Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, «Δικαιώνονται πλήρως ὅσοι ὑπέγραψαν καί ὑπογράφουν τήν κατά τῆς δαιμονικῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ὁμολογίαν»



Ἐν Πειραιεῖ τῇ 28ῃ Σεπτεμβρίου 2011
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
«Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις τὶς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τὶς δὲ κοινωνίᾳ φωτὶ πρὸς σκότος; τὶς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαλ; ἤ τὶς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τὶς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;»
(Β΄Κορ. 10:14-16)
Ἀπὸ 11-13 Σεπτεμβρίου 2011 πραγματοποιήθηκε στὸ Μόναχο τῆς Γερμανίας ἡ 11η Συνάντηση «Εἰρήνης», ἡ ὁποία διογρανώνεται ἀπὸ τὴν ὀργάνωση τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Κοινότητος Saint Egidio καὶ τὴν θρησκευτικὴ κοινότητα τοῦ τόπου ὅπου διοργανώνεται ἡ συνάντηση. Στὴν παροῦσα ἔλαβαν μέρος ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί Χριστιανικῶν Κοινοτήτων καὶ ἐκπρόσωποι ἄλλων θρησκειῶν ἀνὰ τὸν κόσμο... Σύμφωνα μὲ ἀνακοίνωση τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση: «Μία ἐνδιαφέρουσα συνάντηση ἐκκλησιαστικῶν καὶ θρησκευτικῶν ἐκπροσώπων, πολιτικῶν, ἀκαδημαϊκῶν διδασκάλων καὶ ἐκλεκτῶν μελῶν διαφόρων κοινωνικῶν φορέων πραγματοποιήθηκε στὸ Μόναχο τῆς Βαυαρίας». Τὴν εὐθύνη τῆς ὀργάνωσης εἶχε ἡ κοινότητα τοῦ «Ἁγίου Αἰγιδίου» μὲ μία κίνηση πού ἄρχισε τὸ 1986 στὴν Ἀσίζη τῆς Ἰταλίας ὅταν ὁ προηγούμενος κανονικῶς ἀνυπόστατος «ἡγεμὼν» τοῦ Βατικανοῦ Ἰωάννης Παῦλος ὁ Β΄, συνεκάλεσε παγκόσμια συνάντηση θρησκευτικῶν ἡγετῶν, προκειμένου νὰ προσευχηθοῦν γιὰ τὴν «εἰρήνη». Προσκεκλημένος στὴν συνάντηση τοῦ Μονάχου ἦταν ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Ἀχαΐας κ. Ἀθανάσιος, Διευθυντὴς τοῦ Γραφείου Ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Ε.Ε., ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αὐγουστίνος (Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε κ. Σεραφεὶμ (Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαλεπίου κ. Παῦλος (Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας), ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μὶνσκ κ. Φιλάρετος (Πατριαρχεῖο Μόσχας), ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας-Ἀμμοχώστου κ. Βασίλειος (Ἐκκλησία τῆς Κύπρου) καὶ ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κρούγας κ. Ἀντώνιος (Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας).

Τὸ 2012 τὸ συνέδριο θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ Σεράγεβο. Τὴν ἀναγγελία τοῦ τόπου τῆς προσεχοῦς συνάντησης ἔκαναν «συγκινημένοι» καὶ ἀπὸ κοινοῦ ὁ Ρωμαιοκαθολικὸς «Ἐπίσκοπος» τῆς σημερινῆς πρωτεύουσας τῆς Βοσνίας-Ἐρζεγοβίνης καὶ ὁ «Μέγας» Μουφτής.

Κατά τήν διάρκεια τῆς συναντήσεως πού ἄνοιξε μέ τήν παρουσία τοῦ Προέδρου τῆς Γερμανικῆς Ὁμοσπονδίας κ. Κρίστιαν Γούλφ, μίλησε ἡ καγκελάριος τῆς Γερμανίας κ. Ἀ. Μέρκελ, ἡ ὁποία ζήτησε τήν προσευχή ὅλων τῶν θρησκειῶν γιά νά «βοηθηθοῦν» ὅλες οἱ Εὐρωπαϊκές Κυβερνήσεις.

Λίγο πιό βόρεια στήν Σουηδική πόλη Φιξέτρα τοῦ δήμου τῆς Νάκα πλησίον τῆς Στοκχόλμης, ὁ ἰμάμης Ἀγουάν Ὄλγουαν μαζί μέ τούς ἐκπροσώπους τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Κοινότητος καί τῆς Λουθηρανικῆς Κοινότητος τῆς Σουηδίας καί μέ σύνθημα «Ἔχομε ἕναν κοινό Θεό. - Ἀπό τήν μισαλοδοξία στήν πανθρησκεία» κατασκευάζουν ἕνα κοινό κτίριο Guds Hus, πού σημαίνει «οἶκος τοῦ Θεοῦ», πού θά εἶναι ἔτοιμο τό 2015 στό ὁποῖο θά συστεγάζεται σέ κοινό χῶρο γιά τούς πιστούς τῶν τριῶν αὐτῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων Χριστιανικός Ναός καί Μουσουλμανικό τέμενος μέ κοινό κέντρο νεότητος καί κοινό χῶρο γιά τά παιδιά.

Δέν ὑφίσταται μεγαλυτέρα ἐπιτυχία τοῦ δολίου δράκοντος καί αἰσχίστου ἐχθροῦ τῆς ἀληθείας καί τῆς σωτηρίας καί ἀρχαίου πτερνιστοῦ δαίμονος ἀπό τίς ἀνωτέρω τραγικές ἐκδηλώσεις τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ πού μέ τό πρόσχημα τῆς δῆθεν εἰρήνης ἀπομειώνει καί εὐτελίζει πλήρως τήν ἀλήθεια τῆς διά Χριστοῦ τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου ἀποκαλύψεως. Μεγαλειωδῶς, ὁ θεῖος Παῦλος «προφητεύει» καί στηλιτεύει τό ὄνειδος καί τό κανονικό ἔγκλημα τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, πού ἀποτελεῖ τήν ἐσχάτη πλάνη καί τόν αἴσχιστο πρόδρομο τοῦ Ἀντιχρίστου. Δικαιώνονται ἑπομένως πλήρως, ὅσοι διαμαρτύρονται, ἀντιτίθενται καί ὑπέγραψαν καί ὑπογράφουν τήν κατά τοῦ θεηλάτου καί εἰδεχθοῦς καί ἐγκληματικοῦ οἰκουμενισμοῦ, τῆς δαιμονικῆς αὐτῆς παναιρέσεως ὁμολογίαν. Διερωτᾶται πᾶς ἐχέφρων ὑπάρχει εἰρήνη καί σωτηρία χωρίς τόν Χριστόν; Μπορεῖ νά ἐπιτευχθῆ ἡ εἰρηνική κοινωνία μεταξύ τῶν ἀνθρώπων ὅταν δαιμονιωδῶς ἀρνοῦνται τήν Ἔνσαρκον Σοφίαν καί Ἀγάπην τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὑψώνοντες τό διαμονικό περίπαιγμα τῆς δῆθεν ἀληλλοκατονοήσεως στό ψεύδος καί τήν πλάνην; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀποδέχονται χριστιανοί ἐπίσκοποι συμπροσευχάς μέ τούς διαμονιῶντας ὁπαδούς τῶν ἀνθρωποκατασκευασμένων ψευδοθρησκειῶν τῶν ὁποίων μέντωρ, ἐμπνευστής καί ποδηγέτης εἶναι ὁ διάβολος; Σκέπτεται κανείς ποτέ τόν ἱερό Γρηγόριο τόν Θεολόγο ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Ἱεράρχας πού συμμετεῖχον, νά συμπροσεύχεται «ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ κόσμου» καί νά συνδιαλέγεται μετά τῶν ἐκπροσώπων τῆς ἀρειανικῆς αἱρέσεως πού εἶχε τότε καταλάβει ὅλη τήν Κωνσταντινούπολιν; Εἰς τί διαφέρει ὁ ἐπονείδιστος καί κακοποιός Ἄρειος ἀπό τόν ψευδοπροφήτην τοῦ Ἰσλάμ Μωάμεθ ἤ τόν νεοφανῆ αἱρεσιάρχη Κάρολο Ράσσελ τῆς φυλλαδικῆς ἑταιρείας «Σκοπιά τοῦ Πύργου» ἀφοῦ καί οἱ τρεῖς ὑπῆρξαν ὄργανα τοῦ δαίμονος διά τήν ἀπομείωσιν τοῦ θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τήν στρέβλωσιν καί ἐκμηδένισιν τοῦ Εὐαγγελικοῦ μηνύματος Του. Πῶς δύνασαι νά συμπροσεύχεσαι καί μάλιστα σέ δῆθεν ἀνύπαρκτον κοινόν Θεόν ὅταν ἡ βασική διακήρυξις τῆς ψευδοθρησκείας τοῦ Ἰσλάμ εἶναι ὅτι δέν ὑφίσταται Τριαδικός Θεός καί ὅτι ὁ ἐνσαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι κτίσμα καί ἁπλοῦς διαγγελεύς τοῦ μηνύματός Του. (Σοῦρες Κορανίου Αἱ γυναῖκες 4:156, 169). Πῶς μπορεῖς νά συμπροσευχηθεῖς μετά τῶν ἀθλίων Ραββίνων τοῦ Ἑβραϊσμοῦ, οἱ ὁποίοι μετήλλαξαν τόν θεϊσμόν τῆς Π. Διαθήκης σέ ἑωσφορισμό καί σατανολατρεία εἰσάγοντες στόν Ἰουδαϊσμό τόν Καμπαλισμό καί τόν Ταλμουδισμό, οἱ ὁποίοι πεισμόνως καθυβρίζουν τόν ἐνσαρκωθέντα πανάχραντον Υἱόν τοῦ Θεοῦ ἀναμένοντες ὡς ψευδομεσσίαν των τόν ἐρχόμενον Ἀντίχριστον; Πῶς μπορεῖς νά συμπροσευχηθῆς μέ τήν Προτεσταντική Μετερυθμισμένη Κοινότητα τῆς Ὀλλανδίας, τῆς ὁποίας ὁ ἐφημέριος στό Γκόρινχεν, Κλάς Χέντρικσε συνέγραψε βιβλίο μέ τίτλο: «Πιστεύοντας σέ ἕναν ἀνύπαρκτο Θεό».

