Christopher Cross - Sailing (Official Music Video) [Remastered HD]

Επιστολή 213 Περιβαλλοντικών Οργανώσεων για το καθεστώς προστασίας του λύκου

 

By dasarxeio com on 18/12/2025

Την επιστολή συνυπογράφουν 20 ελληνικές Περιβαλλοντικές Οργανώσεις και Φορείς

Έκκληση προς την Ελληνική Κυβέρνηση να μην υποβαθμίσει το καθεστώς προστασίας του λύκου και να εντείνει τις προσπάθειες για την επίτευξη συνύπαρξης μεταξύ λύκων και αγροτικών κοινωνιών, απευθύνουν 20 ελληνικές Περιβαλλοντικές Οργανώσεις, συνυπογράφοντας την διεθνή επιστολή συνολικά 213 Οργανώσεων που καλεί τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μην υποβαθμίσουν το καθεστώς προστασίας του λύκου και να διασφαλίσουν ότι λαμβάνονται μέτρα για την προώθηση της συνύπαρξης. Η επιστολή απευθύνεται στους Υπουργούς Περιβάλλοντος της Ε.Ε. και κοινοποιείται στους Υπουργούς Γεωργίας και Διευθυντές Φύσης της Ένωσης.

Υπενθυμίζεται πως τον Δεκέμβριο του 2024, περίπου έναν χρόνο πριν, το καθεστώς προστασίας του λύκου βάσει της Σύμβασης για τη Διατήρηση της Ευρωπαϊκής Άγριας Ζωής και των Φυσικών Οικοτόπων (Σύμβαση Βέρνης) υποβαθμίστηκε έπειτα από πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αυτή η ενέργεια έχει αμαυρώσει την εικόνα  της Ε.Ε. ως παγκοσμίως πρωτοπόρας  στη διατήρηση της φύσης.

Αυτή η πολιτικά υποκινούμενη και επιστημονικά αβάσιμη ανατροπή στην προστασία του λύκου επικρίθηκε ευρέως από επιστήμονες, ειδικούς σε θέματα διατήρησης της φύσης και περιβαλλοντικές οργανώσεις. Η επιστήμη είναι σαφής: Ενώ οι πληθυσμοί των λύκων έχουν ανακάμψει σε ορισμένες χώρες της Ε.Ε., λόγω της προστασίας τους, αλλά και λόγω κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων και αλλαγών χρήσεων γης, το είδος εξακολουθεί να έχει μη ευνοϊκό καθεστώς διατήρησης στις έξι από τις επτά βιογεωγραφικές περιοχές της Ε.Ε. (στοιχεία από την περίοδο αναφοράς του Άρθρου 17 της Οδηγίας για τους Οικοτόπους 2013–2018).

Σημειώνεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι τα κράτη μέλη μπορούν να διατηρήσουν αυστηρότερο καθεστώς προστασίας του λύκου, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό δηλώνεται κατά τη στιγμή της κοινοποίησης των μέτρων μεταφοράς.

Όπως τονίζεται στην κοινή επιστολή που συνυπογράφουν 20 ελληνικές Περιβαλλοντικές Οργανώσεις, η προστασία των μεγάλων σαρκοφάγων πρέπει να εξελιχθεί προς ένα καινοτόμο μοντέλο που ενσωματώνει πρόληψη, δίκαιες αποζημιώσεις, συμμετοχή των ενδιαφερόμενων μερών και επιστημονικά τεκμηριωμένη διακυβέρνηση, υποστηριζόμενη από δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού.

«Η προστασία του λύκου στην Ευρώπη δεν αποτελεί μόνο ζήτημα οικολογικής σημασίας, αλλά και αντανάκλαση της δέσμευσής μας στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και στις αξίες της συνύπαρξης και της ανεκτικότητας. Οι λύκοι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της φυσικής κληρονομιάς της Ευρώπης, διαδραματίζοντας ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της ισορροπίας των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας. Η επιστροφή του λύκου σε τμήματα της Ευρώπης όπου είχε προηγουμένως εξαλειφθεί αποτελεί σημαντική επιτυχία διατήρησης που δεν πρέπει να τεθεί σε κίνδυνο», τονίζει η κοινή επιστολή προς τις κυβερνήσεις των κρατών μελών.

Την κοινή ευρωπαϊκή επιστολή συνυπογράφουν από την Ελλάδα οι:

1. ΑΝΙΜΑ
2. ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ
3. ΑΡΧΕΛΩΝ, Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας
4. Δράση για την Άγρια Ζωή
5. Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
6. Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ)
7. Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία
8. Ελληνικό Δίκτυο «Φίλοι της Φύσης»
9. Εταιρία Προστασίας Βιοποικιλότητας Θράκης
10. Εταιρία Προστασίας Πρεσπών
11. Καλλιστώ, Περιβαλλοντική Οργάνωση για την Άγρια Ζωή και τη Φύση
12. Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης
13. Πανελλαδική Φιλοζωική Περιβαλλοντική Ομοσπονδία (ΠΦΠΟ)
14. Greenpeace
15. i-Sea, Εταιρία για την Προστασία των Υδάτινων Οικοσυστημάτων
16. MedINA, Μεσογειακό Ινστιτούτο για τη Φύση και τον Άνθρωπο
17. MEDASSEΤ, Μεσογειακός Σύνδεσμος για τη Σωτηρία των Θαλάσσιων Χελωνών
18. Mom, Εταιρεία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας
19. reLife Earth
20. WWF Ελλάς

Μπορείτε να διαβάσετε την κοινή ευρωπαϊκή επιστολή, καθώς και αρχείο με Ερωτήσεις & Απαντήσεις σχετικά με το καθεστώς προστασίας του λύκου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πηγή: eepf.gr

Δαδιά: Εγκατάσταση 15 νέων τεχνητών φωλιών για Μαυρόγυπες από τον ΟΦΥΠΕΚΑ

 

By dasarxeio com on 18/12/2025

Η Μονάδα Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Δέλτα Έβρου και Δαδιάς του ΟΦΥΠΕΚΑ εγκατέστησε 15 επιπλέον τεχνητές φωλιές για τον Μαυρόγυπα, καθώς τα καμένα δέντρα από την πυρκαγιά του 2025 καταρρέουν σταδιακά, μειώνοντας τις φυσικές θέσεις φωλεοποίησης.

