Ποιμαντορική Εγκύκλιος Ιερού Τριωδίου, Ιεράς Μητροπόλεως Κυθήρων & Αντικυθήρων.

Posted on 1 Μαρτίου, 2024

Ἐν Κυθήροις τῇ 23ῃ Φεβρουαρίου 2024
Ἀριθ. Πρωτ.: 67

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·
Εὐλογημένη, εἰρηνική, χαριτοφόρα καί καλλίκαρπη ἡ ἁγία περίοδος τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου.

Ἡ Χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν κατηύθυνε τά διαβήματά μας εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου. Τῆς περιόδου τῶν 70 ἡμερῶν, ἡ ὁποία ὑποδιαιρεῖται εἰς τάς ὑποπεριόδους: α) τήν προκαθάρσιμον, ἀπό τῆς παρούσης Κυριακῆς τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου μέχρι καί τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς, β) τήν ἱεράν καί κατανυκτικήν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀπό τῆς Καθαρᾶς Δευτέρας μέχρι τήν Παρασκευήν πρό τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου καί γ) τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Ἑβδομάδα, ἀπό τῆς Μεγάλης Δευτέρας ἕως τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τά Ἅγια τῶν Ἁγίων τῆς ὅλης αὐτῆς Ἱερᾶς Περιόδου τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Τριῳδίου.

Διάπυρος εἶναι ἡ εὐχή μας νά προσαναβῶμεν μέ εἰλικρινῆ μετάνοιαν, ἱεράν κατάνυξιν, λυτρωτικά δάκρυα ἀνανήψεως καί «προκοπήν βίου καί Πίστεως καί συνέσεως πνευματικῆς» τάς 70 πνευματικάς βαθμίδας καί νά ἀξιωθῶμεν νά ἑορτάσωμεν τήν «ἑορτήν τῶν ἑορτῶν καί πανήγυριν πανηγύρεων», τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ ἡμῶν.

Τά πρόσφατα γεγονότα, τά ὁποῖα συνέβησαν εἰς τήν Βουλήν τῶν Ἑλλήνων κατά τήν ψήφισιν τοῦ νομοσχεδίου τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀπαιτοῦν ποταμούς δακρύων μετανοίας καί συντριβῆς διά τήν περιφρόνησιν τοῦ Θείου καί τοῦ ἀνθρωπίνου – Συνταγματικοῦ νόμου καί τήν λῆψιν ἀντιθέου καί ἀντισυνταγματικῆς ἀποφάσεως, διά συντριπτικῆς μάλιστα πλειονοψηφίας, ὑφ’ ὅλων σχεδόν τῶν πτερύγων τοῦ Κοινοβουλίου, πλήν ὡρισμένων φωτεινῶν ἐξαιρέσεων.

Κατανυκτική εἶναι ἡ ἀρχομένη σήμερον περίοδος, περίοδος περισυλλογῆς καί αὐτοκριτικῆς, περίοδος δακρύων καί αὐτογνωσίας. Εἶναι τό «στάδιον τῶν ἀρετῶν» τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου, καί ἡ Μεγάλη μας Μητέρα, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μᾶς προσκαλεῖ εἰς τούς κόλπους της διά νά μᾶς ἀναπαύσῃ ἀπό τά φορτία καί τά βάρη τῆς ζωῆς.

Ποία ἡ συμβολή καί ἡ ὠφέλεια τῶν δακρύων τῆς μετανοίας εἰς τήν πορείαν τοῦ βίου μας; Τήν ἀπάντησιν θά μᾶς δώσῃ «ὁ μελίρρυτος ποταμός τῆς σοφίας» ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «ὁ χρυσοῦς τήν γλῶτταν καί τήν καρδίαν» Ἱερός Πατήρ τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας μας.

