Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Όλοι στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Αθήνα για τη νέα διοικητική διαίρεση στη Β. Ήπειρο!

Ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914 καλεί την Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014, ώρα 6:30 μ.μ., όλους τους Έλληνες, στην παράσταση διαμαρτυρίας που διοργανώνει έξω από τα γραφεία της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα, Βασιλίσσης Σοφίας 2, για την σχεδιαζόμενη διοικητική διαίρεση στη Βόρειο Ήπειρο από την αλβανική κυβέρνηση, που έχει σκοπό την πλήρη εθνολογική και ιδιοκτησιακή αλλοίωση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914, όπως είχε κάνει γνωστό πριν από μία εβδομάδα, προσπάθησε και ήρθε σε επαφή με διάφορους φορείς σχετικούς με τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, αλλά δυστυχώς δεν βρήκε την ανταπόκριση που περίμενε και που άρμοζε σε μία αγωνιστική κινητοποίηση για ένα τόσο σημαντικό θέμα, το οποίο θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και το μέλλον μας. 
Ως Έλληνες της αλύτρωτης Ηπείρου δεν δικαιούμαστε να παραμένουμε απαθείς, ούτε να μεμψιμοιρούμε. Από το να μην δηλώσουμε καμία παρουσία στην Αθήνα, όπου διαμένει μόνιμα η μεγαλύτερη πληθυσμιακά μάζα των Βορειοηπειρωτών, και με την απουσία μας να δείξουμε την ανυπαρξία μας, προτιμούμε να δώσουμε το παρόν σε αυτή την ιστορική πρόκληση έστω και μερικές δεκάδες, ώστε να ενωθεί η φωνή μας με αυτή όσων βρίσκονται αυτές τις μέρες στα πάτρια εδάφη και σχεδιάζουν ανάλογες κινητοποιήσεις, μία μέρα πριν την κρίσιμη ψηφοφορία στην αλβανική βουλή.  
Προτιμούμε λοιπόν αυτή τη διαμαρτυρία, προκειμένου να έχει μεγαλύτερη αξία, τόσο ουσιαστική όσο και συμβολική, να την εκφράσουμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία θα κρίνει σε βάθος χρόνου για το αν πρέπει να ενταχθεί η Αλβανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εξάλλου η διοικητική διαίρεση όπως σχεδιάζεται από τα Τίρανα, αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τις εθνικές μειονότητες που έχουν θεσπίσει οι διεθνείς οργανισμοί.
Θα ακολουθήσει πορεία στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Σε αυτόν τον αγώνα κανένας δεν περισσεύει. Καλούμε όσους έχουν ελληνική εθνική συνείδηση να δώσουν το παρόν στη συγκέντρωση της Τετάρτης 30 Ιουλίου 2014.
Όλοι παρόντες στα γραφεία της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα, Βασιλίσσης Σοφίας 2.
Εκεί που πρέπει να ακουστεί η φωνή μας.
Οι αγώνες που χάθηκαν είναι αυτοί που δεν δόθηκαν ποτέ! 
Η Διοικούσα Επιτροπή  του Εθνικού Συλλόγου “Βόρειος Ήπειρος 1914″

http://www.pentapostagma.gr/

περί Αντιχρίστου



Αγίου Ιππολύτου αποσπάσματα περί Αντιχρίστου

Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι (αυτοί που θα έχουν δεχθεί τα λόγια του Αντιχρίστου), θα λένε μεταξύ τους:

«Αλλοίμονον στη συμφορά μας αλλοίμονον στη πολυθρήνητη συμφωνία, αλλοίμονον στο πονηρό συνάλλαγμα και στη μεγίστη πτώσι (που παρασυρθήκαμε). Πως παραπλανηθήκαμε από τον Πλάνο; Πως παραδοθήκαμε σ' Αυτόν; Πως μπλέξαμε στα δίχτυα του; Πως συρθήκαμε στην βρωμερή του σαγήνη; Πως, ενώ ακούμε τας αγίας Γραφάς, δεν καταλαβαίνουμε το νόημά τους;»

Πραγματικά τότε, όσοι θα έχουν δεθή με κοσμικές υποθέσεις και με την επιθυμίαν του αιώνος αυτού, αυτοί εύκολα θα οδηγηθούν στο Διάβολο και θα σφραγισθούν απ' Αυτόν.

Όσοι όμως ακούνε τας Θείας Γραφάς και τας κρατούν συνεχώς στα χέρια τους και βάζουν καλά στον νουν τους τας εννοίας τους, θα ημπορέσουν (πολλοί απ' αυτούς) να ξεφύγουν από την παραπλάνησι του Αντιχρίστου. Διότι θα αντιληφθούν αμέσως τα σημάδια της πονηριάς του και την αλαζονείαν της πλάνης του γι' αυτό και γρήγορα θα φύγουν μέσα από τα χέρια του στα βουνά, για να κρυφτούν στις σπηλιές και στα χάσματα της γης, απ' όπου με δάκρυα και συντριβή καρδίας θ' αναζητήσουν τον φιλάνθρωπον Κύριον. Και τότε ο φιλάνθρωπος Κύριος θα τους αποσπάση από τα βρόχια του Αντιχρίστου και θα σώση με το δεξί Του χέρι, από τα σκάνδαλα όσους είναι άξιοί Του και πέφτουν στα πόδια Του.

Τότε οι άνθρωποι θα πηγαίνουν από την Ανατολή προς την Δύσι και θα έρχονται απο την Δύσι στην Ανατολή (χωρίς να ευρίσκουν ησυχία και ασφάλεια) και θα κλαύσουν πολύ και θα θρηνήσουν γοερά και όταν θα ξημερώνη η ημέρα, θα αναζητούν την νύκτα, για να αναπαυθούν από τα έργα τους. Όταν όμως θα πέφτη η νύχτα, τότε, από τους αλλεπαλλήλους σεισμούς, και από τις καταιγίδες θα αναζητούν με αγωνία το φώς της ημέρας, γιατί θα τους πνίγη ο φόβος για τον τραγικό θάνατο, που τους αναμένει.

Τότε την τραγική εκείνη ζωή των ανθρώπων θα την κλάψη όλη η γη, θα πενθήση και η θάλασσα και ο αέρας και ο ήλιος, ακόμα θα πενθήσουν, για το τραγικό κατάντημα των ανθρώπων, και τα άγρια ζώα και τα πετεινά και τα βουνά και τα δένδρα στον κάμπο, επειδή όλοι ξεφύγανε από τον άγιο Θεό, πιστέψανε στον Πλάνο και δεχτήκανε το σημάδι του μιαρού και Θεομάχου, αντί για τον ζωοποιό σταυρό του Σωτήρος.

Διότι όλα θα καταντήσουν συχαμένα. Όλοι θα φροντίζουν να διαφύγουν και να κρυφτούν, αλλά πουθενά δεν θα μπορέσουν να αποφύγουν τις παγίδες του Αντικειμένου, διότι θα φέρνουν επάνω τους το σημάδι (= χάραγμα) Του το (666) και έτσι θα δείχνουν καθαρά πως είναι γνωστοί του. Απ' έξω φόβος, από μέσα τρόμος και νύκτα και ημέρα. Στη πλατεία και στα σπίτια θα υπάρχουν ψόφια, πείνα και δίψα. Στις πλατείες θόρυβοι, στα σπίτια θρήνοι. Θα μαραθή η ομορφιά του προσώπου, διότι τα χαρακτηριστικά τους θα γίνουν σαν των νεκρών. Αλλά και η ομορφιά των γυναικών θα μαραθή και θα εξαφανισθή η (σαρκική) επιθυμία από όλους τους ανθρώπους.

Ο εύσπλαχνος όμως και φιλάνθρωπος Θεός ούτε και τότε θα εγκαταλείψη το γένος των ανθρώπων χωρίς παρηγοριά, γι' αυτό θα κολοβώση εκείνες τις ημέρες. Και τα τρισήμιση χρόνια (της Εξουσίας του Αντιχρίστου) θα τα συντομεύση, για τους λίγους εκείνους ευσεβείς, που θα έχουν καταφύγει για να κρυφτούν στα βουνά και στα σπήλαια, ώστε να μη χαθή ολότελα η φάλαγγα όλων εκείνων των Αγίων.

Γρήγορα – γρήγορα λοιπόν θα περάσουν αυτές οι μέρες και πολύ σύντομα θα τελειώση η Βασιλεία του Πλάνου και Αντιχρίστου. Κατόπιν εν ριπή οφθαλμού θα περάση το σχήμα αυτού του κόσμου και θα καταργηθή η εξουσία των ανθρώπων, και θα χαθούν όλα αυτά, που βλέπουμε.