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, ο αναπαραγόμενος πληθυσμός αυξήθηκε από 36 σε 47 ζευγάρια, γεγονός που καθιστά κρίσιμη τη διαθεσιμότητα κατάλληλων φωλιών.

Οι φωλιές τοποθετήθηκαν σε ζωντανά δέντρα από εξειδικευμένους αναρριχητές, σε συνεργασία με στελέχη του ΟΦΥΠΕΚΑ, και θα ενισχυθούν σταδιακά από τα ίδια τα πουλιά.

Οι δράσεις υλοποιούνται στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE Rhodope Vulture, με στόχο την αποκατάσταση του πληθυσμού και της τροφικής βάσης του Μαυρόγυπα στη διασυνοριακή περιοχή Ελλάδας–Βουλγαρίας.

ΟΦΥΠΕΚΑ 

Ελεύθερα στο διαδίκτυο το ντοκιμαντέρ “Οι Επικηρυγμένοι” για την επανεμφάνιση του λύκου στην Αττική - βιντεο

 

By dasarxeio com on 18/12/2025

Ελεύθερα στο διαδίκτυο το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «Οι Επικηρυγμένοι», σε σκηνοθεσία Ίωνα Ευθυμίου. Δείτε το ντοκιμαντέρ εδώ (https://www.youtube.com/watch?v=vR9EtS85AOY)

Πρόκειται για ντοκιμαντέρ σχετικά με την επανεμφάνιση του λύκου στην Πάρνηθα, τον πλησιέστερο εθνικό δρυμό σε Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Οι λύκοι επιστρέφουν στην Αττική μετά από 60 χρόνια. Μαζί τους έρχονται στην επιφάνεια τα διαχρονικά προβλήματα διαχείρισης της άγριας πανίδας. Οι συγκρούσεις με τον άνθρωπο είναι αναπόφευκτες και δημιουργούν μεγάλες αντιδράσεις, ειδικά όταν το πιο δαιμονοποιημένο ζώο όλων των εποχών έχει εγκατασταθεί στο κακοποιημένο βουνό της Πάρνηθας.

Το ντοκιμαντέρ έχει προβληθεί στο διαγωνιστικό πρόγραμμα διεθνών και εγχώριων φεστιβάλ κινηματογράφου, ενώ απέσπασε το βραβείο «Καλύτερης ελληνικής ταινίας μικρού μήκους» στο 11^ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία – Κείμενα – Παραγωγή: Ίων Ευθυμίου
Διεύθυνση φωτογραφίας – Μοντάζ: Παναγιώτης Κυριακάκης
Πρωτότυπη Μουσική: Ορφέας Παρούσης – Παρασκευάς
Αφήγηση: Κωνσταντίνος Σωτηριάδης
Επιστημονικός Συνεργάτης: Δρ. Γιώργος Ηλιόπουλος
Αφίσα: Κώστας Κυριακάκης

«Η αγωνία της πνευματικής-ποιμαντικής ευθύνης». («Έργον ποίησον Ευαγγελιστού» – Τιμ. Β, 4,5)

 Posted on 18 Δεκεμβρίου, 2025

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Πάντοτε ο Απ. Παύλος προσπαθούσε την μετάταξη της καθημερινότητας στο επίπεδο της αιωνιότητας∙ και όποιος εγκύπτει επάνω στις Επιστολές του, για το προσωπικό του πνευματικό κτίσιμο, η Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία του στερείται φθοράς, Ηθικής και Δογματικής.

Διαχρονικά, η Εκκλησία διαβάζοντας – μελετώντας τη διδασκαλία του, ανυψώθηκε σε πνευματική δράση, σε απλανή πορεία, αποφεύγοντας (έτσι) τα ξέπνοα ριπιδίσματα των αιρέσεων και τα σκαριφήματα των ψευδοδιδασκάλων και ψευδαδέλφων (όπως σήμερα των οικουμενιστών)!

Ο Απ. Παύλος αναλογιζόμενος με ευθύνη, πνευματική σοφία και περίσκεψη το διαχρονικό συμφέρον της Εκκλησία, γεμάτος ποιμαντική αγωνία έγραψε ευρισκόμενος δέσμιος στη Ρώμη(1,3. 8,12. 16,8. 2. 3,9) στον Τιμόθεο για να τον εμψυχώση στο δύσκολο – δυσχερές έργο του (κεφ. 3): «και από μεν της αληθείας την ακοήν αποστρέψουσιν, επί δε τους μύθους εκτραπήσονται, συ δε νήφε εν πάσι, κακοπάθησον έργον ποίησον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου πληροφόρησον (Προς Τιμ. β΄, 4-5).

Το μέτρο, τα όρια του Ευαγγελισμού, ο Απ. Παύλος τα διευκρινίζει στην (Α΄ Κορ. 1, 17) Επιστολή του:

«Ου γαρ απέστειλέ με Χριστός βαπτίζειν, αλλ’ ευαγγελίζεσθαι, ουκ εν σοφία λόγου, ίνα μη κενωθή ο σταυρός του Χριστού». Χωρίς δηλ. δύναμη φιλοσοφικής σκέψης, με επιχειρήματα φιλοσοφίας – λογικής, τα οποία στηρίζονται στον ανθρώπινο νου και λόγο.