Ἡ ἀπροκάλυπτος πασίδηλος καί αὐταπόδεικτος καταπάτησις τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ διά τούς ἀνωτέρω ὄνειδος καί πτῶσιν πού μόνον τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου δύναται νά ἀποπλύνη διότι μετ’ ἐπιγνώσεως ἀπεμπολοῦν καί περιφρονοῦν τόν λόγον τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας καί Σωτῆρος τοῦ κόσμου «ὁ μή τιμῶν τόν Υἱόν, οὐ τιμᾶ τόν Πατέρα τόν πέμψαντα αὐτόν» (Ἰω. 5:23).

Ἀσχέτως ἀπό τά ὑποβολιμιαῖα δαιμονικά φληναφήματα περί ψευδοειρήνης καί ψευδοσυνυπάρξεως τῆς δεινῆς παναιρέσεως τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ ὁ αἰώνιος καί ἄφθιτος καί ἀνυπέρβλητος λόγος τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ καί ἡ ὀρθοδοξία καί ὀρθοπραξία τῶν μαρτύρων καί ἡρώων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως μᾶς καλεῖ νά συμπαραταχθῶμεν ὄχι μέ τούς ὀσφυοκάμπτας ἐθελόδουλους ἀπομειωτάς τῆς ἀληθείας ἀλλά μέ τούς γενναιόφρονας ὁμολογητάς καί κοινωνούς τῆς σταυρο-αναστασίμου πορείας τοῦ Ἀρχηγοῦ καί Τελειωτοῦ τῆς Πίστεως. Μή λησμονῶμεν ὅτι κατά τήν διάρκειαν τῶν πέντε αἰώνων δουλείας τοῦ Γένους ὑπῆρχον οἱ ἐθναρχεύοντες θρησκευτικοί ἡγήτορες, ἀλλά καί ὁ θεῖος τῶν Νεομαρτύρων ἔνδοξος καί θεηγόρος ὅμιλος.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Σχόλιο
Λατρέψτε ό,τι θέλετε, αρκεί να μας προσκυνάτε, ζητά ο οικουμενισμός. Εμείς μόνο τον Χριστό προσκυνάμε και Αυτόν λατρεύουμε γιατί είναι η οδός, η αλήθεια, η ανάστασις και η ζωή. 

Πλήρη θρησκευτικό αποχρωματισμό της ελληνικής εκπαίδευσης ζητούν οι Οικολόγοι Πράσινοι




Με ένα αντιχριστιανικό παραλήρημα οι «Οικολόγοι Πράσινοι» ζητούν με σημερινό Δελτίο Τύπου τον πλήρη θρησκευτικό αποχρωματισμό της ελληνικής εκπαίδευσης. Μέσα στο παραλήρημά τους επισημαίνουν ότι «η διδασκαλία των Θρησκευτικών είναι υποχρεωτική για όλους/ες τους μαθητές και τις μαθήτριες για τους/τις οποίους/ες δεν έχει δηλωθεί από τους γονείς άλλο δόγμα».
Διαβάστε τη σχετική Ανακοίνωση:
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΝΑΙ, ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΟΧΙ - Για ένα σχολείο με σεβασμό στη διαφορετικότητα!
Η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης μέσω της εκπαίδευσης στην Ελλάδα παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου...

Η Ελλάδα διαθέτει το μόνο Σύνταγμα στην Ευρώπη το οποίο αρχίζει με θρησκευτική επίκληση, αυτήν της Αγίας Τριάδας, καθώς και το μόνο Υπουργείο που συστεγάζει Εκπαίδευση και θρησκεία. Η εκπαίδευση ως θεμελιακός ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους έχει θεσμοθετημένα (Σύνταγμα, αναλυτικά προγράμματα) επιφορτισθεί να γαλουχήσει γενιές μαθητών και μαθητριών με βάση της αρχές του ελληνοχριστιανισμού. Έγκριτοι νομικοί υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης μέσω της εκπαίδευσης παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ο σφιχτός αυτός εναγκαλισμός εκπαίδευσης και ορθόδοξης εκκλησίας, από καταβολής του ελληνικού κράτους, έχει επιτρέψει την παρείσφρηση θεοκρατικών στοιχείων στο χώρο του σχολείου και έχει εκχωρήσει στην εκκλησία την εξουσία για παρέμβαση στα εκπαιδευτικά πράγματα τόσο στο στενά εκπαιδευτικό επίπεδο (ύλη ιστορίας, βιολογίας κλπ) όσο και στο τελετουργικό (πρωινή προσευχή, εκκλησιασμός, θρησκευτικές γιορτές). Στα αναλυτικά προγράμματα όλων των βαθμίδων (πλην της γ' βάθμιας) είναι πρόδηλος, σαφής και ρητός ο σκοπός της διδασκαλίας των θρησκευτικών η οποία ουσιαστικά αποβλέπει στην ενστάλαξη των αξιών που πρεσβεύει η ορθόδοξη θρησκεία και την πνευματική, θρησκευτική χειραγώγηση των μαθητών και των μαθητριών.

• Η διδασκαλία των θρησκευτικών είναι κατηχητικού τύπου καθώς αποσκοπεί στην ενίσχυση του θρησκευτικού φρονήματος και όχι στην μετάδοση θρησκειολογικών γνώσεων.

• Είναι μονοφωνική γιατί αφορά την ‘επικρατούσα θρησκεία' και αποκλείει αλλόθρησκους/ες εκπαιδευτικούς από την διδασκαλία.

• Είναι υποχρεωτική για όλους/ες τους μαθητές και τις μαθήτριες για τους/τις οποίους/ες δεν έχει δηλωθεί από τους γονείς άλλο δόγμα.

Η επιβολή της ορθόδοξης χριστιανικής κουλτούρας στο ελληνικό σχολείο θέτει σαφείς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα παιδιά, δημιουργεί μαθητές και μαθήτριες α' και β' κατηγορίας "πετώντας" ουσιαστικά έξω από την κοινή σχολική ζωή όσες/ους έχουν διαφορετικό θρησκευτικό προσανατολισμό και αναδεικνύοντας με τον πιο εναργή τρόπο τις ανακολουθίες και τις αντινομίες του συστήματος. Η δυνατότητα για αποχή από το μάθημα των θρησκευτικών και την προσευχή για τα ετερόδοξα παιδιά, ρύθμιση η οποία υποτίθεται πως προστατεύει τα δικαιώματά τους, χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τον δήθεν φιλελεύθερο και ανοιχτό χαρακτήρα του ελληνικού σχολείου αλλά αυτό που κάνει ουσιαστικά είναι να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τον στιγματισμό τους και κατ' επέκταση για τον κοινωνικό αποκλεισμό τους. Γι αυτό πολύ συχνά γονείς και παιδιά επιλέγουν να μην ασκήσουν το δικαίωμά τους αυτό. Μιλάμε ουσιαστικά για ένα σχολείο δυσανεκτικό στο διαφορετικό θρησκευτικό προσανατολισμό, ένα σχολείο που πόρρω απέχει από το όραμά μας (αλλά και από τις εξαγγελίες των εκάστοτε υπουργών) για ένα σύγχρονο και προοδευτικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Ζητάμε τον πλήρη θρησκευτικό αποχρωματισμό της ελληνικής εκπαίδευσης.
Θέλουμε ένα σχολείο προοδευτικό, κοσμικό, δημοκρατικό με σεβασμό προς τη διαφορετικότητα, ικανό να εφαρμόσει το ίδιο αυτά που επιχειρεί να διδάξει
Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Η Θεματική Ομάδα Παιδείας

2 σχόλια:


Μαχητής Θεσσαλονίκης είπε...
Αν δεν τους αρέσει το Ελληνικό σύνταγμα, να βρούνε άλλο κράτος και να πάνε εκεί να ζήσουν. Ας πάνε καμιά βόλτα προς Τουρκία, προς Ιράν, προς Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία να πάρουν μια γεύση πως είναι η ζωή σε κράτη που δεν υπάρχει Χριστός. Το Ελληνικό κράτος αναστήθηκε χάρη στη βοήθεια του Θεού. Ούτε σε λαθρομετανάστες, ούτε σε ομοφυλόφιλους ούτε σε οικολόγους ούτε σε ξένους ούτε σε άθεους στηρίχθηκε.Μόνο στα καντήλια των εκκλησιών μας και στη φλόγα των αγίων της εκκλησίας μας.
Evangelos Poniros είπε...
To κείμενο αυτό μαρτυρεί την παχυλή άγνοια των συντακτών του. Είναι εξωφρενικό να βλέπεις να αγωνίζονται κάποιοι να καταπατήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών μας. Ίσως δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι κύριοι αυτοί, ότι όποιος ζητεί την απαγόρευση, νόθευση ή συρρίκνωση του ορθοδόξου χριστιανικού μαθήματος θρησκευτικών καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα των ορθοδόξων χριστιανών μαθητών και απαιτεί να παραβιασθούν όλες οι σχετικές με το θέμα διεθνείς συμβάσεις. Ο πιό εξωφρενικός ισχυρισμός του κειμένου αυτού είναι ότι «έγκριτοι νομικοί υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης μέσω της εκπαίδευσης παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου». Η σύμβαση αυτή κατοχυρώνει πλήρως το δικαίωμα των ορθοδόξων χριστιανών για ορθόδοξη χριστιανική παιδεία μέσα στα κρατικά σχολεία, όπως έχει το Συμβούλιο της Επικρατείας δεχθεί σε σχετική του απόφαση. Βλ. και την μελέτη μoυ «Ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική παιδεία ὑπερβαίνει τεχνητές κρίσεις καί τεχνητά ἀδιέξοδα», την οποία δημοσίευσε το παρόν ιστολόγιο και πλήθος άλλων ιστοσελίδων. πηγή  Σχόλιο Η Ελλάς είναι ιδρυμένη από Έλληνες Ορθοδόξους. Στα πλαίσια της Ορθοδοξίας γίνονται ανεκτές οι "διαφορετικότητες". Αυτό επ ουδενί δίνει το δικαίωμα της παραχώρηση των δικαιωμάτων του Ορθοδόξου λαού στον οιονδήποτε, ούτε δικαιούται ο οιοσδήποτε να καταπατά ή να μη σέβεται τα δικαιώματα των Ορθοδόξων. Και φυσικά η Ελλάς δεν είναι το μαγαζάκι κανενός ώστε να νομιμοποιείται να ισχυρίζεται ότι πτώχευσε ή ξεπουλήθηκε, ή ότι θέλει να διαχωρισθεί το έθνος - δηλαδή το γένος των ορθοδόξων Ελλήνων - από το κράτος. Ας προσέχουν οι ... Μαρίες Αντουανέτες τόσο το τί λένε όσο και το τί πράττουν. Υπηρέτες είναι και όχι αφεντικά ή ιδιοκτήτες. 

