φουρτούνες…

Λαός και μαθητές έφαγαν και χόρτασαν εκεί στην ερημιά, με το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων. Πέρα από το γεγονός ότι θεραπεύτηκαν κι απ’ τις οποιεσδήποτε αρρώστιες τους.
Κι ούτε πολύ ούτε λίγο σκέφτηκαν πόσο ωραίο θα ήταν να είχαν έναν τέτοιο βασιλιά. Που θα μπορούσε να τους προσφέρει θαυματουργικά όλα εκείνα, που θα χρειάζονταν.
Αλλά ο Χριστός θέλησε να τους βγάλει απ’ τις αυταπάτες τους. Και τους μεν μαθητές ανάγκασε να μπουν στο πλοίο και να επιστρέψουν στην Καπερναούμ, στο δε λαό συνέστησε να επιστρέψουν ο καθένας στα σπίτια τους. Για να ξεκολλήσει και τους μεν και τους δε απ’ τους ευδαιμονιστικούς τους ρεμβασμούς.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι έκαμε τους μαθητές να αποσπασθούν ευθύς αμέσως απ’ τις ονειροπολήσεις τους για πλούτη και δόξες και μεγαλεία. Ιδιαίτερα μάλιστα αφού η θάλασσα ήταν γαλήνια και το ταξίδι της επιστροφής ιδιαίτερα ευχάριστο.
Αλλά η θάλασσα είναι ο καθρέφτης της ζωής μας. Και, όπως η θάλασσα έχει μπονάτσες και τρικυμίες, ολόιδια και η περιπέτεια της ζωή μας.
Σ’ αυτες τις τρικυμίες και στον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε αναφέρεται και η ευαγγελική περικοπή της Θ.’ (ενάτης) Κυριακής Ματθαίου:



.....
http://papailiasyfantis.wordpress.com/2014/08/02/4713/