Η Εύα Καϊλή μηνύει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο© Παρέχεται από: Esquire Greece
ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ -αυστηρώς ακατάλληλο για ελληνόφοβους και αχρίστους. Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία. ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑΝΑΙ
Παρασκευή 26 Απριλίου 2024
Η Εύα Καϊλή μηνύει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Μελετώντας την Κλίμακα του Παραδείσου μέσα στην Οικογένεια. 1 (βίντεο)
Posted on 25 Απριλίου, 2024
Ἱεροθέου Κρητικοῦ, Διακόνου
1. Εἰσαγωγικά
v Ἡ σημερινή δυστοπική κοινωνία & τρόπος σωτηρίας.
Ἡ κοινωνία μας χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ἄρνηση τοῦ ὡραίου καί τῶν ἀξιῶν. Ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια καί τά ἐξευγενισμένα ἤθη, ὅπως τά ἐξέθρεψε τό ἑλληνικό πνεῦμα καί τά ἀνέπτυξε ὁ χριστιανισμός χάριν τῆς «καινῆς πίστεως», τά προάγοντα κάθε ἀνθρώπινη ὀντότητα, ἐκπίπτουν καί ἐξοντώνονται καθημερινά, θυσιαζόμενα στό βωμό ἑνός ἕρποντος σκοταδισμοῦ. Οἱ ἡγέτες αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἐνδεεῖς οἱ ἴδιοι ἀπό ἰδανικά καί καταπίπτοντας σέ ἀνατροπεῖς τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν καί τῆς διαχρονικῆς σοφίας, προάγουν τήν ἐξαχρείωση καί τή διαφθορά.
Δυστυχῶς, ἀλλοιωμένες καί ἀπαλλοτριωμένες συνειδήσεις ἀποθεώνουν τό παράλογο καί γίνονται δέσμιες ματαιοτήτων. Ἡ ἀποσύνθεση, ἡ σήψη, ἡ ἀπαξίωση τῆς ζωῆς καί τοῦ νοήματος αὐτῆς εἶναι τά κύρια γνωρίσματα αὐτῆς τῆς δυστοπικῆς κοινωνίας. Μέ ἐναγώνιο ἀνασασμό οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦν νά γεμίσουν τό κενό τῆς ἐρεβώδους ψυχῆς, ἀλλά, δυστυχῶς, μή γνωρίζοντας, ποῦ νά ἀπευθυνθοῦν, ποῦ νά βροῦν τό ζωντανό καί γάργαρο ὕδωρ καί τήν ἀποκαραδοκία συνόλου τῆς ἀνθρωπότητας, παραπαίουν καί περιφέρονται τῆδε κακεῖσε σέ τόπους ἄνυδρους καί θυελλώδεις, οἱ ὁποῖοι διά τῆς προσφορᾶς τους ἐθίζουν τό κοινό στόν
Ραφαήλ Καλυβιώτης: «Το τελευταίο καταφύγιο του απατεώνα».
Posted on 25 Απριλίου, 2024
Εν μέσω προεκλογικής περιόδου υποψήφιοι ευρωβουλευτές και κομματάρχες θυμήθηκαν το τρίπτυχο Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια. Το βασικό δηλαδή πρόταγμα του συντηρητισμού διά του οποίου περιγράφεται η «ταυτότητα» του προσώπου. Φυσικά δεν έχω καμία ελπίδα ότι αυτοί που το χρησιμοποιούν όχι απλά το εννοούν αλλά έστω και καταλαβαίνουν τι ακριβώς λέει.
Και αυτό διότι έχουν δώσει άπαντες σαφή δείγματα. Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να έρχονται αυτή την στιγμή, μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης για το κάθε κόμμα την τελευταία δεκαετία και να θεωρούν ότι οι Έλληνες πολίτες είναι χαχόλοι.
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ακριβώς μπορούν ανερυθρίαστα να χρησιμοποιούν τον όρο Πατρίδα, όταν οι μεν υπέγραψαν και οι δε εφαρμόζουν – δίχως να λαμβάνουν υπόψιν τους τις εκατοντάδες παραβιάσεις των Σκοπιανών – την Συμφωνία των Πρεσπών. Πατρίδα κύριοι και κυρίες των συστημικών κομμάτων δεν είναι το Κολωνάκι και οι περιβάλλοντες χώροι του. Πατρίδα είναι οι βραχονησίδες μας που «γκριζάρουν» οι Τούρκοι, πατρίδα είναι η Κύπρος μας την οποία εγκαταλείπουν για μια ακόμη φορά για χάριν αλλοτρίων συμφερόντων.
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς χρησιμοποιούν τον όρο Θρησκεία, αυτοί οι οποίοι έκλεισαν τις Εκκλησίες για τον πολίτη επί των λοκντάουν και αυτοί που δίχως διάλειμμα επιτίθενται στην Ορθόδοξη Πίστη μας, εισηγούμενοι κάθε λογής αντιχριστιανικά μέτρα.
Μου είναι αδύνατον να κατανοήσω πώς δεν ντρέπονται να χρησιμοποιούν τον όρο «οικογένεια» αυτοί οι οποίοι προ λίγων εβδομάδων πραγματοποίησαν την μεγαλύτερη επίθεση κατά της Οικογένειας, όταν ψήφιζαν για τον γάμο των ομοφυλόφιλων.
Η μοναδική εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι στο δικό τους μυαλό οι συγκεκριμένες λέξεις έχουν εντελώς διαφορετικό νόημα. Πατρίδα τους ίσως είναι οι Βρυξέλλες για την μεταφορά εξουσιών στις οποίες αγωνίζονται συνεχώς απομειώνοντας το έθνος-κράτος κατά γενική ομολογία. Θρησκεία τους δεν μπορεί να είναι άλλη παρά τα woke προτάγματα τα οποία προσπαθούν συνεχώς να υλοποιήσουν με φονταμενταλιστικού τύπου φανατισμό. Ο δε δικός τους ορισμός περί του τι εστί «οικογένεια» έχει πλέον γίνει ολοφάνερος, από το γεγονός ότι έχουμε φτάσει στο σημείο να δίνουμε επιδόματα μητρότητας… σε άντρες.
Είναι σαφές ότι η πολιτική ελίτ της χώρας επιχειρεί να αλώσει την ίδια την γλώσσα και να ανανοηματοδοτήσει βασικές της λέξεις, προκειμένου να εξασφαλίσει την επιβιωσή της, στοιχηματίζοντας στο ότι διά της κυριαρχίας της στο ενημερωτικό τοπίο θα καταφέρει να το περάσει ως κάτι «δεδομένο» και αναπόφευκτο.
Προσπαθούν να κρύψουν τις πομπές τους πίσω από τόσο σημαντικές λέξεις. Και δεν μπορώ παρά να υποθέσω ότι ακριβώς αυτού του είδους τις καταστάσεις είχε στο μυαλό του ο Σάμιουελ Τζόνσον όταν έγραφε ότι «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο του παλιανθρώπου».