Γοητεία καὶ ἀπογοήτευση



Σεβ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. Μελετίου
Καλὸ ἢ κακό;
Ἡ λέξη «γοητεία» εἶναι τῆς μόδας. Οἱ λέξεις «γοητεία», «γοητευτικό», «γοητεύτηκα» δίνουν καὶ παίρνουν στὶς κοσμικὲς συζητήσεις· καὶ ἰδίως μεταξὺ γυναικῶν.
Καὶ μερικὲς φορές, θέλοντας νὰ δείξωμε, πόσο ἀκόμα πιὸ ἔντονα ἦσαν τὰ αἰσθήματα καὶ οἱ ἐντυπώσεις μας, ξεφωνίζουμε:

— Τρέλλα! ... Παλάβωσα!...

Μιλᾶμε ἔτσι, γιατί ἔχομε τὴν ἰδέα, ὅτι τὸ νὰ γοητεύει κανείς, ἢ νὰ γοητεύεται εἶναι καλὸ πράγμα. Γιατί τάχα ὀμορφαίνει τὴν ζωή. Ὅμως δὲν εἶναι τόσο καλό! Γιατί στὴν συνέχεια τὰ πράγματα ἀλλάζουν! Καὶ τότε ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶχε πετάξει ψηλὰ «ἀεροβατώντας», «γοητευμένος», ἀρχίζει καὶ «ἀπογοητεύεται» καὶ «ξεγοητεύεται».

Καὶ τὸ «ξεγοήτευμα» δὲν εἶναι καὶ τόσο κακό, ὅσο ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται. Ἀντίθετα. Εἶναι καλό! Εἶναι προσγείωση. Εἶναι ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ ψέμα. Εἶναι ἐπιστροφὴ στὴν ἀλήθεια.

Στὴν γλώσσα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς οἱ λέξεις «γόητας», «γοητεία ἢ γητεία», «γοήτευμα ἢ γήτεμα» μιλᾶνε γιὰ μία ἐνέργεια μανικὴ καὶ δαιμονική, ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο καὶ χάνει τὸν ἔλεγχο τοῦ λογικοῦ του· καὶ δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ σκεφθεῖ λογικὰ καὶ σωστά!

Γοητεύεται ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀφήσει τὸν ἑαυτό του νὰ συναρπαγή! Καὶ προφυλάσσεται ἀπὸ τὴν γοητεία πραγμάτων, προσώπων, καταστάσεων καὶ ἰδεῶν, ὅταν ξέρει νὰ κρατάει τὸ μυαλὸ του καθαρὸ καὶ τὴν ψυχὴ του ἀνυποδούλωτη στὰ πάθη.

Παρασυνεβλήθη!...

Ἡ γοητεία εἶναι μία πανίδα, ἕνα δόκανο, ἕνα ἀγκίστρι. Καὶ κάποιο πράγμα ἢ κάποια ἰδέα εἶναι τὸ δόλωμα. Τὸ δόλωμα ξετρελλαίνει τὸ ἄλογο ζῶο (πουλάκι, ἀλεποῦ, ποντίκι, ψάρι...). Γοητεύεται ἀπὸ τὸ δόλωμα. Καὶ ... ἡ συνέχεια εἶναι γνωστή.... Καὶ μονότονα πεζή. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι νοητό.

— Ζῶο εἶναι, λέμε. Τί νὰ σοὺ κάμει! Δὲν λογάει!

Μὰ ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι λογικός, δὲν πρέπει νὰ καταντάει σὲ ἀνάλογη θέση.

- Τί ἐστιν ἄνθρωπος; Ἠλάττωσας αὐτόν, Κύριε, βραχὺ τι παρ' ἀγγέλους. Δόξῃ καὶ τιμῆ ἐστεφάνωσας αὐτόν. Καὶ κατέστησας αὐτὸν ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν Σου κυρίαρχον. Πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ!...

Καὶ ἐνῶ ὁ Θεὸς τὸν ἠθέλησε τόσο ψηλά, ὁ ἀνθρωπος ξεπέφτει στὴν θέση τῶν ἀλόγων ζώων. Καὶ πιὸ κάτω ἀκόμη! ... Καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν οὐ συνῆκε. Παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις. Καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς.

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Πέρσης

Ζωντανὸ παράδειγμα ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Πέρσης.

Ζοῦσε στὴν πρωτεύουσα τῆς Περσίας, τὴν Κτησιφώντα, γύρω στὸ 400 μ. Χ. Βασιλιὰς τῶν Περσῶν ἦταν τότε ἀπὸ τὴν γενιὰ τῶν Σασσανιδῶν ἕνας πολυτάλαντος νέος ὁ Βαχρὰμ ὁ Ε'. Ὅπως καὶ οἱ περισσότεροι Πέρσες ὁ Βαχρὰμ ἦταν πυρολάτρης. Λάτρευε τὸν Ζωροάστρη. Καὶ εἶχε ἐχθρικὴ στάση ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν. Ἔκανε καὶ διωγμούς. Μὰ ὄχι συνεχῶς καὶ ἀδιάκοπα. Καὶ ἤξερε νὰ κάνει στραβὰ μάτια, ὅταν κάποιος χριστιανὸς τοῦ ἦταν χρήσιμος.

Ὁ Ἰάκωβος ἦταν καὶ αὐτὸς ἕνας ταλαντοῦχος νέος. Ὡραῖος, Ἔξυπνος. Γεμάτος ζωτικότητα καὶ λεβεντιά. Γοητευτικός. Καὶ ἄξιος ἄνθρωπος. Καὶ εἶχε ἕνα ἀξίωμα λαμπρό, ποὺ κάνει τοὺς ἄλλους Πέρσες νὰ τὸν φθονοῦν.

Μὰ ὁ βασιλιὰς τὸν θαυμάζει. Τὸν ἐκτιμᾶ βαθύτατα. Ἡ παρουσία τὸν γοητεύει. Τὸν κάνει τὸν στενώτερο φίλο καὶ συνδαιτυμόνα του. Καὶ γοητεύεται ἀκόμη πιὸ πολύ. Ἀπὸ τὸ ἦθος του, ποὺ λάμπει. Καὶ βλέποντάς τον νὰ εἶναι παντοῦ ἄψογος καὶ στὰ ἔργα του τέλειος, γοητεύεται ὅλο καὶ πιὸ πολύ. Καὶ θέλει τὸν Ἰάκωβο δικό του. Κατάδικό του! Καὶ παίρνει τὴν ἀπόφαση νὰ τὸν τραβήξει πνευματικὰ καὶ ἰδεολογικὰ κοντά του.


Πῶς ὅμως θὰ γοητεύσει ἕνα χαρακτήρα ἀδαμάντινο;




Πῶς γοητεύτηκε.


Στοὺς ἄνδρες, στοὺς λεβεντόψυχους, καὶ ἰδίως στοὺς πνευματικὰ φωτισμένους, οἱ φοβέρες δὲν πιάνουν. Ὁ Βαχρὰμ τὸ ξέρει αὐτό. Καὶ ἀρχίζει ἀλλιῶς. Μὲ τὸν πιὸ ἔξυπνο καὶ ψυχολογικὰ πιὸ ἐπιτυχημένο τρόπο.

Τοῦ φέρεται μὲ τὸν φιλικώτερο τρόπο. Τὸν ἐξυψώνει μὲ ἐπαίνους στὰ οὐράνια. Τοῦ δείχνει τὴν πιὸ μεγάλη δυνατὴ εὔνοια. Δὲν προφθάνει ὁ Ἰάκωβος νὰ εἰπῆ λέξη, καὶ ἀμέσως γίνεται! Ὁ Βαχρὰμ ἀδικεῖ Πέρσες δικούς του στὰ φανερὰ γιὰ χάρη τοῦ Ἰακώβου!

Καὶ ὁ Ἰάκωβος; Μποροῦσε νὰ μείνει ἀσυγκίνητος ἀπὸ μία τέτοια εὔνοια; Ἔχει γοητευθῆ. Ὅπου κι ἂν βρίσκεται λέει μέσα του: Γιὰ κύτταξε, πόσο μὲ ἀγαπάει! Ἀπὸ τὰ χείλη μου κρέμεται!

Καὶ οἱ ἄλλοι τοῦ λένε: Γιὰ κύτταξε ἀγάπη ποὺ σοῦ ἔχει! Αὐτὸς πάει νὰ τρελλαθῆ γιὰ σένα!... Τὸν τραβᾶς ἀπὸ τὴν μύτη....

Μὰ τὰ πράγματα δὲν ἔμειναν ἐκεῖ...