«Ἀναγνώρισε, ὅτι ἁμάρτησες. Θά εἶναι αὐτό ἡ ἀρχή τῆς διορθώσεώς σου. Ἡ θλῖψις γιά τίς ἁμαρτίες σου, ἡ κατήφεια, τά δάκρυα, ὅλα αὐτά θά φανερώνουν τή μετάνοιά σου. Τί ἄλλο ἔκανε ἡ πόρνη; Τά δάκρυά της ἔχυσε (Λουκ. ζ’ 38). Πῆρε χειραγωγό τή μετάνοια καί ἦλθε στήν πηγή τῆς ἀφέσεως, τόν Χριστό» (Ε.Π.Ε. 33, 446).

«Νά σβήσουμε τήν πυρκαγιά τῶν ἁμαρτημάτων, ὄχι μέ πολλά νερά, ἀλλά μέ λίγα δάκρυα. Εἶναι μεγάλη ἡ φωτιά τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά μέ λίγα δάκρυα σβήνει. Διότι τό δάκρυ σβήνει τήν πυρκαγιά τῶν ἁμαρτημάτων καί καθαρίζει τή δυσωδία τῆς ἁμαρτίας» (Ε.Π.Ε. 30, 266).

«Ὅταν ἁμαρτήσης, τότε μόνο νά στενάξης βαθειά, τότε νά δακρύσης καί νά κλάψης. Δέν ἐμποδίζω στήν περίπτωσι αὐτή τό θρῆνο, μᾶλλον καί τόν συνιστῶ. Ἀλλά καί τότε μέ μέτρο τό πένθος, καί αὐτό τό λέγω, διότι ὑπάρχει ἐπάνοδος μέ τή μετάνοια καί συγχώρησις» (Ε.Π.Ε. 18α, 580).

«Ποιός εἶναι μακαριώτερος ἀπό τόν προφήτη Νάθαν; Μέσα σέ λίγη ὥρα μετέστρεψε τόν Δαβίδ. Ἀπό ἐχθρό, πού ἡ ψυχή του διψοῦσε γιά αἷμα καί σφαγή, τόν ἔκανε νά θρηνῆ καί νά κλαίη γοερῶς. Δέν θαυμάζω τόσο πολύ τόν Μωυσῆ, πού ἀπό σκληρή πέτρα ἔκανε νά ξεπηδήσουν νερά, ὅσο θαυμάζω τόν Δαβίδ, πού ἀπό τά σκληρά του μάτια ξεπήδησαν δάκρυα (μετανοίας)» (Ε.Π.Ε. 8α, 256).

«Ἄν θέλης νά στολίζης τήν ψυχή, νά προσθέτης τή βοήθεια τῆς προσευχῆς, καί τήν ἐξομολόγησι τῶν ἁμαρτημάτων καί νά μή παραλείπης νά πλένης τό πρόσωπό σου μέ τή συνεχῆ ροή τῶν δακρύων τῆς μετανοίας… Φρόντιζε πιό πολύ τήν ψυχή, καί κάθε μέρα νά τήν πλένης μέ τά θερμά δάκρυα. Διότι μέ αὐτό τό εὐλογημένο νερό ἀπαλλάσσεται ἡ ψυχή ἀπό τή βρωμιά καί γίνεται λαμπρότερη» (Ε.Π.Ε. 2, 638).

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἀξιοδάκρυτος ὄντως καί ἄνευ ὑπερβολῆς ἀξιοθρήνητος εἶναι ἡ σύγχρονος ἐποχή μας. Δέν πταίει ἡ ἐποχή, ἀλλά οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ζοῦν εἰς τήν ἐποχήν αὐτήν, καί μάλιστα ἡ ἀποστασία καί ἡ ἀπομάκρυνσίς των ἀπό τό θεῖον θέλημα, ἀπό τόν Θεῖον Νόμον, ἀπό τάς θείας ἐντολάς. Ἕνα κατανυκτικόν τροπάριον τοῦ Μεγάλου Κανόνος τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης διαζωγραφεῖ τήν ζοφεράν αὐτήν κατάστασιν :

«Ὁ Νόμος ἠσθένησεν, ἀργεῖ τό Εὐαγγέλιον, Γραφή δέ πᾶσα, ἐν σοί παρημέληται, Προφῆται ἠτόνησαν, καί πᾶς δικαίου λόγος· τά τραύματά σου ὦ ψυχή, ἐπληθύνθησαν, οὐκ ὄντος, ἰατροῦ τοῦ ὑγιοῦντός σε».

