Ο άλλος Κ.Ο.Κ . - "Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίο μου ελαφρόν εστί"

 Posted on 10 Δεκεμβρίου, 2025

Yποναύαρχος Λ.Σ (ε.α) Γεώργιος Λουκάκης.

Παράδοξος ο ανωτέρω τίτλος καθώς όλοι γνωρίζουμε τη ύπαρξη ενός Κ.Ο.Κ (Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας). Έναν Κ.Ο.Κ του οποίου η πρόσφατη τροποποίηση επί το αυστηρότερον προκάλεσε στην ολότητα σχεδόν των οδηγών μια δυσανασχέτηση και ανησυχία, καθώς ελάχιστοι εξ΄ημών είναι απολύτως συνεπείς απέναντί του. Όμως ανεξαρτήτως των ανωτέρω συναισθημάτων ΟΥΔΕΙΣ νοήμων άνθρωπος – οδηγός ή μη- υποστήριξε ποτέ ότι οι απαγορευτικές διατάξεις του Κώδικα πχ παραβίαση ‘’κόκκινου’’, διπλής γραμμής, STOP κλπ θα πρέπει να καταργηθούν γιατί…δεσμεύουν την ελευθερία – ανεξαρτησία του πολίτη ή …προσβάλλουν την προσωπικότητά του. Είναι βέβαιον ότι αν παρουσιαζόταν ένας τέτοιος διαμαρτυρόμενος δεν θα δενόταν με την απεχθή σε αυτόν ζώνη οχήματος αλλά με ζουρλομανδύα. Εν κατακλείδι οι όποιες ενστάσεις- αιτιάσεις εν προκειμένω αναφέρονται στην αυστηρότητα των συνεπειών και όχι στην ουσία των ρυθμίσεων οι οποίες είναι απολύτως αποδεκτές επειδή διασφαλίζουν την σωματική ακεραιότητα και την ζωή των μετακινούμενων πολιτών.

Εάν όμως για τον γνωστό μας ΚΟΚ υπάρχει αυτή η γενική αποδοχή, με ελάχιστες ίσως γραφικές αλλά επικίνδυνες εξαιρέσεις, υπάρχει ακόμη ένας ΚΟΚ o οποίος αν και ρυθμίζει μια κυκλοφορία και συμπεριφορά απείρως σπουδαιότερη εκείνης που ο πρώτος ρυθμίζει, εν τούτοις σε μία παρανοϊκή αυτοκτονική αντιστροφή των ποσοστών αποδοχής, είναι μικρή μειοψηφία όσοι όχι μόνο πρόθυμα αλλά και με ευγνωμοσύνη τον αποδέχονται. Αντιθέτως η μεγάλη πλειονότητα απορρίπτει το εν λόγω νομοθέτημα γιατί οι διατάξεις του ‘’δεσμεύουν την ελευθερία- ανεξαρτησία του πολίτη… ή προσβάλλουν την προσωπικότητά του’’, εξομοιούμενοι οι αυτά ισχυριζόμενοι με τους ζουρλομανδύα χρήζοντες αντιρρησίες του γνωστού ΚΟΚ. Ο εδώ εξεταζόμενος Κώδικας με τους συμβουλευτικούς, προτρεπτικούς και λιγότερο απαγορευτικούς κανόνες του εγγυάται την ασφαλή πορεία της ζωής μέχρι το επίγειο τέρμα της, του ανθρώπου εκείνου ο οποίος ΕΛΕΥΘΕΡΑ, με την θέλησή του θα αποδεχθεί να διανύσει την συγκεκριμένη διαδρομή, σε έναν ιδιαίτερο δρόμο όπου μόνον εκεί ο ΚΟΚ αυτός ισχύει.Δρόμος στενός, ανηφορικός, κακοτράχαλος γιατί είναι ο δρόμος της γενναιόδωρης προσφοράς, του χρέους, του καθήκοντος, της θυσίας ! Είναι ο δρόμος του προσωπικού Σταυρού τον οποίο χάραξε με το Πανάγιο αίμα Του ο Θεάνθρωπος Νομοθέτης. Αλλά όπως η κατάληξη της επίγειας πορείας του Σωτήρα μας δεν είναι ο Γολγοθάς αλλά η Ένδοξη Ανάστασή Του, έτσι ακριβώς η κατάληξη της πορείας των λίγων αυτών εκλεκτών ταξιδευτών δεν είναι ο θάνατος με την φοβερή προχριστιανική σημασία της εξαφάνισης, γιατί ο Παντοδύναμος Κύριος ποδοπατώντας τον με τον δικό του θάνατο (»Θανάτω θάνατον πατήσας») τον μετέβαλε σε ύπνο μετατρέποντας το νεκροταφείο σε κοιμητήριο ! Πλέον οι μακάριοι αυτοί άνθρωποι ΑΝΑΠΑΥΟΝΤΑΙ και οι ψυχές τους ΠΡΟΓΕΥΟΝΤΑΙ τα υπεράνω πάσης ανθρώπινης περιγραφής αγαθά που ο Θεός ετοίμασε γι όσους τον αγαπούν (εμπράκτως εννοείται), όπως ο μέγιστος των Αποστόλων Παύλος βεβαιώνει. Η βίωση των ουράνιων αυτών καταστάσεων στην πληρότητά τους θα λάβει χώρα κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου όπως απαγγέλλουμε στο »Πιστεύω’,’ δυστυχώς μηχανικά (»… και πάλιν ερχόμενον μετά Δόξης ΚΡΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΥΣ…»). Τότε θα αναστηθούν ΚΑΙ τα σώματα σε όποια κατάσταση και αν ευρίσκονται (καμμένα, διαμελισμένα, φαγωμένα), γιατί είναι δίκαιο σύνολος ο άνθρωπος – ψυχή και σώμα – να απολαύσει τις Θείες Δωρεές. Το ίδιο θα συμβεί -αλλά δυστυχέστατα με αντίστροφη σκοπιμότητα- και με τους ανθρώπους που επέλεξαν τον λάθος άλλο δρόμο. Άλλωστε για την ύπαρξη των δύο αυτών δρόμων (τρίτος δεν υπάρχει) με τις αντίστοιχες συνέπειες της επιλογής, μας βεβαιώνει ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Σωτήρας στο Άγιο Ευαγγέλιό Του, οι περιεχόμενες στο οποίο απλές, σαφείς, εύκολες στην εφαρμογή, ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΕΣ Εντολές αποτελούν τον ανυπέρβλητο Θείο Νόμο Του και τον Σωτήριο ΚΟΚ και οδοδείκτη. Διαβάζουμε σχετικά στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο:

