Η ΕΠΙΦΟΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

                Η παρουσία τού Αγίου Πνεύματος στόν κόσμο αυτό τήν ημέρα τής Πεντηκοστής ολοκλήρωσε τήν ορθόδοξη πίστη και θεολογία και καθόρισε τήν πνευματική ζωή τών πιστών τής Εκκλησίας. Σε κάθε λειτουργική σύναξη αλλά και σε κάθε προσωπική εκδήλωση προσευχής προς τόν Θεό πρωτοστατεί η χάρη τού Παρακλήτου που καθαρίζει, εμπνέει και φωτίζει, αγιάζει και σώζει κάθε πιστεύουσα καρδιά, κάθε χριστιανική ψυχή. Είναι η δωρεά τού ουρανού στούς ανθρώπους. Είναι η αποκάλυψη τού τρίτου προσώπου τής Αγίας Τριάδας. Είναι το περιεχόμενο τής θεολογίας τών Πατέρων τής Εκκλησίας.

                Πέρα από τις προφητείες για τήν γέννηση τού Χριστού, οι προφήτες τής Π.Δ. αναφέρθηκαν και στην παρουσία τού Αγίου Πνεύματος. Ήδη τά προφητικά χείλη τού Ιωήλ, πολλούς αιώνες πρίν, προανήγγειλαν τό γεγονός τής Πεντηκοστής: «Θα ξεχυθεί χάρη από τό πνεύμα μου σε κάθε άνθρωπο και θα προφητεύσουν οι γιοί σας και οι κόρες σας και οι πρεσβύτεροι». Δηλαδή ότι η χάρη τού Αγίου Πνεύματος θα μεταδοθεί σε όλους όσοι πιστέψουν στήν θεϊκή του Υπόσταση. Αλλά και ο προφητικός λόγος όλων τών προφητών ήταν καρπός τού Παρακλήτου. Διότι, όπως γράφει ο απ. Πέτρος, «υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι». Το Πνεύμα τό Άγιο ενέπνεε τούς προφήτες να μιλούν και να προφητεύουν και φανέρωνε εμμέσως τήν παρουσία Του.

                Αλλά και ο ίδιος ο Κύριος, πρίν από τήν Ανάστασή Του, υποσχέθηκε με βεβαιότητα στούς Αποστόλους ότι ο Πατέρας του θα τούς στείλει το Πνεύμα τό Άγιο: «άλλον παράκλητον δώσει υμίν… το Πνεύμα τής αληθείας». Ονομάζει το Πνεύμα το Άγιο Παράκλητο. Διότι παρακαλεί, μεσιτεύει για μας στον Θεό «στεναγμοίς αλαλήτοις». Τόσο μεγάλη είναι η αγάπη τού Τριαδικού Θεού για τόν άνθρωπο. Επίσης ο Χριστός ονομάζει τόν Παράκλητο και Πνεύμα τής αληθείας. Διότι ο Κύριος Ιησούς δια τού Πνεύματος «φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τόν κόσμον». Οδηγεί κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να γνωρίσει τόν αληθινό Θεό.

                Μετά τήν Ανάστασή Του ο Χριστός πάλι τούς υπενθύμισε να μην απομακρυνθούν από τήν Ιερουσαλήμ μέχρι να τούς στείλει «τήν επαγγελίαν» τού Πατρός του. Γεγονός που έγινε τήν ημέρα τής Πεντηκοστής.

                Πενήντα μέρες μετά τήν τριήμερο ταφή και Ανάσταση τού Χριστού, πραγματοποιήθηκε η έκχυση τού Αγίου Πνεύματος στό υπερώο τής Ιερουσαλήμ επί τής κεφαλής τών Αποστόλων. Έμοιαζε με ήχο βιαίας πνοής ισχυρού ανέμου που άρχισε να φυσά απροσδόκητα και απότομα. Φαινόμενο υπερφυσικό, που έγινε όμως αισθητό στούς παρευρισκόμενους.  Ήταν η αισθητή παρουσία τού Παρακλήτου για πρώτη φορά στούς ανθρώπους. Και γέμισε τον χώρο που βρίσκονταν από τήν μια άκρη μέχρι τήν άλλη. Για να δείξει τόν πλούτο τής δωρεάς τού Θεού.

                Στήν συνέχεια άλλο παράδοξο γεγονός συνέβη. Φανερώθηκαν πύρινες γλώσσες φωτιάς που μοιράστηκαν και κάθισαν πάνω στήν κεφαλή τών Αποστόλων. Ήταν η δραστική ενέργεια τού Αγίου Πνεύματος που καίει και καθαρίζει ταυτόχρονα κάθε ψήγμα αμαρτίας. Αλλά και φωτίζει νού και καρδιά με θεία γνώση και σοφία, ώστε να αντιλαμβάνεται τα θεία και να τα ερμηνεύει. Και η εν είδει πυρίνων γλωσσών χάρη τού Αγίου Πνεύματος εδραιώθηκε, έμεινε μόνιμα στούς Αποστόλους. Και μονιμοποιήθηκε με την τέλεση τών ιερών μυστηρίων μέσα στήν Εκκλησία που έγινε ταμιούχος και πάροχος τής θείας χάριτος τού Παρακλήτου.

                Με τήν δύναμη αυτής τής χάριτος προσελκύονται οι πιστοί, καλλιεργούν τούς εαυτούς τους μέσα στήν αγιοπνευματική ζωή τής Εκκλησίας, και εξασφαλίζεται η ενότητα τών μελών της. Διακρίνουν τις πράξεις τους από τις πράξεις τής αμαρτίας, ξεχωρίζουν τήν αλήθεια από τό ψέμα, ελπίζουν με βεβαιότητα στην ανάσταση τών νεκρών και τήν αιώνα ζωή και δίνουν ευλογημένο περιεχόμενο στήν προσωπική τους ζωή εδώ στήν γή. Διακατέχονται από πνεύμα μετάνοιας, πνεύμα καλοσύνης και αγάπης, πνεύμα ταπεινώσεως, πραότητας και ειρήνης, πνεύμα πνευματικής ανδρείας και σταθερού φρονήματος, πνεύμα αγιασμού και σωτηρίας. Χαριτώνονται και ήδη προγεύονται τόν Παράδεισο από τόν κόσμο αυτό, χωρίς να φθείρονται μέσα στήν ματαιότητα τού κόσμου.

                Ο καταπληκτικός ύμνος τής θείας Λειτουργίας, «Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρομεν Πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες· αὕτη γὰρ ἡμᾶς ἔσωσε», φανερώνει τήν μόνιμη εμπειρία τής πίστεως στα μέλη τής Εκκλησίας. Είναι ο καρπός τής παρουσίας τού Αγίου Πνεύματος, η ανεξάντλητη καρποφορία τού Πνεύματος τής Πεντηκοστής στό σώμα τής Εκκλησίας.

Αρχιμ. Χ.Ν.