Θρηνεῖ καί στενάζει ὁ φιλόχριστος Λαός τοῦ Θεοῦ διά τό συντελεσθέν ἀνοσιούργημα τῶν ἡμερῶν μας. Ἐπιστράτευσις καί συστράτευσις τῶν πολιτικῶν δυνάμεων, ἐκτός φωτεινῶν ἐξαιρέσεων, μέ «σημαίαν» τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, τήν ἀρχήν τῆς ἰσότητος καί τῆς ἰσονομίας, τήν προστασίαν τῶν παιδιῶν, τῆς ἐλευθερίας καί τῶν δικαιωμάτων τους. Ὁ «δικαιωματισμός» βασιλεύει, χωρίς, ὅμως, νά γίνεται λόγος περί ὑποχρεώσεων.

«Ὁ Νόμος ἠσθένησεν, ἀργεῖ τό Εὐαγγέλιον, Γραφή δέ πᾶσα παρημέληται, Προφῆται ἠτόνησαν, καί πᾶς δικαίου λόγος…».

Διά τά δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων «ζευγῶν» ἀνατρέπονται καί παραθεωροῦνται οἱ θεῖοι νόμοι τῆς φύσεως, τούς ὁποίους ὥρισε καί ἔθεσεν ἐν σοφίᾳ ὁ Θεῖος Δημιουργός τῶν ἁπάντων, «ὁ τά πάντα δημιουργήσας δι’ Υἱοῦ, συνεργίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Ἀγνοοῦνται τά δεδομένα τῆς Χριστιανικῆς Ἀνθρωπολογίας, ὀντολογίας καί φυσιολογίας. «Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ’ ὁμοίωσιν». «Ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς…». «Αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί κατακυριεύσατε τῆς γῆς». Ἰδού ἡ παραμέλησις τῆς Θείας Γραφῆς. Ἰδού ἡ ἀποδυνάμωσις τοῦ Θείου Νόμου. Ἰδού καί ἡ κατάργησις ἐν τῇ πράξει τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου· «Σόν θέλημα, Κύριε, ἡ ἔννομος συζυγία καί ἡ ἐξ αὐτῆς παιδοποιΐα». «Τοῦτο τό θέλημα τοῦ Κυρίου ὁ ἁγιασμός ὑμῶν». «Πᾶς οἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος, ὁ δέ τά πάντα κατασκευάσας Θεός».

Περί τοῦ φλέγοντος αὐτοῦ ζητήματος ἐλέχθησαν καί ἐγράφησαν πολλά ἀπό θεολογικῆς, ἰατρικῆς, βιολογικῆς, κοινωνιολογικῆς καί ἀνθρωπιστικῆς πλευρᾶς καί δέν χρειάζεται νά σᾶς καταπονήσω αὐτήν τήν στιγμήν. Ἡ Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος, ἐκπροσωποῦσα τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔστειλε μήνυμα πρός τόν Ἑλληνορθόδοξον Λαόν μας, καί ἰδιαίτερο πρός τούς Κοινοβουλευτικούς ἐκπροσώπους μας, τούς κκ.Βουλευτάς. Ἡ Ἱερατική Σύναξις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας ἐξέδωκε τό ἀπό 31-1-2024 Ψήφισμά της, τό ὁποῖο διεβίβασα μέ εἰδική ἐπιστολή εἰς τούς Βουλευτάς τῆς Περιφερείας Α’ Πειραιῶς καί Νήσων.