Μία ἥμερα ὁ Βασιλιὰς Βαχρὰμ Ε' ἐπῆρε τὸν Ἰάκωβο παράμερα καὶ τοῦ εἶπε:

- Βλέπεις, Ἰάκωβε, πόσο σὲ ἀγαπῶ. Εἶσαι ὁ καλλίτερός μου φίλος. Ὁ πιὸ ἔμπιστος. Ὁ ἐπιστήθιος. Ὅμως ἡ κατάσταση αὐτὴ δὲν θὰ μπορέσει νὰ διατηρηθῆ ἂν δὲν κάνεις καὶ σὺ κάποιο βῆμα. Ἔχομε μία διαφορά. Στὴν θρησκεία! Κάτι ποὺ μᾶς χωρίζει. Δὲν γίνεται νὰ ἔλθεις καὶ σὺ στὴν ἴδια θρησκεία μέ μᾶς, στὴν πίστη τῶν πατέρων μας, νὰ εἴμαστε ἐδῶ καὶ πέρα μία ψυχή; Νὰ μὴ μᾶς χωρίζει τίποτε! Οὔτε ὁ θάνατος!....

Καὶ ὁ Ἰάκωβος; Γοητευμένος ἀπὸ τὴν συμπεριφορὰ τοῦ Βαχρὰμ συλλογίζεται:

— Εἶναι δυνατὸ νὰ εἰπεῖς ὄχι σὲ ἕνα τέτοιο βασιλιά, ὅταν σὲ ἀγαπάει τόσο πολύ; Ἐπιτρέπεται, Ἰάκωβε, νὰ τοῦ εἰπῆς ΟΧΙ;

Σκέπτεται καὶ ξανασκέπτεται ὁ Ἰάκωβος! Μὰ πῶς τὸ σκέπτεται; Ὁ νοῦς του ἔχει κολλήσει στὴν ἀγάπη καὶ στὴν ἐκτίμηση τοῦ βασιλιᾶ. Τὴν μετράει ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρὲς καὶ καταλήγει στὸ συμπέρασμα, ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἀνταμείψει μὲ ἕνα ΟΧΙ.


Καὶ ἀπαντᾶ:


- ΝΑΙ, βασιλιά μου. Ὅπως θέλεις. Πάντα μαζί Σου!


Ὁ Βαχρὰμ πανηγυρίζει. Καὶ ὁ Ἰάκωβος παύει νὰ εἶναι Χριστιανός. Μὲ ἕνα ΝΑΙ ἀρνήθηκε τὸν Χριστό.


Γιατί τὸν ΑΡΝΗΘΗΚΕ; Γιατί γοητευμένος ἀπὸ τὸν Βαχράμ, τὰ δῶρα του, τὴν ἀγάπη του, τὴν ἐκτίμησή του, ἐκόλλησε τὸ μυαλὸ του σ' αὐτά. Καὶ οὔτε ποὺ πέρασε ἀπὸ τὸν νοῦ του, ὅταν ἔλεγε τὸ ΝΑΙ, τί εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ τί ἡ βασιλεία Του.

Χοροπηδοῦν τὰ μαυράκια!...

Κάποια φορὰ ταξειδεύοντας μέσα στὴν ζούγκλα δύο εὐρωπαῖοι ἐξερευνητὲς εὑρέθηκαν μπροστὰ σὲ μία ὁμάδα παιδιὰ ἰθαγενῶν ποὺ ἔπαιζαν μὲ κάτι πέτρες ποὺ πέταγαν σπίθες! Κατάλαβαν ὅτι εἶναι διαμαντόπετρες. Καὶ ἠθέλησαν νὰ τὶς πάρουν!

— Μᾶς δίνετε, παιδιά, αὐτὲς τὶς παλιοπέτρες ποὺ μᾶς χρειάζονται; Ἐμεῖς θὰ σᾶς δώσωμε πιὸ ὄμορφα παιχνίδια!

Καὶ τοὺς ἔδωκαν καθρεφτάκια καὶ παιδικὲς φυσαρμόνικες!

Χοροπηδοῦν τὰ μαυράκια ἀπὸ τὴν χαρά τους! Ἔδωσαν πέτρες καὶ ἐπῆραν πράγματα ποὺ δὲν τὰ εἶχαν ἰδεῖ ποτὲ στὴν ζωή τους!... Νόμιζαν τὸν ἑαυτὸ τους κερδισμένο!... Ποῦ νὰ φαντασθοῦν τί εἶχαν δώσει, καὶ τί εἶχαν πάρει!....

Ἔτσι τὴν εἶχε πάθει καὶ ὁ Ἰάκωβος. Καὶ χειρότερα. Ἐκεῖνα δὲν ἤξεραν νὰ ἐκτιμήσουν τὶς πέτρες τους! Ἐκεῖνος δὲν ἀσχολήθηκε τότε νὰ ἐκτίμηση αὐτὸ ποὺ πουλοῦσε, τὸν Χριστό!

Ὁ Δαβὶδ καὶ ὁ Ἀβεσσαλὼμ

Μὰ δὲν φέρονται ὅλοι σὰν τὸν Ἰάκωβο.

Διαβάζαμε τὸ Β' Βασιλειῶν κεφ.16 καὶ βλέπομε. Ὁ Δαβὶδ ἦταν βασιλιάς. Ἐβασίλευσε χρόνια πολλά. Ἔνδοξα. Καὶ γεμάτος εὐτυχία. Μὰ ἦλθε καὶ ἡ θύελλα. Ἡ θύελλα ποὺ ἀπειλεῖ ἐξ' ἴσου τὶς φτωχοκαλύβες καὶ τὰ ἀνάκτορα! Μία πίκρα πολὺ μεγάλη. Ἐστράφηκε ἐναντίον του ὁ υἱός του ὁ Ἀβεσσαλὼμ. Μὲ στόχο νὰ τὸν σφάξει τὸν πατέρα του καὶ νὰ γίνει αὐτὸς βασιλιάς. Καὶ ὁ Δαβίδ; Παίρνει τὰ βουνά. Ἀπὸ βασιλιὰς καταντάει κατσαπλιάς! Καὶ ὁ Ἀβεσσαλὼμ ἀπὸ πίσω! Ψάχνει νὰ τὸν βρεῖ! Νὰ τὸν σφάξει! Τὸν πατέρα του! Ἐκεῖνον ποὺ τὸν γέννησε!

Γοητευμένος ἀπὸ τὸ ὅραμα τοῦ βασιλικοῦ θρόνου ὁ Ἀβεσσαλὼμ, κάνει πράγματα πρωτάκουστα!

Ξεσηκώνονται οἱ φίλοι τοῦ Δαβίδ.


— Τί ἐπῆρες τὰ βουνά; Θὰ τὸν σφάξωμε, τὸ παλιόπαιδο!....


Μὰ ὁ Δαβὶδ δὲν γοητεύεται στὴν σκέψη τῆς τιμωρίας καὶ τῆς ἐκδίκησης!


— Τὸ παιδί μου θὰ σφάξω; Προτιμῶ τὶς ταλαιπωρίες καὶ τὸν θάνατο!...


Φεύγει γιὰ νὰ μὴ τὸν σφάξει τὸ παιδί του. Καὶ γιὰ νὰ μὴ σφάξει τὸ παιδί του!....

Στὴν ψυχὴ του βασιλεύει ἡ πατρικὴ στοργὴ• καὶ ἡ σκέψη τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Δαβὶδ καὶ ὁ Ἀβεσσὰ

Σὲ κάποιο σημεῖο τὸν συναντᾶ ἕνα γέρος, ὁ Σεμεΐ. Ὁ Σεμεΐ τὸν μισοῦσε τὸν Δαβίδ. Καὶ ἀνίκανος πιὰ νὰ κάμει κακό, καταριέται! .... Κατάρες φρικτές!

— Σκόνη, στάχτη νὰ γίνεις!....

Ὁ Δαβὶδ ἀκούει. Μὰ δὲν λέει τίποτε. Σκύβει τὸ κεφάλι. Καὶ ψιθυρίζει: Δόξα Σοι, Κύριε.

Μὰ οἱ γύρω του δὲν τὸ καταπίνουν!

Ἕνας λεβεντόψυχος στρατηγὸς ὁ Ἀβεσσά, ποὺ μόλις συγκρατιέται λέει:

— Θὰ τὸ σφάξω τὸ παλιόσκυλο!

Γιατί τὰ εἶπε αὐτά; Γιατί γοητεύτηκε ἀπὸ τὰ αἰσθήματα ἀγανάκτησης, μὲ τὰ ὁποῖα γέμισε ἡ καρδιά του, βλέποντας ἕνα παλιόγερο νὰ βρίζει καὶ νὰ καταριέται τὸν βασιλιὰ Δαβὶδ στὴν πιὸ εὐγενικὴ ἐκδήλωση τῆς ζωῆς του! Καὶ κατέληξε στὴν σκέψη: Μία κι' ἔξω! Νὰ ξεμπερδεύωμε μὲ κάτι τέτοιους!.... Καὶ τὴν σκέψη του τὴν εὕρισκε τετραγωνικὰ λογική! Γιατί θὰ τοῦ ἔδινε τὸ δικαίωμα νὰ καμαρώνει σὲ ὅλη του τὴν ζωή! Καὶ νὰ λέει: Μπράβο μου. Καλά τοῦ ἔκαμα. Γινόταν καὶ διαφορετικά;

Ἀλλὰ ὁ Δαβὶδ δὲν συμφωνεῖ! Γυρίζει καὶ λέει ἤρεμα στὸν Ἀβεσσά:

— Ἀδελφὲ καὶ φίλε Ἀβεσσά, ὁ γιός μου, ποὺ τὸν ἐγέννησα καὶ τὸν ἀνέθρεψα, γυρεύει τὸ κεφάλι μου. Καὶ σᾶς τὸ ἔχω εἰπεῖ. Μὴ τολμήσει κανεὶς ν' ἁπλώσει χέρι ἐπάνω του. Γιατί εἶναι παιδί μου. Καὶ τὸ αἷμα γιὰ μένα νερὸ δὲν γίνεται. Ἂν λοιπὸν ἐκεῖνον τὸν συγχωροῦμε, θὰ τὰ βάλωμε μὲ αὐτὸν τὸν ταλαίπωρο γέρο, ποὺ ἔχει ἕνα πάθος ἐναντίον μου; Ἀφῆστε τὸν. Ἂς καταριέται. Καλὸ θὰ βγῆ. Θὰ ἰδεῖ ὁ Θεὸς τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀνεξικακία μου. Καὶ θὰ μᾶς ἐλεήσει!...

