Απολαυστικές διακοπές - όμορφες αποδράσεις
(Μετακίνηση σε …)
Αρχική σελίδα
Myrtilli Cottages
▼
ΟΥΔΕΙΣ ΜΕΘ' ΗΜΩΝ καί ΠΑΝΤΕΣ ΜΕ ΘΥΜΟΝ (Δ. Νατσιός)
ΟΥΔΕΙΣ ΜΕΘ᾽ ΗΜΩΝ καὶ ΠΑΝΤΕΣ ΜΕ ΘΥΜΟΝ (Δ. Νατσιός)
Ο ὐ δε ὶ ς μεθ’ ἡ μ ῶ ν κα ὶ πάντες μέ… θυμ ὸ ν
Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός
«Α ὐ τε ῖ νοι, ο ἱ Ε ὐ ρωπα ῖ γοι, ε ἶ ναι ἄ νθρωποι χωρ ὶ ς ἠ θικ ὴ κα ὶ πίστη κα ὶ κρίμα στ ὰ φ ῶ τα τους, ὅ τι ὁ ἄ νθρωπος κάνει τ ὰ φ ῶ τα κα ὶ ὄ χι τ ὰ φ ῶ τα τ ὸ ν ἄ νθρωπο». ( Μακρυγιάννης)
. Ἐ δ ῶ κα ὶ 20 χρόνια πο ὺ γράφω-δημοσίευσα τ ὸ πρ ῶ το μου ἄ ρθρο σ ὲ τοπικ ὴ ἐ φημερίδα το ῦ Κιλκ ὶ ς μ ὲ τίτλο «ο ἱ φαυλότητα τ ῆ ς πολιτικ ῆ ς κα ὶ ο ἱ πολιτικοί της φαυλότητας»- δ ὲ ν ἔ κρυψα ποτ ὲ τ ὴ ν ἀ πέχθεια κα ὶ τ ὴ ν περιφρόνηση πο ὺ νιώθω γι ὰ τ ὰ καθάρματα το ὺ ς Ε ὐ ρωπαίγους, ὅ λο α ὐ τ ὸ τ ὸ μνημονιακ ὸ σκυλολόι, το ὺ ς δημίους τοῦ λαο ῦ μας. . Ἀ π’ ὅ λους τοὺς ε ὐ ρωπαϊκο ὺ ς λαούς, ἐ με ῖ ς ο ἱ Ἕ λληνες, βιώσαμε κα ὶ ζήσαμε τ ὶ ς μεγαλύτερες καταστροφ ὲ ς ἐ ξ α ἰ τίας τ ῆ ς κακουργίας τους. Κατάπιαμε τ ὴ ν μεγαλειώδη ἀ πάτη το ῦ «δυτικο ῦ πολιτισμο ῦ », π ὼ ς δ ῆ θεν ἑ δράζεται στ ὴ ν ἀ ρχαία ἀ θηναϊκ ὴ δημοκρατία, τ ὶ ς κοραϊκ ὲ ς ὀ νειροφαντασίες περ ὶ «μετακένωσης τ ῶ ν φώτων», κα ὶ τ ὴ ν μόνη «μετακένωση» πο ὺ γνωρίσαμε ἦ ταν το ῦ α ἵ ματος κα ὶ τ ῆ ς καταστροφ ῆ ς τ ῆ ς πατρίδας μας. Ξεκίνησε τὸ «ματοβαμμένο» κρατίδιό μας ἐ λπίζοντας ἀ π ὸ τ ὴ ν Ε ὐ ρώπη προστασία κα ὶ ἀ λληλεγγύη. . Καρτερούσαμε «ο ἱ πάντοτ’ ε ὐ κολόπιστοι κα ὶ πάντα προδομένοι» (Σολωμός), ἀ π ὸ τ ὴ ν «πολιτισμένη Ε ὐ ρώπη» βοήθεια κα ὶ συναντίληψη. Ἀ π ὸ ποιά Ε ὐ ρώπη; Ἀ π ὸ τ ὴ ν «πολιτισμένη Ε ὐ ρώπη» τ ῶ ν Κογκισταδόρες πο ὺ ἐ ξόντωσαν ε ἴ κοσι ἑ κατομμύρια