Εἰς τήν αἴθουσαν τῆς Βουλῆς, ἄλλωστε, ἠκούσθησαν, πέραν τῶν ἀγορεύσεων τῶν ὑποστηρικτῶν τοῦ ἐπιμάχου προβληματικοῦ νομοσχεδίου, ἀγορεύσεις μεστές καί τεκμηριωμένες ἀπό πάσης πλευρᾶς, θεολογικῆς καί ἐπιστημονικῆς, οἱ ὁποῖες ἐπαρουσίασαν σφαιρικῶς καί ἀντικειμενικῶς τό ὅλον θέμα τῶν ὁμοφυλοφίλων μέ ὅλας τάς παραμέτρους καί τάς προεκτάσεις του.

Δυστυχῶς, ὅμως, ἡ ἀντίθετος ἄποψις, ὁ ἀντίλογος πρός τό δεινόν ἐγχείρημα καί ἀνοσιούργημα τοῦ λεγομένου «γάμου» τῶν ὁμοφυλοφίλων ἔπεσε εἰς τό κενόν, «εἰς ὦτα μή ἀκουόντων». Ἠγνοήθη ἡ θεία βούλησις καί τό πάνσοφον σχέδιον τοῦ Θείου Δημιουργοῦ, τοῦ Τρισαγίου ἡμῶν Θεοῦ, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Παρεθεωρήθη τό Σύνταγμα τῆς Ἑλληνορθοδόξου Πολιτείας μας, τό ἄρθρον 21, τό ὁποῖον καθορίζει τά τῆς οἰκογενείας καί τοῦ οἰκογενειακοῦ δικαίου, καθώς ἐπίσης καί τά συναφῆ ἄρθρα τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος. Περιεφρονήθη τό Ἱερόν Σύνταγμα τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖον ἀπορρέει ἀπό τήν Ἁγίαν Γραφήν καί τήν Ἱεράν Παράδοσιν τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ἅτινα συνταγματικῶς κατοχυρώνονται. Ἀπεκλείσθη ἡ παρουσία καί παρέμβασις ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας μας κατά τήν προηγηθεῖσαν διαβούλευσιν. Καί, τέλος, δέν ἐλήφθη κἄν ὑπ’ ὄψιν ἡ κατά χιλιάδας καί ἑκατομμύρια ἐκφρασθεῖσα ἀντίθετος ἄποψις τοῦ Κυριάρχου Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, παρά τάς προβλέψεις τοῦ Συντάγματος. Τί εἴπωμεν καί τί λαλήσωμεν;

Εἰς τό λίαν κρίσιμον καί καυτόν αὐτό ζήτημα ἠγνοήθη, δυστυχῶς, τό Ἀποστολικόν λόγιον: «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις». Ἐπεκράτησε τό πνεῦμα τῆς κομματικῆς πειθαρχίας καί ὄχι ἡ ἐπιταγή τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ. Καί οὕτω πως διεπράχθη τό ἀνοσιούργημα, οἱ συνέπειες τοῦ ὁποίου ἐμμέσως ἤ ἀμέσως θά ἐπῃρεάζουν ὅλην τήν κοινωνίαν, ὅλον τό Ὀρθόδοξον Γένος μας. 175 βουλευταί ἐσήκωσαν εἰς τούς ὥμους των μίαν βαρυτάτην εὐθύνην μέ ἀπρόβλεπτες συνέπειες. Μέλη τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, κατά τήν συντριπτικήν πλειονοψηφίαν των, ἐναντιώθησαν εἰς τόν Θεῖον Νόμον καί εἰς τήν Βουλήν τοῦ Θεοῦ. Δέν ἐσκέφθησαν, ὅμως, ὅτι: «Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος». Ἐνῷ εἶναι ἄξιοι ἐπαίνων καί συγχαρητηρίων ὅσοι ὤρθωσαν εὐσυνειδήτως τό ἀνάστημά των καί ἐδήλωσαν πειθαρχίαν εἰς τόν Θεόν καί τό Σύνταγμα τῆς Πατρίδος.

