Άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης – Ζούσε ως Χριστιανός πριν γνωρίσει τον Χριστό.

 Posted on 10 Οκτωβρίου, 2025

Μυργιώτης Παναγιώτης, Μαθηματικός

Σε κύκλους προοδευτικών, δήθεν, ανθρώπων και εγγραμμάτων λέγεται ότι η γνώση διώχνει την χριστιανική πίστη. Ο εγγράμματος αντιλαμβάνεται το λάθος της Ορθοδοξίας. Σφάλμα τεράστιο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο σφάλμα από αυτό. Οι μεγάλοι επιστήμονες με καθαρή καρδιά και προαίρεση ασπάζονται την Αλήθεια της Ορθόδοξης Διδασκαλίας. Εν τάχει αναφέρομε τον Ιερό Χρυσόστομο, Μέγα Βασίλειο και τον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη.

Στο παρόν κείμενο με τις μικρές μου δυνάμεις θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη. Ο Διονύσιος γεννήθηκε στην Αθήνα περί το 10 μ. Χ. από οικογένεια επιφανή και έλαβε μεγάλη μόρφωση. Η Αθήνα ήταν ξακουστή για την σοφία των κατοίκων της. Ο Διονύσιος ήταν ειδωλολάτρης, με καλή καρδιά και αγαθή προδιάθεση. Ζούσε ως Χριστιανός πριν γνωρίσει τον Χριστό. Για την μεγάλη μόρφωση που είχε και τη δικαιοσύνη που τον διέκρινε ορίστηκε μέλος του Αρείου Πάγου. Ήταν ένας από τους εννέα βουλευτές. Ζούσε ως Χριστιανός πριν γνωρίσει τον Χριστό.

Το 33 μ. Χ. βρίσκεται στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου για ανώτερες σπουδές. Μια μέρα, ενώ ήταν μεσημέρι, βλέπει τον ήλιο να χάνει το φως του και η γη να σείεται από ισχυρό σεισμό. Εκείνη την στιγμή ο Σωτήρας μας Χριστός σταυρωνότανε από τους άνομους Ιουδαίους και η φύση δεν μπορούσε να βλέπει τον δημιουργό της πάνω στον Σταυρό απαθής. Ο ευσεβής Διονύσιος αναφώνησε: «Ή θεός τις πάσχει, ή το παν απόλλυται»! Σημείωσε στο ημερολόγιό του την ημερομηνία, ημέρα και ώρα που έγιναν τα συμβάντα. Χαράχτηκαν στην μνήμη του και τον απασχολούσαν.

Αφού τελείωσε τις σπουδές του γύρισε στην Αθήνα και ανέλαβε στη θέση του Αρεοπαγίτη απονέμοντας δικαιοσύνη.

Το 49 μ.Χ. ήλθε στην Αθήνα ο φλογερός Απόστολος Παύλος για να κηρύξει την νέα θρησκεία, την Αλήθεια του Χριστού. Έτρεξαν να τον ακούσουν πολλοί άνθρωποι και φιλόσοφοι της εποχής και ο Διονύσιος. Σε ομιλία του ο Παύλος ανέπτυξε για τον «Άγνωστο Θεό» τον οποίο πιστεύουν χωρίς να τον γνωρίζουν. Είπε, λοιπόν, ο απόστολος : «Ω, άνδρες Αθηναίοι, εγνώρισα ότι είσθε θεοσεβέστεροι και ευλαβέστεροι από τους άλλους ανθρώπους, διότι διερχόμενος από ταύτην την πόλιν σας, και βλέπων τα σεβάσματά σας, εύρον βωμόν, εις τον οποίον δεν έχετε κανένα είδωλον, αλλ’ έχετε αναγράψει επ’ αυτού ΤΩ ΑΓΝΩΣΤΩ ΘΕΩ. Αυτόν λοιπόν τον αληθή Θεόν, τον οποίον αγνοούντες ευσεβείσθε, εκείνον κηρύττω και αυτόν σας αναγγέλλω, ότι αυτός όλον τον κόσμον εποίησεν, ορατόν τε και αόρατον. Ο αληθής ούτος Θεός είναι ανενδεής και δεν χρειάζεται τίποτε από ημάς, αλλ αυτός μας δίδει την πνοήν και την ζωήν και όλα όσα χρειαζόμεθα, ως ελεήμων και εύσπλαγχνος, αυτόν όθεν τον όντως αληθή Θεόν έχω πόθον να σας καταστήσω γνωστόν, να τον εννοήσετε και να τον εύρητε ψηλαφώντες, αν και δεν είναι μακράν από ημάς, αλλά, καθώς είπεν και κάποιος εκ των ημετέρων φιλοσόφων «εν αυτώ ζώμεν» ( Πράξ. Ιζ΄,28) και δι αυτού κινούμεθα και εις αυτόν ευρισκόμεθα. Λοιπόν επειδή είμεθα γένους του Θεού, δεν είναι πρέπον να νομίζωμεν τον χρυσόν και τον άργυρον και πάσαν άλλην ύλην, ότι είναι όμοια του Θεού, αλλά, ας μετανοήσωμεν δια τα εξ αγνοίας ημών ανομήματα, ίνα και ο Θεός συγχωρήσει ημάς ως συμπαθέστατος».

