Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

            Έξι ημέρες πρίν από το Πάσχα, αγαπητοί αδελφοί, έρχεται ο Ιησούς στην Βηθανία, προσκαλεσμένος σε δείπνο. Εκεί βρισκόταν και ο Λάζαρος τον οποίο είχε αναστήσει την προηγούμενη μέρα. Μαζί του βρίσκονται και οι αδελφές του Λαζάρου, η Μάρθα, που διακονούσε στο τραπέζι, και η Μαρία, που άλειψε με μύρο τα πόδια του Κυρίου και τα σκούπισε με τα μαλλιά της. Παρόντες ήταν και πολλοί Ιουδαίοι γιατί είχαν μάθει για την ανάσταση του Λαζάρου και ήθελαν να τον δουν από κοντά. Οι αρχιερείς τους πάντως είχαν τόσο φθόνο κατά του Ιησού, ώστε ήθελαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο για να εξαφανίσουν τα πειστήρια του θαύματος, την μαρτυρία της ανάστασης.

            Ο Ιούδας, φθονώντας θανάσιμα τον Χριστό, διαμαρτυρήθηκε για την σπατάλη του μύρου, τάχατες, από ενδιαφέρον για τους φτωχούς, ενώ ήταν αποδεδειγμένο ότι κρατούσε τα βαλλόμενα στο « γλωσσόκομο», όντας ανάξιος τις εμπιστοσύνης που του έδειξε ο Κύριος. Απλώς, το ενδιαφέρον του για τους φτωχούς γινόταν το νομότυπο κάλυμμα των αληθινών αισθημάτων του για τον Ιησού.

            Την επόμενη μέρα ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα καθισμένος πάνω σε ένα πουλάρι. Ζητωκραυγάζει το πλήθος « Ωσαννά», ενώ μέχρι την Μεγάλη Παρασκευή θα έχει μεταστραφεί και θα ζητάει « σταυρωθήτω». Οι άρχοντες είναι εκείνοι που παρέσυραν τον λαό να αλλάξει γνώμη, φοβούμενοι ότι η δημοτικότητα του Κυρίου θα τους στερούσε την δική τους. Άλλωστε και η κοσμική αντίληψη που είχαν για τόν Μεσσία, απείχε πολύ από την αλήθεια. Ακατανόητοι παρέμειναν γι αυτούς οι Προφήτες, όταν μιλούσαν για την είσοδο του βασιλέα των Ιεροσολύμων «πραέως»  και επιβεβηκότος επί υποζύγιον και πώλον νέον».

            Γίνεται το ονάριο πρότυπο για κάθε Ορθόδοξο με την εξής έννοια: ενθρονίζει τον Χριστό, γίνεται υπάκουο στην κατεύθυνση που κάθε φορά του δίνει εκείνος και παραμένει αδιάφορο απέναντι στις κραυγές του πλήθους.

            Ας συνοδέψουμε κι εμείς αδελφοί, τον Χριστό στην είσοδό του στην πάλη τη μεγάλη, σείοντας νοητά τα « βαΐα των φοινίκων», δηλαδή αναγνωρίζοντας ότι στο πρόσωπό του ο θάνατος νικήθηκε κατά κράτος, και στρώνοντας τα ιμάτιά μας για να περάσει από πάνω τους, δηλαδή αναγνωρίζοντας ότι οι αρετές και τα χαρίσματα που κοσμούν τον καθένα μας του ανήκουν.

Ας ενθρονίσουμε τον Χριστό στις καρδιές μας, ας υπακούσουμε πλήρως στα προστάγματά του, αδιαφορώντας πλήρως για τις προσβολές του πλήθους των δεξιών και αριστερών λογισμών, που πλαγιοκοπούν την καρδιά μας, μιμούμενοι το «φρόνημα» του οναρίου.

            Άλλοι θεωρούν τον Χριστό κοινωνικό επαναστάτη που αντιτάχθηκε στην βία και την κοινωνική αδικία και μη μπορώντας να κάνει αλλιώτικα θανατώθηκε, πάλι λόγω κοινωνικής αδικίας. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι κάνει υπομονή ο Θεός – Χριστός μέχρις ότου λάβει πύρ και κατακαύσει τους ασεβείς. Όλα αυτά αποτελούν προβολές του δικού τους ψυχικού κόσμου και τίποτα περισσότερο.

            Ο Χριστός είναι Υιός του Θεού και Θεός͘· έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό κατά χάρη. Πέθανε εκουσίως στον σταυρό και αναστήθηκε εκ νεκρών. Είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας, η οποία συνεχίζει το έργο του μέσα στην ιστορία. Όποιος πιστεύει σε αυτόν, ζεί δηλαδή τον εκκλησιαστικό τρόπο ζωής, νικάει τον θάνατο εν τώ προσώπω του και η Γέννηση, η Διδασκαλία, η Προδοσία και η Σύλληψη, η Σταύρωση και η Ταφή, η Ανάσταση και η Ανάληψη, αλλά και η Πεντηκοστή, γίνονται γεγονότα της προσωπικής του ιστορίας, καθώς αυτός όλο και περισσότερο μεθηλικιώνεται εν Χριστώ. Με την Δευτέρα του παρουσία θα έρθει να την παραλάβει.

            Για να κατανοήσει κάποιος σε βάθος όλα αυτά, χρειάζεται παράλληλα να μελετάει την Αγία Γραφή και τους θεοφόρους Πατέρες, παράλληλα με την σωστή συμμετοχή του στα σωστικά μυστήρια της Εκκλησίας μας. Τότε ο Χριστός μας του αποκαλύπτεται ως προσωπικός Θεός.

            Μέσα στον Ναό προσφέρουμε την μυρίπνοο θεία λατρεία στον Θεό, μέσα από τις ακολουθίες και το κατεξοχήν μυστήριο, το μυστήριο των μυστηρίων, την θεία Ευχαριστία. Όπως ακριβώς η Μαρία με τα μύρα και τα δάκρυα λάτρεψε τον Χριστό, έτσι κι εμείς με πόνο ψυχής για τις πολλές και ποικίλε πτώσεις μας, αλλά και χαρά γιατί ένας Θεός αγάπης σταυρώθηκε και αναστήθηκε για μας και μας ανέχεται, ας προσφέρουμε αγιασμένες και δακρύβρεκτες προσευχές στον Βασιλέα της δόξης, και ας αναστηθούμε ως άλλοι Λάζαροι, μέσα στο φώς του Χριστού.

Αρχιμ. Ε.Τ.