ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ (Ε)

 

- Γιατί, όμως, μας ήρθε σαν δώρο και η λογική στην ζωή μας;

- ...την λογική την κάνω ό,τι θέλω. Είναι ένα εργαλείο δικό μου. Η λογική λέει, ας πούμε, ότι αν κάποιος απειλήσει την πατρίδα, την Αγγλία, ξέρω ΄γω τί, η Αγγλία θα τον εξοντώσει. Όπως έγινε τότε με την Αργεντινή, για τα νησιά Saint Georgio, Γεωργία, Σεϋχέλες. Λοιπόν, αλλά σου λέει. Άμα όμως εγώ αποφασίσω να κατακτήσω κάποιον, οι δρόμοι είναι ανοικτοί και αυτό λέγεται “διεύρυνση του ζωτικού χώρου”, δεν λέγεται “σκοτωμός τού άλλου”. Του δίνουμε μιά άλλη ετικέτα και περνάει ελεύθερα. Μέσα σε όλα αυτά είναι παγιδευμένοι οι άνθρωποι και, όταν δεν είναι μεγάλοι, επειδή νέμονται κι αυτοί τα πλούτη όλων αυτών των αδικιών, κουρνιάζουν εκεί και δεν αντιδρούν. Αλλά οι νέοι που ακόμα δεν έχουν γευτεί την γλύκα της κλεψιάς, που κάνουν οι μεγάλες δυνάμεις στον φτωχό κόσμο, κι έχουν μονάχα, ας πούμε, την αθώα ψυχή τους, γιατί είναι αθώα η ψυχή των νέων, δεν έχουν προλάβει ακόμα να την διαφθείρουν, επαναστατούν, χωρίς να ξέρουν και καλά καλά γιατί επαναστατούν.

- Ακριβώς. Και τώρα, κε Γανωτή, όλοι αυτοί οι άνθρωποι στην Γαλλία, όλοι εμείς, στον νότο κυρίως της Ευρώπης, που δεχόμαστε και τους ανθρώπους αυτούς που ήρθαν από τα μέρη της Συρίας, τα ταλαιπωρημένα, που έχει πόλεμο, που έχει άλλο θρήσκευμα, έχουν τον δικό τους θεό, τέλος πάντων, έρχονται εδώ και προκαλούν ένα μεγάλο φόβο.

- Προκαλούν φόβο, όχι τόσα σε εμάς που τους έχουμε εδώ, όσο στους άλλους που μας ακούνε ή μας βλέπουν στην τηλεόραση.

- Γιατί, κατά την γνώμη σας συμβαίνει αυτό.

- Ο φόβος σημαίνει έλλειψη αγάπης. Επειδή δεν έχουν αγάπη, τους βλέπουν με φόβο. Πλήν, όμως, όπου χρειαστούν σκουπιδιάρηδες, οι Γερμανοί, ψάχνουν να βρουν μέσα στους μετανάστες, γιατί δεν πάει κανένας Γερμανός να μαζέψει τα σκουπίδια. Όταν χρειαστούνε ανθρώπους να δουλέψουν μέσα στις αποχετεύσεις για να καθαρίσουν την πόλη, ψάχνουν στους μετανάστες. Εκεί τους χρειάζονται. Μόλις βγούνε κάτω από τους βόθρους αυτοί και βγουν έξω και περπατήσουν, είναι οι υποψήφιοι τρομοκράτες και θέλουν να τους σκοτώσουν. Σε τέτοια παραλογικά πράγματα βρίσκονται. Αλλά δεν θα κάνουν τίποτα ουσιαστικά. Όλη η Ευρώπη και η Αμερική θα κατακτηθεί από τους φτωχούς λαούς, που τους άφησε φτωχούς η ίδια η Ευρώπη. Να σας πώ ένα παράδειγμα. Έχουμε ένα γνωστό εκεί στην οσία Ξένη, ένα δικό μας, αδελφό χριστιανό, ο οποίος είναι υδραυλικός, δεν είναι ούτε του Πολυτεχνείου, έτσι όπως φωνάζεις έναν υδραυλικό στο σπίτι. Ε, αυτός πηγαίνει στην Μαδαγασκάρη, στο Κογκό, στην Ουγκάντα και τους φτιάχνει τις βρύσες. Τις βρύσες τους φτιάχνει και τα ηλεκτρικά τους. Και λέω, αλήθεια, θα πρέπει να πληρώσει πεντακόσια ευρώ ναύλα, εισιτήρια για να πάει στην Μαδαγασκάρη να φτιάξει τις βρύσες της ιεραποστολής; Γιατί; Γιατί, αφού περάσανε οι Γάλλοι από ‘κεί και μείνανε τόσα χρόνια, δεν τους έμαθαν να γίνουν υδραυλικοί, να γίνουν ηλεκτρολόγοι; Όχι, σου λέει. Φέρνανε, ας πούμε, από τις Ινδίες μαστόρους ή από την Ευρώπη και αυτούς τους αφήνανε να μην είναι ικανοί ούτε να μετρήσουν τα δάκτυλά τους.