Επίσκοποι Χαλεπίου….11 χρόνια μετά….. οι Αγνοούμενοι! Μόνο η Τουρκία έχει τέτοια τεχνογνωσία σε Αγνοούμενους (Κύπρος) Ο ρόλος του μυστηριώδη Σύρου δικηγόρου που σήμερα ζει στην Τουρκία. Ήταν 22 Απριλίου
Επίσκοποι Χαλεπίου….11 χρόνια μετά….. οι Αγνοούμενοι! Μόνο η Τουρκία έχει τέτοια τεχνογνωσία σε Αγνοούμενους (Κύπρος) Ο ρόλος του μυστηριώδη Σύρου δικηγόρου που σήμερα ζει στην Τουρκία. Ήταν 22 Απριλίου
Σήμερα αποκαλύπτεται η εμπλοκή μυστηριώδη Σύρου δικηγόρου οπαδού της αντιπολίτευσης που σήμερα ζει μόνιμα στην Τουρκία..
Η μυστηριώδης απαγωγή των αρχιεπισκόπων του Χαλεπίου, Επεισόδιο 1: «Αυτή η ιστορία μοιάζει λίγο με τον Moussa Sadr»
Ποιος ήθελε να εξαφανίσει αυτούς τους δύο ανθρώπους της πίστης; Ήταν μια ριζοσπαστική ισλαμιστική ομάδα; Μια συμμορία με κίνητρο τα χρήματα; Το ίδιο το καθεστώς (σσ αν ήταν ο Άσαντ θα είχαν δώσει κάθε λεπτομέρεια από το πρώτο λεπτό ποτέ δεν του χαρίστηκαν. Κανείς Σύρος χριστιανός δεν πιστεύει αυτή την εκδοχή) ; Διαβάστε το πρώτο επεισόδιο της αποκλειστικής τριμερούς έρευνας μας για την απαγωγή των αρχιεπισκόπων του Χαλεπίου, Μπούλος Γιαζίγκι και Γιουχανά Ιμπραήμ.
……………
Στις 22 Απριλίου 2013, δύο θρησκευτικές προσωπικότητες της Συρίας απήχθησαν στην επαρχία του Χαλεπίου. Το περιστατικό έπληξε τις ανατολικές Εκκλησίες και προκάλεσε ωστικό κύμα πέρα από τη Συρία. Από τον Πάπα Φραγκίσκο μέχρι τους μουσουλμάνους κληρικούς της περιοχής, από τον Λίβανο μέχρι την Ελλάδα και από τη Γαλλία μέχρι το Κατάρ, η απαγωγή καταδικάστηκε κατηγορηματικά.
Έντεκα χρόνια μετά, η έρευνα για την εξαφάνισή τους δεν έχει προχωρήσει ούτε εκατοστό. Πολλοί μεσάζοντες προσπάθησαν να ξετυλίξουν το μυστήριο με τη βοήθεια των μισών υπηρεσιών πληροφοριών της περιοχής χωρίς αποτέλεσμα. Επισήμως, όλοι έφτασαν σε αδιέξοδο. Κανείς δεν ξέρει αν είναι νεκροί ή ζωντανοί. (σσ ακόμη χειρότερα όλοι ξέρουν ότι είναι νεκροί και κανένας δεν μιλά γι αυτό λες και δεν είναι 11 χρόνια αλλά 11 μέρες και ακόμη παίζουν το χαρτί των αγνοουμένων. Μια λεπτομέρεια μόνο οι Τούρκοι εξαφανίζουν για χρόνια άτομα δημιουργούν αγνοούμενους και ύστερα από χρόνια παραδίδουν κασσελάκια λειψανοθήκες) Κανείς δεν ξέρει ποιος κρύβεται πίσω από την απαγωγή τους.( σσ όλοι ξέρουν και κανένας δεν μιλά η καμόρα στα καλύτερά της)
Γιατί αυτοί; Γιατί αυτοί οι δύο μεγάλοι εκπρόσωποι των Ανατολικών Εκκλησιών εξαφανίστηκαν χωρίς κάποιοι να διεκδικήσουν την ευθύνη ( στο kavkaz center επίσημο όργανο της τρομοκρατικής οργάνωσης αναφέρθηκε ότι τους σκότωσαν με ζακέτες αυτοκτονίας) ή να ζητήσουν λύτρα; ( σσ ζητήθηκαν λύτρα αλλά πολύ περισσότερο ζητήθηκε η απελευθέρωση χιλιάδων τζιχαντιστών Καυκάσιων από ρώσικες φυλακές και το αίτημα δεν ικανοποιήθηκε αντίθετα ο Άσαντ απελευθέρωσε εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες τρομοκράτες για την απελευθέρωση των μοναχών της Αγίας Θέκλας της Μααλούλα) Γιατί συνέβη όταν η έκβαση του συριακού πολέμου, που είχε ξεκινήσει δύο χρόνια νωρίτερα, ήταν αβέβαιη;
“Είναι μεγαλύτερο από αυτό που μπορούμε να φανταστούμε. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αυτό.”
Κάποιοι συγκρίνουν αυτό το μυστήριο με τη μοίρα του διάσημου σιίτη ιμάμη, ιδρυτή του κινήματος Amal, Moussa Sadr, ο οποίος αγνοείται από το 1978. Αλλά αυτή η αναλογία, που χρησιμοποιείται συχνά σε αυτήν την περίπτωση, σημαίνει ότι δεν θα μάθουμε ποτέ ολόκληρη την ιστορία. “Είναι μεγαλύτερο από αυτό που μπορούμε να φανταστούμε. Δεν μπορούμε να το συζητήσουμε”, εκμυστηρεύτηκε ένας Λεβαντίνος κληρικός υπό τον όρο της ανωνυμίας. (σσ μας υπερβαίνει)
Πράγματι, το θέμα εξακολουθεί να προκαλεί αμηχανία, ξαφνική βουβή και μερικές φορές προειδοποιήσεις. «Είναι τόσο ευαίσθητο το θέμα που είναι καλύτερα να μην το αγγίξεις», είπε ο κληρικός στην L’Orient-Le Jour. «Είναι για τις ζωές των ανθρώπων… και τη δική σου». Για πρώτη φορά μετά την εξαφάνισή τους, το L’Orient-Le Jour έχει ανακατασκευάσει μεγάλο μέρος του παζλ, αν και δεν μπορούμε να βρούμε μια οριστική απάντηση για το τι συνέβη.