ἰ θαγενε ῖ ς της Ἀ μερικ ῆ ς κα ὶ ἐ ξαφάνισαν ἐ ν ψυχρ ῶ τ ὸ ν πολιτισμό τους; Τ ὴ ν Ε ὐ ρώπη τ ῆ ς Ἱ ερ ᾶ ς Ἐ ξέτασης, τ ῶ ν Σταυροφορι ῶ ν κα ὶ το ῦ Ἁ γίου Βαρθολομαίου; Τ ὴ ν «προοδευτικ ὴ » Ε ὐ ρώπη το ῦ κατακτητ ῆ μ ὲ τ ὴ ν τιάρα, το ῦ θηρίου τ ῆ ς Ρώμης, το ῦ Πάπα; Τ ὴ ν Ε ὐ ρώπη το ῦ δουλεμπορίου, τ ῆ ς Ἱ ερ ᾶ ς Συμμαχίας κα ὶ τ ῶ ν δύο παγκοσμίων ἀ νθρωποσφαγ ῶ ν το ῦ ε ἰ κοστο ῦ α ἰ ώνα; . Ἀ νέφερα πρ ὶ ν τ ὸ ν Σολωμό. Σ ὰ ν χθές, 9 Φεβρουαρίου το ῦ 1857, ἔ κλεινε τ ὰ μάτια του ὁ μεγάλος μας ποιητής. Κα ὶ ἐ πειδ ὴ τούτη τ ὴ ν κρίσιμη στιγμή, « ἀ δελφοί μας βρίσκει τ ὸ κακ ὸ κα ὶ θολώνει ὁ νο ῦ ς μας», ὑ πακούοντας κα ὶ στ ὴ ν ποιητικ ὴ προτροπ ὴ το ῦ Ἐ λύτη, τ ὸ ν μνημονεύουμε, γιατί ἔ γραψε τ ὸ ν Ὕ μνον ὄ χι ε ἰ ς τ ὴ ν Ἑ λλάδα, ἀ λλ ὰ «ε ἰ ς τ ὴ ν Ἐ λευθερίαν», ἤ θελε ν ὰ μ ᾶ ς πε ῖ ὅ τι Ἑ λλ ὰ ς κα ὶ ἐ λευθερία ε ἶ ναι ὅ πως ἡ ψυχ ὴ μ ὲ τ ὸ σ ῶ μα. Ἡ Ἑ λλάδα χωρ ὶ ς τ ὴ ν λευτεριά, δ ὲ ν μπορε ῖ ν ὰ ζήσει. Καί, ἐ παναλαμβάνω, ο ἱ δυτικ ὲ ς δυνάμεις προκάλεσαν ὅ λες τ ὶ ς συμφορ ὲ ς το ῦ νεώτερου Ἑ λληνισμο ῦ . . Δ ὲ ν ὑ ποδούλωσαν ο ἱ Ὀ θωμανο ὶ τ ὸ ν βυζαντιν ὸ Ἑ λληνισμό. Ε ἶ χε ἐ ξουθενωθε ῖ , λεηλατηθε ῖ , κατακερματισθε ῖ ἀ π ὸ τ ὶ ς ἄ γριες ἐ πιδρομ ὲ ς τ ῆ ς παπικ ῆ ς ψευτοεκκλησίας. Ἀ ποφρ ὰ ς ἡ μέρα το ῦ Γένους δ ὲ ν ε ἶ ναι ἡ 29 Μαΐου 1453, ἀ λλ ὰ ἡ 13 Ἀ πριλίου 1204. Τότε « ἑ άλω ἡ Πόλις», ὄ χι ἀ π ὸ το ὺ ς Τούρκους, ἀ λλ ὰ ἀ π ὸ τ ὶ ς ὀ ρδ ὲ ς τ ῶ ν σταυροφόρων-συμμορι ῶ ν. Τ ὰ χρόνια τῆς δουλείας ἐ πέπεσαν ὅ λοι ο ἱ ἀ ρχαιοκάπηλοι κα ὶ ἐ γκληματίες ἁ ρπάζοντας τ ὶ ς ἀ ρχαιότητες, καταστρέφοντας Παρθεν ῶ νες, μία Πνευματικ ὴ Γενοκτονία, ὅ πως προσφυ ῶ ς ὀ νομάστηκε. Κατ ὰ τ ὴ ν Ἐ πανάσταση μ ᾶ ς ἔ στελναν ἀ λιτήριους, τυχοδι ῶ κτες τύπου Τσώρτς κα ὶ Κόχραν, μ ὴ ν ξεφύγουν τ ὰ σύνορα, ὥ στε ν ὰ περιοριστο ῦ με στ ὸ ὑ ποτελές, λυμφατικ ὸ κρατίδιο τ ῆ ς Μελούνας. Ἀ π ὸ τ ὴ ν ε ἰ σβολ ὴ το ῦ Ἰ μπρα ὴ μ κα ὶ τ ὴ γενοκτονία πο ὺ ἀ κολούθησε, ἀ π ὸ τ ὸ ν ἀ κρωτηριασμ ὸ το ῦ ἐ λεύθερου ἔ θνους, τ ὶ ς ἐ πεμβάσεις τ ῶ ν κανονιοφόρων, το ὺ ς ἀ ποκλεισμο ὺ ς κα ὶ τ ὶ ς κατοχ ὲ ς ὣ ς τ ὴ ν ἀ τίμωση το ῦ 1897, ἀ π ὸ τ ὴ ν μικρασιατικ ὴ καταστροφ ὴ κα ὶ τ ὸ ν ἐ μφύλιο ὣ ς κα ὶ τ ὴ ν κυπριακ ὴ τραγωδία, πάντοτε μπροστ ὰ μας ο ἱ Ε ὐ ρωπα ῖ οι. Ο ἱ Το ῦ ρκοι ἦ ταν κα ὶ ε ἶ ναι πειθήνια ἐ νεργουμένα τους. Κα ὶ πάντοτε ἔ βρισκαν πέντε δέκα ἡ μέτερα καθάρματα-Γραικύλους τ ῆ ς σήμερον, γι ὰ ν ὰ κάνουν τ ὴ ν βρόμικη δουλειά. « Ὑ πακο ὴ στ ὴ ν Τρόικα» τσιρίζουν ο ἱ μνημονιακο ὶ λακέδες. « Ὁ φιλήκοος τ ῶ ν ξένων ε ἶ ναι προδότης» το ὺ ς ἀ παντᾶ ὁ Καποδίστριας. . Ε ἴ μαστε λα ὸ ς πληγωμένος. Κα ὶ ὅ ποιος πληγώνεται ἀ ντιστέκεται. Κα ὶ ἡ καλύτερη ἀ ντίσταση ε ἶ ναι ἡ ἀ ντεπίθεση. «Ν ὰ χτυπήσουμε» κα ὶ τ ὸ ν ἐ πιχειρούμενο « ἐ ξευρωπαϊσμ ὸ » τ ῆ ς πίστεώς μας». « Ἐ ντολ ὴ γ ὰ ρ Κυρίου μ ὴ σιωπ ᾶ ν ἐ ν καιρῷ κινδυνευούσης πίστεως. Ὥ στε ὅ τε περ ὶ Πίστεως ὁ λόγος, ο ὐ κ ἔ στιν ε ἰ πε ῖ ν, ἐ γ ὼ τί ς ε ἰ μί; Ἱ ερεύς, ἄ ρχων, στρατιώτης, γεωργός, πένης; Ο ὐ δεί ς μοι λόγος κα ὶ φροντ ὶ ς περ ὶ το ῦ προκειμένου. Ο ὐ ά, ο ἱ λίθοι κεκράξονται, κα ὶ σ ὺ σιωπηλ ὸ ς κα ὶ ἄ φροντις», πάντες ε ὐ θυνόμαστε κα ὶ πάντες θ ὰ λογοδοτήσουμε γι ὰ τυχ ὸ ν ὀ λιγωρία κα ὶ ἀ μέλεια, κατ ὰ τ ὸ ν ἅ γιο Θεόδωρο Στουδίτη. Ὁ ο ἰ κουμενικ ὸ ς θρόνος κηρύσσει, δεκαετίες τώρα, γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, κα ὶ προσπαθε ῖ ν ὰ παρασύρει κα ὶ τοπικ ὲ ς ἐ κκλησίες, στ ὴ ν α ἵ ρεση το ῦ Ο ἰ κουμενισμο ῦ . Ν ὰ φύγει κα ὶ ἡ Ἐ κκλησία ἀ π ὸ α ὐ τ ὴ τ ὴ ν ἀ παίσια φραγκοσφηκοφωλιά, τ ὸ Π.Σ.Ε. . «Ν ὰ χτυπήσουμε» το ὺ ς ψευτομορφωμένους πο ὺ λυμαίνονται τ ὴ ν παιδεία μας. Τ ὰ σύγχρονα δεινὰ τῆς πατρίδας μας σ ὲ τέτοιους «ε ὐ ρωλιγούρηδες» (Ζουράρις) ὀ φείλονται. Α ὐ το ὶ ο ἱ ἡ μιμαθε ῖ ς, ο ἱ ἀ νθρωποκάμπιες, πο ὺ λέει ὁ Κόντογλου, περιφρόνησαν τ ὸ ν λαό μας μ ὲ τ ὸ πάθος κάθε πεμπτοφαλαγγίτου. Κατακρεούργησαν τ ὴ ν γλώσσα μας, περιφρόνησαν τ ὴ ν παράδοσή μας, τ ὴ ν πίστη μας γι ὰ ν ὰ γίνουμε δ ῆ θεν Ε ὐ ρωπα ῖ οι. Ἂ ς τ ὸ χωνέψουμε: Ἐ ξασθένιση τ ῆ ς Ὀ ρθοδοξίας σημαίνει πλ ῆ γμα στ ὰ θεμέλια του Ἑ λληνισμο ῦ . Φτάνει τόσα χρόνια τ ὸ μπούκωμά μας μ ὲ τ ὰ ξυλοκέρατα, τ ὶ ς γουρονοτροφ ὲ ς τ ῶ ν Φράγκων. Λύκοι ε ἶ ναι προβατόσχημοι πο ὺ θέλουν ν ὰ μ ᾶ ς ἐ ξαφανίσουν ὡ ς λα ὸ ἱ στορικό. Τέτοιοι ἦ ταν πάντα κα ὶ τώρα ε ἶ ναι χειρότεροι, γιατί στ ὶ ς μέρες μας, ἀ ποθηριώθηκαν.
. Κλείνω μ ὲ δύο ἐ πεισόδια ἀ π ὸ τ ὴ ν πρόσφατη ἱ στορία μας. Τ ὰ ἔ χω ξαναγράψει, ἀ λλ ὰ τ ὰ ἐ παναλαμβάνω γι ὰ ν ὰ μ ὴ ν ξεχνο ῦ με ποιο ὶ ἦ ταν κα ὶ ε ἶ ναι ο ἱ Ε ὐ ρωπα ῖ οι « ἑ τα ῖ ροι» μας.
. «Στ ὶ ς ἀ ρχ ὲ ς τ ῆ ς Κατοχ ῆ ς, κα ὶ στ ὴ ν πλατεία το ῦ Κλαυθμ ῶ νος, πο ὺ τ ὴ ν ε ἴ χανε μεταβάλει ο ἱ Γερμανο ὶ σ ὲ χ ῶ ρο στάθμευσης, ἕ νας Γερμαν ὸ ς σωφέρ, ἔ τρωγε ἀ π’ τ ὴ ν καραβάνα το ῦ τ ὸ φαΐ του, καθισμένος στ ὸ σκαλοπάτι το ῦ α ὐ τοκινήτου του. Ἔ τρωγε μ’ ἀ χορταγιά, ἐ ν ῶ γύρω του, ο ἱ ἄ λλοι πείναγαν. Τότε ἕ να παιδάκι, ἴ σια μ ὲ ἑ φτ ὰ – ὀ χτ ὼ χρον ῶ ν, ἅ πλωσε τ ὸ χεράκι του, μ ὲ τ ὴ ν ἰ δέα ὅ τι κάτι θ ὰ το ῦ ἔ δινε γι ὰ ν ὰ ρίξη στ ὸ πεινασμένο στομάχι του, ὁ Γερμαν ὸ ς στρατιώτης. Ἀ ντ ὶ ς ὅ μως ὁ στρατιώτης ν ὰ κάνη τότε μία ἀ νθρώπινη