- Και τώρα, αυτός ο άνθρωπος που πηγαίνει στην οσία Ξένη, το κάνει, δηλαδή,…

- Ιεραπόστολος είναι.

- Ως ιεραπόστολος.

- Πηγαίνει και τους φτιάχνει τις βρύσες, καταλάβατε; Είναι φοβερό πράγμα, το πόσο καθυστερημένους, ενώ τους ξεζούμισαν, τους έφαγαν το μεδούλι, τους άφησαν σ’ αυτή την κατάσταση να είναι, και να ‘ναι και μοιρασμένοι, μάλιστα. Δείτε στο Μπουρούντι, Ρουάντα Μπουρούντι, οι Γάλλοι χρησιμοποίησαν την μία από τις δύο φυλές, ήταν η φυλή η Χούτου και η Τούτσι, πως τους λένε, η μία φυλή από τις δυό για υπαλλήλους. Οπότε τους είχαν σαν να ήταν ας πούμε αστυνομικοί, οι οποίοι βασάνιζαν και κυνηγούσαν την άλλη φυλή. Και το κάναν επίτηδες. Σου λέει, άμα φύγουμε εμείς, θα τους χρειαστούν αυτοί να σκοτωθούν, γιατί η άλλη φυλή οι Χούτι, ήταν πολύ περισσότεροι, από αυτούς που χρησιμοποιούσαν οι Γάλλοι. Και πραγματικά, μόλις φύγαν από εκεί οι Γάλλοι, πιαστήκανε και σφαχτήκανε εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Εκατοντάδες χιλιάδες. Και τώρα, βέβαια, τρέμουν. Γιατί, όποιος άνθρωπος ξυπνήσει μέσα σε αυτούς τους τόσο αδικημένους λαούς, όποιος ξυπνήσει και βρεθεί στην Ευρώπη, και σταθεί μέσ’ στην μέση, κάτω από την αψίδα του Θριάμβου, στο Παρίσι, και ρίξει μιά ματιά γύρω γύρω και δεί τον τεράστιο πλούτο που έχουνε μαζέψει αυτοί οι άνθρωποι, που φτιάξανε, λέει, σαν πολυκατοικίες, αλλά σε σχήμα Π, τεράστιες, οι οποίες φαίνονται και ξεχωρίζουν κι από το διάστημα ακόμα, τόσο πολύ τις θέλανε, και καταλάβει οτι αυτά γίνανε από το αίμα, τον ιδρώτα και τα δάκρυα του πατέρα του και του παππού του, είναι εύκολο να γίνει τρομοκράτης, αυτός.

- Υπάρχει, δηλαδή, ο πνευματικός νόμος, κε Γανωτή;