Από έναν αγαπημένο γέροντα μοναχό του Αγίου Όρους.
Λ.Α
.http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?t=12930&p=24470#p24470
 

Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας


Ημερομηνία εορτής: 31/07/2014Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 31 Ιουλίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ιωσηφ Ο Απο Αριμαθαιας



Kήδευσιν ευρών νεκρικήν κρύπτη τάφω,
Kηδευτά νεκρού του κενώσαντος τάφους.
Βιογραφία
Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ήταν μέλος του ιουδαϊκού συνεδρίου της Ιερουσαλήμ (βουλευτής), φίλος και κρυφός μαθητής του Ιησού Χριστού ο οποίος καταγόταν από την Αριμαθαία, μια μικρή πόλη ΒΔ΄ της Ιερουσαλήμ.

Ο Ιωσήφ πήγε στον Πιλάτο και του ζήτησε να κηδέψει το σώμα του Ιησού Χριστού. Αφού έλαβε την άδεια του, μαζί με τον Νικόδημο το κατέβασαν από το σταυρό το σώμα του Κυρίου, το περιέβαλαν σε σινδόνια μαζί με εκλεκτά αρώματα, το τοποθέτησαν σε λαξευτό μνημείο κι' έβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω στη θύρα του μνημείου (Ματθ. κζ' 57 - 60, Μαρ. ιε' 42 - 46, Λουκ. κγ' 50 - 53 και Ιω. ιθ' 38 - 42).

Ο Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας απεβίωσε ειρηνικά (κατά πάσα πιθανότητα στην Αγγλία).


Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας
Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας

Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας
Άγιος Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας

Άγιος Ανώνυμος Κρητικός Νεομάρτυρας


Ημερομηνία εορτής: 31/07/2014
Δεν βρέθηκε αγιογραφία.ΠαρακαλούμεΕπικοινωνήστεμαζι Μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής: Σταθερή. 
Εορτάζει στις 31 Ιουλίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν:  Αγιος Ανωνυμος Κρητικος Νεομαρτυρας (? - 1811)




Βιογραφία
Ο Νεομάρτυρας αυτος ΗΤΑΝ ΑΠΌ ΤΗΝ Κρήτη γεννήθηκε ΚΑΙ ΑΠΌ γονείς ευσεβείς. Είκοσι χρονών βρέθηκε στη δούλεψη ενός Τούρκου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Κάποια νύκτα, ο Τούρκος αυτός, θέλησε να εκμεταλλευτεί τον νεαρό. Τότε ο ευσεβής νέος αρνήθηκε και πάνω στην απελπισία του μαχαίρωσε τον Τούρκο με αποτέλεσμα αυτός να πεθάνει. Την επομένη μέρα οι φίλοι του σκοτωμένου Τούρκου, μόλις άκουσαν το γεγονός, συνέλαβαν τον νεαρό χριστιανό και τον πήγαν στον δικαστή. Αλλά επειδή δεν υπήρχε μαρτυρία σε βάρος του τον άφησαν ελεύθερο. Μετά δύο μέρες όμως, τον συνέλαβαν πάλι και αφού τον βασάνισαν σκληρά, ομολόγησε όλη την αλήθεια. Τότε ο δικαστής του πρότεινε, για να σώσει τη ζωή του, ν 'αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει μουσουλμάνος. Ο Νεομάρτυρας απέρριψε την πρόταση του δικαστή και με θάρρος ομολόγησε πως γεννήθηκε, είναι και θέλει να πεθάνει χριστιανός. Τότε μια από τις μέρες του Ιουλίου το 1811 μ.Χ., τον θανάτωσαν με απαγχονισμό.Δύο μέρες έμεινε το τίμιο λείψανο του στην κρεμάλα, κατόπιν το κατέβασαν και το έχωσαν στην άμμο.

Βρωμάει ξεφτίλα

Όταν ο Γερμανός πρόεδρος Γκάουκ, επισκέφθηκε τους Λυγγιάδες Ιωαννίνων με ύφος περίλυπο για τα θύματα της γερμανικής θηριωδίας είχε πεσκέσι στην τσέπη του ακριβού κουστουμιού του. Όχι μόνο για τους Λυγγιάδες αλλά για όλα τα μαρτυρικά χωριά της Ελλάδας. Παρέα με τον γερμανοθρεμμένο πρόεδρο Παπούλια συμφωνήσαν την ίδρυση του “ Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον”. Μέσα από αυτό το ταμείο οι απόγονοι των σφαγέων για να λύσουν το θέμα της δικαίωσης των νεκρών, θα δίνουν επιχορηγήσεις στις κοινότητες για να τους κλείσουν το στόμα και βέβαια να αποσυρθούν από τα δικαστήρια με κατηγορούμενη την Γερμανία.
Στα μέσα του Ιουλίου της χρονιάς που διανύουμε, ένα ντοκυμαντέρ που φτιάχτηκε για την πυρπόληση των γυναικών του χωριού Καλής Συκιάς της Κρήτης, στάλθηκε και στην Μέρκελ. Η απάντηση που δόθηκε από τον αναπληρωτή μορφωτικό σύμβουλο της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα είναι αποστομωτική: “Το νέο Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον που επισήμως θα εγκαινιάσουν ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας και ο ομοσπονδιακός πρόεδρος, Γιοάχιμ Γκάουκ στις 12 Σεπτεμβρίου του 2014 προορίζεται ουσιαστικά για την στήριξη ακριβώς εκείνων των κοινοτήτων που υπέφεραν ιδιαιτέρως από τις βαρβαρότητες της ναζιστικής κυριαρχίας”
Κοινώς, σας κάψαμε, σας βιάσαμε, σας ξεσκίσαμε αλλά τώρα θα στείλουμε στους δήμους και στα χωριά σας λεφτά να ξεχάσετε τον πόνο σας. Το Ταμείο αυτό θα αναπαλαιώσει μουσεία, θα χρηματοδοτήσει σχολικά κτίρια και θα ανταλλάσσει Έλληνες και Γερμανούς μαθητές. οι μεν να λένε τι καλή είναι η Γερμανία που μάς πάει διακοπές και οι δε να προσκυνούν τα χώματα που οι παππούδες τους ξέσκιζαν αθώους. 
Νομίζαμε ότι η Μνήμη δεν ξεπουλιέται. Νομίζαμε ότι το άδικο δεν μπαίνει στο παζάρι για επιδοτήσεις που θα γίνουν μπετά από τις “μαρτυρικές κοινότητες” και να φάνε οι κομματάρχες, ως συνήθως, από υπερτιμολογημένες δωρεές τυράννων. Όμως για άλλη μια φορά, ο νεοέλληνας έκανε το θαύμα του. Στις 25 Ιουλίου του 2014 ο εκ νέου δήμαρχος Καλαβρύτων έφερε θέμα προς συζήτηση υποβολή προτάσεων του Δήμου προς το "Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον" μπαίνοντας πρώτος- πρώτος στην λίστα των Γερμανών χορηγών του Ξεριζώματος της Μνήμης. Και το θέμα πέρασε κατά πλειοψηφία. 150,000 ευρώ είναι το πακέτο που θα πάρει ο Δήμος Καλαβρύτων για να ξεπλύνει το παρελθόν και να ορίσει το μέλλον. 
Με τα φράγκα ξεχνιούνται όλα και όταν μετά τα εγκαίνια του “Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον” οι χορηγοί Γερμανοί απαιτήσουν να ξηλωθούν και οι πλάκες των ονομάτων των σφαγέντων και αυτό θα γίνει. Με ένα πακέτο 100,000 ευρώ στις δύσκολες εποχές που ζούμε με τις βαριές οι δημοτικοί υπάλληλοι θα γκρεμίσουν τις στήλες. Και αν κάποιοι κουβαλάνε τα επίθετα ως απόγονοι των σφαγιασθέντων και αυτό θα είναι δυσάρεστο για τους χορηγούς Γερμανούς τότε να τα αλλάξουμε και αυτά. Με 100 ευρώ αλλαγή επιθέτου και με 50 ευρώ παίρνεις γερμανικό επίθετο και σουλατσάρεις στα μνήματα των παππούδων σου ως νέος μακελάρης. 
Ένα ερώτημα μένει μόνο. Όλοι αυτοί που μέχρι προχθές καμάρωναν ότι είχαν έναν ήρωα νεκρό στην οικογένεια ή έκλαιγαν για τους νεκρούς τους κάθε ημέρα και επί 74 χρόνια στεκόταν από γενιά σε γενιά μπροστά στην στήλη της Μνήμης ανήμερα της φρικαλεότητας, πληρώθηκαν για την ψήφο τους με χρήμα, με διορισμό ή με απάνθρωπη αναξιοπρέπεια; Είναι περήφανοι για την εκλογική τους επιλογή; Σηκώνονται όρθιοι στα καφενεία όταν μπαίνει μέσα ο Δήμαρχος ή ο δημοτικός σύμβουλος που ψήφισε ένα “Υπέρ” αντί να πει το αυτονόητο “Αει στο διάολο, ρε κωλοΓερμαναρά”; Νιώθει πιο Ευρωπαίος τώρα; Είναι της νεοελληνικής φιλοσοφίας που υποστηρίζει ότι αν είναι να μην πάρουμε τίποτε πουλάμε και το παιδί μας; Το παιδί τους ας το κάνουν ότι θέλουν, για τους νεκρούς δεν τους πέφτει λόγος διότι οι νεκροί ανήκουν σε όλους μας όταν "πέφτουν" συνειδητά ή ασυνείδητα για τις αξίες ενός λαού από την Κρήτη μέχρι την Θράκη και από την Κέρκυρα μέχρι τη Λήμνο. 
Το μυαλό σταματά να σκέφτεται όταν έρχονται τέτοια νέα από γωνιές της Ελλάδας που νόμιζες ότι κρατούν λόγω ευαισθησίας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αν όχι ψηλά τουλάχιστον ένα σκαλί παραπάνω από τον πάτο που βρισκόμαστε. Ο Γερμανός έχει αποδεχθεί την θηριωδία που διέπραξε το έθνος του και σου βουλώνει το στόμα με χρωματιστά χαρτιά με ένα γραμμένο Euro επάνω την ώρα ακριβώς που σε έχει με ένα επιβαλλόμενο χρέος κι εσύ αντί να τον στήσεις στο σκαμνί για μια δικαίωση ξεπουλιέσαι διαγράφοντας με ευκολία την καταγωγή σου και το αίμα που κυλάει στις φλέβες σου. 
Άντε, και στις στήλες που αναγράφονται τα ονόματα των νεκρών , γράψτε ψηλά-ψηλά όχι υπέρ πατρίδος, αλλά υπέρ της κονόμα σας. Της φθηνής, της τιποτένιας, της ραγιάδικης.