Για τη διεξαγωγή αυτής της άνευ προηγουμένου έρευνας, πήραμε συνεντεύξεις από περισσότερα από 20 άτομα κοντά στους εξαφανισμένους επισκόπους: Θρησκευτικές, πολιτικές, διπλωματικές, πηγές ασφαλείας και πνευματικές πηγές. Κάποιοι αποδέχθηκαν το αίτημά μας για συνέντευξη υπό τον όρο της ανωνυμίας. Ωστόσο, τα Ελληνορθόδοξα και Συριακά Ορθόδοξα Πατριαρχεία δεν ανταποκρίθηκαν ποτέ στα αιτήματά μας για περισσότερο από ένα χρόνο.
Προανάκρουσμα
Ήταν ο ζωηρός χειμώνας του 2013. Η μάχη για την πόλη του Χαλέπι μαίνεται μεταξύ των πιστών δυνάμεων που ήταν τοποθετημένες στα ανατολικά και των ”ανταρτών” (σσ τρομοκρατών) στη Δύση. . Όπως και κατά τον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου, οι απαγωγές και από τις δύο πλευρές ήταν ανεξέλεγκτες. Οι κύριοι και οι πίσω δρόμοι της χώρας ήταν διάσπαρτοι με σημεία ελέγχου. Το ταξίδι ήταν είτε ατελείωτο στην καλύτερη περίπτωση είτε επικίνδυνο στη χειρότερη.
“Στη σύγχρονη ιστορία του, το Χαλέπι δεν έχει βιώσει τόσο κρίσιμες και οδυνηρές στιγμές όπως τις τελευταίες εβδομάδες. Χριστιανοί δέχθηκαν επιθέσεις και απήχθησαν με τερατώδες τρόπο και οι συγγενείς τους έχουν πληρώσει μεγάλα ποσά για την απελευθέρωσή τους”, δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος Youhanna Ibrahim στο Reuters τον Σεπτέμβριο. 2012. Χτύπησε το χέρι στο μαχαίρι. Λίγες εβδομάδες πριν από την εξαφάνιση του ίδιου και του Μπούλος Γιαζίγκι, μια άλλη απαγωγή θα δημιουργούσε το σκηνικό αυτής της ιστορίας.
Ήταν 9 Φεβρουαρίου 2013. Ο πατέρας Maher Mahfouz περνούσε από το Χαλέπι για να επισκεφτεί την άρρωστη μητέρα του. Στη συνέχεια, έπρεπε να επιστρέψει στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Ελληνoρθοδόξων στο Wadi Nassara, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το περίφημο Krak des Chevaliers. Ο Αρμενιοκαθολικός ιερέας Michael Kayyal — μόλις 26 ετών — έπρεπε να πάρει το δρόμο για το αεροδρόμιο της Βηρυτού. Μαζί με τον Μαρωνίτη ομόλογό τους Σαρμπέλ Νταουρά, επιβιβάστηκαν και οι τρεις σε ένα δημόσιο λεωφορείο που αναχωρούσε από το Χαλέπι για να φτάσουν στο Καφρούν, στο Κυβερνείο Ταρτούς. Τα σημεία ελέγχου ήταν πολλά. Όμως λίγα χιλιόμετρα από το Σαρακέμπ, στον αυτοκινητόδρομο που συνδέει το Χαλέπι με τη Δαμασκό .., το όχημα σταμάτησε από άγνωστους ένοπλους άνδρες. Έκαναν τις δύο πρώτες θρησκευτικές φιγούρες, που αναγνωρίστηκαν από τα ράσα τους, να κατέβουν.
Ευτυχώς, ο πατέρας Σαρμπέλ ήταν ντυμένος με πολιτικά ρούχα και γλίτωσε από την επαγρύπνηση των απαγωγέων. “Ο αδερφός μας Michael Kayyal είχε μόλις γιορτάσει τον πρώτο του χρόνο ως ιερέας. Υποτίθεται ότι θα πετούσε στη Ρώμη εκείνη την ημέρα”, είπε ο Αρμενιοκαθολικός Πατριάρχης Raphael Minassian στην L’Orient-Le Jour από το γραφείο του στη Βηρυτό τον Νοέμβριο του 2023. “Εμείς Δεν ξέρω ακόμα ποιος τους απήγαγε, αλλά νομίζω ότι υπάρχει μια άγνωστη δύναμη, μια πέμπτη φάλαγγα που φέρνει το θάνατο, αλλά δεν μπορεί να κυριαρχήσει στο πνεύμα», είπε με υπεκφυγές.
Τότε, η απαγωγή των δύο νεαρών κληρικών σχεδόν πέρασε απαρατήρητη. Ο τοπικός Τύπος μετά βίας το ανέφερε. Σύμφωνα με μια έκθεση του 2018 από το Assyrian Monitor for Human Rights με τίτλο “The Good Shepherd” – η οποία αφηγείται τη βία και τη βαρβαρότητα εναντίον ιερέων στη Συρία από την αρχή του εμφυλίου πολέμου – “ενημερωμένες πηγές κοντά στην κυβέρνηση” ισχυρίστηκαν ότι απήχθησαν από μια εξτρεμιστική ισλαμιστική ομάδα. Από την άλλη πλευρά, «ο επιζών ιερέας είπε ότι αυτοί οι άνδρες είχαν παράκτια προφορά», εξήγησε ο Jamil Diarbakerli, εκτελεστικός διευθυντής αυτής της ΜΚΟ με έδρα τη Σουηδία και ανιψιός της Youhanna Ibrahim.
Μισή ώρα μετά την απαγωγή, οι απαγωγείς επικοινώνησαν με τον αδερφό του πατέρα Μιχαήλ και ζήτησαν λύτρα 15 εκατομμυρίων λιρών Συρίας (πάνω από 200.000 δολάρια τότε) και την απελευθέρωση «15 [απροσδιόριστων] κρατουμένων» από τις φυλακές Συρίας, χωρίς να ισχυρίζονται ότι συνδέονται. Η οικογένεια συμφώνησε να πληρώσει.
Ακολούθησαν περίεργες εξελίξεις. Οι απαγωγείς άλλαξαν στάση: Ήθελαν μόνο τα χρήματα. Επί δύο μήνες διεξήχθησαν διαπραγματεύσεις από το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο στη Δαμασκό και τα λύτρα έπεσαν τελικά στο ένα εκατομμύριο λίρες. “Υποτίθεται ότι πληρώθηκε. Η Εκκλησία έψαχνε για κάποιον που θα μπορούσε να πάει στην περιοχή της αντιπολίτευσης για να ανασύρει τους ιερείς, έτσι ο Αρχιεπίσκοπος Youhanna Ibrahim προσφέρθηκε εθελοντικά”, είπε ο Fouad Eliaa (σσ Προτεστάντης που έχει κατηγορηθεί ως ύποπτος), ο επί 30 χρόνια φίλος του και ο μόνος επιζών από την απαγωγή των επισκόπων. «Orient-Le Jour.
“Αυτό δεν ήταν κάτι καινούργιο για εμάς. Το είχαμε κάνει δεκάδες φορές στο παρελθόν.”
