Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Οι "αντιρατσιστές" και ... "φιλάνθρωποι" δυσανασχετούν από την ελευθερία του Ορθόδοξου λαού μας και τον λόγο της Εκκλησίας.


ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΙΜΟ Ο ΣΕΡΑΦΕΙΜ! ΚΕΡΑΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!


Ἐν Πειραιεῖ τῇ 31ῃ Αὐγούστου 2011 

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν 

Τό Σωματεῖο μέ τόν βαρύγδουπο τίτλο «Ἑλληνική Ἕνωση γιά τά Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου» (Ε.Ε.Δ.Α.) ὅπως δημοσι-εύεται στήν σημερινή ἔκδοσι τῆς Ἐφημερίδος «ΑΓΓΕΛΙΟ-ΦΟΡΟΣ» σέ ρεπορτάζ τῆς κ. Σοφίας Πακαλίδου προβαίνει σέ ἀνακοίνωσι ἀναφορικά μέ τήν ἀπό ἄμβωνος ὁμιλία τῆς 14/8/2011 τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. ΑΝΘΙ-ΜΟΥ καί δράττεται «τῆς εὐκαιρίας» νά διαστρεβλώσει τό λόγο μου καί νά ἐξυβρίσει καί συκοφαντίσει τήν ἐλαχιστό-τητά μου, ἀποδίδοντάς μου ἀναποδείκτως τήν ἐξόχως ἀπο-κρουστική γιά Κληρικό καί δή Ἐπίσκοπο τῆς Ἀμωμήτου καί Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μομφή τοῦ δῆθεν «ρατσιστή».

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. ΑΝΘΙΜΟΣ τυγχάνει ἐγνωσμένος γιά τό ἀδαμάντινο ἦθος, τήν βαθεῖα πνευματική συγκρότησι, τήν ἀδαπάνητη τεραστία κοινωνική προσφορά του στήν Ἀλεξανδρούπολι καί τήν Θεσσαλονίκην καί τήν ἑλληνόψυχη κραταιά ἀγάπη πρός τήν μητέρα Πατρίδα καί ἀσφαλῶς δέν ἔχει ἀνάγκη οὐδεμιᾶς ὑπερασπίσεως ἑπόμενος τῶν ἡρωϊκῶν μορφῶν τοῦ Γένους, ἄνευ τῆς μαρτυρίας καί τοῦ μαρτυρίου τῶν ὁποίων ὅπως ἄλλωστε εἶχε ἀποφασίσει καί ἡ 5η ὁλομέλεια τοῦ Κ.Κ.Ε. γεγονός πού γενικῶς ἀποσιωπᾶται, ἡ Θεσσαλονίκη θά ἦτο σήμερον τό Soloun τῶν Σλαυοβουλγάρων τῶν Σκοπίων, ἡ Θράκη τό ὑπόλοιπον τῆς «Μεγάλης» Βουλγαρίας καί ἡ Ἤπειρος καί ἡ Θεσπρωτία τό ὑπόλοιπον τῆς «Μεγάλης» Ἀλβανίας. Συνεπῶς σέ αὐτή τήν χώρα πού γέννησε μάρτυρες καί ἥρωες ἀλλά δυστυχῶς καί Ἐφιάλτες καί Νενέκους ἡ διεκδίκηση σήμερα τῶν ἀπαραγράπτων δικαίων τοῦ Γένους χαρακτηρίζεται ὑπό ἐνίων κύκλων, μέ ἀνύπαρκτη κοινωνική ἀποδοχή, ὡς δῆθεν «ρατσισμός».

Διερωτᾶται ὅμως κάθε ἐχέφρων πῶς συμπίπτει μυστηριωδῶς ἡ στοχοθεσία ἀποδεδειγμένων ἀνθελληνικῶν κύκλων ὡς λ.χ. τῶν «Σλαυομακεδόνων» τῶν Η.Π.Α. ἤ τοῦ γνωστοῦ σιωνιστοῦ George Soros ἡγεμονικοῦ μέντορος τῶν Σκοπιανῶν ψευδομακεδόνων, ὁ ὁποῖος χρηματοδότησε τήν συγγραφή ἀπό Τούρκους καί Κροάτες τετράτομου ἔργου γιά τήν ἀποδόμησι τῆς ἱστορίας τῶν Βαλκανίων, διά τοῦ ὁποίου ἐπεχειρήθη προσφάτως νά ἐκτοπισθεῖ ἡ ἀληθινή ἱστοριογραφία καί στήν χώρα μας μέ τίς δηλώσεις διαφόρων αὐτοπροσδιοριζομένων ὡς δῆθεν προοδευτικῶν καί ἀνανεωτῶν τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας;