Μανουήλ Β' Παλαιολόγος. Ίσως ο καλύτερος των Παλαιολόγων

σχόλιο Γ.Θ : Ίσως ο καλύτερος από του Παλαιολόγους από πολιτικής και πνευματικής άποψης. Πατέρας των δύο τελευταίων Ιωάννη Η' και Κωνσταντίνου ΙΑ' και σύζυγος της Αγίας Υπομονής (Ελένης το κοσμικό).
Ο Μανουήλ Παλαιολόγος ήταν κατά της ένωσης των εκκλησιών, μένοντας πιστός στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, αλλά και γιατί γνώριζε πολύ καλά ότι οι υπήκοοί του δεν επρόκειτο ποτέ να αποδεχτούν την ένωση.

Στον ταξίδι του στη Δύση, για αναζήτηση βοήθειας, επιδίωξε επαφές με κοσμικούς ηγέτες, για να αποφύγει τις εκκλησιαστικές πιέσεις. Το πέρασμα του Μανουήλ από τις διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, έχει καταγραφεί από τους Δυτικούς χρονογράφους της εποχής, τους οποίους εντυπωσίασε η ευγενής μορφή, η βαθιά λόγια μόρφωση και οι αυτοκρατορικοί τρόποι του Μανουήλ.
Κοιτάξτε τι εντύπωση έκανε σε έναν Ευρωπαίο (τον Αδάμ του Ασκ) η αντιπροσωπεία των Βυζαντινών:
…αυτός ο αυτοκράτορας περπατούσε πάντα συνοδεία των αντρών του, που ήταν ντυμένοι ομοιόμορφα με άσπρους μακρείς μανδύες, που έμοιαζαν με χιτώνες ιπποτών (…) Ξυράφι δεν είχε αγγίξει το κεφάλι ή τα γένια των κληρικών. Οι Έλληνες αυτοί, τελούσαν με ευλάβεια τη Θεία Λειτουργία, στην οποία συμμετείχαν τόσο στρατιώτες όσο και ιερείς που έψαλλαν όλοι μαζί στη μητρική τους γλώσσα, τα ελληνικά. Κι αναλογίστηκα, τι θλιβερό θέαμα είναι, αυτός ο μέγας Χριστιανός πρίγκιπας από τη μακρινή Ανατολή να αναγκάζεται να ταξιδεύει στη Δύση, ζητώντας βοήθεια ενάντια στους άπιστους που τον απειλούν...
στην φώτο...
O αυτοκράτορας Μανουήλ Παλαιολόγος, η γυναίκα του Ελένη και οι τρεις από τους έξι γιους του, Ιωάννης, Θεόδωρος και Ανδρόνικος, σε μικρογραφία χειρογράφου του 15ου αιώνα.

proskynitis.blogspot.gr
yiorgosthalassis.blogspot.com

Εκκενώνεται η ελληνική πρεσβεία στη Λιβύη

Εκκενώνεται η ελληνική πρεσβεία στη ΛιβύηΤην απόφαση να εκκενώσει την ελληνική πρεσβεία στη Λιβύη πήρε η ελληνική κυβέρνηση λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί τα τελευταία 24ωρα στη χώρα.
Το προσωπικό της πρεσβείας θα μεταφέρει η φρεγάτα ΣΑΛΑΜΙΣ, η οποία πλέει ήδη προς την περιοχή.
Σύμφωνα με πληροφορίες αναμένεται να φτάσει στη Λιβύη το απόγευμα της Πέμπτης. Απο εκεί αναμένεται να παραλάβει συνολικά 87 άτομα, εκ των οποίων 7 εργαζόμενοι στην πρεσβεία και οι 80 Έλληνες που ζουν στη χώρα.
Στην φρεγάτα βρίσκονται και άνδρες των ειδικών δυνάμεων προκειμένου να διασφαλίσουν την ομαλή αποχώρηση των διπλωματών και των υπαλλήλων της πρεσβείας.
Σε ανάλογη κίνηση προχώρα και η Γαλλία, η οποία αποφάσισε το προσωρινό κλείσιμο της πρεσβείας της και την ανάκληση στο Παρίσι όσων Γάλλων πολιτών βρίσκονται στη Λιβύη. Είχε προηγηθεί το Σάββατο η φυγάδευση του διπλωματικού προσωπικού των ΗΠΑ με προορισμό τη γειτονική Τυνησία, υπό τη συνοδεία πεζοναυτών αλλά και μαχητικών αεροσκαφών ενώ μια ημέρα αργότερα βρετανική οχηματοπομπή επλήγη από πυρά κατά τη διάρκεια μιας απόπειρας κατάληψης των αυτοκινήτων έξω από την πρωτεύουσα της Λιβύης.
Η απόφαση ελήφθη υπό το βάρος των τελευταίων εξελίξεων στη χώρα καθώς ομάδες πολιτοφυλάκων και ένοπλες ομάδες που συνέβαλαν στην πτώση του καθεστώτος Καντάφι μάχονται για το ποιος θα έχει τα πρωτεία στην «επόμενη ημέρα».
Και οι δύο ομάδες κατά την πτώση της Τρίπολης άρπαξαν μέρος του οπλοστασίου του καθεστώτος και τώρα δείχνουν τη καταστροφική τους δύναμη.
Στην ουσία, όμως, η μάχη γίνεται για την εκμετάλλευση των πετρελαϊκών πόρων και για την επικράτηση ή όχι του Ισλαμισμού στη χώρα.
Μετά τη πτώση του καθεστώτος Καντάφι έγινε προσπάθεια για την ένταξη των ανταρτών στο μισθολόγιο του κράτους, ως δυνάμεις ασφαλείας. Όμως πολλοί από αυτούς επέλεξαν να δείξουν πίστη στη φυλή ή τη φατρία τους. Το «αδύναμο» κράτος δεν κατάφερε ποτέ ούτε να τους περιορίσει ούτε να τους εντάξει στις εθνικές δυνάμεις ασφαλείας.
https://gr.news.yahoo.com

Μ.Πειραιώς: ''Το Σιωνιστικό λόμπι ευθύνεται για τους διωγμούς''



Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε τό ἀκόλουθο Ἐγκύκλιο Σημείωμα πρός τούς Ἱ. Ναούς τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας αὐτοῦ διά τήν ἀνάπεμψι δεήσεως ὑπέρ τῶν χειμαζομένων χριστιανῶν ὑπό τοῦ φονταμενταλιστικοῦ Ἰσλάμ.
Ακολουθεί το κείμενο του Σεβασμιωτάτου:
᾿Αγαπητοί Πατέρες καί ᾿Αδελφοί,
Λόγῳ τῶν συνεχιζομένων ἐκκαθαρίσεων χριστιανικῶν πληθυσμῶν ὑπό τοῦ φονταμενταλιστικοῦ Ἰσλάμ, πού ἀποτελεῖ ἐπιβίωση καί τῆς δεινῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρειανισμοῦ εἰς τήν Μ. Ἀνατολήν καί τήν Β. Ἀφρικήν καί δή εἰς τίς χῶρες τῆς Συρίας, τοῦ Ἰράκ, τοῦ Σουδάν, τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Λιβύης μέ τρομακτικές ἐγκληματικές ἐνέργειες ἀποκεφαλισμῶν, σταυρώσεων, ἀνασκολοπίσεων καί πολυωδύνων βασάνων πού καθιστοῦν ἁπτά τά μαρτύρια τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων καί διακηρύσσουν παγκοσμίως ὅτι οἱ εἰς τόν ἀποκαλυφθέντα Θεόν Λόγον πιστεύοντες, διακρατοῦν τῆς ἐλευθερίας καί ἀξιοπρεπείας των μή προδίδοντες τήν ἀποκάλυψη τοῦ αἰωνίου Θεοῦ ἀλλά προτιμῶντες τήν ἀπώλεια τῆς κατά σάρκαν βιοτῆς των ἐπαγόμεθα τά κάτωθι:
Εὐθύνη γιά τό συνεχιζόμενο αὐτό διεθνές καί διαρκές ἔγκλημα ἐκκριζώσεως τῶν γηγενῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες ἔχει τό σκοτεινό Σιωνιστικό λόμπυ πού κυβερνᾶ τίς Η.Π.Α. καί οἱ εὔχρηστοι καί εὐεπίφοροι σέ κάθε εἴδους καταδολίευση, δυτικοί σύμμαχοί του πού γκρέμισαν μέ τήν περιλάλητη «Ἀραβική Ἄνοιξη» μέ τήν συνέργεια καί τοῦ Σουνιτικοῦ μπλόγκ (Σαουδική Ἀραβία, Κατάρ, Τουρκία) τά κοσμικά καθεστῶτα καί παρέδωσαν τίς χῶρες αὐτές καθώς καί ἄλλες τῆς ὑποσαχάριας Ἀφρικῆς στόν παρανοϊκό Ἰσλαμισμό, ὁ ὁποῖος δείχνει τό εἰδεχθές του πρόσωπο ὄχι ἀσφαλῶς ὅταν εἶναι μειοψηφία ἀλλά ὅταν αἰσθάνεται δυνατός νά ἐπιβάλλει τήν ἰδεοληψία τῆς Σαρίας καί τό πολιτικοστρατιωτικοθρησκευτικό του μοντέλο.
Ἀποδεικνύεται πασίδηλα γιά μιά ἀκόμα φορά καί μέ τό ἰδεολόγημα τοῦ ἀνακηρυχθέντος «Χαλιφάτου» καί τίς θηριωδίες τῶν Τζιχαντιστῶν πού ἑδράζονται στήν Ἰσλαμική «Θεολογία» καί παράδοση (Κοράνιο καί Οὔμα) ὅτι τό Ἰσλάμ δέν εἶναι θρησκεία ἀνεκτή κατά τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο καί τίς ἀρχές τῶν κρατῶν δικαίου διότι ἀρνεῖται καί στοχοποιεῖ θανάσιμα τήν ἄρνησή του καί ἑπομένως εἶναι ἔννοιες ἀσύμβατες μέ τό Ἰσλάμ καί ἡ Δημοκρατία καί ἡ Ἀνεξιθρησκεία καί ἡ ἀνεκτικότητα πρός τήν ἑτερότητα.
Δυστυχῶς οἱ «χρήσιμοι ἠλίθιοι» τῶν Δυτικῶν χωρῶν καί τῆς χώρας μας θεωροῦν ὡς διαχειρίσιμο μέγεθος τό Ἰσλάμ καί ὡς ἐνδεχόμενο συνεργό τους γιά τήν ἀπομείωση τῆς Χριστιανικῆς Εὐρωπαϊκῆς ἰδιοπροσωπείας.
Τά διαδραματιζόμενα ὅμως στίς χῶρες πειραματισμοῦ τῆς Δύσης πού παραδίδονται στήν Ἰσλαμική λαίλαπα, ἀποδεικνύουν καί στόν πλέον ἀφελῆ ὅτι ἐλευθερία, ἀνεξιθρησκεία, εὐρωπαϊκό κεκτημένο, ἀνεκτικότητα καί Ἰσλάμ δέν ἔχουν καμμία δυνατότητα συνυπάρξεως καί μόνο ἀργυρώνητοι, χειραγωγούμενοι καί ἐξωνημένοι κάλαμοι μποροῦν νά ὑποστηρίξουν τό ἀντίθετο.
Τήν ἰδία στιγμή ἀνόσιες πολιτικές δυνάμεις θέλουν νά θεσμοθετήσουν τό Ἰσλάμ καί στήν χώρα μας μέ χειραγωγούμενες δικαστικές ἀποφάσεις πρόδηλα ἀντισυνταγματικές πού ἐκθέτουν ἀνεπανόρθωτα καί τούς ἐντολεῖς καί τούς διατάκτες των.
Διά τούς λόγους αὐτούς παρακαλοῦμεν ὅπως κοινό αἴτημα τῶν Παρακλητικῶν Κανόνων καί τῶν προσευχῶν μας κατά τήν ἱερά αὐτή περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου νά εἶναι ἡ κατωτέρω ἐπίκαιρος καί ἀναγκαία δέησις:
«Ὑπέρ τῶν ἐν Μέσῃ Ἀνατολῇ καί Βορείῳ Ἀφρικῇ καί ἀλλαχοῦ τῆς γῆς χειμαζομένων ὑπό τῆς Ἰσλαμικῆς ἀπειλῆς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί τῆς ἀπό Θεοῦ ἀντιλήψεως, βοηθείας καί σωτηρίας αὐτῶν καί ἑδραιώσεως αὐτῶν ἐν τῇ πίστει».
Μετ’ εὐχῶν
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Η «θεολογία των γεγονότων» αντιμέτωπη με τα «γεγονότα της ιστορίας»


Ιερόθεος, Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου

Η θεολογία τής Εκκλησίας δεν είναι ιδεολογία, αποκεκομμένη από την ζωή, δεν είναι μια αφηρημένη φιλοσοφία και μια ανθρώπινη κοινωνιολογία, αλλά είναι λόγος τού Θεού πού προσφέρεται στον πληγωμένο άνθρωπο για να τού θεραπεύση τις πληγές, να τού υποδείξη τον δρόμο τής σωτηρίας, να τον κάνη κοινωνό τής ενεργείας τού Θεού.

Ο μακαριστός π. Γεώργιος Φλωρόφσκι έκανε λόγο για την «θεολογία των γεγονότων» πού μας φέρει αντιμέτωπους με τα «γεγονότα τής ιστορίας». 
Η «θεολογία των γεγονότων» είναι η «ιερά ιστορία», πού βρίσκεται στο βάθος τής ιστορικής πραγματικότητας, και συμπορεύονται μαζί, αλλά έχουν διαφορετικό σκοπό και περιεχόμενο.

Πρόκειται για τις εμφανίσεις τού Ασάρκου Λόγου καί Σεσαρκωμένου Λόγου, για την ζωή και το έργο των Προφητών, των Αποστόλων και των Πατέρων, τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, το κήρυγμα στον άμβωνα, την προσευχή και τις ιεροτελεστίες, την όλη δομή τής εκκλησιαστικής ζωής.

Η Εκκλησία εργάζεται στην ιστορία, «η θεολογική συνείδηση πρέπει να γίνη ιστορική». Μέ αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται η αφηρημένη-απρόσωπη μεταφυσική και ο αρρωστημένος μυστικισμός. 

απόσπασμα από ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου 

Πώς θα γίνει η Δύση πάλι Ορθόδοξη; (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

φώτο by sophia-siglitiki.blogspot.gr

του Αγίου Επισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς (1881-1956) 

Μην επηρεάζεστε από αυτά που βλέπουν τα μάτια, επειδή τα μάτια βλέπουν επιφανειακά και δε βλέπουν το βάθος. Τα μάτια βλέπουν την εξωτερική ενδυμασία του ανθρώπου και δε βλέπουν τον χαρακτήρα του, βλέπουν τον ηθοποιό και δεν βλέπουν τον άνθρωπο.