χειρονομία, ἔ κανε α ὐ τ ὴ τ ὴ ν ἐ λεειν ὴ κα ὶ βάρβαρη πράξη. Ἄ φησε στ ὸ σιδερένιο σκαλ ὶ τ ὴ γιομάτη καραβάνα του, σηκώθηκε ἀ πάνου, ἅ ρπαξε τ ὸ μ ὲ πνε ῦ μα ἱ κεσίας τεντωμένο χέρι το ῦ παιδιο ῦ , τ ὸ στήριξε πάνω στ ὸ γόνατό του, κα ὶ μπροστ ὰ στ ὰ μάτια το ῦ κόσμου, τ ὸ ἔ σπασε στ ὰ δύο σ ὰ ν ξερ ὸ κλαδί». Κι ἐ ν ῶ τ ὰ μάτια το ῦ Ἀ ρμένη δακρύζουν στ ὴ θύμηση τ ῆ ς σκληρ ῆ ς α ὐ τ ῆ ς ε ἰ κόνας, μο ῦ προσθέτει: – Ἤ μουνα α ὐ τόπτης μάρτυς. Κι ἔ φυγα ἀ π ὸ κε ῖ φτύνοντας α ὐ τ ὸ ν κα ὶ τ ὴ φυλή του ὁ λόκληρη». Τ ὸ γεγον ὸ ς περιέχεται στ ὸ βραβευμένο ἀ π ὸ τ ὴ ν Ἀ καδημία Ἀ θην ῶ ν, βιβλίο «Ο ἱ σφαγ ὲ ς το ῦ Καλαβρύτων», το ῦ Κώστα Καλαντζ ῆ . ( Ἀ θήνα 1962, σελ. 26).
. Τ ὸ δεύτερο ἀ π ὸ τ ὸ βιβλίο το ῦ Χρ. Ἀ γγελομάτη «Τ ὸ χρονικόν τῆς Μεγάλης Τραγωδίας».
. «Ο ἱ παλαιότεροι θ ὰ ἐ νθυμο ῦ νται τ ὴ ν δημοσιευθε ῖ σαν ε ἴ δησιν ε ἰ ς τ ὰ ς ἀ θηναϊκ ᾶ ς ἐ φημερίδας, μίαν ἡ μέραν το ῦ Φεβρουαρίου το ῦ 1924. Τ ὸ προσεγγίσαν ε ἰ ς τ ὴ ν Θεσσαλονίκην ἀ γγλικ ὸ ν πλο ῖ ον ‘Ζάν’, μετέφερε 400 τόννους ὀ στ ῶ ν Ἑ λλήνων τ ῆ ς Μικρ ᾶ ς Ἀ σίας, ἀ π ὸ τ ὰ Μουδανι ὰ ε ἰ ς τ ὴ ν Μασσαλίαν, πρ ὸ ς βιομηχανοποίησιν. Ο ἱ ἐ ργ ᾶ ται το ῦ λιμένος Θεσσαλονίκης, πληροφορηθέντες τ ὸ γεγονός, ἐ μπόδισαν τ ὸ πλο ῖ ον ν ὰ ἀ ποπλεύση, ἐ πενέβη ὅ μως ὁ Ἄ γγλος πρόξενος κα ὶ ἐ πετράπη ὁ ἀ πόπλους». Τ ὰ πήγαιναν τ ὰ κόκκαλα τ ὰ ἱ ερ ὰ τ ῶ ν σφαγιασθέντων Ἑ λλήνων γι ὰ «σαπούνι Μασσαλίας». Ο ἱ Το ῦ ρκοι τ ὰ πούλησαν, ο ἱ Γάλλοι τ ὰ ἀ γόρασαν, ο ἱ Ἄ γγλοι διευκόλυναν κα ὶ ο ἱ Γερμανο ὶ ἀ ργότερα μιμήθηκαν. Ὅ λη ἡ Ε ὐ ρωπαϊκ ὴ Ἕ νωση, δηλαδή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλείσθε τα σχόλια να είναι σύντομα και να μην έχουν ύβρεις και προσβολές.