Συκοφαντοῦμαι ἀναποδείκτως ὑπό τῆς Ε.Ε.Δ.Α. ὅτι ἀρθρώνω δῆθεν «ρατσιστικό» λόγο γιά τούς μουσουλμάνους ἐνῶ ἔχω πολλαπλῶς urbi et orbi διακηρύξει ὅτι οὐδέποτε στρέφομαι κατά προσώπων, ὅσον κατάστικτα ἐκ γεωδῶν παθῶν καί ἄν εἶναι, παρά μόνον κατά τῶν πάσης φύσεως ἰδεοληψιῶν καί στρεβλώσεων τῆς ἀληθείας. Ἁπλή ἀνάγνωσις τοῦ ἀπό 7/1/2001 ἀνακοινωθέντος μου πού ἀναφέρεται στήν σφαγή τῆς Κοπτικῆς κοινότητος τῆς Αἰγύπτου, ἀλλά καί τῆς ἀπό 11/2/2010 συγκριτικῆς μελέτης μου ἐπί τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τοῦ Μουσουλμανισμοῦ πού ἐδημοσιεύθη σέ συνεχείες στήν ἑβδομαδιαία Ἐφημερίδι «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» καί πού δέν ἠδυνήθησαν οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Μουσουλμάνων νά ἀποκρούσουν καί εὑρίσκονται ἀνηρτημένα στό Διαδίκτυο ἀποδεικνύει πασιδήλως τά ἀνωτέρω καί συγκεκριμένως ὅτι οὐδέποτε κατεφέρθην κατά τῶν Μουσουλμάνων συμπολιτῶν ἤ συνανθρώπων μας ὡς προσώπων ἀλλά ἀντιθέτως ἀπέδειξα ἀμαχήτως ἀπό τό φερόμενον ὡς δῆθεν ἱερόν κείμενον τοῦ ἰσλαμισμοῦ, τό Κοράνιον, ὅτι ὁ Μουσουλμανισμός ἀποτελεῖ κατασκευασμένο συμπίλημα πολιτικοθρησκετικοστρατιωτικῆς ὑφῆς, πού οὐδεμίαν σχέσιν κέκτηται μέ τήν ἀποκάλυψιν τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί πού ἐνῶ δέχεται πλήρως καί σαφῶς τήν Μεσσιανική ἰδιότητα, τοῦ ὑπό τῶν Προφητῶν τῆς Π. Διαθήκης προαναγγελθέντος μόνου καί ἀληθοῦς Μεσσίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν ὑπερφυσική εἴσοδό Του στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, ἀποπειρᾶται ὡς ὁ κατεγνωσμένος ὑπό τῆς Ἁγίας Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀρχαῖος αἱρετικός Ἄρειος καί ὁ ἐν ἔτει 1850 ἀναφανείς νέος αἱρεσιάρχης Κάρολος Ράσσελ τῆς ἀνώνυμης μετοχικῆς φυλλαδικῆς ἑταιρείας «Σκοπιά τοῦ Πύργου» τῶν «μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ», νά ἀπομειώσει καί νά ἐκμηδενίσει τό θεανδρικό πρόσωπο, τό κήρυγμα καί τόν λόγο τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀναδεικνυόμενος οὕτω ὁ Μουσουλμανισμός σαφέστατα ὡς ἀληθές ὄργανο τοῦ βυθίου καί ἀρχεκάκου δράκοντος, τοῦ αἰσχίστου Ἑωσφόρου, μισοῦντος τόν ζώντα Θεόν.

