Γύρισε ο κόσμος ανάποδα κι’ εγώ ήμουν αλλού;

Posted on 17 Αυγούστου, 2024

γράφει η ΕΛΕΝΑ

Γύρισε ο κόσμος ανάποδα κι’ εγώ ήμουν αλλού; Βρε παιδιά να ξέρουμε και τι λέμε.

 Κάποτε ο συχωρεμένος ο Σταύρος Παράβας, ως Φίφης ήταν καρικατούρα στην παλιά ελληνική ταινία «Φίφης ο αχτύπητος». Τώρα διαβάζουμε πως οι σύγχρονοι Φίφηδες παντρεύονται και κάνουν, λέει, και λίστα γάμου για το honey moon. Όπου χάνι μουν είναι η σελήνη του μέλιτος…..κοινώς ο μήνας του μέλιτος ! Και άμα διανοηθείς να πείς «τί είν’ τούτο;» σου λένε κιόλας πως τους μισείς και επιβουλεύεσαι την ευτυχία τους. Γι’ αυτό κι’ εγώ η «οπισθοδρομική» δεν θα πω παρά «ρε σεις πάμε καλά;» Και να σημειώσουμε πως στον καιρό του Παράβα το «Φίφης» δεν το λέγαμε για καλό….

Από την άλλη, πρόσφατα, είχαμε και τους λεγόμενους Ολυμπιακούς αγώνες. Βρε παιδιά να ξέρουμε και τι λέμε.

Ήταν όλο αυτό το μίγμα της βλασφημίας, του υποκείμενου σατανισμού,  της ακαλαισθησίας και της ασέβειας προς κάθε αξία, αγώνες ευγενούς άμιλλας και πανανθρώπινης ειρήνης;  

Δηλαδή τους ταιριάζουν οι στίχοι του Παλαμά, οι στίχοι του Ολυμπιακού Ύμνου «Αρχαίο Πνεύμα αθάνατον, αγνέ πατέρα του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού, κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού. Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι, στων ευγενών Αγώνων λάμψε την ορμή, και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί.»;

Πού να κατεβεί και ν’ αστράψει το πνεύμα του ωραίου και αληθινού, ανάμεσα στις προσβολές που δέχθηκαν οι χριστιανοί με την gayποίηση του Μυστικού Δείπνου, με την αποδοχή του αμφιβόλου φύλου των αθλητών, με την έλλειψη του ανθρωπίνου προσώπου ως εισηγητού και την αντικατάστασή του από εξώκοσμα, παράξενα πλάσματα σε κατσαρίδες προσομοιάζοντα και άλλα σιχαμερά, παρά σε πρόσωπα του κόσμου τούτου.

Και γιατί κανείς ηγέτης δεν διαμαρτυρήθηκε γι αυτό; Γιατί δεν σηκώθηκε κάποιος Έλληνας επίσημος να φύγει;

Όχι δεν ήταν Τέχνη! Ούτε μπορούμε να ονομάζουμε Τέχνη κάθε τι προσβλητικό για αξίες και ήθη. Η Τέχνη έχει αγνότητα. Αν όχι προφανή, τουλάχιστον ως σκοπούμενο και ζητούμενο. Εδώ το προφανές ήταν αίσχος και το σκοπούμενο μάλλον η εξαφάνιση του Ανθρώπου και η εισαγωγή στην εποχή του μετανθρώπου, ο οποίος δεν θα έχει ευαισθησίες, αξίες και συναίσθημα και απλώς θα είναι ενεργούμενο των σκοτεινών δυνάμεων που θα αποπειραθούν να επικρατήσουν στον κόσμο.

Το σκουπιδαριό, η απαξίωση των καλών και αγαθών, ο χλευασμός των ευγενικών προσώπων, ιδεών και αισθημάτων και η προσπάθεια υποστολής των συμβόλων υπήρχαν ανέκαθεν. Όμως ήταν στην παρανομία, ήταν εξοβελιστέα και όχι στην ημερήσια διάταξη ως προοδευτικές και καινοτόμες δράσεις, όπως τώρα! 

Φτάσαμε δηλαδή να πληρώνουν οι πολίτες πρόστιμο αν δεν βάλουν νερό στον σκύλο τους και να μένουν ατιμώρητες οι αρχές και οι εξουσίες που σκοτώνουν (κυριολεκτικά και μεταφορικά) αργά και σταθερά τον παγκόσμιο πληθυσμό. 

Και δεν λέμε να μην περιποιούνται τα σκυλάκια τους όσοι έχουν, αλλά ξέρετε γιατί η ….ευαισθησία των κρατούντων εξαντλείται στα ζώα; Επειδή τα ζώα είναι ζώα…δηλαδή δεν έχουν σκέψη, δεν φέρνουν αντιρρήσεις, με λίγη εκπαίδευση υποτάσσονται και άμα τ’ αφήσεις νηστικά (ως αδέσποτα) δαγκώνουν και τους ανθρώπους που ενοχλούν! Ε, αν δαγκώσουν και κάποιον που δεν φταίει, δεν πειράζει. Άνθρωπος είναι…..Δεν είναι και σκυλάκι για να μπει πρόστιμο!

Τελικά, πότε γύρισε ο κόσμος ανάποδα κι’ εγώ ήμουν αλλού; Παρεμπιπτόντως, η γη παραμένει στρογγυλή ή άλλαξε και αυτό;

---

τι και πως