Ο κληρικός δεν ήταν ξένος σε τέτοιες προσπάθειες. Αξιοποιώντας τις καλές του σχέσεις εντός του κράτους και μεταξύ της ”αντιπολίτευσης”, χρησιμοποίησε τη θέση του και τις διπλωματικές του ικανότητες για να περιηγηθεί σε αυτόν τον αδελφοκτόνο αγώνα. Ο Φουάντ Ελιάα τον συνόδευε συχνά σε αυτού του είδους τις «επιχειρήσεις», που περιελάμβαναν την πορεία με ένα αυτοκίνητο για την ανάκτηση ομήρων.
“Αυτό δεν ήταν κάτι καινούργιο για εμάς. Το είχαμε κάνει δεκάδες φορές στο παρελθόν. Οι αξιωματικοί του Ελεύθερου Συριακού Στρατού FSA τον γνώριζαν και το καθεστώς ενημερώνονταν συστηματικά”, είπε. Οι δύο άντρες γνωρίζονται από το 1980, τη χρονιά που αυτός ο δάσκαλος αποφυλακίστηκε από ποινή φυλάκισης ενός έτους επειδή εναντιώθηκε στο καθεστώς του Χαφέζ αλ Άσαντ. (σσ τον είαν μαζί ως σύνδεσμο στους τρομοκράτες του FSA)…
Μια τελευταία φωτογραφία
Η αποστολή για την ανάκτηση των δύο ιερέων είχε προγραμματιστεί για τη Δευτέρα, 22 Απριλίου 2013. Ο Αρχιεπίσκοπος Γιοχάννα Ιμπραήμ συναντήθηκε με αξιωματικούς του συριακού στρατού μια ημέρα νωρίτερα για να τους ενημερώσει για την αποστολή. Λιγότερο από 100 χιλιόμετρα μακριά στην Αντιόχεια, ο ελληνορθόδοξος αρχιεπίσκοπος Μπούλος Γιαζίγκι ολοκλήρωσε την ποιμαντική του επίσκεψη στην Τουρκία και προσπαθούσε να επιστρέψει στο Χαλέπι. Μέσα από μια σειρά από περιστάσεις, θα συμμετείχε στη συνοδεία.
Η συνάντηση ορίστηκε στο συνοριακό πέρασμα Bab al-Hawa. Ο Youhanna Ibrahim και ο φίλος του Fouad Eliaa επρόκειτο να φύγουν από το Χαλέπι με ένα μικρό γκρι αυτοκίνητο που οδηγούσε ο διάκονος Fathallah Kaboud. Αλλά για να διασχίσει με ασφάλεια τις περιοχές που κατείχαν οι ”αντάρτες”, ο κληρικός χρειαζόταν σταθερή υποστήριξη. Αυτή η υποστήριξη ήρθε με τη μορφή του Abderrahmane Allaf, ενός δικηγόρου που ήταν τότε επικεφαλής του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου της ”αντιπολίτευσης’‘. “Γνωριζόμασταν πολύ καιρό. Μου τηλεφώνησε εκείνο το πρωί και μου είπε: “Εγώ εμπιστεύομαι μόνο εσένα”. Έφερα λοιπόν μαζί τον γιο μου και έναν ένοπλο άνδρα υπεύθυνο για την προστασία μας», αφηγήθηκε ο εξόριστος στην Τουρκία νομικός. ( σσ κι άλλος συνωμότης που εμπλέκεται στην απαγωγή κατέφυγε Τουρκία). Οι απαγωγείς ζήτησαν από τον αρχιεπίσκοπο να έρθει μόνος στο σημείο του ραντεβού, αλλά ο Allaf συμβούλεψε να μην το κάνει ( σσ οπότε αυτός ο άνθρωπος των Τούρκικων μυστικών υπηρεσιών παγίδευσε το Παύλο ζήτησε τ κεφάλι του Παύλου ζήτησε από το Γιοχάνα να μην πάει μόνος) . Έπρεπε να πάνε όλοι μαζί. Τα δύο αυτοκίνητα ακολούθησαν το ένα το άλλο μέχρι τα τουρκικά σύνορα και παρέλαβαν τον επίσκοπο Yazigi. ( σσ το χρονικό μιας προαναγγελθείσας απαγωγής)
Καθ’ οδόν, η συνοδεία πέρασε από σημεία ελέγχου του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) ( σσ που πολέμησαν στο πλευρό του τούρκικου στρατού στο συριακό βορρά) χωρίς προβλήματα. «Οι άνδρες του FSA σεβάστηκαν τον Youhanna Ibrahim· τον υποδέχτηκαν πολύ θερμά», είπε ο Allaf. Στη Σαρμάντα, μια πόλη στην επαρχία Ιντλίμπ, ο επίσκοπος Ιμπραήμ έπρεπε να συναντήσει τους απαγωγείς των δύο ιερέων. “Μας έδωσαν ένα σημείο συνάντησης και μετά ένα άλλο. Ψάξαμε ολόκληρη την πόλη”, θυμήθηκε ο δικηγόρος.
“Ήταν ένα δόλωμα, κανείς δεν εμφανίστηκε. Μας εξαπάτησαν μέσω τηλεφώνου, οπότε αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο Χαλέπι”, πρόσθεσε ο Φουάντ Ελιάα. Πριν χωρίσουν οι δρόμοι τους, η ομάδα σταμάτησε στο αγρόκτημα του Allaf στο Hawar, ένα μικρό χωριό στην ύπαιθρο.(σσ ήξερε τα κατατόπια καλά ο δικηγόρος της ΜΙΤ στο χωριό του τους απήγαγαν) Ο διάκονος τράβηξε μια τελευταία φωτογραφία με την κάμερα του γιου του Abderrahmane Allaf. Οι δύο επίσκοποι χαμογέλασαν.
Η τελευταία φωτογραφία που τραβήχτηκε από τον διάκονο και οδηγό Fathallah Kabboud, την ημέρα της απαγωγής. Ο επίσκοπος Youhanna Ibrahim και ο επίσκοπος Boulos Yazigi περιστοιχίζονται από τον δικηγόρο Abderrahmane Allaf (κέντρο που διαμένει πλέον στην Τουρκία), τον γιο του (αριστερά, σκέτος τζιχαντιστής) και τον Fouad Eliaa (δεξιά).
Στη συνέχεια τα δύο αυτοκίνητα χωρίστηκαν στο σημείο ελέγχου της FSA στο Kfar Dael. Το όχημα των επισκόπων έπρεπε να διασχίσει λίγα χιλιόμετρα μέχρι τη Μανσούρα πριν φτάσει στο σημείο ελέγχου του συριακού στρατού. Σε έναν πολυσύχναστο δρόμο 500 μέτρα μακριά, ένα μεγάλο 4×4 τους ανάγκασε να τραβήξουν στο πλάι. Τέσσερις ένοπλοι άνδρες έστρεψαν τα τουφέκια εφόδου στους επιβάτες. Οι δράστες είχαν «πρόσωπα από την Ανατολή, τύπου Τσετσενίας ή Κιργιζίας», δεν έλεγαν λόγια και επικοινωνούσαν μόνο με χειρονομίες.