Ὁ Ἀβεσσαλὼμ γοητεύτηκε ἀπὸ τὸν πόθο τοῦ θρόνου!

Ὁ Ἀβεσσὰ γοητεύτηκε καὶ τυφλώθηκε ἀπὸ τὴν ὀργὴ καὶ τὴν ἀγανάκτηση!

Μὰ ὁ Δαβὶδ δὲν ἄφησε, οὔτε τὶς καταστάσεις, οὔτε τὶς πράξεις, οὔτε τὰ λόγια τῶν ἀνθρώπων γύρω του, νὰ γίνουν καμινέττο ποὺ θὰ παραθέρμαινε στὸ κεφάλι του τοὺς λογισμούς του καὶ τὰ συναισθήματά του. Διατήρησε τὴν σκέψη του ἤρεμη καὶ νηφάλια, πνευματικὰ σωστή. Καὶ ἀπὸ τὸ στόμα του βγῆκαν λόγια θείας σοφίας!

Καὶ ὁ Θεὸς εἶδε τὴν ταπείνωσή του καὶ τὴν ἀνεξικακία του. Καὶ τὸν ἐλέησε.

Ὁ δίκαιος Ἰὼβ καὶ ἡ γυναίκα του

Εἴδαμε, πῶς ἀγωνίστηκε νὰ μὴ γοητευθῆ ἕνας βασιλιᾶς. Ἂς ἰδοῦμε τώρα καὶ ἕνα φτωχό. Ἡ μᾶλλον ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἦταν πολὺ πλούσιος, ἀλλὰ δυστύχησε καὶ φτώχηνε τόσο πολύ, ὥστε νὰ κάθεται ἐπάνω σὲ ἕνα σωρὸ κοπριά!

Μπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε χειρότερο ξεπεσμό;

Καὶ ὁ πιὸ φτωχὸς ἔχει μία καρέκλα. Ἔχει ἕνα κρεβατάκι ἀπὸ σανίδια. Ἔχει μία ἀκρούλα νὰ σταθῆ! Ὁ Ἰὼβ δὲν εἶχε τίποτε ἀπολύτως! Κατάντησε ἄρρωστος ἐπάνω σὲ ἕνα σωρὸ κοπριά. Ἐγκαταλειμμένος ἀπὸ τοὺς πάντες!

Καὶ ἡ γυναίκα του; Στοὺς δρόμους! Ζητιανεύει. Γιὰ λίγο ψωμάκι. Γιὰ νὰ φᾶνε!.... Καὶ περιμένει νὰ σκοτεινιάσει, γιὰ νὰ ξαπλώσει κάπου στὸ ὕπαιθρο νὰ ξεκουραστῆ, ἡ πρώην νοικοκυρὰ καὶ ἀρχόντισσα! Περπατάει σιωπηλή. Μὰ βράζει ἀπὸ τοὺς λογισμούς.

— Θεέ μου, μέχρι ποῦ; Καὶ μέχρι πότε;

Καὶ κάποια στιγμὴ ξεσπάει στὸν Ἰώβ.

— Ὑπομονὴ καὶ ὑπομονή! Μέχρι πότε πιά; Καὶ γιατί; Γιὰ νὰ εὐαρεστήσομε τὸ Θεό; Καὶ γιατί; Ποῦ εἶναι τὰ καλὰ ποὺ ἔκαμες μέχρι τώρα; Ποῦ εἶναι οἱ προσευχές σου; Ποῦ εἶναι οἱ ἐλεημοσύνες σου; Ποῦ εἶναι οἱ νηστεῖες σου; Γιὰ κοίτα, ποῦ κατάντησες! Ποῦ εἶναι τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ; Ποῦ εἶναι ἡ προστασία Του; Ποῦ εἶναι ἡ ἀγάπη Του; Ποῦ εἶναι ἡ δικαιοσύνη Του; Ποῦ εἶναι ἡ ὑπόσχεσή Του, ὅτι θὰ ἀμείβει τὰ καλά μας ἔργα; Τί τὸν θέλεις τέτοιο Θεό; Βλαστήμα Τον καὶ πέθανε!

Εἶχε ἀνάψει ἡ ταλαίπωρη γυναίκα! Εἶχε σκοτισθῆ ὁ νοῦς της ἀπὸ τὴν συνεχῆ μονόπλευρη ἀναμόχλευση τῶν ταλαιπωριῶν της! Καὶ νόμισε πὼς ἂν ὁ Ἰὼβ βλαστημήσει τὸν Θεό, θὰ ἱκανοποιηθεῖ- θὰ χορτάσει· θὰ βάλει τὰ πράγματα στὴν θέση τους! Εἶχε ἡ δυστυχὴς συναρπαγὴ, εἶχε γοητευθῆ ἀπὸ τοὺς λογισμούς της!

Μὰ ὁ Ἰὼβ δὲν τὴν ἀκολούθησε στὸ σκεπτικό της. Ἤρεμος, νηφάλιος, ἔχοντας σὰν ἀφετηρία στὴν σκέψη, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι παντοδύναμος καὶ πανάγαθος, τῆς εἶπε:

— Γιατί «μοῦ χάλασες», γυναίκα; Γιατί μιλᾶς ἔτσι, σὰν νὰ ἤσουν ἐλαφρομύαλη, ἐπιπόλαιη, καὶ ἀπερίσκεπτη; Ὅταν ὁ Θεὸς μᾶς ἔδινε ἀγαθά, ἦταν καλός. Τώρα ποὺ μᾶς δίνει δοκιμασίες, δὲν θὰ δείξωμε ὑπομονή; Τί δοῦλοι Του εἴμαστε τότε;

Πῶς νὰ μὴ γίνει ὑπόδειγμα πίστεως, νηφαλιότητας, ὑπομονῆς, νήψεως, ἀφοσιώσεως, λογικῆς;

Πεθερὰ καὶ νύφη μαζί!

Μὰ ὁ Ἰάκωβος γοητεύτηκε! Καὶ ζῆ μέσα στὴν παραζάλη τῆς γοητείας ἀρκετὸν καιρό. Τρίβει τὰ χέρια του ἐνθουσιασμένος. Γιὰ φαντάσου νὰ ξεκινήσει ἁπλὸ παιδὶ καὶ νὰ τὸν θεωρεῖ ὁ βασιλιάς, ὄχι ἁπλῶς τὸν πιὸ καλό του συνεργάτη, ἀλλὰ φίλο, μία ψυχή!

Ἄλλα ἡ παραζάλη αὐτὴ δὲν διαρκεῖ πολύ. Ἔρχεται κάτι νὰ τὴν ταράξει καὶ νὰ τὴν ἀνατρέψει! Τί; Ἕνα γράμμα. Ἀπὸ τὴν μάνα του καὶ ἀπὸ τὴν γυναίκα του. Πεθερὰ καὶ νύμφη. Ποὺ ἦταν καὶ οἱ δύο χριστιανές. Καὶ ποὺ σὰν χριστιανὲς ἦταν πράγματι ὁμόψυχες. Μία ψυχὴ καὶ μία γνώμη.

Ἔκατσαν καὶ τοῦ ἔγραψαν. Καὶ οἱ δύο μαζί:

Ἰάκωβε,

Δὲν σοῦ ἔπρεπε νὰ κάνεις τέτοιο λάθος, νὰ ἀφήσεις τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ πᾶς στὸ ψέμα.

Κρίμα, νὰ γελαστῆς σὺ ἀπὸ τὶς τιμὲς καὶ τὰ δῶρα! Γιατί, ὅση ἀξία καὶ ἂν φαίνωνται πὼς ἔχουν, ὅσο πολύτιμα καὶ ἄν σοῦ φάντασαν, εἶναι πρόσκαιρα! Θὰ σβήσουν σὰν ὄνειρο! Θὰ διαλυθοῦν σὰν καπνός!

Πῶς τὴν ἔκαμες τέτοια ἀνοησία, καὶ ἀγάπησες ἕναν ἄνθρωπο θνητὸ πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸν αἰώνιο Θεό;

Ἄφησες τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἀγάπη ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ μιὰ ἡμέρα θὰ πεθάνει καὶ θὰ τὸν φάνε τὰ σκουλήκια! Καὶ τότε ποιὸ θὰ εἶναι τὸ κέρδος σου; Ἀλλὰ ἔστω, θὰ πεθάνεις πρῶτα ἐσύ! Καὶ τί θὰ σοῦ προσφέρει, ὅταν θὰ πηγαίνεις γιὰ τὴν αἰώνια κόλαση; Σὲ τί θὰ σὲ βοηθήσει;

Μεγάλη λύπη ἔχομε! Γιὰ σένα! Πικρὰ δάκρυα χύνομε! Σκέψου τὸ λάθος σου! Γύρισε πίσω!

Ἤσουν στὸ φῶς. Καὶ ἐπῆγες στὸ σκοτάδι! Ἀνάνηψε! Γύρισε στὴν εὐσέβεια! Σοῦ μιλᾶμε γιὰ τελευταία φορά. Ἂν δὲν μᾶς ἀκούσεις δὲν εἴμαστε πιὰ τίποτε γιὰ σένα! Ἐγὼ δὲν θὰ εἶμαι πιὰ ἡ μητέρα σου. Καὶ ἐγὼ δὲν θὰ εἶμαι πιὰ ἡ γυναίκα σου. Δὲν θὰ ἔχεις πιὰ καμμιὰ σχέση μαζί μας!