Γνωρίζουμε τις προσπάθειες της Ελληνικής σκέψης για τον προσδιορισμό της αλήθειας, του τέλειου και δεν διαγράφουμε τις όποιες φιλοσοφικές ευστοχίες τους, τις οφειλόμενες στις θεϊκές καταβολές της ανθρώπινης φύσης ή στην διακονία της «Σπερματικής Αλήθειας», ως δώρο του Αγίου Τριαδικού Θεού.

Παράδειγμα η πίστη του Πλάτωνα, ότι: «Θεός της των όντων αληθείας το μέτρον» (Πλατ. Νομ. IV 716)∙ ότι μέτρο των πραγμάτων (όλων) είναι ο Θεός!

Τι άλλο είναι το χάρισμα του Ευαγγελιστού παρά η θεία ικανότητά του να μεταδίδει τους σωτήριους κραδασμούς του Ευαγγελίου στις ψυχές;

Η θεολογία του Απ. Παύλου, αυθεντική και ρωμαλέα, διαβάσθηκε και βιώθηκε από την Εκκλησία και τους Πατέρες∙ αυτή η θεολογία καθοδηγεί τους ανθρώπους που αγαπούν την εν Χριστώ, ορθόδοξη πνευματική ζωή, αποστρεφόμενοι τις αιρέσεις.

Σήμερα, που το ευρύ κοινό «οικειώνεται» (tv) με τις μεγαλοστομίες αγαπολογίες του οικουμενισμού, στις «περίτεχνες» οικουμενιστικές φιέστες (συναντήσεις Βαρθολομαίου – Πάπα), η θεολογία του Απ. Παύλου κλειδώνει την πόρτα – θύρα της Εκκλησίας στην αίρεση του οικουμενισμού με τον παλμό – πνοή της «Προς Γαλάτας» επιστολής του:

«Θαυμάζω ότι ούτω ταχέως μετατίθεσθε από του καλέσαντος υμάς εν χάριτι Χριστού εις έτερον Ευαγγέλιον, ο ουκ εστιν άλλο, ει μή τινές εισίν οι ταράσσοντες υμάς και θέλοντες μεταστρέψαι το ευαγγέλιον του Χριστού. Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν, ανάθεμα έστω» (Γαλ. 1, 6-8).

Πρόσφατα πολλοί «θεολόγοι – ειδικοί», χρησιμοποιώντας τρεκλίζοντα (οικουμενιστικό) λόγο από τηλεοράσεως, μας μετέφεραν πολλά μουρμουρητά αιρετικών ρυακιών από τη συνάντηση Βαρθολομαίου και Πάπα, κατ’ αντίθεση προς την θεολογική γλώσσα των Πατέρων, των Ι. Κανόνων και, κυρίως, προς την διδασκαλία του Ευαγγελίου.

Ήταν προγράμματα – εκπομπές ψύξεως των ορθόδοξων φρονημάτων, με στόχο μια οικουμενιστική δημιουργία εκκλησιολογικής πραγματικότητας.

Ο Απ. Παύλος προσπερνώντας τα χρονικά σύνορα – εμπόδια μας προειδοποίησε για το έτερο ευαγγέλιο (Γαλ. 1, 6-8).

Σχόλια Ι. Χρυσοστόμου:

1) «Ώσπερ γαρ τείχος εξ αδάμαντος κατασκευασθέν, ούτω τας πανταχού της οικουμένης Εκκλησίας τα τούτου τειχίζει γράμματα».

2) «Ου προς δογμάτων δε μόνον, νόθων τε ανατροπήν και γνησίων ασφάλειαν, επιτήδεια ημίν αυτού τα γράμματα, αλλά και προς το βιούν εύ ουκ ελάχιστον ημίν συντελεί μέρος».

3) «Άκουε δε και τω μαθητή τι φησίν επιστέλλων∙ «πρόσεχε τη αναγνώσει, τη παρακλήσει, τη διδασκαλία»… «τούτο γαρ ποιών και σε αυτόν σώσεις και τους ακούοντάς σου».

4) «Άκουε δε και τω Τίτω περί της των επισκόπων καταστάσεις διαλεγόμενος τι προτίθησι∙ «δε γαρ, φησίν, είναι τον επίσκοπον αντεχόμενον του κατά την διδαχήν πιστού λόγου, ίνα δυνατός ή και τους αντιλέγοντας ελέγχειν».

5) «Αλλά τοις ιερεύσι, φησί, ταύτα διατάττεται∙ και γαρ περί ιερέων ημίν ο λόγος νυν. Ότι δε και τοις αρχομένοις, άκουε, τι πάλιν ετέροις εν ετέρα επιστολή παραινεί∙ «ο λόγος του Χριστού ενοικείτω εν υμίν πλουσίως, εν πάση σοφία».

Μεταφράσεις

1) «Τα συγγράματά του προστατεύουν τις Εκκλησίες της οικουμένης σαν αδαμάντινο τείχος».

2) «Δεν είναι δε τα συγγράματά του μόνον δυνατά ν’ ανατρέπουν τα νόθα δόγματα (διδασκαλίες) και να στερεώνουν την ορθή πίστη αλλά συντελούν εξαιρετικά στην κατοχύρωση της ηθικής μας ζωής – συμπεριφοράς.

3) «Άκουσε δε τι λέγει και προς τον μαθητή του (Τιμόθεο) στην Επιστολή “πρόσεχε στην ανάγνωση, στην παράκληση, στη διδασκαλία… «με αυτή την προσπάθεια θα σώσεις και τον εαυτό σου και τους ακροατές σου» (Α΄ Τιμ. 4, 13. 16).

4) Άκουσε δε τι λέγει προς τον Τίτο, όταν μιλάει για τα καθήκοντα των Επισκόπων∙ «ο επίσκοπος πρέπει να έχει την ικανότητα της διδασκαλίας των χριστιανικών αληθειών και να ελέγχει τους αντιλέγοντας» (Τιτ. 1, 7.9)».