α.- »…πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα (που οδηγεί) εις την απώλειαν και πολλοί εισίν οι εισερχόμενοι δι΄αυτής, στενή η πύλη και τεθλιμμένη (δύσκολη, κακοτράχαλη) η οδός η απάγουσα εις την ζωήν και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν».

β.- » Ο γαρ ζυγός μου χρηστός (οι δεσμεύσεις μου είναι καλές και χρήσιμες) και το φορτίο μου (υποχρεώσεις – καθήκοντα) ελαφρόν εστί».

Εξ΄ άλλου η ασύνορη αγάπη του Πατέρα και Δημιουργού μας έχει εγκαταστήσει επί της »τεθλιμμένης οδού» και σε τακτά διαστήματα rest areas, όπου εκτός από ανάπαυση και καύσιμα παρέχεται και ιατρική βοήθεια όταν χρειάζεται. Αρκεί δηλαδή μια στάση – καταφυγή σε έναν επίγειο Ναό Του και ο αποκαμωμένος άνθρωπος με την Εξομολόγηση, την Θεία Κοινωνία (κυρίως) και τα λοιπά Μυστήρια τονώνεται ψυχοσωματικά, επουλώνει τις πληγές από αστοχίες και πτώσεις, »φουλάρει» το πνευματικό του »ντεπόζιτο» και αποφασιστικά συνεχίζει την επίπονη αλλά ευλογημένη διαδρομή μέχρι το ποθητό τέρμα. Αναγκαία επισήμανση:

Επειδή η βασισμένη στην Ευαγγελική Αλήθεια Διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας περί Κολάσεως (που ας σημειωθεί είναι κατάσταση και όχι τόπος όπως ακριβώς και η έννοια του Παραδείσου), γεννά την κατάφωρα άδικη εικόνα για τον Πανάγαθο Θεό- Πατέρα ΟΛΩΝ των ανθρώπων, του σκληρού, ανάλγητου, μισάνθρωπου εκδικητή οποιασδήποτε ανυπακοής και απειθαρχίας, πρέπει να αναφέρουμε ότι ενώ ο Θεός είναι Παντοδύναμος, η παντοδυναμία Του από βαθύ σεβασμό προς το πλάσμα Του »αδυνατεί» να επηρεάσει την ελεύθερη βούλησή του (αυτεξούσιο) και συνεπώς ο άνθρωπος ελεύθερα αποφασίζει, ακολουθεί, απορρίπτει, αναλαμβάνοντας μοιραία την ευθύνη των επιλογών του.

Εν κατακλείδι, η ασύγκριτα πιο επιτυχημένη απόφαση της ζωής μας είναι η επιλογή της »τεθλιμμένης» οδού και η υπαγωγή μας στις σωτήριες διατάξεις του εκεί ισχύοντος ΚΟΚ, που διασφαλίζει την ευόδωση της πορείας μέχρι το τέλος της και την είσοδό μας στην ΟΝΤΩΣ (Αληθινή) Ζωή την Αιώνια, την Λαμπρή, την Πανηγυρική, την Υπερευλογημένη.

Αλλά και όσοι από εμάς λαθέψαμε στην επιλογή παρασυρόμενοι από τις υποσχέσεις του Σατανά για την απόλαυση ηδονών, πλούτου και δόξας , μπορούμε -συναισθανόμενοι με την βοήθεια του Θεού ο οποίος ΟΥΔΕΠΟΤΕ μας εγκαταλείπει την θανατηφόρα πορεία- να εγκαταλείψουμε ανά πάσα στιγμή την οδό της απώλειας και να εισέλθουμε στην οδό της ζωής καταβάλλοντας ως αντίτιμο διοδίων τα δάκρυα της μετάνοιας μας.

Είθε ο Πολυεύσπλαχνος Θεός ο οποίος όπως μας βεβαιώνει ο Πρωτοκορυφαίος των Αποστόλων Παύλος »θέλει ΠΑΝΤΑΣ ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν της αληθείας ελθείν» να μας αξιώσει να ευρεθούμε ΟΛΟΙ στην Βασιλεία Του και στην Πατρική Του αγκαλιά.