Τα μάτια βλέπουν τον άνθρωπο και δεν βλέπουν το Θεό. Μόνο ο ευλογημένος νους βλέπει εκείνο που δεν μπορεί να δει το μάτι, βλέπει το βάθος κάτω από την επιφάνεια, τον χαρακτήρα κάτω από την εξωτερική εμφάνιση, τον άνθρωπο πίσω από τον ηθοποιό, τον Θεό πίσω από τον άνθρωπο.

Οι ώριμοι άνθρωποι βλέπουν αυτό που δεν φαίνεται, ενώ τα παιδιά βλέπουν μόνο αυτό που φαίνεται. Το βάθος ενός όντος είναι αόρατο. Το βάθος και η ουσία των πραγμάτων είναι αόρατα για το αισθητήριο όργανο του ματιού, είναι όμως ορατά για το εσωτερικό μάτι, το θεϊκό μάτι που χάρισε ο Θεός στον καθένα μας, το νου.

Εν συντομία θα έλεγε κανείς, πως το αισθητήριο όργανο του ματιού βλέπει σύμβολα και εικόνες, ενώ ο νους βλέπει την ουσία, το βάθος των πραγμάτων, κοιτάζει πνευματικά.

Πήγαν τότε οι μαθητές Tου και τον ρώτησαν: «Γιατί τους μιλάς με παραβολές;» και εκείνος τους απάντησε: «Γιατί σ' εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίζετε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, σ' εκείνους όμως όχι» (Ματθ. 13, 10-11).

Με τα μάτια του σώματος λοιπόν βλέπουμε μόνο τα υλικά πράγματα. Βλέπουμε την εξωτερική όψη των πραγμάτων, το χρώμα, τη μορφή, αλλά την ουσία και το βάθος δεν μπορούμε να τα δούμε. Γι' αυτό το λόγο ο Κύριος μάς μιλά με τις παραβολές, δηλαδή με σύμβολα, με εικόνες και με περιγραφές της εξωτερικής μορφής των πραγμάτων, επειδή είναι ο μοναδικός προσιτός τρόπος για τα μάτια.

Κάτι τέτοιο ανάλογο συμβαίνει και με την τροφή. Διαφορετική είναι η τροφή για τα παιδιά και διαφορετική είναι η τροφή για τους μεγάλους, που μπορούν να μασήσουν και σκληρή τροφή.

Έτσι, διαφορετικά βλέπει ο άνθρωπος που δεν είναι ώριμος και διαφορετικά βλέπει ο ώριμος, αυτός που αντιλαμβάνεται τα μυστήρια της ζωής, επειδή ο τελευταίος ασταμάτητα ασκείται, για να μάθει ποιό είναι το βάθος και η ουσία των πραγμάτων.

Οι παραβολές είναι για τα παιδιά και ο Θεός αγαπάει τα παιδιά.

Ωραίο είναι να είναι κανείς παιδί και είναι φυσιολογικό για το παιδί να πηγαίνει εκεί που τον οδηγούν τα μάτια του, επειδή το βλέμμα των παιδιών γλιστράει στην επιφάνεια των πραγμάτων.

Άσχημο είναι, όταν ο ηλικιωμένος άνθρωπος παιδιαρίζει, άσχημο και μη φυσιολογικό.

Ο δυτικός κόσμος παιδιαρίζει και αυτό είναι άσχημο. Όταν η Δύση ήταν ορθόδοξη έβλεπε τον κόσμο πνευματικά, με το νου. Όσο όμως περισσότερο απομακρυνόταν από την χριστιανική αλήθεια τόσο το πνευματικό της βλέμμα θόλωνε μέχρι που στον εικοστό αιώνα το πνευματικό της βλέμμα σκοτείνιασε εντελώς. Τώρα της έμειναν μόνο τα μάτια του σώματος, της έμεινε η αίσθηση της όρασης. 

Εξοπλίστηκε με πολλά και εξαιρετικά όργανα, για να βλέπει καλύτερα και πιο σωστά τον υλικό κόσμο, την μορφή, τα χρώματα, τα νούμερα, τα μέτρα και την απόσταση. Ο δυτικός κόσμος ερευνά μέσα από το μικροσκόπιο τα μικρόβια, όπως δεν τα ερεύνησε κανείς. Βλέπει μέσα από το τηλεσκόπιο τα αστέρια σαν να είναι εδώ πάνω από την καπνοδόχο, όπως δεν τα έβλεπε ποτέ κανένας.

Όσον άφορα, όμως, την κρυμμένη ουσία των πραγμάτων, την κρυμμένη σημασία όλων των δημιουργημάτων στην οικουμένη, αδελφοί μου, οι δυτικοί σήμερα είναι τυφλοί, είναι πιο τυφλοί από την ισλαμική Αραβία, από την Ινδία που πιστεύει στο θεό Μπράμα, από το βουδιστικό Θιβέτ και από την Κίνα. Ο Χριστός μας δεν γνώρισε τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια μεγαλύτερη ντροπή από αυτή. Άνθρωποιβαπτισμένοι στο όνομα του Κυρίου να είναι πιο τυφλοί πνευματικά από μη βαπτισμένους ανθρώπους.

Ο απόστολος Παύλος στους δυτικούς, με την παιδαριώδη συμπεριφορά, θα έλεγε σήμερα, όπως είπε κάποτε στους Γαλάτες: Ανόητοι Γαλάτες, ποιός σας μάτιασε και δεν πιστεύετε στην αλήθεια, εσείς, μπροστά στα μάτια των οποίων ζωγράφισα με το κήρυγμά μου τόσο ζωντανά τον Ιησού Χριστό σταυρωμένο; Τηρώντας το νόμο δεχτήκατε το Πνεύμα ή ακούγοντας το κήρυγμα και πιστεύοντας; Τόσο ανόητοι είστε! Αρχίσατε με την εμπειρία του Πνεύματος. Πώς τώρα καταλήγετε να εμπιστεύεστε σ' ανθρώπινες δυνάμεις; (Γαλ. 3, 14).

Η Ευρώπη ξεκίνησε με το Πνεύμα, όμως τώρα ζει με την ύλη, δηλαδή με σαρκικούς λογισμούς, με σαρκικές επιθυμίες, με υλικές κατακτήσεις. Σαν να είναι ματιασμένη!

Όλη η πορεία της Ευρώπης στα χρόνια μας κινείται σε δύο μόνο διαστάσεις, στο πλάτος και στο μήκος των πραγμάτων. Η Δυτική Ευρώπη δεν γνωρίζει ούτε το βάθος, ούτε το ύψος των πραγμάτων, γνωρίζει μόνο το πλάτος, το μήκος της γης και του εδάφους. Αγωνίζεται συνεχώς για την εξάπλωση του εδάφους, για το έδαφος και μόνο το έδαφος!

Γι' αυτό το λόγο ξεσπούν οι πόλεμοι. Ο ένας πόλεμος ακολουθεί τον άλλο πόλεμο. 

Η μία φρίκη ακολουθεί την άλλη φρίκη.

Ο Θεός όμως δεν δημιούργησε τον άνθρωπο για να ψάχνει μόνο έδαφος, αντιθέτως ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να είναι το ον που με το νου του θα κατανοεί τα μυστήρια της ζωής, και με την καρδιά του θα καταφέρει να ανεβεί στο ύψος του Θεού.

Ο πόλεμος για τα εδάφη, για περισσότερη γη είναι πόλεμος εναντίον της αλήθειας. Ο πόλεμος εναντίον της αλήθειας είναι πόλεμος εναντίον της θεϊκής και της ανθρώπινης φύσης.

Τι απογοήτευση! Πιο πικρή και από την αψίνθιο! Πόσοι άνθρωποι καταστρέφονται και θυσιάζονται για το περαστικό, το παροδικό, το προσωρινό και ψεύτικο βασίλειο της γης! Αν οι άνθρωποι επιθυμούσαν να υπομείνουν λίγα βάσανα και θυσίες για το επουράνιο βασίλειο, ο πόλεμος στη γη δεν θα υπήρχε.

Οι Δυτικοί αφιερώνουν στο Χριστό με δυσκολία δύο λεπτά ενώ στην εκκλησία του διαβόλου δίνουν ολόκληρη την περιουσία τους και όλα τα παιδιά τους!