5) «Αυτά όμως απαντούν, τα παραγγέλλει προς τους ιερείς∙ αλλά και μεις τώρα για τους ιερείς συζητούμε. Ότι δε αναφέρονται και στους λαϊκούς, άκουσε τι προτρέπει πάλι άλλους σε άλλη επιστολή∙ ο λόγος του Χριστού ας κατοικεί μέσα σας πλούσιος και γεμάτος σοφία (Κολ. 3,16)».

Σχόλιο

Σήμερα, που κραταιούνται τα γεγονότα της αρνήσεως και της απιστίας και οι βλασφημίες κατά του Αγίου Πνεύματος, πολλοί κληρικόσχημοι λειτουργούν ως εχθροί της Ορθοδοξίας. Οι «Ποιμένες» κερδίζουν πολλές μάχες επιφανείας (επαίνους για αγάπη, ειρήνη, κλπ) αλλά δεν κερδίζουν τις μάχες βάθους των Πατέρων, του Απ. Παύλου, έναντι αιρέσεων και ψευδαδέλφων.

Ο πειρασμός των θλίψεων – διωγμών και των κακοπαθειών είναι η έμπρακτος ομολογία του ποιούντος «έργο ευαγγελιστού».

Ο Απ. Παύλος και οι Απόστολοι μας έδωσαν παραδείγματα ποιμαντικής ευθύνης και θυσίας, υπογραμμίζοντας ότι ο ποιμαντικός – ηγετικός ρόλος στην Εκκλησία είναι δρόμος θυσιών και όχι απολαύσεων∙ «έτεροι δε εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής. Ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, πειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον…υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι» (Εβρ. ια΄, 36-37).

Οι παλαιότεροι πιστοί δεν γνώριζαν (ακαδημαϊκά) την έκταση του περιεχομένου του Ευαγγελίου∙ γνώριζαν όμως τη δύναμή του, γι’ αυτό και κέρδιζαν τις μάχες βάθους (οι Νεομάρτυρες, παράδειγμα).

Απουσιάζουν (σήμερα) από το σύνολο των Ι. Μονών (γενικά), των κληρικών και των λαϊκών, οι ειδικότερες μορφές μάχης για την εκδίωξη του οικουμενισμού.

Θα έλεγε κανείς, ότι το σημερινό πλήρωμα (γενικά) είναι «γενιά της παραίτησης» από την Ομολογία. Ο σημερινός (μέσος) ορθόδοξος χριστιανός πάσχει μορφωτικά – θεολογικά, επειδή ξέρει πολλά για την ηθική από πνευματικούς και κύκλους Γραφής, χωρίς (όμως) να έχει διαβάσει τα αυθεντικά κείμενα των Πατέρων∙ του διαφεύγει η ρίζα, δυστυχώς! «Το μεγαλείον της Ορθοδοξίας συνίσταται, πρώτον, εις την απ’ ευθείας επαφήν της με τας αστειρεύτους πηγάς της Αληθείας, την οποίαν μας απεκάλυψεν αυτός ούτος ο Θεός» (ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Α΄ ΚΟΤΣΩΝΗΣ)

Μήπως μᾶς συνέλαβον ἐντέλει εἰς ὕπνον βαρούχειον;

 Posted on 18 Δεκεμβρίου, 2025

Εἰς ποῖον μέγαν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ἀττικῆς μνημονεύεται τιμητικῶς καὶ ἀνελλιπῶς παρὰ τῶν λειτουργῶν αὐτοῦ ὁ Μέγας Διδάσκαλος[1] τῆς Μασονίας;

Εἶναι γνωστὴ ἡ ρήση, ὅτι ἑνὸς κακοῦ δοθέντος μύρια ἕπονται. Ποῦ εἶναι ἐδῶ τὸ «κακό»; Εἶναι ὅτι ἡ τιμὴ καὶ ἡ εὐθύνη γιὰ τὴν ἐπανοικοδόμηση ἑνὸς μεγάλου καὶ λαμπροῦ ἱεροῦ Ναοῦ κάπου εἰς τὸ κέντρον τῆς Ἀττικῆς δόθηκε πρὶν ἀπὸ χρόνια σ’ ἕνα, ἀξιόλογο κατὰ τὰ ἄλλα, πρόσωπο τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, τὸν Πρόεδρο δηλαδὴ ἑνὸς μεγάλου Συλλόγου…

…Ἀλλὰ – φεῦ! – ὁ Πρόεδρος ἐκείνου τοῦ Συλλόγου τῆς Ἀττικῆς ἦτο ΚΑΙ ὁ Μέγας Διδάσκαλος τῆς μεγάλης -μασονικῆς – ΣΤΟΑΣ τῆς Ἑλλάδος, ἦταν δηλαδὴ ὁ «Ἀρχηγὸς» τῆς Ἑλληνικῆς Μασονίας!

Ἡ σφραγίς τῆς Ἐκκλησίας εἰς χεῖρας αὐτοῦ..

Ὡς ἐκ τῆς θέσεώς του, τοῦ ὑπευθύνου τῆς ἀνοικοδομήσεως τοῦ μεγάλου ἐκείνου Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἔλαβε ὁ μεγαλομασόνος αὐτὸς καὶ τὴν σφραγίδα τῆς Ἐκκλησίας, θέτοντάς την εἰς ὅλα τὰ σχετικὰ ἔγγραφα, ὡς νὰ ἦτο Μητροπολίτης, θέτων συνάμα ἐκεῖ τὴν ὑπογραφή του!