“Έβγαλαν τον διάκονο, ο οποίος τράπηκε σε φυγή προς το στρατόπεδο. Διαμαρτυρήθηκα, αλλά με ανάγκασαν να βγω έξω απειλώντας με με τουφέκι και χειροβομβίδες.(σσ αλλά ήταν ο μόνος που επέστρεψε άθικτος ο άνθρωπος τους ο σύνδεσμος με FSA) Στη συνέχεια έκλεψαν το όχημα με τους επισκόπους και έφυγαν προς το Kfar Dael”, αφηγείται ο επιζών. Αριστερά στην άκρη του δρόμου, ο πρώην δάσκαλος επέλεξε να επιστρέψει στην αντίθετη κατεύθυνση του διακόνου, προς το σημείο ελέγχου της αντιπολίτευσης.
Μετά από πάνω από μια ώρα, έφτασε στο Hawar, στη θέση του Allaf, ο οποίος έσπευσε να ανακρίνει τους μαχητές του FSA που στάθμευαν στο σημείο ελέγχου Kfar Dael. Το SUV και το αυτοκίνητο των ιερέων είχαν φτάσει βιαστικά μπροστά τους. «Ήταν η πρώτη φορά που οι άντρες μας έβλεπαν αυτούς τους τύπους· ήταν καχύποπτοι», είπε.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες που συγκέντρωσε, ακολούθησε συμπλοκή καθώς ο επίσκοπος Ιμπραήμ προσπάθησε να ξεφύγει από το αυτοκίνητο. Πιασμένος από το γιακά, μόλις πρόλαβε να πετάξει την ταυτότητά του από το παράθυρο, φωνάζοντας «ya wladi» (παιδιά μου), απευθυνόμενος στους ενόπλους του FSA, πριν τα δύο οχήματα εξαφανιστούν στη σκόνη.
Ο διάκονος βρέθηκε νεκρός, πυροβολημένος στο μέτωπο λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από το σημείο της απαγωγής. Κατευθύνθηκε προς θέσεις πιστών, ανάμεσα σε κτίρια στο συγκρότημα al-Rashideen. «Από τη στιγμή που τράπηκε σε φυγή μέχρι που έφυγα από την περιοχή, δεν άκουσα πυροβολισμούς, επομένως δεν νομίζω ότι ήταν οι απαγωγείς», πρόσθεσε ο Φουάντ Ελιάα.
Κανένας οδηγός, καμία ένδειξη
Το επίσημο συριακό πρακτορείο ειδήσεων SANA μετέδωσε πρώτα τις πληροφορίες, δηλώνοντας ότι οι δύο επίσκοποι έπεσαν στα χέρια μιας «τρομοκρατικής ομάδας» (ορολογία που χρησιμοποιείται για να αναφέρεται σε οποιαδήποτε ομάδα αντιπολίτευσης) ενώ «διεξήγαγαν ανθρωπιστικό έργο». Αυτή η ανακοίνωση προκάλεσε σάλο στις Εκκλησίες της Συρίας και του Λιβάνου. Κατέστρεψε τον Ορθόδοξο Πατριάρχη Αντιοχείας και Ανατολής. Αυτό ήταν για καλό λόγο: ο Youhanna Yazigi, που είχε εκλεγεί μόλις λίγους μήνες νωρίτερα με το όνομα John X, είναι ο αδερφός του Boulos Yazigi. Θα μπορούσε να στοχοποιήθηκε άμεσα μέσω της απαγωγής;
Την επόμενη μέρα, ο Πάπας Φραγκίσκος αντέδρασε και ακολούθησαν η Ορθόδοξη Εκκλησία της Μόσχας, οι διάφοροι πατριάρχες των Ανατολικών Εκκλησιών και εκπρόσωποι των μουσουλμανικών κοινοτήτων στο Λίβανο.
Υπήρξε καταιγισμός δραστηριότητας στα γραφεία των Λιβανέζων πολιτικών. Μέλη του κοινοβουλίου, υπουργοί, ο πρωθυπουργός και ο τότε Πρόεδρος Μισέλ Σλέιμαν κατήγγειλαν όλοι την απαγωγή, ζητώντας την άμεση απελευθέρωσή τους. Ο Σλεϊμάν επικοινώνησε αμέσως με τον Τούρκο ομόλογό του, Αμπντουλάχ Γκιουλ. (σσ ήξερε που απευθύνθηκε) Οι υπηρεσίες πληροφοριών του στις περιοχές που ελέγχονται από την ”αντιπολίτευση” πρέπει να έχουν δει ή ακούσει κάτι. “Χτυπήσαμε την πόρτα κάθε πρεσβείας, αλλά δεν υπήρξαν ποτέ στοιχεία, ενδείξεις για πιθανούς χορηγούς ή στοιχεία για την επιβίωσή τους ή τον θάνατό τους. Οι Τούρκοι [μας είπαν] ότι δεν [ήξεραν] τίποτα, όπως και οι Σύροι. Και από [το περιστατικό αφορούσε] μια μικρή χριστιανική μειονότητα, όλοι δεν θα μπορούσαν να νοιάζονται λιγότερο, ειδικά οι Δυτικοί», καταγγέλλει ακόμη σήμερα ο Habib Afrem, πρόεδρος του Συριακού Συνδέσμου στο Λίβανο. …Ο FSA ισχυρίστηκε την απόλυτη αθωότητά του και κατήγγειλε έντονα αυτή την πράξη. ( σσ τώρα τους πιστέψαμε τους Γενίτσαρους)
Το τηλέφωνο ενός ανθρώπου δεν σταμάτησε ποτέ να χτυπά: Σύροι, Λιβανέζοι, Κατάρ, Έλληνες και Γάλλοι ηγέτες ή προσωπικότητες εναλλάσσονταν στη γραμμή. Είναι Ελληνορθόδοξος από την Κατάνα, μια μικρή πόλη στα προάστια της Δαμασκού. Ήταν εξόριστος στο Παρίσι για δύο χρόνια. Πάνω απ’ όλα όμως είναι μακροχρόνιος αντίπαλος του καθεστώτος. Ως πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου της Συρίας – μια πολιτική αρχή που σχηματίστηκε τον Σεπτέμβριο του 2011 που συγκέντρωσε τότε περίπου 30 ομάδες της αντιπολίτευσης – είναι η υπ’ αριθμόν ένα πολιτική προσωπικότητα στην εξέγερση. «Ήταν δική μου ευθύνη να μάθω την αλήθεια· πήρα αμέσως το θέμα στα χέρια [μου]», είπε ο Georges Sabra στην L’Orient-Le Jour.