Η Ευρώπη ας κάνει το σταυρό της και ας επιστρέψει στο δρόμο του Χριστού. Ας προσευχηθεί στη Παναγία, ας θυμηθεί τους δώδεκα αποστόλους και τότε τα λέπια από τα μάτια της θα πέσουν. Θα γίνει πάλι όμορφη όπως ήταν πριν από χίλια χρόνια. Θα γίνει πάλι ορθόδοξη Ευρώπη. Θα γίνει και αυτή ευτυχισμένη και εμείς μαζί της. Θα χαρούνε μαζί της οι δακρυσμένοι λαοί της Ευρώπης και θα ψάλλουνε μαζί τον αιώνιο ύμνο στο Θεό: Άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Σου. Αμήν.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, «ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ». 
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ». alopsis

 

Οι σημαντικότερες εφευρέσεις των αρχαίων Ελλήνων - βιντεο


το βρήκαμε εδώ

ΜΑΣ ΠΗΡΑΝΕ ΧΑΜΠΑΡΙ – Γερμανικό δημοσίευμα: “Για την Ελληνική κρίση φταίνε οι Συντηρητικοί και οι Σοσιαλιστές, που κυβέρνησαν μετά τη χούντα και εξασφάλιζαν…τα δικά τους παιδιά”

simaia


”Η πραγματική αιτία της σημερινής ελληνικής κρίσης είναι οι κυβερνήσεις μετά τη χούντα που εξασφάλιζαν στους ακόλουθούς τους θέσεις… στη διοίκηση και στις κρατικές εταιρείες συσσωρεύοντας υψηλά χρέη” αναφέρει ο γερμανικός τύπος.
Οι συντηρητικοί και οι σοσιαλιστές που κυβέρνησαν εναλλάξ τη χώρα μετά το τέλος της δικτατορίας εξασφάλιζαν στους ακόλουθούς τους θέσεις στη διοίκηση και στις κρατικές εταιρείες. Αυτή η συστηματική λεηλασία του κράτους, η οποία συνοδευόταν από συσσώρευση ολοένα υψηλότερων χρεών, ήταν η πραγματική αιτία της σημερινής ελληνικής κρίσης
Ανάλυση με αφορμή τα 40χρονα από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα δημοσιεύει η Frankfurter Rundschau.
Υπό τον τίτλο «Η ελληνική ασθένεια» ο αρθρογράφος σχολιάζει ότι «οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις που θα χρειαζόταν η Ελλάδα μετά την πτώση των συνταγματαρχών επιβάλλονται μόλις από την κρίση χρέους».
Όπως υπογραμμίζεται, η επέτειος της επιστροφής στη δημοκρατία δεν επιτρέπει ιδιαίτερες εκδηλώσεις χαράς. «Η χώρα βρίσκεται στη βαθύτερη ύφεση από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό που είναι με την πρώτη ματιά μια κρίση κρατικού χρέους, αποδεικνύεται τελικά με προσεκτικότερη παρατήρηση ότι είναι μια κρίση του πολιτικού συστήματος. Οι ρίζες της φτάνουν ως τα χρόνια μετά την κυριαρχία των στρατιωτικών».
Ο αρθρογράφος επισημαίνει: «Οι Έλληνες μιλούν μέχρι σήμερα για τη ‘Μεταπολίτευση’, την ‘πολιτική αλλαγή’. Ωστόσο δεν ήταν ένα πραγματικά νέο ξεκίνημα» υπογραμμίζει το σχόλιο, αναφερόμενο στην πολιτική των κρατικών παρεμβάσεων και των κρατικοποιήσεων που επέφεραν, όπως λέει, «απώλειες δισεκατομμυρίων στους έλληνες φορολογούμενους», ενώ «η πρακτική των απαλλοτριώσεων αποθάρρυνε τη δεκαετία του 1970 τους ξένους επενδυτές που χρειαζόταν επειγόντως η χώρα».
Ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1981 δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα παρά τα χρήματα των διαρθρωτικών ταμείων και τονίζει: «Οι συντηρητικοί και οι σοσιαλιστές που κυβέρνησαν εναλλάξ τη χώρα μετά το τέλος της δικτατορίας εξασφάλιζαν στους ακόλουθούς τους θέσεις στη διοίκηση και στις κρατικές εταιρείες. Αυτή η συστηματική λεηλασία του κράτους, η οποία συνοδευόταν από συσσώρευση ολοένα υψηλότερων χρεών, ήταν η πραγματική αιτία της σημερινής ελληνικής κρίσης».

1000 χρόνια σαν σήμερα η Μάχη του Κλειδίου και η εξολόθρευση του κινδύνου των Βουλγάρων από τον Βασίλειο Β'

SamuilsDeathBGhistory.jpgΗ Μάχη του Κλειδίου (βουλ. Беласишка битка, γνωστή και με το όνομα Μάχη της οροσειράςΜπέλλες) διεξήχθη στις 29 Ιουλίου 1014 μεταξύ της Βυζαντινής και της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Η μάχη αποτέλεσε το αποκορύφωμα της 50χρόνης διαμάχης μεταξύ του Σαμουήλ της Βουλγαρίας και του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου. Η μάχη τελείωσε με νίκη των Βυζαντινών.
Η μάχη διεξήχθη στην περιοχή μεταξύ των βουνών των Μπέλλων και του Ογκραζντέν, στο σημερινό βουλγάρικο χωριό Κλείδιο. Η αποφασιστική μάχη έγινε στις 29 Ιουλίου, με επίθεση των Βυζαντινών, υπό την ηγεσία του Νικηφόρου Ξιφία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή των Βουλγάρων. Αυτή η μάχη αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα για τους Βούλγαρους. Οι Βούλγαροι στρατιώτες αιχμαλωτίστηκαν και τυφλώθηκαν μετά από διαταγή του Βασιλείου Β', ο οποίος αργότερα πήρε το όνομα «Βουλγαροκτόνος». Ο Σαμουήλ επέζησε από τη μάχη, αλλά πέθανε 2 μήνες αργότερα, από καρδιακή ανεπάρκεια. Θεωρείται πώς πέθανε όταν είδε τους τυφλούς Βούλγαρους στρατιώτες.

Παρά τα αποτελέσματα της μάχης, η Πρώτη Βουλγαρική Αυτοκρατορία δεν καταστράφηκε, αλλά δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει τους Βυζαντινούς. Για αυτό, το 1018, η Βουλγαρική Αυτοκρατορία καταστράφηκε από τον Βασίλειο Β'.




Οι συγκρούσεις Βυζαντίου-Βουλγαρίας ξεκίνησαν τον 7ο αιώνα μ.Χ., όταν οι Βούλγαροι, υπό την ηγεσία του Χαν Ασπαρούχ, κατέλαβαν, κοντά στον Δούναβη, μια επαρχία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ως αποτέλεσμα, οι Βούλγαροι αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν μια σειρά πολέμων με το Βυζάντιο.


Το 986, η Βουλγαρία δέχθηκε επίθεση από τον βορρά από τον Πρίγκιπα του Κιέβου,Σφιατοσλάφ. Εν τω μεταξύ, λόγω των επιθέσεων του Συμεών στο Βυζάντιο, η Βουλγαρική Αυτοκρατορία έχασε πολλή δύναμη. Κατά τη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων, οι επιδρομείς από το Κίεβο νικήθηκαν από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι ήταν σε πόλεμο με τους Βούλγαρους, μια συνεχόμενη σύγκρουση μετά την πτώση της βουλγαρικής πρωτεύουσας, Πρεσλάβ, το 971. Αυτό είχε το αποτέλεσμα της παραίτησης του Μπορίς Β' από τους αυτοκρατορικούς του τίτλους, και την παραχώρηση της ανατολικής Βουλγαρίας στους Βυζαντινούς. Οι Βυζαντινοί κατέλαβαν την ανατολική Βουλγαρία, αλλά τα ανεξάρτητα εδάφη της δυτικής Βουλγαρίας παρέμειναν αυτόνομα και υπό την ηγεσία των Κομητόπουλων - Νταβίντ, Μωυσή, Αρόν και Σαμουήλ - αντιστάθηκαν εναντίον του Βυζαντίου.


Το 976, στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε ο Βασίλειος Β', και πρώτος στόχος του ήταν η κατάληψη της Βουλγαρίας. Αντίπαλοι του ήταν οι Δυτικοί Βούλγαροι, υπό την ηγεσία του Σαμουήλ. Η πρώτη εκστρατεία του Βασιλείου ήταν καταστροφική, ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας παραλίγο να πεθάνει όταν οι Βούλγαροι εκμηδένισαν τον βυζαντινό στρατό στις Πύλες του Τραϊανού, το 986.


Τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, όσο ο Βασίλειος ήταν απασχολημένος με τις επαναστάσεις εναντίον του και τις επιθέσεις των Φατιμίντ στην Ανατολία, ο Σαμουήλ ανακατέλαβε τα περισσότερα από τα πρώην βουλγαρικά εδάφη και μετέφερε τον πόλεμο στο Βυζάντιο. Ωστόσο, η επίθεση του στη Νότια Ελλάδα, χάρη στην οποία έφθασαν στην Κόρινθο, τελείωσε με μεγάλη ήττα των Βουλγάρων στη μάχη του Σπερχείου το 996. Η επόμενη φάση του πολέμου ξεκίνησε το 1000, όταν ο Βασίλειος ξεκίνησε μια σειρά από επιθέσεις στη Βουλγαρία. Κατέλαβε τη Μοισία, και το 1003, τα σώματα του κατέλαβαν το Βίντιν. Τον επόμενο χρόνο, ο Βασίλειος κατατρόπωσε τον Σαμούηλ στη μάχη στα Σκόπια. Το 1005, ο Βασίλειος επανέκτησε τον έλεγχο στη Θεσσαλία και σε μέρη της νότιας Μακεδονίας. Σε αυτά και τα επόμενα χρόνια, οι Βυζαντινοί εισέβαλαν αρκετές φορές στη Βουλγαρία, λεηλατώντας την ύπαιθρο. Παρά τις μερικές επιτυχίες, οι Βυζαντινοί δεν καταφέρει να νικήσουν αποφασιστικά. Η βουλγαρική αντεπίθεση, το 1009, στη μάχη της Κρέτας, παρόλο αυτά, η νίκη των Βυζαντινών δεν ήταν αποφασιστική, αλλά οι Βούλγαροι είχαν χάσει πολλές δυνάμεις. Σύμφωνα με τον Βυζαντινό ιστορικό, Ιωάννης Σκυλίτζης: «Ο Αυτοκράτορας Βασίλειος Β' συνέχιζε τις επιθέσεις στη Βουλγαρία, καταστρέφοντας τα πάντα στον δρόμο του. Ο Σαμουήλ ήταν ανίκανος να τον σταματήσει σε ανοιχτή μάχη, και έτσι, έχανε τη δύναμη του». Το αποκορύφωμα του πολέμου ήρθε το 1014, όταν ο Σαμουήλ, ως ηγέτης του στρατού, προσπάθησε να σταματήσει τον βυζαντινό στρατό πριν αυτός εισέλθει στη βουλγαρική ενδοχώρα.




Ο Σαμουήλ ήξερε πώς οι Βυζαντινοί θα επιτίθονταν στη χώρα του από τις ορεινές περιοχές. Οι Βούλγαροι έχτισαν τάφρους κατά μήκος των συνόρων τους, ειδικά στο πέρασμα του Κλειδίου στον Στρυμόνα, καθώς αυτό οδηγούσε στην καρδιά της Βουλγαρίας. Ο Σαμουήλ οχύρωσε περισσότερο την οροσειρά Μπέλλες και το Κάστρο στον Στρυμόνα. Ο ποταμός του Στρυμόνα ήταν ιδανικό μέρος για επιθέσεις και χρησιμοποιήθηκε αρκετές φορές από τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ο Σαμουήλ επέλεξε τον Στρυμόνα για αμυντική τακτική - βρισκόταν στον δρόμο από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τη Θράκη, στα ανατολικά, και μέχρι την Οχρίδα, στα δυτικά. Τα σύνορα αυτά φρουρούνταν από μεγάλες βουλγαρικές δυνάμεις.


Ο Σαμουήλ αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον Βασίλειο Β' και τον στρατό του στο Κλείδιο, όχι μόνο λόγω των ηττών στα πεδία της μάχης, αλλά και λόγω των ανησυχιών σχετικά με την εποπτεία του μεταξύ της αριστοκρατίας, η οποία είχε αποδυναμωθεί από τις εκστρατείες του Βασιλείου. Το 1005, ο διοικητής του Δυρραχίου, λιμανιού τηςΑδριατικής, παρέδωσε την πόλη στον Βασίλειο Β'. Για να αντιμετωπίσει τη βυζαντινή απειλή, ο Σαμουήλ συγκέντρωσε 45.000 στρατιώτες. Ο Βασίλειος Β' επίσης συγκέντρωσε ένα μεγάλο αριθμό στρατιωτών, και όρισε διοικητή τον Νικηφόρο Ξιφία, ο οποίος είχε καταλάβει τις παλαιές βουλγαρικές πρωτεύουσες Πλίσκα και Πρεσλάβ, το 1001.




Ο βυζαντινός στρατός έφθασε από την Κωνσταντινούπολη και περνώντας από τηνΚομοτηνή, τη Δράμα και τις Σέρρες έφθασε στο χωριό του Κλειδίου στον ποταμό Στρυμόνα. Εκεί, βρήκε ένα χοντρό ξύλινο τείχος με Βούλγαρους στρατιώτες. Οι Βυζαντινοί επιτέθηκαν αμέσως, αλλά υποχώρησαν με βαριές απώλειες.


Ο Σαμουήλ, για να απομακρύνει τον Βασίλειο από το πεδίο της μάχης, έστειλε μεγάλο στρατό στη Νεστορίτσα. Οι Βούλγαροι της Νεστορίτσας έφθασαν ως τη Θεσσαλονίκη, αλλά δέχθηκαν μεγάλη ήττα από τον στρατηγό Θεοφύλακτο Βοτανειάτη και από τον γιο του, Μιχαήλ. Ο Θεοφύλακτος αιχμαλώτισε πολλούς Βούλγαρους και βάδισε στα βόρεια για να συναντήσει τον Βασίλειο.


Η πρώτη απόπειρα του Βασιλείου για να συντρίψει τους υπερασπιστές του περάσματος ήταν ανεπιτυχής, καθώς ο αριθμός των αμυνόμενων ανέρχονταν στους 15.000-20.000 Βούλγαρους. Παρά τις δυσκολίες, ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας αρνήθηκε να σταματήσει την επίθεση. Διέταξε τον Νικηφόρο Ξιφία να μεταφέρει τα σώματα του στο Βελάσιο, για να περικυκλώσει τους Βούλγαρους, όσο ο υπόλοιπος βυζαντινός στρατός θα πολιορκούσε το τείχος. Ο Ξιφίας οδήγησε τα σώματα του σε ένα μονοπάτι, πίσω από τις θέσεις των Βουλγάρων. Στις 29 Ιουλίου, ο Ξιφίας επιτέθηκε στους Βούλγαρους, αφού τους περικύκλωσε. Οι Βούλγαροι στρατιώτες άφησαν το οχυρό και κατευθύνθηκαν να αντιμετωπίσουν τη νέα απειλή, δίνοντας στον Βασίλειο την ευκαιρία να καταστρέψει το τείχος.


Εξαιτίας της σύγχυσης που επικρατούσε στο πεδίο της μάχης, πολλά βουλγαρικά στρατεύματα καταστράφηκαν, ενώ τα υπόλοιπα απεγνωσμένα προσπαθούσαν να φύγουν στη Δύση. Ο Σαμουήλ και ο γιος του, Γκαβίλ (Γαβριήλ) Ραντομίρ, κατευθύνθηκαν στα ανατολικά από το οχυρό τους στη Στρώμνιτσα, αλλά καταστράφηκαν στις μάχες στοΜοκριέβο (νυν Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας). Πολλοί Βούλγαροι στρατιώτες σκοτώθηκαν και άλλοι αιχμαλωτίστηκαν. Ο Αυτοκράτορας Σαμούηλ σώθηκε χάρη στην ανδρεία του γιου του, και με ασφάλεια έφθασαν στοΠρίλεπ. Από το Πρίλεπ, ο Σαμουήλ έφθασε στην Πρέσπα ενώ ο γιος του κατευθύνθηκε στη Στρώμνιτσα για να συνεχίσει τη μάχη.




Μετά τη νίκη στη μάχη του Κλειδίου, ο Βασίλειος Β' κατευθύνθηκε στη Στρώμνιτσα, οχυρό-κλειδί στην κοιλάδα του Βαρδάρη. Στον δρόμο τους για την πόλη, οι Βυζαντινοί κατέλαβαν το οχυρό τουΜατσούκιον. Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας έστειλε ένα στρατό, υπό την ηγεσία του Βοτανειάτη, για να περικυκλώσει τη Στρώμνιτσα και να καταστρέψει τα τείχη της πόλης, καθώς επίσης και να καθαρίσει τον δρόμο προς τη Θεσσαλονίκη. Με τα υπόλοιπα σώματα του, ο Βασίλειος έμεινε για να καταστρέψει τελείως την πόλη. Στην αρχή οι Βούλγαροι άφησαν τον Βοτενειάτη να καταστρέψει τις οχυρώσεις τους, αλλά περικύκλωσαν αυτόν και τον στρατό του και τον έσφαξαν. Στη μάχη, ο Γκαβρίλ Ραντομίρ σκότωσε τον Βοτανειάτη με το δόρυ του. Ως αποτέλεσμα, ο Βασίλειος Β' αναγκάστηκε να σταματήσει την πολιορκία της Στρώμνιτσας και υποχώρησε. Στην επιστροφή, ο Βασίλειος έπεισε τον κουβικουλάριο Σέργιο να παραδώσει το οχυρό τουΜελένικου, το οποίο αποτελούσε τον κεντρικό δρόμο προς τη Σόφια, από τα νότια. 