Τὸ ξεγοήτευμα

Τὸ διάβασε ὁ Ἰάκωβος τὸ γράμμα αὐτὸ καὶ ἔπεσε σὲ βαθειὰ περισυλλογή. Ἀρχίζει νὰ σκέπτεται ἤρεμα. Νὰ βλέπει καὶ τὴν ἄλλη ὄψη. Ἐκείνη ποὺ εἶχε ξεχάσει. Ἐκείνη ποὺ εἶχε μέσα του ὑποτιμήσει. Καὶ καταλαβαίνει ὅτι εἶχε κάμει λάθος. Ὅτι «τὴν εἶχε πατήσει». Ὅτι εἶχε γοητευθῆ! Κατάλαβε ὅτι εἶχε ἀδικήσει τὸν ἑαυτὸ του φοβερά. Καὶ ἔτσι ἀρχίζει νὰ ξεγοητεύεται! Καὶ παίρνει τὴν ἀπόφαση νὰ τὰ θυσιάσει ὅλα γιὰ τὸν Χριστό.

Μὰ δὲν ξεγοητεύτηκε μόνον ὁ Ἰάκωβος. Ἀπογοητεύτηκε καὶ ξεγοητεύτηκε καὶ ὁ Βαχράμ. Ποὺ εἶδε τὸ οἰκοδόμημά του συντρίμια.

Ἀλλὰ τοῦ Βαχρὰμ ἡ καρδιὰ δὲν ἐγέμισε μὲ γαλήνη· οὔτε μὲ ἠρεμία· οὔτε μὲ χαρά. Ὁ Βαχρὰμ ἔγινε θηρίο. Γιατί ἄλλη εἶναι ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἄλλη ἡ θρησκεία τῶν δαιμονίων. Ὁ Χριστὸς δίνει εἰρήνη καὶ ἀγάπη καὶ καθαρότητα. Τὰ δαιμόνια προκαλοῦν ταραχή, μίσος καὶ βρωμιά.

Καὶ γεμάτος ὀργὴ ὁ βασιλιὰς Βαχρὰμ διατάζει νὰ συλλάβουν τὸν Ἰάκωβο. Καὶ ἀρχίζουν οἱ ἀπειλές. Ὅτι ἂν δὲν σταθῆ στὴν εἰδωλολατρεία γιὰ πάντα, ἂν δὲν ἀρνηθῆ τὸν Χριστὸ γιὰ πάντα, θὰ τιμωρηθῆ σκληρά.

Ἀλλὰ ὁ Ἰάκωβος ἤρεμος τώρα καὶ μυαλωμένος, δὲν γοητεύτηκε πιά!

— Βασιλιά μου, μὴν ἐπιμένεις. Καὶ ἄφησε τὰ ὡραῖα λόγια! Ὅ,τι καὶ ἂν εἰπεῖς, σπέρνεις τὴν θάλασσα σιτάρι! Θὰ φυτρώσει ποτέ; Μὴ κοπιάζεις ἄδικα. Δὲν ἀλλάζω γνώμη. Μὲ τίποτε. Καὶ γιὰ τίποτε!


Ὅμως ἀνάμεσα στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν πίστη τῶν δαιμονίων (ἢ στὴν ἔλλειψη πίστης) ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη διαφορά: Οἱ μὴ χριστιανοὶ τὰ βλέπουν ὅλα σαρκικά.


Ἔτσι καὶ ὁ Βαχρὰμ ἔκαμε τὴν σκέψη:


— Τί εἶναι τὸ πιὸ ὄμορφο στὸν κόσμο; Ἡ ζωή! Καὶ τί εἶναι τὸ πολυτιμότερο γιὰ τὸν καθένα μας; Ὁ ἑαυτούλης του.


Καὶ διατάζει:


Στριμῶχτε τον! Βασανιστήρια. Ἀρχίστε νὰ κόβετε τὰ δάχτυλά του. Πόντο-πόντο! Μὲ πριόνι. Καὶ πρῶτα τὸ μικρὸ δάχτυλο! Μετὰ τὸ δεύτερο. Ἕνα-ἕνα. Καὶ λίγο-λίγο!


Καὶ ἡ διαταγὴ ἐκτελεῖται!


Ἀρχίζει τὸ κλάδεμα.

Μὰ ὁ Ἰάκωβος δὲν συναρπάζεται πιὰ οὔτε ἀπὸ τὸν πόνο, οὔτε ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ θανάτου! Ἔχει εἰρήνη. Γιατί ἔχει σφαιρικὴ θεώρηση τῆς ζωῆς. Θυμᾶται ὅτι ὑπάρχει καὶ αἰώνια ζωή. Καὶ ἀντὶ νὰ τρέμει ἢ νὰ ὠρύεται καὶ νὰ καταριέται, δοξάζει τὸν Θεό;

— Βλέπεις, Κύριε! Μὲ κλαδεύουν! Σὰν νὰ ἤμουν δένδρο. Τὸ πρῶτο κλαδί μου κόπηκε κιόλας! Πρὸς δόξαν Σου.

Καὶ στὸν ἑαυτὸ του ἔλεγε:

—Κλάδεμα ἔχομε. Χειμώνας εἶναι. Θὰ περάσει. Θὰ ἔλθει ἡ ἄνοιξη τῆς ἀναστάσεως. Καὶ ἐκεῖ θὰ ξαναβλαστήσουν τὰ κλαδιά, ποὺ κόψανε ἀπὸ τὸ δένδρο μου!

Τὸ κλάδεμα προχωρεῖ. Μὰ ὁ Ἰάκωβος μένει ἀκλόνητος. Τὸν πλησιάζει ἕνας «φίλος» του:

— Βρὲ Ἰάκωβε, ἀνόητος εἶσαι; Φέρσου ἔξυπνα, καημένε. Εἰπέ πώς Τὸν ἀρνεῖσαι τὸν Χριστό. Ὄχι μὲ τὴν καρδιά σου, ρέ. Μὲ τὸ στόμα μόνο! Ἕνα ψεματάκι. Μέσα στὰ τόσα ποὺ λέμε. Καὶ χαρὰ στὸ πράγμα! Ἀφοῦ ὠφελεῖ. Χωρὶς νὰ βλάπτει κανένα! Θὰ τὸ δεχθοῦν. Θὰ σὲ ἀφήσουν. Καὶ μετά, σήκω καὶ φύγε. Μακρυὰ ἀπὸ τὴν Περσία. Στὴν Ρωμιοσύνη. Καὶ ζῆσε, ὅπως θέλεις. Μὴν ἀφήνεις αὐτὸ τὸ θηρίο νὰ σοῦ κάνει ὅ,τι θέλει!...

Μὰ οὔτε ἀπὸ τὰ λόγια αὐτὰ δὲν γοητεύτηκε ὁ ἅγιος Ἰάκωβος. Καὶ ἀπάντησε.

— Ὑποκρισία ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, μπορεῖ νὰ ἔχει πέραση! Μπορεῖ ποτὲ νὰ ἔχει πέραση στὸν Θεό; Ἂν Τὸν ἀρνηθῶ ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, πῶς θὰ περιμένω νὰ μὲ δεχθῆ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων;

Ἀλήθεια! Εἶναι ποτὲ δυνατὸ νὰ θεωρηθῆ, ὅτι ἔχει σωστὴ θεώρηση τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς αἰώνιας ζωῆς ἐκεῖνος ποῦ βλέπει ὑπερβολικὴ καὶ μονομερῆ τὴν στάση τοῦ ἁγίου Ἰακώβου;

Καὶ τὸ κλάδεμα προχωρεῖ! Ἔχουν κόψει τὰ χέρια. Καὶ τὰ δύο. Κόβουν καὶ τὸ πόδι. Καὶ ἔχουν φθάσει στὸ γόνατο! Ὁ πόνος στὸ γόνατο εἶναι ὁ πιὸ ὀδυνηρός. Ὁ πιὸ ἀβάσταχτος. Τὸ τσεκούρι χτυπάει τώρα στὸ γόνατο. Καὶ ὁ ἅγιος βγάζει ἕνα βαθὺ ἀναστεναγμό:

— Χριστέ μου, βοήθει.

Καὶ ἦταν τόσο ὀδυνηρός, ὥστε -ὅπως διαβάζομε στὸν βίο του - ἐρράγισαν καὶ οἱ πέτρες!

Στὴν κατάσταση αὐτὴ ἦρθε ἡ ἐντολὴ νὰ τοῦ κόψουν τὸ κεφάλι.

Καὶ ὁ Ἰάκωβος τὸ ἀκούει ἤρεμα. Καὶ κάνει τὴν τελευταία του προσευχή:

Δέσποτα Θεέ, Πάτερ Παντοκράτωρ, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ἅγιο Πνεῦμα, Σὲ εὐχαριστῶ ποὺ μὲ ἀξίωσες νὰ μαρτυρήσω γιὰ τὸ ἅγιο Ὄνομά Σου.

Βλέπεις, Κύριε.

• Δὲν ἔχω πόδια νὰ σηκωθῶ νὰ Σὲ προσκυνήσω.

• Δὲν ἔχω χέρια νὰ τὰ ὑψώσω στὸν Οὐρανὸ νὰ Σὲ ἐπικαλεσθῶ!

• Δὲν ἔχω χέρι νὰ κάμω σὰν χριστιανὸς γιὰ τελευταία φορὰ τὸ σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Σου.


Παράλαβε κατὰ τὸ ἔλεός Σου τὴν ψυχή μου. Καὶ κάμε, ὅταν θὰ ἔλθει ἡ εὐλογημένη ἄνοιξη τῆς ἀναστάσεως νὰ ξαναβλαστήσω στὴν βασιλεία Σου ὁλόκληρος, δένδρο καρποφόρο.

Τοῦ ἔκοψαν τὸ κεφάλι. Καὶ παρέδωκε τὸ πνεῦμα του στὸν Πατέρα καὶ Πλάστη μας.

Ἡ πνευματική του διαθήκη

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Πέρσης μᾶς ἀφήνει ἕνα μεγάλο δίδαγμα: Ὅτι χρειάζεται νὰ ἔχωμε «νήψη ψυχῆς», δηλ. νὰ εἴμαστε προσγειωμένοι στὸ νοῦ• καὶ ἤρεμοι στὰ αἰσθήματα.

Τὸ ρῆμα «νήφω» σημαίνει εἶμαι νηφάλιος, ξεμέθυστος. Τὸ μεθύσι ἀπὸ τὸ κρασὶ θολώνει τὸ μυαλὸ καὶ ταράζει τὰ συναισθήματα. Καὶ ἔτσι ὁ μεθυσμένος κάνει πράξεις τέτοιες, ποὺ λέμε: Εἶδε ὁ τρελλὸς τὸν μεθυσμένο καὶ ἔφυγε. Πολὺ κακὸ τὸ μεθύσι ἀπὸ κρασί. Μὰ ἔχει καὶ ἕνα καλό. Ὅτι μετὰ ἀπὸ λίγες ὧρες ὁ ἄνθρωπος ξεμεθάει. Καὶ συνέρχεται.

Μὰ ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη μέθη. Αὐτή, «οὐκ ἀπὸ οἴνου»! Ὄχι ἀπὸ κρασί. Ἀλλὰ ἀπὸ συναισθήματα• ἀπὸ ἰδέες• ἀπὸ πάθη• ἀπὸ τὴν γοητεία τῶν ὡραίων τῆς γῆς.

Ἀπὸ τὴν μέθη αὐτὴ ὁ ἄνθρωπος πολὺ δύσκολα ξεμεθάει!

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος μᾶς λέει:

Πρόσεχε. Μὴ γοητεύεσαι. Μὴ γοητεύεις. Μὴν ἀπογοητεύεσαι. Καὶ μὴν ἀπογοητεύεις. Φρόντιζε νὰ ξεγοητεύεσαι καὶ νὰ ξεγοητεύεις. Γιατί αὐτὸ μᾶς ἐδίδαξε ὁ Χριστός, ὁ ἐλευθερωτὴς τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Καὶ αὐτὸ μᾶς διδάσκουν οἱ φίλοι Του καὶ μιμητές Του, οἱ ἅγιοι.

Κυβέρνα τοὺς λογισμούς σου...

Ἂς Ἰδοῦμε τώρα καὶ μία ἱστορία σύγχρονη, κάπως παράξενη. Ἀλλὰ καὶ ἀρκετὰ συνηθισμένη μὲ λίγες παραλλαγές:

Ἕνας νεαρὸς 18 χρόνων ἐπῆγε μὲ κάποιο συνομήλικο φίλο του νὰ διασκεδάσουν «νεανικά». Διασκέδασαν, ὅσο πιὸ «καλὰ» μποροῦσαν μὲ τὰ κορίτσια τους. Ἔφαγαν. Ἤπιαν. Ἐμέθυσαν. Καὶ σὰν νεαροὶ ἄρχισαν νὰ κάνουν ὁ ἕνας στὸν ἄλλο τὸν «μάγκα». Καὶ τελικὰ ἦρθαν στὰ χέρια. Ὁ νεαρός μας ἔφαγε κάποια παραπάνω. Καὶ τοῦ ἐστοίχισε. Γιατί ἔβλεπε καὶ τὸ κορίτσι του! Καὶ αὐτό, ὅσο κι' ἂν τὸ σκεφτόταν, τὸ εὕρισκε τόσο ἀπαράδεκτο, ὥστε τελικὰ ὁ λογισμὸς του αἰχμαλωτίσθηκε.

— θὰ τὸν σφάξω τὸν ἄτιμο!...

Καὶ τὸν ἔσφαξε!

Γιατί; Γιατί τὴν μία ἡμέρα ἐγοητεύθηκαν ἀπὸ τὴν διασκέδαση καὶ δὲν ἤξεραν τί ἔκαναν καὶ τὴν ἄλλη ἐγοητεύθη ἀπὸ τὴν φιλοτιμία· ἀπὸ τὸν τραυματισμένο ἄκριτο ἐγωισμό.

Καὶ νὰ τώρα στὸ δικαστήριο. Καὶ στὴν φυλακή. Καὶ ἐδῶ ἀρχίζει τὸ ξεγοήτευμα!

— Μαύρη ἡ ὥρα, ποὺ ἐπῆγα νὰ διασκεδάσω! Ἕνα γλέντι! Θεέ μου, πόσο θὰ τὸ πληρώσω! Μαύρη ἡ ὥρα ποὺ ξεκίνησα!...

Καὶ οἱ ἡμέρες στὴν φυλακὴ περνοῦν πικρές. Καὶ τὸ μαστίγωμα τῆς συνείδησης τὶς κάνει ἀκόμη πιὸ πικρές!

— Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος! Ἐκεῖνος στὸ χῶμα! Καὶ ἐγώ; Ζωντανὸς νεκρός. Ὦ, τί μεγάλο πράγμα νὰ ξέρει ὁ ἄνθρωπος νὰ κυβερνάει τοὺς λογισμούς του! Τί σπουδαῖο πράγμα, νὰ μπορεῖ ὁ νέος νὰ μὴ γοητεύεται, οὔτε ἀπὸ τὸν πόθο τῆς διασκέδασης, οὔτε ἀπὸ τὰ νταηλίκια καὶ τοὺς παλληκαρισμούς του! Φώτισέ με, Θεέ μου! Ἐπῆρα λάθος δρόμο!

Καὶ ἀπογοητευμένος ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐξυπνάδας του καὶ ξεγοητευμένος πιὰ στὴν πικρὴ σκοτεινιὰ τοῦ κελιοῦ τῆς φυλακῆς, ὁ νεαρὸς γονατίζει καὶ Τὸν ἐπικαλεῖται.

— Μὴ ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπό Σου ἀπ' ἐμοῦ. Κυβέρνησε τὴν ζωή μου!

Μὴ λησμονεῖς ὅτι...

Ἂν δὲν θέλεις νὰ γοητευθῆς σὲ πράγματα ἐπιζήμια καὶ νὰ ἀπογοητευθῆς πικρά, πρόσεξε:

• Νὰ θυμᾶσαι ὅτι τὴν ζωή μας τὴν κυβερνᾶνε οἱ λογισμοί μας.

• Μὴν ἀφήνεις λοιπὸν τὸν ἑαυτό σου νὰ κατάληξη σὲ ἀποφάσεις μὲ ὁδηγὸ τὰ πάθη ποὺ γοητεύουν καὶ τυφλώνουν:

• Κυβέρνησε τοὺς λογισμούς σου μὲ ὁδηγὸ τὸ ἀνέσπερο καὶ ἄδυτο φῶς τοῦ Χριστοῦ.

• Κατάφευγε στὴν συμβουλὴ τοῦ Πνευματικοῦ σου Πατέρα.

agiazoni.gr

Ερώτηση στην βουλή για τις αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις κατά του μαθήματος των θρησκευτικών από το Υπουργείου Παιδείας.


Ερώτηση του βουλευτή της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Καραγκούνη για τις απαλλαγές και τα Θρησκευτικά στο Νέο Λύκειο

Ερώτηση του βουλευτή και Αναπληρωτή Τομεάρχη Δικαιοσύνης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κων/νου Καραγκούνη προς την Υπουργό Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων για το μάθημα των Θρησκευτικών
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΑΙΤΩΛΟΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Αθήνα, 29.09. 2011
ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς την Αξιότιμο Υπουργό Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
ΘΕΜΑ: ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
Τα τελευταία χρόνια διάφορες εγκύκλιοι που έχουν εκδωθεί από το Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων καθώς και απαντήσεις που δώθηκαν σε κατά καιρούς ερωτήσεις βουλευτών από τους αρμοδίους Υπουργούς, έχουν προκαλέσει σύγχυση στο χώρο της μαθητικής κοινότητας όσον αφορά την υποχρεωτικότητα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών... Σύγχυση και ασάφεια από τη στιγμή που ο συνδυασμός των εγκυκλίων που έχουν εκδωθεί δημιουργούν περιθώρια κατάχρησης του δικαιώματος της ανεξιθρησκείας εκ μέρους των ορθόδοξων χριστιανών μαθητών. Είναι σαφής η συνταγματική επιταγή στο άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος που απαιτεί σφυρηλάτηση της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων καθώς και το άρθρο 3 του Συντάγματος. Επίσης είναι απόλυτα συνταγματική και βάσιμη η επιλογή να απέχει κάποιος από το μάθημα εάν πρεσβεύει κάποιο άλλο θρήσκευμα.

Συνεπώς ερωτάται η αρμόδια Υπουργός
1. Προκειμένου να αποκατασταθούν οι διάφορες συγχύσεις και ασάφειες όσον αφορά το μάθημα των Θρησκευτικών, να αποφευχθούν οι καταχρήσεις και να διασφαλιστεί ότι θα τηρείται η συνταγματική επιταγή προτίθεστε να επαναφέρετε την Εγκύκλιο Γ2/61723/13-06-2002;
2. Στο νέο πρόγραμμα σπουδών για το Λύκειο μεταξύ αλλων προβλεπεται ότι όλα τα μαθήματα της Β’ ταξης θα πρεπει να είναι τουλάχιστον δίωρα. Το μάθημα όμως των Θρησκευτικών στη Β’ Λυκείου αναφέρεται ως μονόωρο την εβδομάδα. Γιατί γίνεται αυτή η διάκριση και τι προτίθεστε να κανετε γι΄αυτό.
Ο ερωτών Βουλευτής
Κωνσταντίνος Καραγκούνης



πηγή

Ο Γέρωντας Παΐσιος μιλά για την νοερά προσευχή



http://thriskeftika.blogspot.com/

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Άγιοι Μάρτυρες «Οἱ ἐν Στροφάσιν ἀναιρεθέντες»




Ημερομηνία εορτής: 29/09/2011Άγιοι Μάρτυρες «Οἱ ἐν Στροφάσιν ἀναιρεθέντες»
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 29 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιοι Μαρτυρες «οι Εν Στροφασιν Αναιρεθεντεσ»


Μέγεθος γραμματοσειράς κειμένου:Font ResizeFont ResizeFont Resize





Βιογραφία
Οι Άγιοι Μάρτυρες «Οἱ ἐν Στροφάσιν ἀναιρεθέντες» μαρτύρησαν το 1530 μ.Χ. (ή 1537 μ.Χ.).

