕΤΜΕΑΡ), το οποίο εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.
Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχαν προσφύγει πολίτες της Αττικής, καθώς και η ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ, ζητώντας να ακυρωθεί η απόφαση της ΡΑΕ, με την οποία καθορίστηκαν οι τιμές του ΕΤΜΕΑΡ για το β΄ εξάμηνο του 2013. Προσέξτε, οι προηγούμενες τιμές, που είναι πολύ χαμηλότερες απ’ αυτές που μας επιφυλάσσει η απόφαση 663 της ΡΑΕ.
Στο κείμενο της απόφασης τονίζεται ότι το ΕΤΜΕΑΡ “δεν έχει το χαρακτήρα ανταποδοτικού τέλους, διότι δεν αντικρύζει ειδική αντιπαροχή προς τις …βαρυνόμενες με αυτό κατηγορίες προσώπων και, μάλιστα, σε κάποια αντιστοιχία προς το ύψος του, παρά σκοπεί στην οικονομική ενίσχυση του ειδικού λογαριασμού του άρθρου 40 του Ν. 2773/1999 (δια του οποίου η ΛΑΓΗΕ ΑΕ και η ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ ανακτούν τα ποσά που καταβάλλουν στους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ και ΣΗΘΥΑ), χάριν του γενικότερου δημόσιου συμφέροντος της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, μέσω της χρήσης φιλικών προς αυτό πηγών ενέργειας, καθώς και της ενεργειακής αυτάρκειας της χώρας, στο πλαίσιο δε αυτό ωφελείται αόριστος κύκλος προσώπων και όχι ειδικά οι βαρυνόμενοι με το ένδικο τέλος“.
Γράφουμε εδώ και μέρες για τη μεγάλη πράσινη απάτη του ΕΤΜΕΑΡ, που ο Βασιλάκος της ΡΑΕ κι ο Παπαγεωργίου του ΥΠΕΚΑ προσπαθούν να φορτώσουν στα νοικοκυριά και τους μικρομεσαίους κι όχι στους βιομήχανους. Γράψαμε για τη Γερμανία, που προσπαθεί να απαλλάξει τη βιομηχανία της απ’ τις επιβαρύνσεις που φέρνουν μαζί τους οι ΑΠΕ. Γράψαμε για τα μέτρα που τρέχουν να πάρουν το ΥΠΕΚΑ και η ΡΑΕ, ασθμαίνοντας και κατόπιν εορτής, για να αντιμετωπίσουν το αποκρουστικό τέρας των εξωφρενικών επιδοτήσεων των ΑΠΕ, που έστησαν με προεξάρχοντες τους Παπανδρέου και Μπιρμπίλη. Γράψαμε για την Κομισιόν, που εξετάζει κατά πόσο η απαλλαγή των βιομηχανιών απ’ τις επιβαρύνσεις των ΑΠΕ συνιστάαδικαιολόγητη κρατική ενίσχυση, που νοθεύει τον ανταγωνισμό.
Στα ρεπορτάζ για την απόφαση του ΣτΕ χαρακτηρίζεται ως αντισυνταγματική η διάταξη του άρθρου 143 παρ. 2 περ. γ΄ του Ν. 4001/2011. Περιμένουμε να δούμε το πλήρες κείμενο της απόφασης, για να δούμε αν σχολιάζεται και η ειδική νομοθετική πρόβλεψη (Ν.3175/2003, Ν.4123/2013), με την οποία κανένας βιομήχανος δεν πληρώνει πάνω από 1 εκατ. ευρώ ΕΤΜΕΑΡ το χρόνο, ανεξάρτητα το πόσο καταναλώνει.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, (άρθρο 4, παρ. 5, απ΄τις θεμελιώδεις δηλαδή διατάξεις), “Οι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους“. Η ΡΑΕ και το ΥΠΕΚΑ θεωρούν ότι τα νοικοκυριά, οι μικρομεσαίοι και τα μαγαζιά έχουν 12 φορές μεγαλύτερες δυνάμεις απ’ τους κατακαημένους βιομήχανους, γι’ αυτό και επιβάλλουν, με την 663/2013 απόφαση, 3,30€/MWh ΕΤΜΕΑΡ στους βιομήχανους και 38,61€/MWh στη χαμηλή τάση. Τώρα, που κατέπεσε στο ΣτΕ η προηγούμενη απόφαση του ΕΤΜΕΑΡ, το ΕΤΜΕΑΡ χαρακτηρίστηκε φόρος κι όχι τέλος και υπάρχει και σαφής αναφορά του ΣτΕ στο ύψος του ΕΤΜΕΑΡ, πώς νομίζουν ότι θα περάσει απ’ το ΣτΕ αυτή η εξωφρενική κατανομή; Τι θα μηχανευτούν για να απαλλάξουν πάλι τους βιομήχανους και να φορτώσουν τα βάρη στο λαό; Μήπως γι’ αυτό, γνωρίζοντας την απόφαση του ΣτΕ, έσπευσε να παρέμβει ο Σαμαράς και να ανακοινώσει ότι θα μειώσει το ενεργειακό κόστος για τη βιομηχανία; Τα βρήκαν οι βιομήχανοι σκούρα και φώναξαν το ιππικό, να πάρουν ολοκληρωτική, κι όχι μόνο μερική όπως μέχρι τώρα, απαλλαγή απ’ το ΕΤΜΕΑΡ, βαφτίζοντάς το φόρο, αφαιρώντας το εντελώς απ’ τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και στέλνοντας τη λυπητερή στα συνήθη υποζύγια;
Ανεξάρτητα απ’ το τι θα μηχανευτούν, το πρόβλημα παραμένει: η πολιτική των εξωφρενικών επιδοτήσεων των ΑΠΕ δημιουργεί ένα τεράστιο οικονομικό βάρος στη χώρα. Με όποιο τρόπο κι αν μοιραστεί, δεν αλλάζει το συνολικό μέγεθος του βάρους. Δεν είναι το πρόβλημα πώς θα μοιράσουμε την πίτα, το πρόβλημα είναι πώς θα μικρύνει η πίτα, ώστε να μπορέσουν να ελαφρυνθούν όλοι απ’ το άγος της πράσινης παράνοιας.
