Κυριακή Β’ Λουκά, Πρεσβυτέρου Αθανασίου Μηνά.

 Posted on 4 Οκτωβρίου, 2025

«Πλήν ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν».

Ἡ μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως καί Παραδόσεως ἀποκαλύπτεται ἐκτός ἀπό τά ἐξαίσια «σημεῖα» τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς, καί ἀπό τήν ὑπερέχουσα θεϊκή διδασκαλία Του.

«Σεῖς ὅμως νά ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας καί νά τούς εὐεργετεῖτε ἀνιδιοτελῶς, χωρίς νά ἀπελπίζετε ἄνθρωπον ἤ νά προξενεῖτε ὁποιαδήποτε ζημιά στή δημιουργία τοῦ Θεοῦ». Καμιά ἄλλη θρησκεία ἤ φιλοσοφία ποτέ εἰς τούς αἰῶνας δέν μπόρεσε νά συγκριθεῖ ἤ νά ἀνταγωνιστεῖ αὐτούς τούς ἀποκαλυπτικούς τοῦ Μεσσίου λόγους.

«Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν»· ἤ «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι». Ἡ ἀγάπη, ἡ παρθενία καί ἡ δικαιοσύνη πού περικλείονται σ’ αὐτούς τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ εἶναι στοιχεῖα πού ὑπάρχουν ἐκ φύσεως, ἅμᾳ τῇ δημιουργίᾳ, στόν κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν πλασθέντα ἄνθρωπον· ἀναδεικνύοντας ἔτσι, θεία Χάριτι, τούς πιστούς χριστιανούς τέκνα γνήσια τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.

Διότι καί Αὐτός εἶναι εὐεργετικός καί εὔσπλαχνος, ἀγαθός καί δίκαιος· καί μοιράζει τά δῶρα Του τά οὐράνια καί αἰώνια, εἰς ὅλους τούς ἀνθρώπους καλούς ἤ ἀκόμη καί πονηρούς. Ἔρχεται σήμερα ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ νά μᾶς πεῖ ποῖος εἶναι ὁ ἀληθινός στόχος καί σκοπός τῆς ζωῆς μας καί τίνι τρόπῳ θά υἱοθετηθοῦμε ἀπό τόν Θεό Πατέρα, δι’ Αὐτοῦ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι.

Ἐλάβαμε, ἁγία γερόντισσα, πίστιν ἀληθή καί ἅγιον Πνεῦμα ἐπουράνιον διά τῆς ἀκτίστου Τριαδικῆς Χάριτος. Καί ποίαν ἄλλην ἀπόδειξιν θά μποροῦσε νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος, ὅτι εἶναι ὄντως Ὀρθόδοξος καί αἰώνιος καί ἀθάνατος, καθώς ἀκούσαμε σήμερα στήν Εὐαγγελική Περικοπή ἐφ’ ὅσον κατέχει ἀσπίλους καί ἀμώμους αὐτάς τάς ἀρετάς;

Ἡ Χάρις μᾶς ἑνώνει μέ τόν Θεόν καί τούς ἀνθρώπους, διά Ἰησοῦ Χριστοῦ. Χρειαζόμαστε αὐτήν τήν ἄνωθεν δωρεά, ἀδελφοί, πού εἶναι ὁ μόνος δρόμος καταξίωσης καί ἁγιότητος. Ἀγωνιζόμαστε, ἕως ὅτου μορφωθεῖ ἐν ἡμῖν ὁ Χριστός. Εἰσπράττουμε ὅλην αὐτήν τήν εὐεργεσία πού μᾶς προσφέρει ἡ σημερινή διδασκαλία τοῦ μόνου καί μοναδικοῦ Διδασκάλου καί Καθηγητοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἄν βέβαια τήν ἀποδεχόμεθα. Δηλαδή, πῶς θά κρατήσουμε τήν ὀρθόδοξη Πίστη καί Παράδοση πράξει καί θεωρίᾳ.

Ἀρκεῖ βεβαίως, νά κοιτάξουμε ἀπό τούς δικούς μας κόπους, δίνοντας αἷμα, νά ἀποκτήουμε Χάριτι Θεοῦ τίς ἀρετές ὅπου μᾶς κάνουν ἀθάνατους καί συγκάτοικους στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, σύν τῷ Χριστῷ. Ἀοράτως, ὑπάρχει Αὐτός πού μᾶς ἀγαπᾶ καί κάθε τί στή ζωή μας τό χρησιμοποιεῖ γιά τό καλό μας· ἐφ’ ὅσον ὡς σωστοί καί γνήσιοι μαθητές Του, παραδίδουμε τά πάντα στόν Τίμιον Σταυρόν Του καί δεχόμεθα ἀνεπιφύλακτα τόν Ἰησοῦν Χριστόν, ὡς μοναδικό Σωτῆρα καί τή διδασκαλία Του τήν μόνην καί μοναδικήν ἀλήθεια ὑπό τόν ἥλιον.