Ο πρόεδρος του προδοτικού Εθνικού Συμβουλίου της Συρίας, Ζωρζ Σάμπρα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στην Κωνσταντινούπολη τον Ιούλιο του 2013. (άλλος άνθρωπος της ΜΙΤ χριστιανός αυτός αντι-Ασαντικός έφαγαν τον Παύλο πάνω που παιζόταν με ποια μεριά θα πάνε οι χριστιανοί για τρομοκρατία και παραδειγματισμό αλλά τους γύρισε μπούμερανγκ υπέγραψαν την ήττα τους)
Η σύγχυση οδήγησε σε ψεύτικους οδηγούς. Η γαλλική χριστιανική ένωση L’Œuvre d’Orient ανακοίνωσε στις 23 Απριλίου την απελευθέρωση των επισκόπων, ισχυριζόμενη ότι βρίσκονταν στην εκκλησία του Αγίου Ηλία στο Χαλέπι, σύμφωνα με τους «Χριστιανούς στο έδαφος».( σσ άλλοι πράκτορες αυτοί Βατικανό καθαρόαιμο αποπροσανατόλισαν στην πιο κρίσιμη στιγμή και χάθηκε πολύτιμος χρόνος) Τη δήλωση αυτή διέψευσε αμέσως η ελληνορθόδοξη αρχιεπισκοπή της πόλης. «Ήμασταν εντελώς συντετριμμένοι που ανακοινώσαμε αυτό το ανακριβές γεγονός, ειδικά από τη στιγμή που αυτή η τραγωδία μας είχε επηρεάσει βαθιά, καθώς πιστεύαμε ότι ήταν μια ευπάθεια για όλες τις χριστιανικές κοινότητες», είπε ο Διευθυντής του L’Œuvre d’Orient Επίσκοπος Pascal Gollnisch.( σσ κροκοδείλια τον έπαιξαν το ρόλο τους ) Ο σύνδεσμος δεν ήταν ο μόνος που δήλωσε κάτι τέτοιο. «Είμαστε προσκολλημένοι σε οποιαδήποτε ελπίδα και πιστεύαμε σε αυτήν την υπόθεση, αλλά μετά από επαφές με το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, ξέραμε ότι ήταν ψευδής», θυμάται ο Ζορζ Σάμπρα, ο οποίος επίσης ανακοίνωσε την ταχεία απελευθέρωσή τους.( σσ στο κόλπο κι ο εξωμότης)
«Είμαστε προσκολλημένοι σε κάθε ελπίδα».
Ο Abderrahmane Allaf ( σσ ο δικηγόρος που προστατευμένος στην Τουρκία) και ο Fouad Eliaa ( σσ ο αντιΑσαντικός Προτεστάντης του Χαλεπίου ο μόνος επιζών) ήταν οι τελευταίοι που είδαν τους επισκόπους πριν την εξαφάνισή τους. Χτένισαν την περιοχή για περισσότερες από 10 ημέρες. “Δεν αφήσαμε τίποτα. Αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα ότι δεν θα μπορούσε [να ήταν] κάποιος από την πλευρά μας επειδή η περιοχή απαγωγής ήταν πολύ κοντά στον συριακό στρατό”, είπε ο δικηγόρος. ( σσ τι θα πει ο Τούρκος) “Οι ”επαναστάτες” δεν είχαν κανένα συμφέρον να διαπράξουν ένα τέτοιο έγκλημα ( σσ α μπα, μόνο που εκτελούσαν εντολές εξ άνωθεν κι απέξω) . Κανένα. Δεν ήμουν εκπρόσωπος του FSA, αλλά αυτός ο άνθρωπος της πίστης ήρθε σε εμάς και μας εμπιστεύτηκε”, πρόσθεσε.
Την ημέρα των γεγονότων, οι απαγωγείς απελευθέρωσαν τους άλλους δύο επιβάτες, τους Φουάντ Ελιάα και Φαθαλάχ Καμπούντ, στο αυτοκίνητο και έπιασαν μόνο τους δύο επισκόπους. «Αυτό δείχνει ότι είχαν πληροφορίες και σαφείς εντολές για να επιλέξουν τους στόχους τους», είπε ο πρόεδρος του (σσ προδοτικού) Εθνικού Συμβουλίου της Συρίας.
Ποιος ήθελε να εξαφανίσει αυτούς τους δύο πιστούς; Μια ριζοσπαστική ισλαμιστική ομάδα; Μια συμμορία με κίνητρο τα χρήματα; Το ίδιο το καθεστώς; ( αν ήταν δουλειά του Άσαντ θα είχαν βγει όλα χαρτί και καλαμάρι από την πρώτη στιγμή πότε οι εχθροί του του χαρίστηκαν δεν υπάρχει κανείς χριστιανός να το πιστεύει αυτό πλην κάποιων πρακτόρων του Βατικανού που το διακινούν) Εξετάστηκαν όλα τα ενδεχόμενα. Αλλά το γεγονός ότι κανείς δεν ανέλαβε ποτέ την ευθύνη για την απαγωγή ή ζήτησε χρήματα ή ανταλλαγή κρατουμένων σκοτώνει το πραγματικό κίνητρο του εγκλήματος.
Σε αυτή τη γεμάτη μυστήρια υπόθεση, ένα όνομα έβγαινε συνέχεια στις συζητήσεις: ο Αμπάς Ιμπραήμ. Λίγες μόλις μέρες μετά την απαγωγή, ο φάκελος προσγειώθηκε στον επικεφαλής του γραφείου της Γενικής Ασφάλειας Λιβάνου. Διορίστηκε δύο χρόνια νωρίτερα κατόπιν αιτήματος της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Ήταν ο άνθρωπος για τη δουλειά: Στρατηγός του στρατού, πρώην επικεφαλής του τμήματος αντιτρομοκρατίας και κατασκοπείας στο νότιο τμήμα των υπηρεσιών πληροφοριών και κυρίως γνωστός για τον ηγετικό ρόλο σε μια προηγούμενη διαμεσολάβηση σχετικά με τη συριακή κρίση.
….Ο Αμπάς Ιμπραήμ είναι κοντά στη Χεζμπολάχ, υποστηρίζεται από τη Δαμασκό και έχει διασυνδέσεις με υπηρεσίες πληροφοριών της Τουρκίας και του Κατάρ. Είναι ο προτιμώμενος συνομιλητής των δυτικών χωρών. Σε αυτό το πνεύμα, υπάρχουν πολλά στοιχεία που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν περισσότερες ενδείξεις…
Ακολουθεί και δεύτερο επεισόδιο μας αύριο: Ο Ερντογάν δεν με (σκότωσε). ( σσ γιατί τόσος πόνος από μια φυλλάδα του Βατικανού για να καθαρίσει ξεπλύνει τον Ερντογάν;) Bατικανό και Τουρκία οι 2 υπεύθυνοι της τύχης επισκόπων. Σε συνέντευξη του ο Επίσκοπος Χαλεπίου Παύλος είχε πει πιότερο και από τους ισλαμιστές το Χαλέπι κινδυνεύει από το Βατικανό! Η παρουσία του ήταν ισχυρό ανάχωμα στη διείσδυσή του..