- Είναι ψυχολογικός νόμος, δεν είναι πνευματικός. Πνευματικός νόμος είναι η συγχώρεση, η ανοχή, όλα αυτά τα καλά που δίνει η Εκκλησία μας, οπλίζει η Εκκλησία μας τους ανθρώπους, για να αντέχουν τα πάντα. Αλλά, παρ’ όλα αυτά υπάρχει και ο ψυχολογικός νόμος, δηλαδή, η ψυχολογία που αναπτύχθηκε στους ανθρώπους, μέσα από πολλούς αιώνες που ζήσανε έξω του Παραδείσου, και αποκτήσανε αυτό το πράγμα, την εχθρότητα, αλλά και την εκδίκηση. Και την εκδίκηση! Εκεί στην Αμερική, όταν κάποτε ήρθαν οι πουριτανοί, τέλος πάντων, και άρχισαν να σκέπτονται λίγο ηθικολογικά, αφήσανε ελευθέρους καμπόσους νέγρους, που είχαν σκλάβους εκεί στις φυτείες τους, άντε, λέει, πηγαίντε, να πούμε ότι απελευθερώσαμε πλέον τους νέγρους. Πήγαν λοιπόν, οι άνθρωποι… πού να πάνε; σκεφτείτε ότι δεν είχανε, δεν ξέρανε πού είναι οι πατρίδες τους, από τις οποίες είχαν έρθει οι ίδιοι ή οι γονείς τους, δεν ξέρανε. Ούτε ξέραν κάν την γλώσσα τους, πιά, και μιλούσαν εγγλέζικα. Τους έστειλαν απέναντι στην Αφρική, για να προχωρήσουν προς τα μέσα, να βρούν τις φυλές τους, κι αυτοί μείναν εκεί. Κι αυτό το μέρος το ονόμασαν Λιβερία – LIBERIA, δηλαδή, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Αλλά, αυτοί, τώρα, τί ελευθερωμένοι ήτανε; Γεμάτοι συμπλέγματα, οι άνθρωποι, και μόλις βγήκαν έξω (από τα πλοία, εννοεί, που τους μετέφεραν εκεί), αγόρασαν ψηλά καπέλα, αυτά, τις ρεντιγκότες που φοράνε οι λόρδοι, και τα φορούσαν για να βγάλουν το άχτι τους, από την ταπείνωση της δουλείας. Και με αυτά τα ψηλά καπέλα και τις λιβρέες, πηγαίναν και δουλεύανε χαμάληδες οι άνθρωποι. Καταλάβατε; ψυχολογικά φαινόμενα είναι όλα αυτά. Και μετά, επειδή δεν τους δίνανε στην παραλία να βρούνε οικόπεδα να χτίσουν, πήγαν στήν άκρη της πόλης, προς την ζούγκλα, προς το δάσος, κι εκεί πέρα κατοικήσανε. Αλλά, λέει, κάθε χρόνο, μιά ορισμένη ημερομηνία, κατεβαίνουν με κουβάδες στα χέρια, στην θάλασσα, στον Ατλαντικό ωκεανό, και παίρνουν νεράκι από την θάλασσα, το πάν στο σπίτι τους, και το πίνουν, και λέει, είδες πόσο αλμυρό είναι το νερό; Είναι, λέει, αλμύρισε - γιατί αυτοί ξέρουν ποτάμια - αλμύρισε, λέει, από τα δάκρυα των γονιών μας, που τους παίρναν σκλάβους και τους πηγαίναν στην Αμερική. Είναι, λέει, πίνουμε το δάκρυ του γονιού μας. Άρα, δεν είναι οι άνθρωποι τόσο απληροφόρητοι. Καταλάβατε; Μάλιστα. Δεν κλαίμε, δεν πονάμε γι αυτά. Τα θεωρούμε “διεύρυνση του ζωτικού μας χώρου”. Έτσι τα λένε, άμα του αλλάξεις όνομα… όπως τις εκτρώσεις. Λένε “διακοπή κυήσεως” , είναι απόξεση. Λέει την λέξη αυτή και σκεπάζει το έγκλημα. Με τις λέξεις.

- Είναι θέμα έκφρασης, λοιπόν, και θέμα γλώσσας, πώς τα αλλάζουμε τα πράγματα.

- ...Μέσα σ’ αυτά, ένα παιδάκι, που γεννιέται, μπερδεύεται. Είναι σαν να έχουν γυρίσει χίλια κουβάρια γύρω από τα πόδια του και δεν μπορεί να περπατήσει και ξεσπάει ύστερα σε μιά φασαρία… έχει μέσα του μαζεμένο κόμπο στο στήθος του, κόμπο που δεν μπορεί να το εξηγήσει, κι όταν γίνει μιά φασαρία, πέφτει κι αυτό, παίρνει μιά πέτρα και την πετάει.

- Και μ’ αυτά ολοκληρώθηκε η ώρα μας, όχι το θέμα μας.

- Το θέμα, μπά, ούτε άρχισε. Εγώ δεν έχω γνώσεις που έχουν άλλοι, δημοσιογραφικές, ιστορικές να πώ περισσότερα πράγματα. Αλλά λίγο να τα σκεφτόμαστε με ταπείνωση, να λέμε ότι αμαρτήσαμε και πληρώνουμε, όπως οι βυζαντινοί που πλούτισαν, κι όταν ήρθε η ώρα της άλωσης, είπαν, οι ευλογημένοι αυτοί άνθρωποι, “δια τας αμαρτίας ημών έπεσεν η Πόλη”. Έτσι, λοιπόν, δια τας αμαρτίας του δυτικού κόσμοι, θα πεθάνει ο “δυτικός κόσμος”.

‘- Μιλήσαμε φίλοι μας με τον κο Κώστα Γανωτή, για την Ευρώπη, για τους φόβους, τις φοβίες μας, για τα ψυχολογικά που έχουν οι Ευρωπαίοι λόγω του κακού, που δημιούργησαν αιώνες τώρα, από τις σταυροφορίες, και πρίν, και τις δουλοπαροικίες, και όλα αυτά, όπως μας είπε ο κος Γανωτής, δεν γίνεται να μην πονούν. Κι όπως έλεγε ο Αισχύλος, αν κάτι που μας άρεσε, όταν ο άνθρωπος αμαρτήσει, στάζει και στον ύπνο του ακόμα ο πόνος. Μεγάλη υπόθεση και πολύ σοφά τα λόγια. Ευχαριστούμε όλους εσάς …..

011.ΡΑΔΙΟΠΑΡΑΜΥΘΙΑ 22-01-25 (Επιμέλεια - Παραγωγή: Σοφία Χατζή. Καλεσμένος: Κ. ΓΑΝΩΤΗΣ - ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ) 

Από τον ραδιοσταθμό της  Πειραϊκής Εκκλησίας.