Ὅταν λοιπὸν ὁλοκληρώθηκε ἡ οἰκοδομὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὡς ἦτο ἑπόμενο, ἡ μεγάλη Τεκτονικὴ Στοὰ τῆς Ἑλλάδος ἄρχισε – διὰ τοῦ περιοδικοῦ της – νὰ καυχᾶται, ὅτι οἱ μασόνοι εἶναι τόσο καλοὶ χριστιανοὶ ποὺ ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση τοὺς ἀναθέτει τιμητικῶς νὰ κτίζουν τοὺς Ἱερούς της Ναούς! Ἄρα, «κακῶς» ἡ Ἐκκλησία τοὺς καταδικάζει[2] – πνευματικῶς – ἀφοῦ ἡ Διοίκηση αὐτῆς τοὺς ἀναθέτει ἐπισημότατα καὶ τιμητικῶς νὰ κτίζουν τὶς Ἐκκλησίες της!

Τὸ ὄνομα ἔτσι τοῦ μεγάλου διδασκάλου τοῦ τεκτονισμοῦ τῆς Ἑλλάδος βρίσκεται στὴν κορυφὴ τῶν ὀνομάτων τῶν κτιτόρων τοῦ ἱεροῦ μας Ναοῦ, κεχαραγμένον ἐπὶ μαρμαρίνης πλακὸς καὶ ἐντοιχισμένης ἐκεῖ. Ἡ τιμητικὴ ἔτσι μνημόνευση αὐτοῦ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς κλπ. τοῦ Ναοῦ γίνεται ἀνελλιπῶς καὶ μεγαλοφώνως  – κατὰ τὰ καθιερωμένα…

Τὶς πταίει;

Δὲν πταίουν οἱ μνημονεύοντες σημερινοὶ ἱερεῖς κλπ. τοῦ Ναοῦ. Γιατί; Μὰ διότι πιθανότατα δὲν γνωρίζουν τί σημαίνει τὸ κορυφαῖον ἐκεῖνο ὄνομα τῶν κτιτόρων.

Δὲν «πταίει» ὁ «μεγάλος ἐκεῖνος διδάσκαλος». Γιατί; Διότι, πρῶτον, δὲν ἐτέθη μόνος του ἐπικεφαλῆς τῶν κτιτόρων ἐκείνων καὶ δεύτερον, διότι ἔφερεν εἰς αἴσιον πέρας τὸ ἀνατεθὲν εἰς αὐτὸν μέγα ἔργον.

Πταίει ὡστόσο ἡ τότε ἐκκλησιαστκὴ Ἀρχὴ ποὺ ἀνέθεσε τὴν ἀνοικοδόμηση, καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ Μεγάλη Στοὰ ποὺ καυχᾶται ἐν συνεχείᾳ διὰ τὸ ἐπίτευγμα τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Ναοῦ, ἐν γνώσει αὐτῆς ὅτι ἡ Μασονία μάχεται στὸ βάθος σκληρὰ τὴν αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὑποκρινόμενη ἐντούτοις ἐπὶ σκοπῷ πονηρῷ: τὴν ἀποδυνάμωση – ἐξουδωτέρωση τῆς Ἐκκλησιαστιῆς Ἀποφάσεως τοῦ 1933[3] κατὰ τοῦ τεκτονισμοῦ…

Τὸ σχόλιον τοῦ Μοναχοῦ Ἀβερκίου

Ἔχουμε τὴν αἴσθηση, ὅτι στὸ προαναφερθὲν «πάθημα» τῆς Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας ταιριάζει ἡ ἑλληνικὴ παροιμία, ἡ ὡς ἑξῆς ἔχουσα: Ἔτσι τὸ φέραν’ οἱ καιροὶ κι οἱ σβουρλισμένοι χρόνοι, νὰ παίξ’ ὁ λύκος μὲ τ’ Ἀρνὶ κι ὁ κοῦκος μὲ τ’ Ἀηδόνι…

Πῶς ὅμως ἀνετέθη εἰς τὸν μεγαλομασόνον ἐκεῖνον ἡ ἐπιμέλεια διὰ τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ ἱεροῦ μας Ναοῦ;

Ναί, τὸ πρᾶγμα συνδέεται μὲ τὴν ἀπὸ πολλῶν χρόνων διείσδυση τῆς Μασονίας στὴν Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας μας, διὰ τῆς μυήσεως στὸν τεκτονισμὸ ἀρκετῶν ὑψηλόβαθμων κληρικῶν μας. Ἡ διάβρωση ἔτσι μέρους τῆς ἑκάστοτε ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως εἶναι βαθύτατη.

Ἀπὸ πότε;

Κυρίως ἀπὸ τὸ ἔτος 1882, μὲ τὴν πρώτη μύηση Ἑλλαδίτου Κληρικοῦ στὸν τεκτονισμὸ καὶ ἑξῆς.

«Ἀπολαῦστε» το – μετὰ τῆς δεούσης θλίψεως -,  ἔτσι ὅπως μᾶς τὸ λέγουν μὲ καμάρι οἱ ἴδιοι οἱ τέκτονες, ὅταν ἀναφέρονται στὴν ἀνάθεση τῆς ἀνοικοδομήσεως τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας μας εἰς τὸν «Μέγαν» αὐτῶν «Διδάσκαλον». Γράφουν:

«…Ἡ Στοὰ ἡμῶν, ἐνισχύουσα τὸ ἔργον τῆς μητρὸς Ἐκκλησίας συνεργασθεῖσα στενῶς μετὰ τῆς Ἡγεσίας Αὐτῆς, τῆς Ὁποίας διαπρεπεῖς Λειτουργοί, Πατριάρχαι, Ἀρχιεπίσκοποι, Μητροπολῖται καὶ λοιποὶ Κληρικοί, διεκρίθησαν καὶ ἐν τῇ διακονίᾳ τοῦ τάγματος ἡμῶν [τοῦ μασονικοῦ Τάγματος!] περιεβληθέντες τὸ τίμιον περίζωμα τῆς Ἐργασίας, τὸ περίπυστον σύμβολον τῶν Τεκτόνων Ἀδελφῶν…».