Δημοσίᾳ ἐκφράζω τήν εὐγνωμοσύνη μου πρός τήν Ε.Ε.Δ.Α. διά τήν ἐξύβρισί μου καί τήν συκοφαντική μου δυσφήμησι, διότι ἀξιοῦμαι ὁ ἐλάχιστος καί οὐτιδανός τῶν εὐαγγελικῶν δωρεῶν πού ἀναγγέλονται ὑπό τοῦ αἰωνίου Θεοῦ εἰς τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιον (5:11-12) «Μακάριοι ἐστέ ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καί διώξωσι καί εἴπωσιν πᾶν πονηρόν ῥῆμα ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. Χαίρετε καί ἀγαλλιᾶσθε ὅτι ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Οὕτω γάρ ἐδίωξαν τούς προφήτας τούς πρό ὑμῶν».

Τέλος μία ἁπλή περιήγησι στά 30 συσσίτια τῆς Μητροπολιτικῆς μου Περιφερείας στά ὁποία καθημερινά σιτίζονται 3.000 συναθρωποί μας ἀνεξαρτήτως τῆς θρησκείας τους, τῆς γλώσσας τους ἤ τῆς ἐθνικῆς τους καταγωγῆς, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἀρκετοί Μουσουλμάνοι θά καταδείκνυε τοῦ λόγου τό ἀληθές. 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ


Σχόλιο
Οι επαγγελματίες του διεθνισμού "ανθρωπιστές" και "αντιρατσιστές" ενοχλούνται που οι Έλληνες και οι γνήσιοι εκπρόσωποί τους επιμένουν να είναι Ελεύθεροι Άνθρωποι. 

ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ-Ο ΛΑΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ... ΧΑΡΙΣΕΙ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ.


Διεθνείς οίκοι αξιολόγησης: Οι σκανδαλώδεις συμβάσεις με το ελληνικό δημόσιο!


...ή αλλιώς το μεγάλο φαγοπότι! 
  • Του Βαγγέλη Σ. Τριάντη
Μoody’s, JP Morgan, Goldman Sachs, Morgan Stanley. Τους τελευταίους μήνες, τα ονόματα των πανίσχυρων αυτών οίκων αξιολόγησης αλλά και τραπεζών έχουν μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας. Υποβαθμίσεις, προβλέψεις, λιτές ανακοινώσεις, ικανές να προκαλέσουν ρίγη πανικού όχι μόνο στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, αλλά και στον απλό πολίτη, που έντρομος παρακολουθεί τα παιχνίδια των οίκων, δίχως να μπορεί να αντιδράσει.

H σχέση, όμως, των οίκων αξιολόγησης με το ελληνικό κράτος δεν προέκυψαν ξαφνικά· απεναντίας, μετρούν αρκετά χρόνια, με τις ελληνικές κυβερνήσεις να εμφανίζονται ιδιαίτερα... γαλαντόμες. Όπως συμπεραίνεται από επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, και προέκυψαν κατόπιν ερώτησης που κατέθεσε ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Κυριάκος Βελόπουλος, η ελληνική Πολιτεία κατέβαλε κατά την τελευταία δεκαετία περισσότερα από 830 εκατ. ευρώ για την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών στις εταιρείες αυτές. Σε κάποιες περιπτώσεις, δε, οι αμοιβές αγγίζουν τα όρια της πρόκλησης, καθώς το ποσό των αποζημιώσεων συνοδεύεται από αρκετά μηδενικά, ενώ εύλογες απορίες δημιουργούνται σχετικά με τη διαδικασία πρόσληψης των εταιρειών αυτών ως συμβούλων, καθώς και ως προς το κατά πόσον οι συμβουλές τους ήταν τόσο... «golden» όσο και οι αμοιβές τους.

14 εταιρείες για την αποκρατικοποίηση του ΟΤΕ!

Επί παραδείγματι, η αποκρατικοποίηση του ΟΤΕ ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1999 και ολοκληρώθηκε το 2008, με τις εταιρείες που τελικά παρείχαν τις συμβουλές τους στο ελληνικό κράτος να ανέρχονται σε δεκατέσσερις και το συνολικό ποσό της αμοιβής τους να φτάνει τα 41.712.354,7 ευρώ!