Ὀφείλω νά δηλώσω εἰς τούς κκ.Βουλευτάς τῆς Περιφερείας μας, πλήν ἑνός, ὅτι ἐλύπησαν βαθύτατα καί ἐσκανδάλισαν τόν εὐσεβῆ Λαόν τῶν νήσων μας Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων μέ τήν τοποθέτησίν των αὐτήν. Ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία, μέχρις ὅτου ἐκδηλωθῇ ἐμπράκτως ἡ ἀληθινή μετάνοιά των διά τό ἀτυχῶς πεπραγμένον, δέν θά τούς καλέσῃ εἰς τάς ἐπισήμους ἑορταστικάς ἐκδηλώσεις τῆς Μητροπολιτικῆς μας Περιφερείας καί θά τούς στερήσῃ τήν Θείαν Κοινωνίαν, ἐάν προσέλθουν καί τό ζητήσουν εἰς ἄλλας λατρευτικάς συνάξεις. Ὁ Αὐτοκράτωρ Μέγας Θεοδόσιος, ὁ ὁποῖος, μετά τήν σφαγήν χιλιάδων ἀνθρώπων εἰς τό στάδιον τῆς Θεσσαλονίκης, ἠθέλησε νά ἐκκλησιασθῇ εἰς Μεδιόλανα, ἱερουργοῦντος τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου Ἐπισκόπου Μεδιολάνων, παρεμποδίσθη ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου καί ἀργότερον, ἀφοῦ ἔκαμε τόν
κανόνα του καί μετενόησε εἰλικρινῶς, ἐγένετο δεκτός.

Τό συζητούμενον ζήτημα τοῦ ἀφορισμοῦ, τό ὁποῖον δέν εἶναι μόνον τοπικόν, ἀλλά Πανελλαδικόν, δέον ὅπως ἀντιμετωπισθῇ ἁρμοδίως ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἀποφασισθῇ διά τῶν ²/₃ τῶν ψήφων αὐτῆς, συμφώνως πρός τόν Καταστατικόν Χάρτην τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τό συντελεσθέν «ἔγκλημα» εἶναι ἀναμφιβόλως βαρύτερον ἐκείνου τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου, διότι εἰς τήν περίπτωσίν μας αὐτήν θανατώνονται ὄχι σωματικῶς, ἀλλά ψυχικῶς καί πνευματικῶς χιλιάδες καί ἑκατομμύρια συνανθρώπων μας καί δή νέων, εἰς τήν Ἑλληνορθόδοξον Πατρίδα μας καί ἀνά τόν κόσμον ὅλον. Ἡ πρώτη Ὀρθόδοξος Χριστιανική Χώρα εἰς τόν κόσμον, ἡ Χώρα τοῦ Χριστιανικοῦ Φωτός, τῶν φώτων καί τοῦ Πολιτισμοῦ, ἐδέχθη καί ἐψήφισε πρώτη τό ἀντιχριστιανικό καί ἀντισυνταγματικό αὐτό νομοσχέδιο καί ἐδέχθη τούς δολίους ἐπαίνους τῶν ἰσχυρῶν καί ἀμοραλιστῶν ἡγετῶν τῆς γῆς εἰς ἐντροπήν καί καταισχύνην τοῦ Ὀρθοδόξου ἡμῶν Γένους. Καταδολιεύεται δι’ αὐτοῦ ὁ θεῖος καί ἱερός θεσμός τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας, ἀφοῦ ἐξισώνεται μέ ἕναν ἀλλότριο καί ἀνύπαρκτο μέχρι τώρα «θεσμό», ὁ ὁποῖος συγκρούεται μέ τόν θεῖον νόμον, τήν βούλησιν καί τό πάνσοφον σχέδιον τοῦ Θείου Δημιουργοῦ, μέ τούς νόμους τῆς φύσεως, τῆς θεοκτίστου ἀνθρωπολογίας καί ὀντολογίας, καί μέ τούς φυσιολογικούς καί πνευματικούς ὅρους ζωῆς καί διαβιώσεως. Ἀπό χριστιανικῆς σκοπιᾶς ἡ ὁμοφυλοφιλική ζωή εἶναι παρά φύσιν ζωή, ζωή ἁμαρτωλή, δυσώδης καί βεβορβορωμένη καί διορθώνεται μόνον μέ εἰλικρινῆ καί ἀποφασιστικήν μετάνοιαν καί μέ τήν Χάριν καί τήν βοήθειαν τοῦ φιλανθρώπου Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἐξεικονίσαμεν, κατά τό δυνατόν, τήν ζοφεράν πραγματικότητα, τήν ἀναστάτωσιν, τήν σύγχυσιν, τήν βαρυθυμίαν καί τήν μελαγχολικήν ἀτμόσφαιραν, πού προξένησε καί προξενεῖ ὁ ἀντιχριστιανικός καί ἀντισυνταγματικός αὐτός νόμος τοῦ λεγομένου «γάμου» τῶν ὁμοφυλοφίλων (κανένα λεξικό δέν ἀποδίδει τούς ὅρους γάμος καί ζεῦγος σέ ἄτομα τοῦ ἰδίου φύλου). Ἐζητήσαμεν τήν ἔμπρακτον καί εἰλικρινῆ μετάνοιαν τῶν παρασυρθέντων εἰς τό νομικόν αὐτό ἀτόπημα καί τήν ἐπανόρθωσιν τῆς παραβιάσεως τοῦ θείου αὐτοῦ καί ἀνθρωπίνου νόμου, ὅταν κατά σωρείαν θά φθάσουν οἱ προσφυγές εἰς τό Σ.τ.Ε. Καί παρακαλοῦμεν ἐκτενῶς τόν Πανοικτίρμονα Κύριον καί Θεόν μας καί τόν ἐκδυσωποῦμεν νά γίνη ἵλεως καί νά παράσχη τό ἄπειρον Θεῖον ἔλεος εἰς τό Ὀρθόδοξον Γένος μας καί τήν παραπαίουσαν ἀνθρωπότητα.