Πηγή, τὸ βιβλιάριο – ἐπετήριδα: Τὸ χρονικὸ μιᾶς Πεντηκονταετίας – 1908/ 1958 – Ὁμιλία τοῦ Ἐνδόξου Ἐπιτίμου Μεγάλου Διδασκάλου, Κραταιοῦ Ἀδελφοῦ (…). [Πρόκειται περὶ τοῦ «ἰσοβίου» Μεγάλου Δίδασκάλου τοῦ Τεκτονισμοῦ, τοῦ ἀνοικοδομήσαντος κατ’ ἐκκλησιαστικὴν ἀνάθεση τὴν μεγάλη μας Ἐκκλησιά, ὅπου, ὡς κτίτωρ αὐτῆς ἀνελλιπῶς μνημονεύεται…).

Τί σημαίνει ὅμως αὐτὴ ἡ «ποδίτσα», τὸ τεκτονικὸν περίζωμα δηλαδή;

Τί λοιπὸν σημαίνει ἡ τεκτονικὴ αὐτὴ «ποδιὰ», τὴν ὁποία δένουν στὴ μέση τους κατὰ τὶς συνεδριάσεις αὐτῶν οἱ μασόνοι καὶ οἱ κληρικοὶ ἐξ αὐτῶν;

Ἰδού, ὅπως τὸ γράφουν οἱ τέκτονες:

«Οὐδὲν ἄλλο ἐκ τῶν συμβόλων τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ εἶναι τόσον σημαντικὸν εἰς τὴν διδασκαλίαν του καὶ τὴν ἱστορίαν τοῦ βίου τὸ ἐκ δέρματος ἀμνοῦ λευκὸν περίζωμα…». Διότι αὐτὸ εἶναι «τὸ διακριτικὸ γνώρισμα τοῦ τέκτονος…» Πρέπει δὲ νὰ εἶναι «ἀπὸ δέρμα ἀμνοῦ πλάτους 14- 16 ἰντσῶν, καὶ ὕψους 12- 14, τετράγωνον κάτω μὲ τριγωνικὸν ἐπικάλυμμα μήκους 3-4 ἰντσῶν…».

Τί προσφέρει εἰς τοὺς τέκτονες – κληρικοὺς ἢ μὴ –  αὐτὸ τὸ περίζωμα τῆς μέσης των; Τοὺς «προστατεύει τὸ ὑπογάστριον, τὸ ὁποῖον συνδέεται μὲ τὸ ἡλιακὸν πλέγμα ἀναλογοῦν πρὸς τὴν περιοχὴν ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἐξαρτῶνται τὰ αἰσθήματα καὶ αἱ συγκινήσεις, ἐναντίον τῶν ὁποίων πρέπει νὰ προστατευθῆ ὁ μαθητὴς [λαϊκὸς ἢ κληρικὸς] διὰ νὰ φθάση τὴν γαλήνην τοῦ πνεύματος ἑνὸς πραγματικοῦ μύστου…»!

Τί ἄλλο σημαίνει αὐτὸ τὸ περίζωμα τῶν μασόνων καὶ τί μπορεῖ νὰ «πάθει» ὁ φέρων αὐτό; «…Τὸ περίζωμα σημαίνει καὶ μεταβολὴν τοῦ ἀτόμου, τὸ ὁποῖον διὰ τῆς εἰσόδου του εἰς τὸν τεκτονισμὸν μεταβάλλει προορισμὸν καὶ ἰδιότητα καὶ καθίσταται ἄλλος ἄνθρωπος [!], μύστης…».

(Πηγή: Ἐγκυκλοπαίδεια τῆς Ἐλευθέρας Τεκτονικῆς, ὑπὸ Νέστορος Χ. Λάσκαρι, Ἔκδοσις Στοᾶς Ὅμηρος, ἐν Ἀθήναις 1951, ἐκδίδεται μὲ τὴν ἄδειαν τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ου. Λῆμμα Περιβολὴ – Περίζωμα σελ. 673, 674).

Τὸ ἔμπονον διερώτημα τοῦ Μοναχοῦ Ἀβερκίου

Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ περιζώνων τὴν μέση του διὰ τοῦ μασονικοῦ αὐτοῦ περιζώματος – τὴν «ποδίτσα» – μεταβάλλει προορισμὸν καὶ ἰδιότητα, κατὰ τὰ μασονικῶς διαβεβαιούμενα, τότε ἂν τὸ πρόσωπο αὐτὸ εἶναι Μητροπολίτης ἢ Πατριάρχης θὰ «πάθει» τὰ ἴδια; Θὰ μεταβάλει δηλαδὴ προορισμὸν καὶ ἰδιότητα; Θὰ πάψει λοιπὸν ἂν εἶναι Πατριάρχης, Μητροπολίτης, Πάπας, ἢ καὶ χριστιανὸς μόνο;

Ἂς δοῦμε τί ἐπ’ αὐτῶν λέγει σχετικῶς ἐκ τοῦ τάφου του ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος

«Ἀληθεύει κατὰ πάντα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν (Ματθ. 6:24). Δύναται ἕνας Μασόνος νὰ θρησκεύει, δὲν δύναται ὅμως νὰ θεολογεῖ, ἐπειδὴ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἔχει ἀποστεῖ ἀπ’ αὐτοῦ. Κατὰ συν­έπειαν ἐὰν ὑποτεθεῖ ὅτι ὑπάρχει ἐκκλησιαστικὸς λειτουργὸς ἐλευθεροτέκντων [=μασόνος], αὐτὸς θὰ καταστεῖ ἀνενεργὸς ἐξάγων ἑαυτὸν τοῦ λειτουργικοῦ βίου καὶ τῆς διακονίας τοῦ λόγου τοῦ Εὐαγγελίου μὴ δυνάμενος νὰ συνδυάσει μέσα του Θεὸν καὶ Σατανᾶν…»!

