«Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ὡς Σταυρικὴ Ἀνατροπή: Μία Θεολογία τῆς Παραδόξου Νίκης».

 Posted on 5 Απριλίου, 2025

Κωφίδης Εὐάγγελος

Οὐκ ἔστιν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ ἄσκησις, σὺν ἁγιασμῷ· ὅθεν οὐδὲ πλούσιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ, ἀλλ’ ὅσοι τοὺς θησαυρούς αὐτῶν ἐν χερσὶ πενήτων ἀποτίθενται. Ταῦτα καὶ Δαυῒδ ὁ Προφήτης διδάσκει λέγων· Δίκαιος ἀνὴρ ὁ ἐλεῶν ὅλην τὴν ἡμέραν, ὁ κατατρυφῶν τοῦ Κυρίου καὶ τῷ φωτὶ περιπατῶν ὃς οὐ μὴ προσκόψῃ, ταῦτα δὲ πάντα, πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν γέγραπται ὅπως νηστεύοντες, χρηστότητα ποιήσωμεν, καὶ δῴη ἡμῖν Κύριος ἀντὶ τῶν ἐπιγείων τὰ ἐπουράνια. (Δοξαστικὸν – Κυριακὴ Ε’ τῶν Νηστειῶν)

Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ’ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν. (Κυριακὴ Ε’ τῶν Νηστειῶν – Μάρκ. 10:32-45)

Προοίμιον: Ὁ Κόσμος Ἀναποδοῦται 
«Οὐκ ἔστιν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ ἄσκησις». Ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας σήμερον κηρύττει μία ἀνάσταση πριν ἀπὸ τὸν Τάφο· μία δικαιοσύνη ποὺ θριαμβεύει μέσα ἀπὸ τὴν ἥττα, μία βασιλεία ποὺ κυβερνᾷ ἀπὸ τὸν Σταυρόν. Ὅπου ὁ κόσμος βλέπει ἀδυναμία, ἐκεῖ ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτει τὴν ὑπέρτατον δύναμη. 

Ι. Ὁ Δρόμος τῶν Μαθητῶν: Ἡ Πλάνη τῆς Ἐπίγειας Δόξης 
(Μάρκ. 10:35-37 – Ἡ αἴτηση τοῦ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου)
Οἱ ἀπόστολοι ζητοῦν «τὴν δόξαν» χωρὶς νὰ ἐννοοῦν τὸν Σταυρόν. Αὐτὴ εἶναι ἡ τραγικὴ πλάνη κάθε πνευματικῆς πορείας: 
– Νὰ θεολογοῦμε χωρὶς νὰ σταυρονόμεθα. 
– Νὰ ζητοῦμε τὴν βασιλεία χωρὶς νὰ πεθαίνουμε γι’ αὐτήν (Ἰωάν. 12:24). 

Ὁ Χριστὸς διορθώνει: «Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω;» (Μάρκ. 10:38). Ἡ μόνη εἴσοδος στὴν δόξα εἶναι ἡ κοινωνία τῶν Παθῶν Του (Φιλπ. 3:10). 

ΙΙ. Ὁ Δρόμος τοῦ Χριστοῦ: Ἡ Θεολογία τοῦ Σταυροῦ
(Μάρκ. 10:45 – «Δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον»)
Ἐδῶ, ἡ Θεολογία γίνεται ἀντίφαση κατά τόν κόσμο: 
– Ὁ Θάνατος Γίνεται Ζωή: Τὸ «λύτρον» δὲν εἶναι τίμημα, ἀλλὰ ἀγάπη ἕως τέλους (Ἰωάν. 13:1). 
– Ἡ Δουλεία Γίνεται Βασιλεία: Ὁ «Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» βασιλεύει ὅταν πλύνει τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν (Ἰωάν. 13:5). 
– Ἡ Ἥττα Γίνεται Νίκη: Ὁ Σταυρός, ποὺ φαίνεται γιὰ τήν Ρώμη ὡς ἐσχάτη ἀτιμία, εἶναι θρόνος θεοπρεπῶς δόξης (Ἀκούσματα Μεγάλης Παρασκευής). 