Ὅλην αὐτήν τήν ἀναφοράν εἰς τήν θλιβεράν αὐτήν ἐπικαιρότητα δέν τήν ἐκάμαμεν ἁπλῶς διά νά στιγματίσωμεν τό τραγικόν αὐτό γεγονός, ἀλλά, καί ὅπως εἴπαμε εἰς τήν ἀρχήν, διά νά προκληθοῦν κατά τήν ἀρχομένην ἀπό σήμερον ἱεράν καί κατανυκτικήν περίοδον τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου ποταμοί δακρύων μετανοίας καί ἀνανήψεως. «Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος». Ζητεῖται ἡ μετάνοια τῶν Νινευϊτῶν, ζητοῦνται τά δάκρυα τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ, μᾶς χρειάζονται οἱ θρῆνοι τοῦ Προφήτου Ἱερεμίου.

Εὔχομαι ἀπό καρδίας νά εἴπωμεν Ἱερός Κλῆρος, Ἄρχοντες καί Λαός, τό· «Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν Σου, οὐδέ συνετηρήσαμεν, οὐδέ ἐποιήσαμεν, καθώς ἐνετείλω ἡμῖν· ἀλλά μή παραδῴης ἡμᾶς εἰς τέλος, ὁ τῶν Πατέρων Θεός».

Καί ἐπί τούτοις, δεόμενος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν ὅπως ἐνισχύῃ, φωτίζῃ, στηρίζῃ καί χαριτώνῃ ἡμᾶς εἰς τόν προκείμενον ἀγῶνα τοῦ «σταδίου τῶν ἀρετῶν» ἐν ὑγιείᾳ τῇ κατ’ ἄμφω καί θείᾳ εὐλογίᾳ, διατελῶ,

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν

Ο Μητροπολίτης
Ο Κυθήρων & Αντικυθήρων Σεραφείμ

ΥΓ. Ἡ παροῦσα Ἐγκύκλιος νά ἀναγνωσθῇ εὐκρινῶς κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τῆς Κυριακῆς τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου ἤ εἰς μίαν ἑπομένην Θείαν Λειτουργίαν.

---

Ιερά Μητρόπολις Κυθήρων και Αντικυθήρων