Η λύση λοιπόν μπορεί να είναι μία και μοναδική: μόνο αν οι “επενδυτές” κληθούν να πάρουν χασούρες, μπορεί να υπάρξει λύση στο πρόβλημα. Αλλά χασούρες σε ίδια κεφάλαια, όχι σε ξένα κεφάλαια, όχι χασούρες στα πράσινα δάνεια, (που στην πραγματικότητα ήταν μαύρα αφού τα μοίραζαν αφειδώς οι τραπεζίτες στους εκλεκτούς και) που, αν γίνουν κόκκινα, θα μας τα ξαναφορτώσουν στο δημόσιο χρέος απ’ την πίσω πόρτα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Επιχειρηματικότητα, παντού στο δυτικό κόσμο, σημαίνει και ρίσκο, σημαίνει ανάληψη χρηματοοικονομικού κινδύνου. Αν κερδίσεις, κερδίζεις πολλά. Αλλά, υπάρχει και η περίπτωση να χάσεις και πρέπει να σταματάς τη χασούρα έγκαιρα. Στην Ελληνική αγορά ενέργειας τα λαμόγια έχουν εφεύρει την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, που κερδίζει βρέξει-χιονίσει και με τα λεφτά των άλλων, με λεφτά που δανείζουν οι τράπεζες στους λίγους κι εκλεκτούς, ώστε οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι κι οι φτωχοί φτωχότεροι. Που κερδίζουν από νομοθετικές ρυθμίσεις, που τις εξασφαλίζουν από πολιτικούς-συνεταιράκια ή τσιράκια. Κι ακόμα κι εκείνοι, τους οποίους τσιμπάει κάπου-κάπου η Δικαιοσύνη, καταλήγουν να κάνουνχλιδάτα πρωτοχρονιάτικα πάρτυ εις υγείαν των κορόιδων! Η όλη κατάσταση θυμίζει παιγνίδι με σημαδεμένη τράπουλα, οπότε η λύση σ’ αυτή την περίπτωση μπορεί να είναι αυτή που εφάρμοζαν στο Φαρ-Ουέστ: πίσσα και πούπουλα!
Και πάντα βέβαια παραμένει το ευρύτερο πρόβλημα του ενεργειακού ισοζυγίου και τι θα κάνουμε για τα επόμενα χρόνια. Απ’ αυτό το ιστολόγιο το φωνάζουμε συνέχεια:
μόνο ο λιγνίτης δίνει σταθερή, αξιόπιστη και φθηνή ενέργεια, στηρίζει την Ελληνική οικονομία, δίνει δουλειές στους Έλληνες.
Φτιάξτε γρήγορα και τη Μελίτη ΙΙ, για να έχουμε και φθηνό και αξιόπιστο ρεύμα.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η χώρα έχει αυτή τη στιγμή και μέχρι το 2020 υπερεπάρκεια εγκατεστημένης ισχύος, αν χρειάζεται κάτι είναι η υλοποίηση των ήδη αποφασισμένων επενδύσεων, όπως η Πτολεμαϊδα 5 και η Μελίτη ΙΙ, μια που ο λιγνίτης έδινε και θα δίνει τη φθηνότερη κιλοβατώρα. Το ενεργειακό μας ισοζύγιο σηκώνει και περισσότερο λιγνίτη μετά το 2020 και θα μπορούσαν, αφού γίνουν οι πιο πάνω, να συζητηθούν Μονάδες όπως Άγιος Δημήτριος 6 ή Πτολεμαϊδα 6 ή Αμύνταιο 3. Αποθέματα λιγνίτη έχουμε, η αγορά δικαιωμάτων εκπομπών CO2 είναι νεκρή και την προγούμενη βδομάδα η αρμόδια Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου “της έκανε και το μνημόσυνο“. Γι’ αυτό όλοι, παντού, επενδύουν στο λιγνίτη! Επιπλέον, ο λιγνίτης είναι απόλυτα συμβατός με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας στο 20-20-20 τουλάχιστον μέχρι το 2030, το έχει πει το ΥΠΕΚΑ!
Αλλά, δυστυχώς, το ΥΠΕΚΑ συνεχίζει να αγνοεί το λιγνίτη.
greeklignite.blogspot.gr
http://lithosfotos.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου