Περὶ τῆς πιστότητος τῶν μοναχῶν καὶ τοῦ θείου φρονήματος τῆς Ὁμολογίας.

 Posted on 4 Δεκεμβρίου, 2025

Στυλιανός Μπούρης
Testimonianza Ortodossa 

Σήμερον, με το παλιό ημερολόγιο, ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τιμᾷ τοὺς ἁγίους μάρτυρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, οἳ κατὰ τὴν ψευδεπίγραφον ἕνωσιν τοῦ βασιλέως Μιχαὴλ τοῦ Παλαιολόγου προετίμησαν νὰ ἀποθάνουν μᾶλλον ἢ νὰ «προδώσουν τὴν ἁγίαν καὶ ἄχραντον πίστιν τῶν Πατέρων».

Οἱ τότε Ἀθωνῖται ἀντέστησαν οὐχὶ ἐκ φιλονεικίας κοσμικῆς, ἀλλ᾿ ἐκ ὑπακοῆς εἰλικρινοῦς εἰς τὸν Χριστόν καὶ εἰς τοὺς ἱεροὺς Κανόνας, γινώσκοντες ὅτι «οὐ δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν» καὶ ὅτι ἡ ἀλήθεια οὔτε ἀγοράζεται οὔτε πωλεῖται.

Σήμερον, πολλοὶ διερωτῶνται· ἐὰν τότε οἱ Ἀθωνῖται ἐμαρτύρησαν διὰ τὸ μὴ ἀναγνωρίσαι τὸ παπικόν πρωτεῖον, πῶς ἐξηγεῖται ἡ σιωπὴ ἐνίων ἐπὶ προφανοῖς παραβάσεσι τῆς πίστεως;

Φοβεραὶ πιέσεις, ἀνθρωπίναι σκοπιμότητες καὶ δισταγμοὶ κοσμικοὶ φαίνονται νὰ ἀσθενοῦν τὴν παλαιὰν Ἀθωνικὴν παρρησίαν.

Τί θὰ ἔλεγον οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐμπρὸς εἰς παρομοίας καταστάσεις;

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας λέγει: «Ἡ σιωπὴ, ὅταν κινδυνεύῃ ἡ πίστις, συγγενεύει τῇ ἀρνήσει».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος διδάσκει: «Μὴ φοβηθῇς τὸν ἄνθρωπον· δοῦλος Θεοῦ εἶ. Μὴ σιωπήσῃς διὰ νὰ ἀρέσῃς· σιώπα μόνον ὅταν ὁ λόγος βλάπτει σωτηρίαν».

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης διακηρύσσει: «Κρεῖττον διαιρεθῆναι ὑπὲρ τῆς ἀληθείας, ἢ ἑνωθῆναι ἐν τῷ ψεύδει».

Οἱ ἅγιοι, βλέποντες πατριάρχην παραβαίνοντα Κανόνας ἢ ἐπεισάγοντα σχίσματα, ἂν ὡμίλουν σήμερον, ἔλεγον ὅ,τι ἔλεγον πάντοτε: ἡ ἀλήθεια προηγείται τῶν ἀξιωμάτων, τῶν θέσεων, τῶν ἀνθρωπίνων συγκαταθέσεων.

Βλέποντες μοναχοὺς δεχομένους ἄρχοντας ἀφορισμένους ἢ ψευδεπισκόπους ἄνευ χάριτος — ἐκ φόβου ἢ ἐκ σκοπιμοτήτων — θὰ τοὺς ἔλεγαν μετὰ ἐλέγχου: «Ὁ φόβος τοῦ ἀπολέσαι τὰ κτήματα ἤδη ἀποτελεῖ τὴν ἀπώλειαν τῆς μοναχικῆς κλήσεως».

Ὁ μοναχὸς καὶ ὁ φόβος:είναι ἀντίθεσις πνευματική. 

Ἡ πατερικὴ παράδοσις διδάσκει ὅτι ὁ ἀληθινὸς μοναχὸς οὐδὲν ἔχει νὰ διαφυλάξῃ, εἰ μὴ τὴν καθαρότητα τῆς καρδίας καὶ τὴν ὁμολογίαν τῆς πίστεως.

Ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας λέγει: «Ὅστις φοβεῖται μὴ ἀπολέσῃ τὰ ὑπάρχοντα, οὔπω γέγονεν μοναχός».

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης διδάσκει: «Ὁ μοναχὸς ὁ ζητῶν ἀσφαλείας γίνεται ὑπάλληλος. Ὁ φοβούμενος τὸν κόσμον παύει νὰ εἶναι φῶς τοῦ κόσμου».
Καὶ ἔλεγε ἔτι: «Ὅταν ἡ ἀλήθεια καταπατεῖται, ἡ σιωπὴ γίνεται συμμετοχὴ στὸ κακό».

Οἱ Ἅγιοι τοῦ Ἄθωνος δὲν ἐμαρτύρησαν ἐξ ἰδεολογίας, ἀλλ᾿ ἐκ ζώσης πίστεως.
Ἡ μαρτυρία τους ἐλέγχει τοὺς ῥαθύμους, ἀλλὰ ἔτι μᾶλλον προσκαλεῖ τοὺς πάντας εἰς μετάνοιαν.

Ἔτι καὶ σήμερον βοῶσιν:

«Κρεῖττον ἀπολέσαι τὸ μοναστήριον, ἢ τὸν Χριστόν».

«Κρεῖττον διωχθῆναι, ἢ συναριθμηθῆναι μετὰ τοῦ ψεύδους».

«Κρεῖττον ὀλίγοι ἐν τῇ ἀληθείᾳ, ἢ πολλοὶ ἐν τῇ πλάνῃ».

Ἐὰν οἱ Πατέρες ἦσαν σήμερον παρόντες, θὰ κατεδίκαζον τὰς ἐπιλογὰς καὶ τοὺς φόβους καὶ τοὺς συμβιβασμούς. Θὰ ἔλεγαν στου σημερινούς μοναχούς: «Μετανοεῖτε· ὁ ἀγαπῶν τὸν Χριστὸν οὐ φοβεῖται τὸν ἄνθρωπον οὔτε τὴν ἀπώλειαν τῶν προσκαίρων».

Ὁ πόνος διὰ τὴν κατάστασιν τῆς Ορθοδοξίας, των μοναχών του Αγίου Όρους και της ιεραρχίας πρέπει νὰ γίνῃ ὀργή καὶ ὁμολογίαν πίστεως.