Ο Επίσκοπος Χαλεπίου Παύλος είχε μαρτυρικό τέλος.. αλλά σε αυτά τα έσχατα χρόνια είθισται να μην τιμούν τους Μάρτυρες για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας !! Ο Παύλος είχε ελληνική υπηκοότητα..
Ένας Έλληνας Επίσκοπος αγνοείται σε τούρκικο έδαφος … θαμμένος..
(το άρθρο που χρησιμοποιήθηκε ως πρώτη ύλη προέρχεται από το γαλλόφωνο λιβανέζικο lorientlejour με ημερομηνία δημοσίευσης 22/4/24)
dimpenews.com
Η Εσθονία κλείνει τα Ορθόδοξα μοναστήρια λόγω… Ρωσσίας!
Η Εσθονία κλείνει τα Ορθόδοξα μοναστήρια λόγω… Ρωσσίας!
–https://www.youtube.com/watch?v=2UCai_REAHs
Ο Μητροπολίτης Ταλίνης Ευγένιος κάλεσε σε αυστηρότερη νηστεία εξαιτίας των απειλών κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Εσθονίας
Ο μητροπολίτης Ταλίνης και πάσης Εσθονίας Ευγένιος απευθύνθηκε στον ευαγή κλήρο και τους λαϊκούς της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Εσθονίας εξαιτίας της ενίσχυσης των πιέσεων στην Εκκλησία και κάλεσε σε ημερήσια αυστηρότερη νηστεία, αναφέρει η ιστοσελίδα Patriarchia.ru.
«Πλησιάζει στην ολοκλήρωσή της η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η οποία συνδέθηκε για εμάς όχι μόνον με τους σωματικούς περιορισμούς, αλλά με μεγάλη αγωνία για την πορεία της Εκκλησίας μας. Καταβάλαμε προσπάθειες προς εκτόνωση της εντάσεως στην κοινωνία, αλλά δεν έχει παρέλθει ο κίνδυνος των αναστατώσεων στην εκκλησιαστική ζωή. Σταθήκαμε πρωτοστάτες της διαδικασίας των συνομιλιών και ελπίζουμε συν Θεώ ότι θα καταφέρουμε να βρούμε τρόπους να υπερκεράσουμε την κρίση», επισημαίνεται στην επιστολή.
Ο Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Εσθονίας επίσης κάλεσε τους πάντες να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους, να διαφυλάξουν την αφοσίωσή τους στις εκκλησιαστικές Αρχές και να ενθυμούνται ότι τα κύρια μέσα υπερκερασμού κάθε περιστάσεως είναι η νηστεία και η προσευχή.
«Ως εκ τούτου, ευλογώ όλους όσοι έχουν τη δύναμη να τηρήσουν αυστηρότερη ημερήσια νηστεία στις 23 Απριλίου. Παρακαλώ τους προϊσταμένους των ναών να τελέσουν εκείνη την ημέρα στις 6 μ.μ δέηση (το κείμενο θα διανεμηθεί αργότερα)», αναφέρεται στο μήνυμα του μητροπολίτη Ευγενίου.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Εσθονίας επί μακρόν τελεί υπό καθεστώς πιέσεων από την κυβέρνηση της Εσθονίας.
Στις 11 Απριλίου ο υπουργός Εσωτερικών της Εσθονίας Λάουρι Λιαενέμετς, μιλώντας στην εθνική τηλεόραση σε απευθείας μετάδοση κάλεσε τη Βουλή της χώρας «να αναγνωρίσει τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία τρομοκρατική οργάνωση», απαγορεύοντας τη δράση της.
Στις 18 Απριλίου οι Αρχές της Ταλίνης ανακοίνωσαν ότι καταγγέλλουν το συμφωνητικό μισθώσεως του χώρου, όπου στεγαζόταν η Γραμματεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Εσθονίας του Πατριαρχείου Μόσχας. Εκείνη την ημέρα στην Βουλή της Εσθονίας κατατέθηκε επίσης σχέδιο ψηφίσματος «περί αποδοκιμασίας του Πατριαρχείου Μόσχας».
Στις 23 Απριλίου ο υπουργός Λιαενέμετς δήλωσε ότι οι ορθόδοξες ιερές μονές στη χώρα, οι οποίες θα αρνηθούν να παύσουν την υπαγωγή τους στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, μπορούν να αντιμετωπίσουν την καταναγκαστική διακοπή της δράσεώς τους με απόφαση του κράτους.
Κατά τη γνώμη σειράς παρατηρητών το ΥΠΕΣ της Εσθονίας έχει σκοπό να εξαναγκάσει τις ενορίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Εσθονίας να διακόψουν την κανονική ενότητά τους με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.
mospat.ru
Ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας και ο δασικός δρόμος Χαλίκι-Ανήλιο Μετσόβου
on 25/04/2024
Ηλίας Αθ. Ζαλαβράς,
τ. Δασάρχης
Ο δασικός δρόμος Χαλίκι-Ανήλιο Μετσόβου χρησιμοποιείται τελευταία ως μόνος δρόμος σύνδεσης των κατοίκων της περιοχής Ασπροποτάμου με την Εγνατία οδό, όπου είναι και το τέρμα του, στο χωριό Ανήλιο.
Μετά την καταστροφή από την καταιγίδα «Daniel» της κεντρικής αρτηρίας της περιοχής Καστανιά-Τρία ποτάμια, ο δρόμος αυτός έβγαλε μεγάλο τμήμα της από την απομόνωση και υπήρξε σωτήριος τον Xειμώνα που πέρασε για τούς κατοίκους της.
Έφερε βέβαια στην μνήμη τους, όπως και σε πολλούς δασικούς υπαλλήλους και την δική του ιστορία διάνοιξης και κατασκευής.
Η μελέτη και η διάνοιξη του δρόμου άρχισε το 1975 και μέχρι το καλοκαίρι του 1977 δόθηκε στην κυκλοφορία. Τα Δασαρχεία Καλαμπάκας και Μετσόβου στα τμήματα αρμοδιότητάς τους, στους νομούς Τρικάλων και Ιωαννίνων και με αυτεπιστασία ολοκλήρωσαν το έργο, με κόστος κατασκευής ίσο με το 1/3 της δαπάνης προϋπολογισμού.