Για τους Αγίους αυτούς, μαθαίνουμε από την Ακολουθία τους, ποίημα του Παχωμίου Ρουσσάνου, που δημοσιεύτηκε με τον τίτλο: «Ἀκολουθία ψαλλομένη εἰς τοὺς ὁσίους πατέρας τοὺς ἐν Στροφάσιν ἀναιρεθέντες καὶ εἰς ἅπαντος τοὺς παραπλήσιον τέλος λαχόντας».

Επίσης, από τον Μπανατιώτη ιστοριογράφο Παναγιώτη Χιώτη δημοσιεύτηκε «μικρά χρονική σημείωσις σωζομένη εν ταις χερσί των καλογήρων», κατά την οποία «....εστάθηκε το άνωθεν Μοναστήριον εις την κατάστασίν του έως εις τους 1537 Ιουλίου 29. Εις τον οποίον καιρόν απέρασεν η αρμάδα των Τούρκων από την Ζάκυνθον, και δεν έκαμε βλάψιμον. Και γυρίζοντας έπειτα εις τα Στροφάδια η αυτή αρμάδα τα έκαψε, και τα ερήμωσεν....».

Ἀπολυτίκιον
Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Εν μονή των Στροφάδων θεαρέστως βιώσαντες και της εν Χριστώ απαθείας εποφθέντες κειμήλια υπέστητε βαρβάρων την ορμήν, Πατέρες, και μαρτύρων κοινωνοί ανεδείχθητε ως άρνες στυγνώς σφαγιασθέντες, οσιόαθλοι. Δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω δωρουμένω δι' υμών πιστοίς τα κρείττονα.

Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Των αρετών τα τιμαλφέστατα κειμήλια και τα λαμπρότατα αθλήσεως αλάβαστρα, εν τη νήσω της Στροφάδος χειρί βιαία τους κτανθέντας ασκητάς ανευφημήσωμεν ως Πατέρων ιερόν και θείον σύλλογον ανακράζοντες: Χαίροις, Άγιον άθροισμα.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις, των Πατέρων σεπτός χορός, των αναιρεθέντων εν Στροφάσιν ανηλεώς, χαίροις, συστοιχία λαμπρέ οσιοάθλων, οφρύν η των βαρβάρων καταπατήσασα.



Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Τοιχογραφία στο Ναό Φανερωμένης Μπανάτου, δια χειρός Νικολάου Μπιάζη Σεντή, 2002 μ.Χ.
Τοιχογραφία στο Ναό Φανερωμένης Μπανάτου, δια χειρός Νικολάου Μπιάζη Σεντή, 2002 μ.Χ.

Άγιοι Τρεις Νεομάρτυρες εν τω Βραχωρίω Αγρινίου




Ημερομηνία εορτής: 29/09/2011
Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμεεπικοινωνήστεμαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 29 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιοι Τρεις Νεομαρτυρες Εν Τω Βραχωριω Αγρινιου1

1Δεν είναι διασταυρωμένη η ύπαρξη του Αγίου, ή τα βιογραφικά στοιχεία του ή η ημερομηνία εορτής του


Μέγεθος γραμματοσειράς κειμένου:Font ResizeFont ResizeFont Resize





Βιογραφία
Οι Άγιοι Τρεις Νεομάρτυρες εν τω Βραχωρίω Αγρινίου ήταν Πελοποννήσιοι και πραγματεύονταν στα μέρη των Ιωαννίνων, όπου έμαθαν να μιλούν και τα τούρκικα. Το 1786 μ.Χ. αποφάσισαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους τον Μωρία.

Στο δρόμο, όταν έφτασαν στο Βραχώρι της Αιτωλίας, υπήρχαν φοροεισπράκτορες Τούρκοι, πού εισέπρατταν τον φόρο. Οι τρεις Μάρτυρες για ν' αποφύγουν το χαράτσι τους χαιρέτισαν τούρκικα και πέρασαν ελεύθερα στην πόλη, διότι τους πέρασαν για Τούρκους.

Κατόπιν όμως τους ανακάλυψαν, τους συνέλαβαν και τους βασάνισαν για ν' αρνηθούν τον Χριστό. Αυτοί όμως, έμειναν σταθεροί στην πίστη τους και έτσι πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου με απαγχονισμό.

Άγιος Μαλαχίας ο Νέος Οσιομάρτυρας από τη Ρόδο



Ημερομηνία εορτής: 29/09/2011
Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμεεπικοινωνήστεμαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 29 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Μαλαχιας Ο Νεος Οσιομαρτυρασ, Απο Τη Ροδο (; - 1500)


Μέγεθος γραμματοσειράς κειμένου:Font ResizeFont ResizeFont Resize





Βιογραφία
Ο Άγιος Μαλαχίας ήταν γιος Ιερέα από τη Ρόδο. Κάποτε πήγε στα Ιεροσόλυμα και συκοφαντήθηκε από τους Τούρκους, ότι έβρισε τον Μωάμεθ. Αμέσως συλλήφθηκε και οδηγήθηκε στις αρχές, που τον εκβίαζαν να εξωμόσει. Ο Μαλαχίας έδειξε μεγάλο θάρρος, με το όποιο εξήγειρε την οργή των Τούρκων, οι όποιοι αφού τον μαστίγωσαν, τρύπησαν τους αστραγάλους του και τον έδεσαν πίσω από ένα άγριο άλογο. Μετά από μία σειρά φρικτών βασανιστηρίων, οδηγήθηκε ο μάρτυρας έξω από την πόλη, όπου σουβλίστηκε και κάηκε πάνω σε αναμμένη φωτιά. Έτσι παρέδωσε την Αγία του ψυχή στις 29 Σεπτεμβρίου 1500 μ.Χ.

Πατήρ Παϊσιος: σήμερα πρέπει νὰ ψάξουμε καὶ νὰ βροῦμε νέους τρόπους ἱεραποστολῆς



Βλέπω μερικοὺς γονεῖς πόσο ὑπερβολικοὶ εἶναι καὶ πόσο παράλογες ἀπαιτήσεις ἔχουν ἀπὸ τὰ παιδιά τους. Κάποιος μου ἔλεγε ὅτι ὑποχρεώνει τὰ παιδιά του νὰ ἐκκλησιάζονται κάθε Κυριακὴ καὶ τὰ χτυπάει ὅταν τοῦ ποῦν ὅτι δὲν θέλουν νὰ πᾶνε στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὰ ὅμως δὲν εἶναι σωστὰ πράγματα, γιατί μὲ τὸ ζόρι δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις τὸν ἄλλο νὰ ἁγιάσει. Ἀλλὰ καὶ μερικοὶ κληρικοὶ εἶναι ἀπόλυτοι καὶ μιλοῦν γιὰ τὸν Θεὸ μὲ ἕνα τρόπο ποὺ σὲ τρομάζει. Ἐγὼ βλέπω ὅτι ἡ σημερινὴ ἐποχὴ ἔχει ἀλλάξει καὶ ὁ ἄνθρωπος σήμερα σκέφτεται καὶ ζεῖ διαφορετικὰ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τὴν δική μας. Ἐμεῖς σὰν παιδιὰ τρώγαμε ξύλο ἀπὸ τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς μεγαλύτερούς μας. Τώρα αὐτὰ δὲν περνοῦν καὶ δὲν φέρνουν καλὸ ἀποτέλεσμα.

Κάποιος ἄλλος μου ἔλεγε ὅτι τὶς ἐλεύθερες ὧρες τοῦ μπαίνει στὰ λεωφορεῖα, κάνει σύντομο κήρυγμα καὶ μοιράζει στοὺς ἐπιβάτες θρησκευτικὰ ἔντυπα ποὺ μιλοῦν γιὰ τὴν ἐξομολόγηση. Μοῦ εἶπε ἐπίσης ὅτι ἔχει πρόβλημα μὲ τὰ παιδιά του, γιατί ντρέπονται μὲ τὴν ἱεραποστολὴ ποὺ κάνει. Τοῦ εἶπα ὅτι εἶναι καλὰ αὐτά, ἀλλὰ ὑπερβολικά,γιατί σήμερα πρέπει νὰ ψάξουμε καὶ νὰ βροῦμε νέους τρόπους ἱεραποστολῆς, ὄχι ὅπως τὴν ἐποχὴ τοῦ πολέμου ποὺ οἱ χριστιανοὶ νέοι τραγουδοῦσαν στοὺς δρόμους καὶ τὰ λεωφορεῖα χριστιανικὰ τραγούδια καὶ μοίραζαν ἔντυπα. Τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο πρέπει νὰ τὸν πλησιάσεις μὲ διαφορετικὸ τρόπο. Ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ ὁμολογεῖ τὸν Χριστὸ ὄχι μὲ λόγια, ἀλλὰ μὲ ἔργα, μὲ...

 τὸ παράδειγμα καὶ τὴν ζωή του.

Οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ μάθουμε νὰ σιωποῦμε, γιατί εἶναι ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνο (καὶ ἀστεῖο) νὰ ἀναγορεύουμε τοὺς ἑαυτούς μας, ἄλλοτε συνηγόρους τοῦ Θεοῦ καὶ ἄλλοτε εἰδικοὺς στὸ νὰ ἐξηγοῦμε τὶς βουλὲς καὶ τὰ σχέδιά Του.
Πηγή: Τ.Μιχαλά, Τέσσερις ώρες με τον πατέρα Παίσιο σ. 176—179

Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό