Ο διαθρησκειακός Οικουμενισμός εν δράσει στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας.

Posted on 11 Οκτωβρίου, 2024

Η διάβρωση και η προπαγάνδα καλά κρατεί! Ερήμην, ή τη ανοχή, των «Ποιμένων» η διαθρησκειακή διάβρωση!

του Δημ. Κ. Αναγνώστου, Θεολόγου

Όπως ήδη έχει γίνει γνωστό σε λίγες ημέρες (1-3 Νοεμβρίου τρ. έτους) θα πραγματοποιηθεί στην πόλη των Τρικάλων το 1ο Διαθρησκευτικό (ή ορθότερα Διαθρησκειακό) Συνέδριο, στη διοργάνωση του οποίου εμπλέκεται η Πρεσβεία της Γερμανίας (!), ο Δήμος Τρικκαίων και το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ευλόγως έχει προκληθεί ανησυχία στους πιστούς της περιοχής αλλά και ανά την Ελλάδα, αφού γίνεται πλέον εμφανές ότι προωθείται και στη χώρα μας αυτή η «πρωτοβουλία» των διαθρησκειακών συνεδρίων και συναντήσεων, η οποία έχει τουλάχιστον στον εκκλησιαστικό χώρο συσχετιστεί με την λεγομένη «οικουμενική κίνηση» ή, επί το ακριβέστερον, με τον διαβόητο Οικουμενισμό στην διαθρησκειακή του διάσταση.

Και ναι μέν, εν προκειμένω, τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία φαίνεται να έχουν λάβει κοσμικοί-πολιτικοί παράγοντες, ωστόσο εξίσου φανερόν είναι ότι σαφώς έχουν εμπλακεί και εκκλησιαστικοί φορείς και παράγοντες, όπως το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος και όχι μόνον, όπως θα δούμε εν συνεχεία.

Εν τω μεταξύ έχει κυκλοφορηθεί το «Πρόγραμμα» του εν λόγω Συνεδρίου, εκ του οποίου προκύπτει σαφώς ότι στην όλη διάρθρωσή του επικρατεί ένα πνεύμα, εμμέσως πλήν σαφώς, συγκρητιστικό, το οποίο κάθε άλλο παρά αποδεκτό είναι από την Παράδοση και τη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Οι πολιτικοί και εν γένει κοσμικοί παράγοντες μπορούν να λαμβάνουν όποιες πρωτοβουλίες επιθυμούν, εντός βεβαίως του πλαισίου του Συντάγματος και των Νόμων του Κράτους μας, η εμπλοκή όμως και συμμετοχή εκκλησιαστικών προσώπων και φορέων (πρέπει να) εξαρτάται (κυρίως) και από άλλες δεσμεύσεις και κανόνες. Και ασφαλώς ο λαός του Θεού όχι απλώς δικαιούται αλλά επιβάλλεται να ενημερώνεται σχετικώς, να έχει λόγο επ΄ αυτών και όπου χρειάζεται να ασκεί και τον δέοντα έλεγχο.

Σε αυτό το πλαίσιο κινούμενοι, θα σχολιάσουμε σχετικό κείμενο[i] του Προέδρου των Ιεροψαλτών Τρικάλων, με το οποίο ο συντάκτης του, επιχειρώντας να διασκεδάσει την ανησυχία των πιστών της περιοχής και όχι μόνον, εμφανίζεται ατυχώς ως επί της ουσίας υπερασπιστής της συγκεκριμένης διοργανώσεως. Η πλέον δε θλιβερή διαπίστωση είναι ότι ο εν λόγω ιεροψάλτης αλλά και υποψήφιος Διδάκτωρ Θεολογίας στο ΑΠΘ, δειλώς μεν, τεχνηέντως δε, αλλά και προπαγανδιστικώς, αφ΄ ενός μεν επιχειρεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αφ΄ ετέρου δε να εμφανισθεί ως δήθεν εκφραστής του βαθυτέρου πνεύματος της Εκκλησίας, όπως προφανώς ο ίδιος αλλά και οι οικουμενίζοντες συνήθως το εκλαμβάνουν και το (παρ)ερμηνεύουν.

Ας αναφέρουμε, λοιπόν, κατ΄ αρχάς ολίγα τινά εκ του Προγράμματος του εν λόγω Συνεδρίου, τα οποία προφανώς γνωρίζει ο Πρόεδρος των Ιεροψαλτών Τρικάλων και εντούτοις σπεύδει να υπερασπιστεί επί της ουσίας την διοργάνωσή του, ψέγων μάλιστα εμμέσως πλήν σαφώς τους ανησυχούντες πιστούς (οι οποίοι, κατ΄αυτόν, «νομίζουν ότι γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά τελικά «ουδέν οίδαν»»), είτε πρόκειται για συμπολίτες του, είτε για πιστούς από ολόκληρη την Ελλάδα.

Βάσει λοιπόν του Προγράμματός του, κατά τη διάρκεια και στο πλαίσιο του διαθρησκειακού αυτού Συνεδρίου, θα λάβουν χώρα (ενδεικτικά): α) Κατά την πρώτη ημέρα, Χαιρετισμός του Μητροπολίτου Τρίκκης (Τρικάλων) κ. Χρυσοστόμου καθώς και εκπροσώπου του Διορθοδόξου Κέντρου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Ομιλία του Ραββίνου Αθηνών, Ομιλία ενός Μωαμεθανού Ιεροδιδασκάλου, Εισηγήσεις δύο Καθηγητών από τη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, Μουσικό Πρόγραμμα με τη συμμετοχή Χορωδίας του Σωματείου Ιεροψαλτών Τρικάλων και Σεφαραδίτικης Ορχήστρας, β) Κατά την δεύτερη ημέρα, Χαιρετισμός του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Φιλοθέου, Εισηγήσεις και άλλων δύο Καθηγητών της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, Ομιλία δεύτερη του Μωαμεθανού Ιεροδιδασκάλου, Ομιλία μιας Διδάκτορος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ με θέμα σχετικό με το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα, καθώς και Εισηγήσεις δύο συνεργατών του Διορθοδόξου Κέντρου της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς επίσης κεντρική μουσική εκδήλωση με Αραβική Οθωμανική και Εβραϊκή Μουσική, και γ) Κατά την τρίτη ημέρα, Θεία Λειτουργία στα Μετέωρα μετά «κατανυκτικής περιηγήσεως», αλλά και επισκέψεις στο Τζαμί και την Εβραϊκή Συναγωγή. Το Συνέδριο που ονομάζεται επισήμως Διαθρησκευτικό, επιβεβαιώνεται όμως ως διαθρησκειακό και χαρακτηρίζεται στο πρόγραμμα και ως «Σεμινάριο», θα ολοκληρωθεί με μία τελική συνάντηση αξιολόγησης (του όλου εγχειρήματος) και ανατροφοδότησης!

Εκ των ανωτέρω προκύπτει πλέον ή σαφώς ότι ο χαρακτήρας του εν λόγω Συνεδρίου-Σεμιναρίου (;) είναι συγκρητιστικός, εφ΄ όσον τοποθετεί την Χριστιανική Πίστη στο επίπεδο των λοιπών Θρησκειών ως μιας εκ των λεγομένων μονοθεϊστικών Θρησκειών, με πρόσχημα ή σκοπό τη συμβίωση, τη συνεργασία και τον Διάλογο μεταξύ των. Επιπλέον δε, «προωθεί» στο πλαίσιο τέτοιων διοργανώσεων συμμετοχές προσώπων, εκπροσώπων και φορέων που κινούνται εκτός των προβλεπομένων από την κανονική τάξη της Εκκλησίας ορίων, δίνοντας την εντύπωση και το λανθασμένο μήνυμα της αναζητήσεως κοινής πορείας των διαφόρων θρησκειών.

Και ναι μέν η Χριστιανική Πίστη και κατ΄ επέκταση η Εκκλησία ουδέποτε θέτουν ζητήματα ή προκαλούν προβλήματα όσον αφορά στην ειρηνική συμβίωση και τον σεβασμό προς τον οιονδήποτε, όμως το πρόβλημα δημιουργείται, πρώτον, εκ των ιδίων των αρχών και πιστευμάτων (ιδιαιτέρως κάποιων εξ αυτών) των διαφόρων θρησκειών (εν προκειμένω του Ιουδαϊσμού και του Μωαμεθανισμού) και, δεύτερον, από το συγκρητιστικό πνεύμα του Οικουμενισμού από το οποίο διακατέχονται συνήθως οι διάφοροι εκπρόσωποι των εκκλησιαστικών και λοιπών συναφών φορέων, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να αλλοιώσουν ή καταφρονήσουν την Παράδοση και διδασκαλία της Εκκλησίας χάριν μιας κοσμικού ή καθαρώς αντιχριστιανικού τύπου και περιεχομένου προσεγγίσεως ή συνεργασίας με άλλες θρησκείες.

Επαναλαμβάνουμε όμως και υπογραμμίζουμε ότι το μείζον ζήτημα αποτελεί η μειοδοσία στην Πίστη και την Παράδοση της Εκκλησίας, την οποία επιδεικνύουν οι εκπρόσωποί της και ιδίως οι Ποιμένες και οι θεολόγοι της. Αυτών οι οικουμενίζουσες (εκκοσμικευμένες και νεωτεριστικές) θεωρήσεις και στάσεις επηρεάζουν την αντίληψη και τα κριτήρια και των διαφόρων στελεχών του εκκλησιαστικού έργου, όπως προφανώς συμβαίνει και στην περίπτωση του Προέδρου των ιεροψαλτών του Νομού Τρικάλων.

Ο τελευταίος, αντί να συνταχθεί με τον πιστό λαό των Τρικάλων και ολόκληρης της Ελλάδος και να συμμεριστεί τον εύλογο σκανδαλισμό του, ανέλαβε το άχαρι έργο της υπερασπίσεως της καινοφανούς πρωτοβουλίας διοργανώσεως Διαθρησκειακού Συνεδρίου στην Ελληνική Επαρχία. Και μάλιστα πλειοδότησε, υιοθετώντας όλη τη γνωστή σαθρή προσέγγιση την οποία επικαλούνται και εκθέτουν σε ανάλογες περιστάσεις οι οικουμενιστές.

Ειδικότερα, κάνει λόγο για δήθεν διαχρονική «σχέση της Ορθοδοξίας με τους διαθρησκειακούς διαλόγους», υποστηρίζοντας ανακριβώς ότι δήθεν «η ίδια η ιστορία της Εκκλησίας έχει ικανό αριθμό διαλόγων με ετεροθρήσκους, κυρίως Ιουδαίους και Μουσουλμάνους, στους οποίους συμμετείχαν Πατέρες και Άγιοι», συγχέοντας προφανώς την απολογητική των Αγίων και την εκ μέρους των κατάδειξη των πλανών των ετεροθρήσκων και των αιρετικών στους ιδίους, με τους συγχρόνους συγκρητιστικούς διαθρησκειακούς διαλόγους. Παρεκτρεπόμενος δε, φθάνει στο σημείο, καίτοι κατά δήλωσή του υποψήφιος διδάκτωρ της Θεολογίας, να επικαλείται τον ίδιο τον Χριστό, πως τάχα «δεν δίστασε να προχωρήσει σε διάλογο με διαφόρους ανθρώπους και να τους εκθέσει τη διδασκαλία του»(!) συγχέοντας επίσης τη συνομιλία, το κήρυγμα και την πρόσκληση σε μετάνοιαεκ μέρους του Κυρίου, με τους συγχρόνους συγκρητιστικούς διαθρησκειακούς Διαλόγους, όπου καλούνται όλες οι θρησκείες να απαρνηθούν την αποκλειστικότητα στην αλήθεια, αποδεχόμενες την μεταξύ τους ισοτιμία. Τι θα μπορούσε, όμως, να αναμένει κάποιος από έναν υποψήφιο διδάκτορα της θεολογίας ο οποίος αδοκίμως αναφέρεται στον Χριστό ως «φορέα»(!) «της μιας και μοναδικής αλήθειας», αντιλέγοντας στον Ίδιο, ο Οποίος είπε ότι «εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή»! Η μόνη οδός σωτηρίας και η μόνη Αλήθεια!

---

[i]
https://www.trikalaola.gr/apantisi-tou-proedrou-ieropsalton-trikalon-gia-tin-diathriskeiaki-synantisi/