Να ενωθούμε, λένε οι αιρετικοί, αφού λίγα μας χωρίζουν.

 Τί ἀπαντᾶ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος; Ἀκοῦστε τὸ παράδειγμά του καὶ θαυμάστε τὴν σοφία τοῦ ἀνδρός.

-Ἀκοῦστε, λέει, τὴν πονηριὰ ποὺ μᾶς κάνουν. Εἶνε, σὰν νὰ ὑποθέσουμε ὅτι ἔχεις ἄνθρωπο στὸ σπίτι σου καὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς νὰ πέση ἄρρωστος στὸ κρεβάτι καὶ νὰ ἔχη πόνο ἐδῶ στὰ στήθη καὶ νὰ πονάη καὶ νὰ βογγάη. Τὰ μάτια του εἶνε ἐν τάξει. Τ’ αὐτιὰ του εἶνε ἐν τάξει, ἡ καρδιὰ του εἶνε ἐν τάξει, τὰ πόδια του εἶνε ἐν τάξει, τὰ χέρια του εἶνε ἐντάξει, ἀλλὰ ἔχει ἕνα πόνο ἐδῶ στὰ στήθη. Καλεῖ τὸν γιατρὸ καὶ ὁ γιατρὸς κάθεται κοντὰ στὸν ἄρρωστο καὶ λέει· Τί ὡραῖα μάτια ἔχει αὐτὸς ὁ ἄρρωστος! Τί ὡραῖα χέρια καὶ πόδια ἔχει ὁ ἄρρωστος! Τί γερὴ καρδιὰ ἔχει αὐτὸς ὁ ἄρρωστος!

Μά, χριστιανέ μου, δὲν σὲ καλέσαμε γιὰ τὰ γερὰ μέρη τοῦ σώματος. Ἐδῶ τί γίνεται· αὐτὸς ὁ πόνος μπορεῖς νὰ μᾶς πῆς ποῦ ὀφείλεται; Ἄ, λέει (ὁ Μέγας Ἀθανάσιος). Ἔτσι κάνουν καὶ αὐτοί, παραβλέπουν τὶς πληγές. Ἀλλά, ἄνθρωπε, ἕνα σπυράκι βγάζεις, καὶ τρέχεις καὶ φοβᾶσαι, μήπως τὸ σπυράκι αὐτὸ μία μέρα σὲ διαλύση καὶ σὲ ὁδηγήση στὸν θάνατο. Ἕνα σπυράκι, ἕνα σφάλμα, μιὰ  παρεκτροπή  ἀπὸ τὴν  πίστι,  εἶναι μεγάλο πρᾶγμα. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ προσέξωμε, λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, νὰ κρατήσωμεν ἀκεραίαν τὴν πίστιν ἡμῶν.» 

+ Αυγουστίνος Επίσκοπος Φλωρίνης

“ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ”, Φλώρινα 2007, Ἐκδόσεις: Ἀνδρονίκη Π. Καπλάνογλου, Σελ. 50-51