Αὐτὰ φρονοῦσε ὁ μακαριστὸς ἐκεῖνος Ἱεράρχης γιὰ ὅσους κληρικοὺς ἔγιναν – κατὰ καιροὺς – μασόνοι.

(Πηγή, ἀπόσπασμα ἀπὸ ἐπιστολὴν αὐτοῦ εἰς σχετικὸ ἐρώτημα – Ἀριθ. πρωτ. /Γ/ΕΞ/2184/206, ἀπὸ 12.5.2006)

Ποῖοι ὅμως ὑψηλόβαθμοι κληρικοὶ μας «διευκόλυναν» τὸν μέγαν ἐκεῖνον μασόνον νὰ ἔχη τὸν πρῶτον λόγον εἰς τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ ἱεροῦ μας Ναοῦ;

Αὐτὸ μᾶς τὸ λέγουν σαφῶς οἱ ἴδιοι οἱ τέκτονες, διότι ἡ προσπάθεια νὰ «προσεγγίσουν» αὐτοὶ – καὶ «σκοπίμως» – τὴν Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας χρονολογεῖται ἀπὸ μακροῦ, ὡς ἑξῆς, ὅπως γράφουν:

«…Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον χρειάζεται νὰ σημειωθῆ ἰδιαιτέρως, εἶναι ἡ προσπάθεια τοῦ ἀδελφοῦ [τοῦ βραδύτερον κτίτορα τοῦ ἐν λόγω Ναοῦ], ὅπως πλησιάση τὸν τεκτονισμὸν πρὸς τὴν Ἑλληνικὴν Ἐκκλησίαν. Εἶχε συνδεθῆ στενῶς [!] μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν, ἀείμνηστον ἀδελφόν μας [μασόνον!] Χρυσόστομον, ὁ ὁποῖος καὶ τὸν διώρισεν ἀριστίνδην Ἔφορον τοῦ Μητροπολιτικοῦ ναοῦ Ἀθηνῶν, καὶ στενὴ φιλία τὸν ἕνωνε μὲ τὸν ἀδελφόν μας [καὶ τοῦτον μασόνον!] Μακαριώτατον Ἀθηνῶν Χρύσανθον…».

(Ὅλα ἐτοῦτα τὰ φοβερὰ γράφονται στὸ τεκτ. περιοδικὸ Τεκτονικὸν Δελτίον, Ὄργανον τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, ἔτος 20ον, ἀριθ. 83-84 Ἰαν. – Ἀπρίλιος 1969, σελ. 110)!

Μήπως ὅμως τελειώσαμε τὴν κάθοδο στοῦ «κακοῦ τὴ σκάλα;» ΟΧΙ! Ἰδοὺ καὶ ἡ θλιβερὴ συνέχεια, σχετικῶς, καθ’ ὅσον μᾶς ἀφορᾶ ἐκκλησιαστικῶς. Διαβάζουμε:

«…Θείᾳ συνάρσει, κατὰ τὸ ἔτος 1950, ἄνδρες φιλοπόλιδες καὶ φιλόθρησκοι, τὰ ἐπίλεκτα μέλη τῆς […] κοινωνίας, οἱ ἀριστεῖς τῆς πόλεως, συνέστησαν τὴν […] Ἕνωσιν Ἀναστηλώσεως, ἥτις, ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ [μεγαλοτέκτονος – ὄνομα αὐτοῦ] διὰ τοῦ ἀειμνήστου ὡσαύτως Ἀδελφοῦ μας [πάλι μασόνου!] Ἀρχιεπισκόπου Δωροθέου [!] καὶ ἐπὶ τῇ βάσει τῶν σχεδίων τοῦ διακεκριμένου ἀρχιτέκτονος κ. Γ. Νομικοῦ, τὸ 1956 ἐθεμελίωσαν τὸν νέον αὐτὸν ὀκταγωνικοῦ τύπου βυζαντινὸν κολοσσόν, ὅν ἀποθαυμάζει «πᾶς ὀφθαλμός»…

(Πηγή, τὸ Τεκτ. Περί. Τεκτονικὸν Δελτίον, Ἰανουαρίου – Φεβρουαρίου τοῦ ἔτους 1967, ἀρ. 71, σελ. 62).

Διερώτημα: Πόσοι ἐπιτέλους νὰ εἶναι οἱ ὑψηλόβαθμοι Κληρικοί μας, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται συνεχῶς καὶ ἀνεξελέγκτως παρὰ τῶν τεκτόνων ὅτι ὑπῆρξαν καὶ αὐτοὶ τέκτονες;

Ἐρώτημα τοῦ Κανδηλανάπτου: γιατί, μοναχὲ Ἀβέρκιε, δὲν μᾶς λὲς ποία καὶ ποῦ εἶναι ἡ μεγάλη αὐτὴ ἐκκλησιά, καὶ ποῖον τὸ ὄνομα τοῦ μασόνου ἐκείνου πού τὴν ἔκτισε;

Ἀπάντηση: Τὸ ζήτημα δὲν εἶναι ποιὸς καὶ γιατί «κτίζει» Ἐκκλησιές. Τὸ πρόβλημα εἶναι ὁ συγχρωτισμὸς Μητροπολιτῶν, Ἀρχιεπισκόπων καὶ Πατριαρχῶν μὲ τοὺς Μασώνους, καὶ μάλιστα τὸ ἂν Ἀρχιερεῖς ἔχουν προχωρήσει στὸν τεκτονισμό!

Διότι τότε, ἐνῶ κάποιοι – μασόνοι ἔστω – μπορεῖ νὰ κτίζουν κάποιες Ἐκκλησίες, οἱ Κληρικοὶ μας «ἀδελφοὶ» αὐτῶν τίς γκρεμίζουν στὴν πραγματικότητα.

