Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ που γεννήθηκε από ανάγκη. Όχι για να πει απλώς μια ιστορία, αλλά για να καταγράψει αλήθειες που δεν έχουν ακουστεί. Για να φωτίσει πλευρές ενός εθνικού προβλήματος που κάθε καλοκαίρι επιστρέφει, αφήνοντας πίσω του στάχτες και αναπάντητα «γιατί».
Ως φοιτητής δημοσιογραφίας, στο πρώτο έτος των σπουδών μου, πήρα την απόφαση να ξεκινήσω ένα ερευνητικό ταξίδι με ερωτήματα που, δυστυχώς, παραμένουν επίκαιρα: Γιατί καίγεται τόσο συχνά η Ελλάδα; Ποιος ευθύνεται; Τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τις ανακοινώσεις και τα δελτία Τύπου;
Στην αρχή, η αναζήτηση ξεκίνησε για μένα προσωπικά. Για να καταλάβω. Σύντομα όμως ένιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ. Να το δει και να το ακούσει και ο υπόλοιπος κόσμος. Να μην ξεχαστεί. Να μην γίνει ακόμη μια είδηση που απλώς περνά. Πίσω από τις στάχτες υπάρχουν άνθρωποι, αναμνήσεις, οικοσυστήματα που χάθηκαν, αλλά και φλόγες ελπίδας, από εκείνους που δεν τα παρατούν.
Καθοριστική υπήρξε η συμβολή του κ. Ελευθέριου Φραγκιουδάκη, πρώην Γενικού Διευθυντή Δασών και Προστασίας Φυσικού Περιβάλλοντος. Ένας άνθρωπος που υπηρέτησε τη θέση του όχι ως ρόλο, αλλά ως χρέος. Μας μίλησε με ειλικρίνεια, κατήγγειλε περιστατικά, εξήγησε τις πραγματικές αιτίες των αστοχιών στον συντονισμό και στη διαχείριση των πυρκαγιών και, κυρίως κατέδειξε την προδοσία της φύσης. Ένας άνθρωπος που αγωνίστηκε και συνεχίζει να μάχεται, τόσο με τις φλόγες όσο και με την αδικία.
Μέσα από τη δική του εμπειρία και τη μαρτυρία του, αποκαλύπτονται πτυχές του προβλήματος που σπάνια συζητούνται δημόσια. Τεκμηριωμένες απόψεις, με νηφαλιότητα αλλά και πόνο. Ένας άνθρωπος που έβαλε την αλήθεια και το καθήκον πάνω από τον τίτλο και την εξουσία. Βλέποντας κάθε δέντρο που είχε κάποτε προστατέψει να παραδίδεται στις φλόγες, να γίνεται στάχτη σαν ένα απλό σπίρτο, δεν είναι μόνο θλίψη, είναι αδικία.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, επισκέφτηκα περιοχές που έχουν καεί. Βρέθηκα μπροστά σε τοπία που μοιάζουν εξωπραγματικά, μια θλιβερή απεραντοσύνη από στάχτη και σιωπή. Θυμήθηκα τα λόγια του: «Δεν γίνεται να έφτασε μέχρι εδώ η φωτιά». Όποιος αντικρίσει από κοντά την πλήρη καταστροφή, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί: Πώς; Και γιατί;
Όπως λέει συχνά και ένας αγαπημένος καθηγητής μου, ο Σωτήρης Σκουλούδης, «Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης». Και όσο η αδικία επιμένει, τόσο η αλήθεια οφείλει να λέγεται. Τέτοιοι άνθρωποι, όπως ο κ. Φραγκιουδάκης, δεν πρέπει να μένουν μόνοι. Χρειάζονται δημοσιογράφους που να τους ακούσουν, πολίτες που να προβληματιστούν και θεσμούς που να δράσουν.
Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι μια προσπάθεια καταγραφής, αφύπνισης και ευθύνης. Γιατί, όπως είπε και ο ίδιος, με μια φράση που κλείνει και τη δουλειά μου:
«Λαοί που αφήνουν τα δάση τους να καταστραφούν, αργά ή γρήγορα θα τα ακολουθήσουν».
* O Δημήτρης Καπετανάκης είναι φοιτητής Δημοσιογραφίας, ελεύθερος δημοσιογράφος και δημιουργός του ντοκιμαντέρ «Φλόγες».
https://dasarxeio.com/2025/08/09/145729/?jetpack_skip_subscription_popup
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλείσθε τα σχόλια να είναι σύντομα και να μην έχουν ύβρεις και προσβολές.