Ο Σκυλίτζης θεωρεί πώς ο Βασίλειος αιχμαλώτισε 15.000 στρατιώτες (14.000 σύμφωνα με τον Κεκαυμένο). Σύγχρονοι ιστορικοί, όπως ο Βασίλ Ζλατάρσκι, ισχυρίζονται πώς αυτοί οι αριθμοί είναι απίθανοι και υπερβολικοί. Τον 14ο αιώνα, το έργο τουΚωνσταντίνου Μαννάση, Χρονικόν, μεταφράστηκε στα βουλγάρικα. Ο Μαννάσης καταγράφει πώς στη μάχη αιχμαλωτίστηκαν 8.000 στρατιώτες. Ο Βασίλειος χώρισε τους αιχμάλωτους σε ομάδες των 100 ανδρών, τυφλώνοντας τους 99 αιχμαλώτους σε κάθε ομάδα και αφήνοντας τον τελευταίο με ένα μάτι, για να οδηγεί τους υπόλοιπους στην πατρίδα τους - αυτό το έκανε για να εκδικηθεί τον θάνατο του Βοτανειάτη, ο οποίος ήταν ο αγαπημένος του στρατηγός. Άλλη αιτία για αυτή την πράξη, ήταν ότι στα μάτια των Βυζαντινών, οι Βούλγαροι ήταν επαναστάτες κατά της εξουσίας τους, και πώς η τύφλωση ήταν η πιθανή τιμωρία για τους αντάρτες. Για αυτή την πράξη, ο Βασίλειος έλαβε το επίθετο «Βουλγαροκτόνος». Στις 6 Οκτωβρίου 1014, ο Σαμουήλ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια, όταν είδε τους τυφλούς του στρατιώτες. 






Ο θάνατος του Βοτανειάτη και τα μετέπειτα τέσσερα χρόνια του πολέμου έδειξαν πώς η βυζαντινή επιτυχία δεν ήταν πλήρης. Μερικοί σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν πώς η ήττα των Βουλγάρων δεν ήταν πλήρης, όπως περιέγραψαν ο Σκυλίτζης και ο Κεκαυμένος. Άλλοι ιστορικοί δίνουν έμφαση στον θάνατο του Σαμουήλ και θεωρούν αυτό το γεγονός ως μεγάλο πλήγμα για τη Βουλγαρία. Ο Γκαβρίλ Ραντομίρ και ο Ιβάν Βλαντισλάφ στάθηκαν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τους Βυζαντινούς, και τελικά η Βουλγαρία καταλήφθηκε το 1018. Αυτό τον χρόνο, ο Τσάρος Ιβάν Βλαντισλάφ σκοτώθηκε στη μάχη στο Δυρράχιο, και η Βουλγαρία έγινε επαρχία του Βυζαντίου, μέχρι το 1185, όποτε διεξήχθη η επιτυχής εξέγερση των αδερφών Άσεν.


Στη μάχη του Κλειδίου, ο βουλγαρικός στρατός υπέστη βαριές απώλειες, και αυτό ήταν αποφασιστικός παράγοντας για την τελική νίκη του Βυζαντίου στον πόλεμο. Οι περισσότεροι από τους διοικητές αποφάσισαν να παραδοθούν εθελοντικά στον Βασίλειο Β'.


Η μάχη είχε αντίκτυπο στους Σέρβους και στους Κροάτες, οι οποίο αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν τη δύναμη του Βυζαντινού Αυτοκράτορα, μετά το 1018. Τα σύνορα τηςΒυζαντινής Αυτοκρατορίας αποκαστάθηκαν στον Δούναβη, δίνοντας στο Βυζάντιο τον έλεγχο της βαλκανικής χερσονήσου από τον Δούναβη στην Πελοπόννησο και από την Αδριατική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα. 
http://lithosfotos.blogspot.gr/

Συμβαίνει τώρα για πρώτη και τελευταία φορά μετά από 13,4 δισ. χρόνια

Γράφει η Κατερίνα Τσίλη
Κάνοντας τη βόλτα μου στο ίντερνετ, διαρκώς πέφτω σε τίτλους άρθρων όπως “Συμβαίνει κάθε 1500 χρόνια” ή “Συμβαίνει κάθε 50.000 χρόνια” και συνήθως αναφέρονται σε κάποιο περιοδικό φαινόμενο το οποίο λαμβάνει χώρα στις μέρες μας.
Και κάθε φορά αναρωτιέμαι… μα ποιο είναι το σπουδαίο ακριβώς σε ένα γεγονός που επαναλαμβάνεται κάθε 1000 ή 100.000 χρόνια;
Είμαι σίγουρη πως κάθε μέρα επαναλαμβάνεται ένα γεγονός που έχει συμβεί πριν δέκα, χίλια ή ένα εκατομμύριο χρόνια. Και τι να κάνουμε τώρα…
Θυμάμαι την τρέλα της ημερομηνίας 21/12/2012 που έκλεινε ένας κύκλος 50.000 ετών ή κάτι τέτοιο σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγιας και άλλοι περίμεναν να καταστραφεί η Γη, άλλοι ότι θα αλλάξουμε διαστάσεις (!) και άλλα όμορφα και ρομαντικά σενάρια. Τελικά βέβαια, όπως θα το καταλάβατε κι εσείς, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη. Είμαστε ακόμα εδώ και πληρώνουμε τους φόρους μας, ή τουλάχιστον προσπαθούμε.
Όμως υπάρχει κάτι που πιστεύω ότι είναι πραγματικά σπουδαίο. Κάτι που σπάνια θα το δείτε να μνημονεύεται. Είναι ένα γεγονός που συμβαίνει τώρα, για πρώτη φορά μετά από 13,4 δισεκατομμύρια χρόνια, όσο χρονολογείται δηλαδή το σύμπαν μας. Είναι κάτι που θα συμβεί για πρώτη και τελευταία φορά.
Είσαι Εσύ, είμαι Εγώ, είναι όλα αυτά που ζούμε σήμερα. Μα πάνω απ’ όλα είσαι Εσύ. Σε τόσα δισεκατομμύρια χρόνια, δεν έχει υπάρξει ποτέ κάποιος σαν εσένα, με το ίδιο δαχτυλικό αποτύπωμα, με την ίδια ίριδα, με την ίδια φωνή, με τα ίδια συναισθήματα και με τις ίδιες εμπειρίες. Σκέψου το… Θα ζήσεις μέχρι τα 90 ή τα 100 σου και μετά… τσαφ! Μέχρι να τελειώσει κι αυτό το σύμπαν δεν θα ξαναυπάρξει κανένας πια σαν κι εσένα.
Για την ηλικία του σύμπαντος και για το μέγεθός του, είσαι ένας κόκκος άμμου που μέχρι να γίνει αντιληπτός,  έχει κιόλας εξανεμιστεί… Κι όμως αυτός ο κόκκος άμμου δεν θα ξαναϋπάρξει ποτέ.
Κανείς δεν σε ήξερε πριν και το πιο πιθανό είναι ότι κανείς δεν θα σε θυμάται λίγο αργότερα.
Σου υπολείπονται από αυτή την απίθανη εμπειρία που ονομάζεται ζωή, 40 – 50 ή 60 χρόνια, ανάλογα με την ηλικία σου.
Δεν αξίζει να τα ζήσεις ευτυχισμένα;
Δεν αξίζει να ρουφήξεις τη ζωή με όλο σου το είναι;
Δεν αξίζει να ζήσεις έτσι ακριβώς όπως γουστάρεις χωρίς να δίνεις δεκάρα για το πως σε θέλουν οι άλλοι;
Δεν αξίζει όταν κλείσεις τα μάτια σου να πεις “Μα τι υπέροχο ταξίδι ρε γαμώτο…!”
Σκέψου το…
https://gr.news.yahoo.com

Μήπως πρέπει να δούμε τη ζωή αλλιώς;

Ο Marquez το κατάφερε αλλά όταν ήταν ήδη αργά. Η επιστολή που άφησε όμως, μπορεί να γίνει πυξίδα ζωής για τον καθένα μας. Και επιμένω, ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΝΩΡΙΣ!
Αποχαιρετιστήρια επιστολή
του Gabriel Garcia Marquez
(6 Μαρτίου 1927 – 17 Απριλίου 2014)Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν.
Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!
Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σού ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.
https://gr.news.yahoo.com