Εἴμαστε Ὀρθόδοξοι, ἀδελφοί μου, «τό ἀλάτι» τῆς γῆς· «ἡ ζύμη», πού θά ζυμώσει ὅλο τό φύραμα· καί ἡ Χάρις πού εὑρίσκεται στήν ταμειοῦχον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία, ἔχουμε μεγάλο χρέος νά διαχυθεῖ σέ ὅλον τόν κόσμον. «Ποία ἡμῖν Χάρις ἐστιν»; Ἡ μετάνοια, ὡς ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, ὀφείλουμε νά χαράζει τόν δρόμο στό κάθε βῆμα στή ζωή μας· διότι ἡ μετάνοια εἶναι Θεοῦ δύναμις, σοφία και φιλανθρωπία. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ξεκάθαρη: μακριά ἀπό τόν Θεάνθρωπο, ὁ ἄνθρωπος καταλήγει σέ ὑπάνθρωπο, χωρίς δηλαδή διάκριση καί σπλάχνα οἰκτιρμῶν πού εἶναι οἱ ἅγιες καί εὐγενεῖς δύο ἀρετές-θυγατέρες τῆς Δικαιοσύνης, μιᾶς ἐκ τῶν τεσσάρων δυνάμεων τῆς ψυχῆς.

Οἱ τέσσερις αὐτές γενικές καί ἀρχηγικές δυνάμεις, ὅπως τονίζουν οἱ Πατέρες, ὑπάρχουν ἐκ φύσεως ἀπό τήν δημιουργία· δῶρο στόν ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπο ἀπό τίς ὁποῖες, σάν ἀπό τέσσερις πηγές, οἱ ποταμοί ὅλων τῶν ἄλλων ἀρετῶν γεμίζουν ὕδατα καί ποτίζουν τήν πόλη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ καρδιά πού καθαρίζεται καί παρηγορεῖται ἀπό τά δάκρυα.Ὁ πιστός, ἀγία γερόντισσα, πού ἐφύλαξε τίς δυνάμεις-ἀρετές ἀκλόνητες ἀπό τά πνεύματα τῆς πονηρίας, ἤ ὅταν κατέπεσαν τίς ξανασήκωσε μέ πολλούς κόπους τῆς μετανοίας, αὐτός ἔκτισε γιά τόν ἑαυτό του, οἴκημα βασιλικό καί παλάτι μέσα στό ὁποῖο ἔρχεται νά μείνει ὁ βασιλεύς τοῦ σύμπαντος ὁ Οἰκτίρμων καί Ἐλεήμων· μοιράζοντας ἄφθονα τίς μεγάλες Του δωρεές σ’ ἐκείνους πού ἔτσι ἑτοίμασαν τόν ἑαυτό τους.

Σύντομος ὁ βίος χριστιανοί μου· ἐν τούτοις ἀπέραντοι οἱ μέλλοντες αἰῶνες· ὁ καιρός λοιπόν βραχύς. Ὁ ἄνθρωπος ἀδύνατος καί τό βραβεῖο πού δίδεται ὡς μισθός πίστεως, ἐλπίδος καί ἀγάπης εἶναι μεγάλος: εἰρήνη, χαρά, ἀνάπαυση αἰώνια.

Ναί, ἀδελφοί μου, ὁ Βασιλεύς τοῦ σύμπαντος στήν σύντομη καί βραχύτατη ζωή ἐδῶ στή γῆ, θέλει ἡ πνευματική ἐργασία, καί προκοπή νά εἶναι δοκιμασμένη. Γι’ αὐτό ζητάει νά ἔχουμε σπλάχνα οἰκτιρμῶν· ἄν καί ἐνίοτε ἀφήνει τήν φωτιά τῶν πειρασμῶν νά λαμπικάρει τούς ἀγωνιστές Ὀρθοδόξους. Μᾶς χαρίζει ὅμως τήν ἄκτιστη Τριαδική Χάρη πού ὑπάρχει στήν ταμειοῦχον Ἐκκλησία Του.

Πράγματι, ὁ ἄνθρωπος ἐν τῷ Θεανθρώπῳ, ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Του, ἀναπτύσσεται σέ χαρισματικό Θεάνθρωπο καί τοῦτο μέσῳ τοῦ, «σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις», βίου του.

Ἔτσι, ὄντας στά ὕψη ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἐξελιχθεῖ ἕως τόν Θεό· νά γίνει οἰκτίρμων καί ἐλεήμων· νά ἀγαπᾶ καί νά συγχωρεῖ μέσα στό θεανθρώπινο σῶμα, ζῶντας μέ ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, διά τῶν ἱερῶν μυστηρίων καί ἁγιαστικῶν τελετῶν, καθώς καί τῶν ἀρετῶν τοῦ πνεύματος τοῦ Ἁγίου, «ἵνα ὥσι ἕν».(Ἅγιος Πορφύριος).

Στόν Ἰησοῦν Χριστόν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, ἡ Χάρις μετά πάντων ἡμῶν, ἀδελφοί. Ἀμήν.