Ο χορός των μετοχοποιήσεων ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1999, όταν για τη διάθεση μετοχών αξίας 69,2 εκατ. ευρώ, η ΕΤΕ, η CSFB και η Salomon Smith Barney έλαβαν 19,369 εκατ. ευρώ, ενώ ένα χρόνο μετά, τον Ιούλιο του 2000, για τη διάθεση μετοχών 14,971 εκατ. ευρώ δόθηκαν στις Deutsche Bank και Eurobank 10.692,30 εκατ. ευρώ. Αντίστοιχα, τον Αύγουστο του 2001, για τη διάθεση μετοχών αξίας 53,844 εκατ. ευρώ, η UBS Warburg, η CFSB και η SSSB έλαβαν 17.901,70 εκατ. ευρώ, ενώ τον Ιούνιο του 2002 για την πώληση μετοχών 40,320 εκατ. ευρώ οι Morgan Stanley, Deutsche Bank και EFG Eurobank θα λάβουν 9,978 εκατ. ευρώ!

Τρία χρόνια αργότερα, για τη διάθεση ποσοστού 10% των μετοχών του ΟΤΕ η ελληνική κυβέρνηση προσλαμβάνει τέσσερις διαφορετικές εταιρείες ως συμβούλους –Goldman Sachs, JP Morgan, Morgan Stanley και η Merril Lynch International–, οι οποίες λαμβάνουν έκαστη 1.928.209,25 ευρώ, με το συνολικό ποσό της αποζημίωσης να ανέρχεται στα 7.712.837 ευρώ.

Και το ερώτημα είναι για ποιο λόγο χρειάστηκε να προσληφθούν τέσσερις διαφορετικές εταιρείες ως σύμβουλοι;
Τι είδους υπηρεσίες προσέφεραν, ώστε να είναι και οι τέσσερις απαραίτητες και με ποιο σκεπτικό καθοριζόταν το ύψος της αμοιβής τους;
Τελικά, οι συμβουλές τους ήταν τόσο πολύτιμες, ώστε πράγματι άξιζαν τα χρήματά τους ή μήπως κοστολογήθηκαν πανάκριβα μόνο και μόνο για να μην χαλάσουν... χατίρια ορισμένων ισχυρών της παγκόσμιας οικονομίας;

Δύο χρόνια αργότερα, κατά τη διαδικασία της αποκρατικοποίησης του ΟΤΕ, το κασέ των διεθνών «νταβατζήδων» ανεβαίνει ακόμη περισσότερο, με τη Merrill Lynch International, την Deutsche Bank, τη UBS Limited και την Credit Suisse Securities (Europe) Limited να λαμβάνουν από 2.847.953,91 ευρώ έκαστη, με το συνολικό ποσό αποπληρωμής να αγγίζει τα 11.391.812,04 ευρώ, ενώ το 2008 ήταν η σειρά των Credit Suisse (Europe) Limited και UBS Limited να λάβουν συνολικά 4.666.666,66 ευρώ για παροχή συμβουλών σε αποκρατικοποίηση και πάλι του ΟΤΕ.

Αντίστοιχα, το 2005 ήταν η σειρά της ΟΠΑΠ ΑΕ να... χρυσοπληρώσει τις συμβουλές των διεθνών οίκων για τη διάθεση του 16,815% των μετοχών της. Morgan Stanley, Citigroup, Credit Suisse First Boston αλλά και η γερμανική Deutsche Bank λαμβάνουν συνολικά 14.403.071,04 ευρώ (!) για την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών, ενώ το 2009 για την αποκρατικοποίηση της τότε Ολυμπιακής Αεροπορίας (ΟΑ) η Lazard & Co Limited θα λάβει ως αποζημίωση 5.574.273,16 ευρώ.

Σύμβουλοι δίχως έγκριση του Δημοσίου

Εντύπωση, όμως, προκαλεί η παραδοχή από την πλευρά του σημερινού υφυπουργού Οικονομικών, κ. Φίλιππου Σαχινίδη, αναφορικά με την επιλογή των συγκεκριμένων εταιρειών ως συμβούλων και το ύψος των αμοιβών τους, η οποία ξεσηκώνει το λαϊκό αίσθημα. Όπως σημειώνεται στην απάντηση του υπουργείου Οικονομικών προς τον κ. Βελόπουλο –η οποία, σημειωτέον, αναφέρεται σε χρόνο ενεστώτα και φέρει την υπογραφή του κ. Σαχινίδη–, «όσον αφορά στις επιλογές ξένων οίκων - τραπεζών ως αναδόχων - συμβούλων σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου διαφόρων εταιρειών, σας γνωρίζουμε ότι η σχετική απόφαση λαμβάνεται αρμοδίως από το Διοικητικό Συμβούλιο έκαστης εταιρείας, η οποία και καταβάλλει τη σχετική αμοιβή χωρίς τη διαμεσολάβηση ή την έγκριση του Δημοσίου». Πιο απλά, το υπουργείο Οικονομικών αναφέρει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι νίπτει τας χείρας του αναφορικά με τους οίκους αξιολόγησης, αφού η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τα Δ.Σ. των εταιρειών. Με τη μόνη διαφορά ότι η συντριπτική πλειοψηφία των όσων στελεχώνουν τα Δ.Σ. κρατικών εταιρειών δεν προέρχονται από την ελεύθερη αγορά –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων–, αλλά από το στενό κομματικό «σωλήνα» και κατά κανόνα η επιλογή τους βασίζεται στην προσωπική σχέση με τον εκάστοτε υπουργό και υφυπουργό.