Ένα όμως είναι το γεγονός που οι κάτοικοι δεν ξεχνούν ποτέ. Το αναφέρουν πάντοτε ιδίως στις ημέρες μας, που η δασική υπηρεσία πνέει τα λοίσθια και η ύπαιθρος ερημώνει. Πρόκειται για τα εγκαίνια αρχικής κυκλοφορίας, που έγιναν από τον παντοδύναμο τότε υπουργό άμυνας Ευάγγελο Αβέρωφ-Τοσίτσα.
Διακρίνονται ο Ε. Αβέρωφ-Τοσίτσας, οι τότε βουλευτές Β. Φασούλας, Σ. Χατζηγάκης, πολλοί κτηνοτρόφοι και ο πρόεδρος του Χαλικίου Κ. Φίκας.
Εκεί, στη θέση «Βουρτόπα» Χαλικίου, σε υψόμετρο 1600 μ., ανάμεσα στις αετόμορφες κορφές τις κεντρικής Πίνδου, στη σκιά της ψηλότερης κορυφής της το Περιστέρι (2.295μ.), έκοψε για την περίσταση και την σχετική κορδέλα. Παρέα με κτηνοτρόφους, δασεργάτες και βιοτέχνες κατεργασίας ξύλου της περιοχής.
Τμήμα δασικού δρόμου στο βοσκότοπο «Μάντρα Χότζα ».
Στο λογίδριο του Δασάρχη Καλαμπάκας τονίσθηκε η πολλαπλή σημασία και αξία του δρόμου, αφού αξιοποιεί ορεινούς βοσκοτόπους 15.000 στρ, βάζει τάξη στην αειφορική διαχείριση του πολύτιμου δάσους οξυάς – ελάτης Ανηλίου και ενώνει δύο απαράμιλλης ομορφιάς ορεινά τοπία των νομών Ιωαννίνων και Τρικάλων, με μελλοντική προοπτική, διοχέτευσης μέρους του κορεσμένου τουριστικού ρεύματος Μετσόβου και προς το χωριό Χαλίκι.
Στην ανταπάντηση του κ. Υπουργού έκδηλη ήταν στο πρόσωπο και στα λόγια του, η ικανοποίηση και η βαθιά συγκίνησή του. Ιδιαίτερα όταν αναφέρθηκε στους αφανείς ήρωες της ορεινής μας οικονομίας, στους κτηνοτρόφους και στους υλοτόμους – δασεργάτες. Και όπως πάντα εκφράσθηκε με τα καλύτερα λόγια για το έργο και τους υπαλλήλους της Δασικής Υπηρεσίας. Μη ξεχνώντας να αναφερθεί στα τεχνικά και φυτοκομικά έργα διευθέτησης του Μετσοβίτικου χειμάρρου χάρη στα οποία σώθηκε το Μέτσοβο, άλλως θα είχε ολισθήσει «στο βάθος του φαραγγιού».
Τις θέσεις, βέβαια, αυτές αργότερα υλοποίησε κατά κάποιον τρόπο και με έργα, αφού για την πρώτη περίπτωση έστησε στην πλατεία του Μετσόβου δύο μπρούτζινα αγάλματα. Ενός κτηνοτρόφου με ένα ζυγούρι στους ώμους του και ενός υλοτόμου με το μεγάλο τσεκούρι-πέλεκυ παρά πόδας.
Οι αφανείς ήρωες και πρωταγωνιστές στην αξιοποίηση και φύλαξη της ορεινής πατρίδας.
Φράγμα στην κεντρική κοίτη του χειμάρρου Μετσόβου.
Και στην δεύτερη αναφορά του καταθέτει πλέον έγγραφα τις θέσεις του στον περίπατο «ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΑΗ ΝΙΚΟΛΑ», όταν αυτό κινδύνευε να καταρρεύσει από την αξονική διάβρωση του Μετσοβίτικου χειμάρρου. Για την γνησιότητα των επομένων αντιγράφω:
«Καλύτερα απ΄ όλους και πρώτα απ΄ όλους το κατάλαβαν οι δασικοί, γιατί αυτοί μιλάνε κάθε μέρα με το Θεό, και τις εκκλησιές του, -τα βουνά λέω. Εκείνοι με την τέχνη τους, είχαν μάλιστα μετρήσει πόσο καθόταν ο τόπος. Και μου είχαν πει πως το κακό είχε προχωρήσει πολύ…
Μείναμε σύμφωνοι, κάναμε τα σχέδιά μας, βρήκαμε τα μέσα, φιληθήκαμε με ενθουσιασμό, ριχθήκαμε στη δουλειά με πίστη… Δέσαμε τις μικρές αυλακιές με κλαδόπλεκτα σκαλοπάτια τις πιο μεγάλες με πέτρινα… Κόπηκε η ορμή του νερού, μπαζώθηκαν τα φράγματα… Οι γυμνές σταχτιές πλαγιές φυτεύτηκαν με χιλιάδες και χιλιάδες πεύκα του βουνού….Και έτσι σε λίγα χρόνια ο παντέρμος τόπος είχε αλλάξει όψη. Είχε γίνει καταπράσινος…Τα ριζοβούνια από τη μια και από την άλλη πλευρά, όπως και όλα τα ρέματα, είχαν πήξει από φουντωτά δένδρα, που έδεναν με τις ρίζες τους το χώμα. Το νερό του ποταμού, κυλώντας στα πλατώματα που είχαν δημιουργηθεί πίσω από τα φράγματα, έτρεχε πιά χωρίς ορμή».
Με λίγα λόγια ένα ουσιαστικό μάθημα ορεινής υδρονομικής, που δυστυχώς οι σημερινοί ιθύνοντες απόμακροι από την ορεινή ιδίως ύπαιθρο χώρα, αγνοούν ή και δεν θέλουν να πληροφορηθούν. Άλλως, μια πρότασή τους για επίσκεψη τέτοιων έργων, προς τους Ολλανδούς ειδήμονες, που πρόσφατα μελέτησαν την πλημμυρισμένη Θεσσαλική πεδιάδα, ίσως θα τους έπειθε να συμπεριλάβουν στη μελέτη τους και έργα (φυτοκομικά-τεχνικά), ώστε να αντιμετωπισθεί η γενεσιουργός αιτία του κακού, δηλαδή η διάβρωση στις λεκάνες απορροής των χειμάρρων.
Πρέπει επί τέλους η γενικευμένη σημερινή κρίση να τους φρονιματίσει, για να συνειδητοποιήσουν ότι η προσοχή του Κράτους προς τις μεγάλες πόλεις, και ιδίως προς την Αθήνα, υπήρξε ΕΓΛΗΜΑΤΙΚΗ. Εκεί συγκεντρώθηκε ο μισός πληθησμός της χώρας, ενώ τα χωριά της υπαίθρου, όπως λένε οι απομείναντες λιγοστοί κάτοικοι, «δεν έχουν πιά ζωή».
| Ηλίας Αθ. Ζαλαβράς τ. Δασάρχης |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)