Ο λόγος του Παύλου άφησε άφωνους τους φιλοσόφους . Μόνο ο Διονύσιος εκάλεσε τον Παύλο στο σπίτι του, όπου ο απόστολος του μίλησε για την Θεία οικονομία, την γέννηση, την διδασκαλία, την Σταύρωση, την Ανάστασή Του και την Ανάληψή Του στους ουρανούς. Διαπίστωσε ο Διονύσιος από το ημερολόγιό του ότι τα θαυμαστά γεγονότα έγιναν την ώρα της Σταυρώσεως του Κυρίου.Αμέσως ζήτησε να βαπτιστεί αυτός και η οικογένειά του. Από τον λόγο του Παύλου αρνήθηκε τα είδωλα η Δάμαρις. Μετά την βάπτιση του Διονυσίου αρκετοί πίστευσαν στον Χριστό.

Ο Απόστολος Παύλος χειροτόνησε τότε επίσκοπο των Αθηνών τον θείον και θαυμαστόν Ιερόθεον, ο οποίος δίδαξε τον Διονύσιον και άλλα απόκρυφα και θεία Μυστήρια, τα οποία είχε διδαχθεί από τον Παύλο. Διάδοχος του Ιεροθέου χειροτονήθηκε ο Άγιος Διονύσιος και αξιώθηκε της Θείας Χάριτος και δια τούτο φιλοσοφεί και λογογραφεί «Περί Ουρανίου Ιεραρχίας των Υπερκοσμίων Αγγέλλων», «Περί Καταφατικής και Αποφατικής Θεολογίας», «Περί Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας», «Περί Θείων Ονομάτων» και έτσι άφησε πλούσια ιερή γραπτή παρακαταθήκη.

«Εξ αιτίας της μεγάλης αγάπης που είχε προς τον Σωτήρα ημών Χριστό, όταν πληροφορήθηκε ότι η Παναγία ήταν ζωντανή πήγε να επισκεφθεί την αειπάρθενο Δέσποινα. Βλέποντας την θεία μορφή Αυτής και θαυμάσιον ωραιότητα και τους Αγγέλλους να την φυλάττουν και ακούσας εκείνα τα ουράνια λόγια ομολόγησε ότι και το είδος και οι χαρακτήρες της εμαρτύρουν Θεού Μητέραν κατά αλήθειαν», γράφει ο συναξαριστής. Αφού παρέμεινε αρκετές ημέρες, χάρηκε την παρουσία Της και ωφεληθείς τα μέγιστα αναχώρησε για κήρυγμα αποστολικό σε διάφορες πόλεις και χώρες. Επιστρέφει στην Αθήνα και συνεχίζει την διαποίμανση του ποιμνίου του. Όταν η Κυρία Θεοτόκος εκοιμήθη παρέστη στην κηδεία Της και ο Άγιος Διονύσιος, αρπαγείς υπό νεφέλης όπως οι Απόστολοι και άλλοι Ιεράρχες.

Κατά τους τελευταίους χρόνους του αυτοκράτορα Νέρωνα πήγε στη Ρώμη να αποχαιρετήσει τον διδάσκαλόν του Παύλο και ήταν παρών στην αποκεφάλιση του Παύλου. Επιστρέφει στην Αθήνα. Ξαναπηγαίνει στη Ρώμη εξαπλώνοντας το κήρυγμα της ευσεβείας. Εκεί συναντήθηκε με τον Άγιο Κλήμεντα , τον επίσκοπο της Ρώμης, και κατά παρακίνηση εκείνου μεταβαίνει στην Γαλλία. Στο Παρίσι έκτισε εκκλησία μικρά και ευκτήριο οίκο. Εκεί δίδασκε και επιτελούσε πολλά θαύματα. Πολλοί άνθρωποι ασπάζονται τον Χριστιανισμό.

Ο αποστάτης δαίμονας βλέποντας να μειώνεται ο αριθμός των ειδωλολατρών παρακίνησε κάποιους να κατηγορήσουν τον Διονύσιο στον βασιλέα Δομετιανό. Ο βασιλέας θύμωσε και διέταξε να προσαγάγουν τον Άγιο ενώπιόν του. Με λόγια προσπαθεί να πείσει τον Άγιο να απαρνηθεί τον Χριστό και να λατρεύσει τα είδωλα, άκουσε από το στόμα του γενναίου Διονυσίου : «Μεγάλην σας αγνωσία είναι, κατά αλήθειαν, να προσκυνείτε λίθους και ξύλα και άλλας ύλας αναισθήτους, και να λέγετε ότι ήσαν θεοί οι πόρνοι και φονείς και φιλήδονοι, οίτινες έκαναν τόσας αισχρουργίας, ώστε αισχύνομαι να τας αναφέρω, δια να μη μολύνω τα χείλη μου». Μετά από αυτήν την απάντηση ο βασιλιάς διέταξε τον αποκεφαλισμό των τριών Αγίων‧ του Διονυσίου και των μαθητών του Ρουστικού και Ελευθερίου. Τιμάται η μνήμη των την 3η Οκτωβρίου κάθε έτους.