Το να δηλώνει η επίσημη ηγεσία του υπουργείου ότι ουδεμία σχέση έχει το Δημόσιο, επειδή οι αποφάσεις λαμβάνονται από διορισμένα Διοικητικά Συμβούλια, συνιστά μέγιστη υπεκφυγή, αν όχι... υποκρισία. Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που αρκετές από τις εταιρείες αυτές έχουν επιλεγεί και από τη σημερινή κυβέρνηση ως σύμβουλοι, με διαδικασίες, όμως, απόλυτης μυστικότητας και δίχως ποτέ να έχει δημοσιευτεί το οτιδήποτε στο open.gov ή στη «Διαύγεια».

Ποιοι είναι οι οίκοι αξιολόγησης

Το ερώτημα που τίθεται, όμως, είναι το εξής: Ποιοι είναι τελικά αυτοί οι οίκοι αξιολόγησης και πώς κατάφεραν να μετατραπούν σε άτυπους κυβερνήτες της παγκόσμιας οικονομίας; Η αλήθεια είναι ότι οι οίκοι λειτουργούν εδώ και αρκετές δεκαετίες στη διεθνή χρηματαγορά, αλλά όχι υπό τη σημερινή τους μορφή. Η απότομη άνοδός τους ξεκίνησε στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’70, όταν η Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς τούς ανέθεσε να αξιολογούν εταιρικά ομόλογα. Η ισχύς τους, όμως, απογειώθηκε ακόμη περισσότερο, όταν η ΕΚΤ και η Επιτροπή της Βασιλείας αποφάσισαν να ανακηρύξουν τις αμερικανικές Moody’s και Standard & Poor’s και τη γαλλική Fitch όχι σε απλούς αξιολογητές, αλλά σε κριτές των τραπεζών. Κι αυτό διότι, στο πλαίσιο της συμφωνίας «Βασιλεία ΙΙ», όπου τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα επιβλέπονται, αποφασίστηκε η συσχέτιση της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών με την αξιολόγηση των επενδυτικών τους τοποθετήσεων.

Η αμερικανική Μοοdy’s ανήκει κατά κύριο λόγο στην Berkshire Hathaway του Αμερικανού επιχειρηματία Warren Buffet, ενώ φέρεται να ελέγχει το 40% της παγκόσμιας αγοράς αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας. Ένα 40% φέρεται να ελέγχει και η αμερικανική Standard & Poor’s, ανεβάζοντας το συνολικό μερίδιο ελέγχου της παγκόσμιας αγοράς στο 80%. Στενές διασυνδέσεις φαίνεται, όμως, ότι διαθέτουν οι οίκοι με διάφορες επενδυτικές τράπεζες, τις οποίες οι ίδιοι... αξιολογούν. Πρόσφατα, αποδείχτηκε ότι η Moody’s ελέγχει ποσοστό της Goldman Sachs, καθώς βασικοί της μέτοχοι είναι παράλληλα και μεγαλομέτοχοι της τελευταίας.

Οι διάφορες σχέσεις, όμως, μεταξύ των οίκων και των τραπεζικών ιδρυμάτων δεν φαίνεται να σταματούν εδώ, αλλά συνεχίζονται με ένα κεκαλυμμένο πολυμετοχικό μανδύα ανά τον κόσμο. Βασικός μέτοχος σε Moody’s και Standard & Poor’s είναι και η εταιρεία Black Rock, μια επενδυτική εταιρεία του ομίλου Blackstone, τα κεφάλια της οποίας ανέρχονται σε 3,5 τρις δολάρια, ενώ διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας είναι ο Randall Rothschild. Σύμφωνα, μάλιστα, με δημοσιεύματα, η Blackrock φέρεται να είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο Χρηματιστήριο Αθηνών, καθώς διαθέτει θέσεις σε μια σειρά από ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα, όπως η ΕΤΕ, η Eurobank, η Emporiki, καθώς επίσης και η Τράπεζα της Ελλάδος.

Αντίστοιχα, μεγαλομέτοχος στον οίκο Fitch είναι η Norges Bank Investment, ένα επενδυτικό σχήμα της Κεντρικής Τράπεζας της Νορβηγίας, το οποίο φέρεται, σύμφωνα πάλι με δημοσιεύματα, να κατέχει θέσεις σε πάνω από σαράντα ελληνικές εταιρείες, όπως, για παράδειγμα, η ΔΕΗ και η Eurobank. Το ίδιο σχήμα αποτελεί επίσης μεγαλομέτοχο της Goldman Sachs, κάτι που φανερώνει ότι οι υπόγειες επενδυτικές σχέσεις μεταξύ των οίκων και των τραπεζικών ιδρυμάτων είναι πολλαπλές, αν όχι δαιδαλώδεις.

Πολλές φορές, οι διεθνείς οίκοι έχουν μπει στο στόχαστρο κυβερνήσεων, για ορισμένες «περίεργες» αποφάσεις τους με κερδοσκοπική... οσμή. Η άριστη βαθμολόγηση του αμερικανικού κολοσσού Enron την ίδια χρονιά της κατάρρευσής του αλλά και ο ρόλος που έπαιξε στο ξέσπασμα της διεθνούς κρίσης το 2008 αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα. Το γεγονός ότι τηρήθηκε μια ανεξήγητη σιγή ιχθύος, όταν οι αμερικανικές τράπεζες χορηγούσαν αφειδώς τα subrime στεγαστικά δάνεια –χαμηλής πιστοληπτικής ικανότητας–, που τελικά οδήγησαν στην κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 και στο ξέσπασμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης προκαλεί τεράστια ερωτήματα. Όπως επίσης και η ανεξήγητη σιωπή που τηρήθηκε όταν ξέσπασε το σκάνδαλο της πυραμίδας του Madoff, το μέγεθος της οποίας έφτασε τα 50 δις δολάρια...

Το θέμα είναι ότι οι συγκεκριμένοι οίκοι εξακολουθούν, ακόμη και σήμερα, να παίζουν παιχνίδια και να κερδοσκοπούν σε βάρος κρατών αλλά και κυβερνήσεων, μια και δεν ελέγχονται από κανέναν, ενώ μία απόφασή τους είναι ικανή να τραντάξει συθέμελα την παγκόσμια οικονομία.

Η υποβάθμιση της αμερικανικής οικονομίας πριν από μερικές εβδομάδες προκάλεσε σοκ στις διεθνείς αγορές, με τις απώλειες στα χρηματιστήρια παγκοσμίως να εκτιμώνται σε δισεκατομμύρια δολάρια. Άλλωστε, είναι πλέον γνωστό στη διεθνή χρηματαγορά ότι η υποβάθμιση μιας χώρας μπορεί να αποδειχτεί όχι απλά κερδοφόρα, αλλά... χρυσοφόρα, εάν είναι γνωστή εκ των προτέρων και πραγματοποιηθούν οι κατάλληλες επενδυτικές κινήσεις... 

Πηγή: Περιοδικό "Επίκαιρα"
αντεγράφη από εδώ

Σχόλιο
Είναι αυτό που λέμε: και κλεμμένος και δαρμένος.

Ο ελληνοορθόδοξος λαός μας δεν είναι ούτε θύτης, ούτε δέχεται να γίνει θύμα.


