Κυριακή τών Φώτων. Κατά Ματθαίον Εὐαγγέλιο. Κεφ. 3, χωρίο 13 έως 17

Έτσι έπρεπε. Ο Υιός και Λόγος τού Θεού να γίνει αληθινός άνθρωπος, άνθρωπος όπως όλοι εκτός αμαρτίας για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην σωτηρία. Η αμαρτία στερεί τήν αιώνια ζωή από τήν ανθρωπότητα.

Και έρχεται ο Ιησούς και αποκαλύπτει ο Θεός ότι αυτός είναι ο Υιός του στέλνοντας το άγιο Πνεύμα και τόν Λόγο του να λέγει σε όλους όσους είναι παρόντες ότι αυτός είναι ο Υιός του διότι πάντοτε κάνει το θέλημα τού Πατρός του.

Και άκουσε ο Ιωάννης και ένοιωσε δέος μπροστά στον Θεό του. Πώς να βαπτίσει τον άγιο; Τί να καθαρίσει από τον αμόλυντο; Κι όμως. Έτσι έπρεπε να γίνει διότι το βάπτισμα τού Ιησού Χριστού δεν είναι βάπτισμα κάθαρσης από τις αμαρτίες αλλά και πέρασμα. Όπως ο Μωυσής οδήγησε με εντολή τού Θεού τούς Ισραηλίτες έξω από τήν Αίγυπτο, στήν ελευθερία, περνώντας τους από την Ερυθρά θάλασσα, έτσι και ο Ιησούς, πέρασε από τον Ιορδάνη – μπήκε και βγήκε χωρίς να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του, αφού δεν είχε – για να οδηγήσει τον αληθινό λαό τού Θεού στήν ελευθερία και την Βασιλεία του.

Ο αναμάρτητος έγινε ως αμαρτωλός. Ο αθάνατος, ως θνητός. Ο Δημιουργός ως δημιούργημα. Ο Θεός ως το αγαπητό του πλάσμα, ο άνθρωπος. Και αυτό, για να γίνει ο άνθρωπος κατά χάρη Θεός. 

Ι.Β.