Πῶς τὶς γκρεμίζουν;

Μὰ μὲ τὰ «καμώματα»[5] καὶ τοὺς λόγους αὐτῶν πολλάκις καὶ μὲ τὶς «σιωπὲς» των νὰ «κατεδαφίζουν» τὰ δόγματα, τὰ θέσμια καὶ τὶς καθιερωμένες Παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας!

Παραδείγματα; Πολλά. Τὰ διαβάζετε τακτικὰ ἀπὸ τὶς στῆλες τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου – καὶ ὄχι μόνο.

Τί «προτείνει λοιπὸν ὁ «Κανδηλανάπτης»;

Ὁ Κανδηλανάπτης εὔχεται καὶ παρακαλεῖ, ἐκ τῶν ὀρεγομένων ἐπισκοπάς νὰ ἐπιλέγονται οἱ ἱερομόναχοι ἐκεῖνοι οἱ ἐγκαταβιοῦντες συνεχῶς εἰς Κοινόβια Μοναστήρια[6].

…Τὰ ὅσο μακρύτερα ἀπὸ τὴν Πρωτεύουσα εὑρισκόμενα Μοναστήρια μας -μὲ τὶς σχετικὲς ἐξαιρέσεις, ἂν χρειαστεῖ.

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Σημειώσεις:
1. Ὁ Μέγας Διδάσκαλος τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, 33ου.
2. «Καταδικάζει» διὰ τῆς Συν­οδικῆς Ἀποφάσεως τοῦ 1933 καὶ ὄχι μόνο.
3. Ἡ ὁποία Ἀπόφασις κοστίζει εἰς τὸν τεκτονισμό.
4. «σβουρλισμένοι χρόνοι» = Χρόνοι κακοί, «καιροὶ κακοί».
5. Τὶς ἐνέργειες αὐτῶν ἐπὶ θεμάτων πίστεως, οἰκουμενιστικὲς καὶ ἄλλες.
6. Ἔτσι γινόταν παλαιότερα, μὲ τὴν ἐκλογὴ ἐπισκόπων.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ

Σωτήρης Σόρογκας: ζηλεύω αυτούς που πιστεύουν ……… BINTEO

O Aκαδημαικός, εικαστικός, καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο Σωτήρης Σόρογκας: ζηλεύω αυτούς που πιστεύουν ………

-Να ξαναγυρίσουμε σε αυτό που είμαστε πραγματικά…. Σαν αριστερός δεν πλησίαζα καν τους Πατέρες της Εκκλησίας. Διαπίστωσα όμως πως είναι καταπληκτικά κείμενα αυτά. Επίσης δεν έβλεπα καθόλου Βυζαντινή ζωγραφική άλλο φοβερό κομμάτι του πολιτισμού μας. Ο αριστερισμός μου είχε κλείσει τα μάτια..

-Πιστεύετε στο Θεό; είχατε πει πως όταν είχατε πάει με το Στέλιο Ράμφο στο Άγιον Όρος ζηλεύατε την πίστη του.Τώρα πιστεύετε;

-Κοιτάξτε όταν ένας άνθρωπος μεγαλώνει από τα παιδικά του χρόνια με μια βεβαιότητα ότι αυτά όλα δεν ισχύουν έχουν φτιαχτεί από τους ισχυρούς του κόσμου για να καπαπιέσουν τους αδύνατους τότε είναι δύσκολο να ξεκολλήσει κάποιος από τα βάθη της ύπαρξής του αυτή την αντίρρηση. Και πραγματικά θα ήθελα.. ζηλεύω αυτούς που πιστεύουν αλλά δεν τα καταφέρνω να μπω σε αυτό το χώρο. Αυτή είναι η δυστυχία μου.. Σωτήρης Σόρογκας (02/07/2016) ( στο βίντεο από 43.00 -46.00)

Για 5 χρόνια στην αρχή της καριέρας του όπως εκμυστηρεύεται για βιοπορισμό έκανε αγιογραφία και ήταν συντηρητής εικόνων..

Ο Σωτήρης Σόρογκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε με κρατική υποτροφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου είχε ως δασκάλους τους Γιάννη Μόραλη, Παντελή Πρεβελάκη και Παύλο Μυλωνά. Το 1972 λάμβανε προσωπική χορηγία από το Ίδρυμα Ford, η οποία του επέτρεψε να ταξιδέψει στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από το 1964 άρχισε να διδάσκει σχέδιο στην Ανωτάτη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Ε.Μ.Π.), όπου αργότερα έγινε καθηγητής. Ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Συνδέσμου Σύγχρονης Τέχνης, μέλος της Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη και συνέβαλε στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού Σπείρα. Το 2004, τιμήθηκε με βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών για τον εξαιρετικό του συνολικό καλλιτεχνικό συνεισφορά..’Εργα του σήμερα κοσμούν το μετρό στο σταθμό Λαρίσης στην Αθήνα..

ΥΓ λίγο πραγματική διανόηση γιατί η καφρίλα και η δηθενιά πλεονάζει στις μέρες μας.. Μπορείς να διαφοροποιείσαι με ήθος με σεβασμό με πνευματική αρχοντιά αν είσαι πνευματικός άνθρωπος….δεν χρειάζεται να γίνεις χουλιγκάνος της υποκουλτούρας και του σκουπιδαριού.. ένας μίζερος ρακοσυλλέκτης της κενότητας σου….Αυτούς ο Σόρογκας τους αποκαλεί ”ανύπαρκτους”

dimpenews.com

Ο Χορός του Ζαλόγγου

 

Μία ομάδα από Σουλιώτισσες, για να μη συλληφθούν ζωντανές από τους Τουρκαλβανούς που τις πολιορκούσαν στο Ζάλογγο, στήνουν κυκλικό χορό και στη συνέχεια ρίχνονται στον γκρεμό με τα παιδιά τους. Πραγματικό γεγονός ή εθνικός μύθος;

Διαβάστε περισσότερα...