Με δικά τους λεφτά ας κάνουν όσες φιλανθρωπίες θέλουν.

Με λεφτά του δημοσίου, του φτωχού φορολογούμενου, να κοπούν τα χέρια τους αν τα ξαναγγίξουν.

Καταλάβατε τι γίνεται με τις … φιλανθρωπίες ορισμένων προϊσταμένων  του δημοσίου; Με ξένα κόλλυβα κάνουν μνημόσυνα. Με λεφτά του λαού κάνουν τους φιλάνθρωπους. Είναι όμως έτσι; Από όλα όσα γνωρίζουμε, η… φιλανθρωπία τους δεν είναι και τόσο φιλανθρωπία αφού, πρώτα από όλα δεν ξοδεύουν τίποτα από την τσέπη τους. Ουσιαστικά κλέβουν το δημόσιο δηλαδή τον κάθε Έλληνα που εμπιστεύεται αυτό το κράτος και ελπίζει πως δεν υπάρχουν μακρυχέρηδες για να βουτάνε τα λεφτά του.

Γιατί όμως ένας ή μία προϊσταμένη δημοσίου προβαίνει σε υπογραφή για υφαρπαγή του δημοσίου χρήματος αν φανεί μπροστά του κάποιος αναξιοπαθής ή αναξιοπαθής; Διότι:

Α) Φοβάται μήπως ο αναξιοπαθής τού-τής δημιουργήσει πρόβλημα. Είτε με βία σωματική, είτε με ψυχολογική, είτε με εκβιασμό, είτε με οποιουδήποτε είδους απειλές.

Β) Φοβάται πως πίσω από τους «αναξιοπαθείς» βρίσκονται τίποτα συνδικα-ληστές και τού – τής  κάνουν τον βίο αβίωτο.

Γ) Φοβάται μήπως βρίσκεται υπό την προστασία κάποιου κόμματος ο «αναξιοπαθής» και μετά άντε να καθαρίσεις, με το κομματικό φασιστικό κράτος που έχουμε.

Επομένως, δεν μιλάμε ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ για φιλανθρωπία αλλά για υποχώρηση σε ψυχολογική βία ή σε απάτη.

Αυτά. Και όλα τα άλλα είναι αέρας κοπανιστός. Καταστρέψτε το κομματικό κράτος να ανασάνει ο λαός.