Σήμερον, ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νὰ κηρύξει αὐτήν τὴν παράδοξη ἀλήθεια:
– Ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου ζητοῦν ἐξουσία, ἐγὼ προσφέρω ὑπηρεσία. 
– Ὅτι οἱ σοφοὶ τοῦ αἰῶνος δοξάζουν τὴ γνῶση, ἐγὼ δόξαζω τὴν μωρίαν τοῦ Σταυροῦ (Α΄ Κορ. 1:18). 

ΙΙΙ. Ὁ Δρόμος ἡμῶν: Ἡ Ἀσκητικὴ Ἀντίσταση 
(Ἀπὸ τὸ Δοξαστικὸν – «Ἀντὶ τῶν ἐπιγείων τὰ ἐπουράνια») 
Ἡ νηστεία τῆς πέμπτης Κυριακῆς δὲν εἶναι δίαιτα, ἀλλὰ ἐπανάσταση κατὰ τῶν ἐπιγείων ἐπιθυμιῶν: 
– Νὰ ἀρνούμαστε τοὺς θησαυροὺς τῆς γῆς, ὄχι διότι εἶναι κακοί, ἀλλὰ διότι ἀδυνατοῦν νὰ δώσουν τὴν ζωήν. 
– Νὰ μετατρέπουμε τὴν πείνα μας σὲ ἐλεημοσύνη, ὡς ὁ Δαυΐδ ποὺ «ἐλεεῖ ὅλην τὴν ἡμέραν». 
– Νὰ περιμένουμε τὰ ἐπουράνια, ὄχι ὡς φυγὴ, ἀλλὰ ὡς κατάκτηση τῆς αἰωνιότητος μέσα στὸν χρόνο. 

Μία Θεολογία ποὺ Δέν Ἐπαναλαμβάνεται 
Ὁ λόγος αὐτὸς εἶναι ἀνυπέρβλητος, γιατὶ: 
1. Ἀνατρέπει κάθε ἀνθρώπινη λογική: Ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ μόνη «στρατηγικὴ» ποὺ νικᾷ μέσα ἀπὸ τὴν ἥττα. 
2. Δέν ἀντιγράφει τὶς ἰδέες τοῦ κόσμου: Ὁ Χριστὸς προτείνει δουλεία ἀντὶ ἐξουσίας, θυσία ἀντὶ νίκης. 
3. Ἔχει μία ἀποκλειστικὴ προοπτική: Μόνον ὁ πιστὸς ποὺ ἔχει σταυρωθεῖ σὺν Χριστῷ (Γαλ. 2:20) μπορεῖ νὰ τὸν ἐννοήσει. 

Τέλος, ἡ σημερινὴ Κυριακὴ μᾶς ρωτά: 
– Θέλεις νὰ εἶσαι μέγας; Σταύρωσε τὴ δόξα σου.
– Θέλεις νὰ βασιλεύσεις; Κάτσε στὴν τελευταία θέση. 
– Θέλεις νὰ ζήσεις; Πέθανε γιὰ τὸν Χριστόν. 

Αὐτὴ εἶναι ἡ σταυρικὴ ἀντίστροφη μέτρηση τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν· μία θεολογία ποὺ δὲν ἐπαναλαμβάνεται, γιατὶ δὲν χωράει σὲ λόγια — ζεῖ μόνον σὲ ὅσους τολμοῦν νὰ τὴν βιώσουν. 

«Δόξα τῷ Θεῷ τῷ δεικνύοντι ἡμῖν τόν Σταυρὸν ὡς μόνον οδόν και ἀλήθειαν, καὶ ζωήν!»(ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾿ ἐμοῦ. Ιωαν. 14,6)  

(Κατὰ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος: «Ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ κλειδαριὰ τῶν Οὐρανῶν· ὅστις τὸν φοβεῖται, δέν θὰ τὸν ἀνοίξει».)