Γιατί αυτό το άρθρο με τίτλο, "Ο Χριστός κατάργησε τις θυσίες ", δεν δημοσιεύεται στον τύπο;

 ¨Ήθελα να γράψω  ένα εισαγωγικό  σχόλιο για  αυτό το εξαιρετικό κείμενο του  κ. Λαγκουβάρδου και   μου ήταν αδύνατο.Κάθε προσπάθεια σχολιασμού  απλώς θα  φανέρωνε ακόμα περισσότερο την πνευματική μου  ένδεια.
Τον κ. Λαγκουβάρδο δεν είχα την τιμή να τον γνωρίσω  προσωπικά είχα όμως την τύχη  να  διαβάσω  αρκετά κείμενά του  και τώρα  την ευκαιρία να διαβάσω μερικά από τα βιβλία  του.
Τον ευχαριστώ  και δημόσια για όσα  εν αγνοία του  προσέφερε σε μένα  και στους δικούς μου.
Αντί λοιπόν άλλου σχολίου  παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα απο  το βιβλίο του  "Στο Μέσον της στιγμής" (εκδόσεις των φίλων 2003 ISBN 960-289-071-1).

"...Ένα καλό αντίδοτο στον πανικό, που προκαλούν οι φόβοι κια οι φοβίες μας, είναι αυτό που αγαπάει κανείς.Η αγάπη έρχεται σε μας να μας βοηθήσει.Είναι δυστυχής αυτός που δεν αγαπάει τίποτε.
Και βέβαια το τέλειο είναι η αγάπη του Θεού.."


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Ο Χριστός κατάργησε τις θυσίες. Οι ορθόδοξοι δεν δεχόμαστε να είμαστε ούτε θυσιαστές ούτε θύματα. Ο θυματοποιητικός μηχανισμός που επιβλήθηκε χωρίς να ρωτηθούν οι Έλληνες θα τα μαζέψει και θα φύγει από μόνος του,όταν αποκαλυφθεί σε όλο της το μέγεθος η φρίκη του.
Η προπαγάνδα του εργάζεται πυρετωδώς με όλα τα μέσα που διαθέτει να πείσει τους Έλληνες ότι η θυσία τους είναι ιερή και οι ίδιοι είναι τα ιερά σφάγια. Αλλά κανένας δεν πείθεται πια. Τα πολιτικά κόμματα απομυθοποιήθηκαν και δεν είναι σε θέση να επηρεάσουν τον κόσμο. Σε όλους είναι γνωστό πια ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί, ότι η Βουλή δεν αντιπροσωπεύει το λαό. Οι βουλευτές με τη λίστα υπακούουν σε ό,τι τους διατάξουν με αποτέλεσμα να αποδεχθούν ακόμα και την απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας, χωρίς να συγκινηθεί κανείς.
Οι ορθόδοξοι δεν δεχόμαστε να είμαστε ούτε διώκτες ούτε θύματα. Δεν περιμένουμε να ξεσπάσει λαϊκή εξέγερση. Ελπίζουμε ότι η οργή του λαού θα στραφεί στην πνευματική αφύπνιση και στη συνειδητοποίηση. Ο λαός μας δεν περιμένει αλλαγή τυραννίας, αλλά κατάργηση κάθε μορφής τυραννίας.
Η ιεροποίηση των θυμάτων απαιτεί έναν ιερό σκοπό. Όπως επί Ιησού, που ήταν σκοπός η σωτηρία του λαού. "Συμφέρει να χαθεί ένας άνθρωπος για να σωθεί ο λαός".
Για να σταθεί η θυσία χάριν ενός ιερού σκοπού πρέπει το θύμα να συναινέσει ότι είναι φταίχτης. Πρέπει να πεισθεί το ίδιο το θύμα ότι φταίει. Η άδικη σφαγή του Κυρίου αποκάλυψε την υποκρισία των διωκτών.Δεν υπάρχουν ιερά σφάγια, διότι δεν υπάρχουν ιεροί σκοποί που δημιουργούν διώκτες και θύματα.
Η ιεροποίηση των θυμάτων δεν γίνεται για κάποιον ιερό σκοπό, αλλά γιατί είναι μέρος του μηχανισμού της στήριξης της εξουσίας των διωκτών. Ιεροποιούν τα θύματα για να διαιωνίζεται η παραμονή τους στην εξουσία.
"Ο νόμος του σεβασμού της ζωής" γράφει ο Άλμπερτ Σβάϊτσερ στο βιβλίο της αυτοβιογραφίας του "είναι η θυσία του ευτελεστέρου για να σωθεί το πολυτιμότερο."
Ποιος αποφασίζει ποιο είναι το πολυτιμότερο;
Στο βιβλίο του Γεωργίου Π. Ανσίμωφ, "Εχθρός του Λαού" δημοσιεύεται η φωτογραφία μιας διαταγής εκτέλεσης υπογραμμένης από τον Στάλιν. Το χαρτάκι είναι μεγέθους μιας παλάμης και αφορά την εκτέλεση 6.600 ανθρώπων. Η φωτογραφία φέρει την εξής λεζάντα: "Την εποχή της τρομοκρατίας παρόμοιες διαταγές ήταν καθημερινό συνηθισμένο φαινόμενο."Ο Στάλιν θεωρούσε την αφηρημένη ιδέα που είχε στο μυαλό του πολυτιμότερη από τον άνθρωπο.
Το θέμα των ιερών θυμάτων υπήρξε το αντικείμενο της αρχαίας τραγωδίας. Οι Έλληνες τραγικοί ποιητές αποκάλυψαν τα κίνητρα των θυσιών, που κρύβονται πίσω από την ιερότητα του σκοπού. Αλλά ακόμα η θετική συνειδητοποίηση των πολλών αργούσε να ρθεί. Ώσπου η θυσία του Χριστού αποκάλυψε σε όλους την υποκρισία των διωκτών.

Ἡ Ἐκκλησία στὴν σημερινὴ κρίση



Γράφει ὁ Μοναχὸς Μωυσῆς Ἁγιορείτης 
Ξαναείπαμε καὶ ξαναγράψαμε πὼς ἡ παροῦσα σοβαρὴ ἑλληνικὴ κρίση εἶναι μία ἀκόμη σημαντικὴ εὐκαιρία γιὰ τὴν συνάντηση τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸν ἀνήσυχο, ἀποκαρδιωμένο καὶ ἀπογοητευμένο λαό.Ἡ Ἐκκλησία ὅμως διὰ τῶν περισσοτέρων ἐκπροσώπων της σιωπᾶἐνοχλητικά. Εἶναι ἀποῦσα ἀπὸ τὴν ἀγωνία τοῦ κόσμου, ἀναιρεῖδηλαδὴ καὶ δυστυχῶς τὸν ἑαυτό της. Κρίμα νὰ χάνειτέτοιες εὐκαιρίες καὶ νὰ παρακολουθεῖ ἀπὸ μακριὰ τὰ γενόμενα.
. Ὅταν λέμε νὰ πλησιάσει τὸν κόσμο, καθόλου δὲν ἐννοοῦμε νὰ τὸ κάνει μὲ οἶκτο, συγκατάβαση καὶ λύπηση. Καλύτερα τότε νὰ μὴν τὸ κάνει καθόλου. Ἡ κάθοδός της δὲν θὰ πρέπει νὰ σημαίνει ἁπλὰ τὴν παρουσία της, νὰ φανερώνει τὴ δύναμη καὶ τὴν ἰσχύ της, ἀλλὰ νὰ εἶναι μία ἁπλή, ἀνυπόκριτη, ἀδελφικὴ καὶ ἀγαπητικὴ συμπαράσταση. Νὰ εἶναι μία φανέρωση ἐγκάρδια, εἰλικρινής, ἀπρογραμμάτιστη καὶ δίχως νὰ καλεῖ φωτογράφους. Ἡ σχέση τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸν σὲ μεγάλη ἀγωνία λαὸ δὲν εἶναι φωνὲς ἀπὸ τὸν ἄμβωνα σκληρές, ἀλλὰ δίπλα καὶ χαμηλόφωνα, χτυπώντας φιλικὰ τὴν πλάτη, σφίγγοντας τὸ χέρι, μερικὲς φορὲς καὶ δίχως λόγια παχιά. Ὅπως λέει ὁ μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, “γιὰ νὰ ἀποδεικνύει τὴν σχέση της μὲ τὸν λαό, νὰ ὁμολογεῖ τὴν διαφωνία της μὲ τὸ σύστημα ποὺ μᾶς προδίδει καὶ νὰ φανερώνει τὴν ἑτοιμότητά της”. Μᾶλλον πρόκειται γιὰ φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ. Ἂς εἶναι. Ἐμεῖς δὲν θὰ πάψουμε νὰ τονίζουμε λησμονημένες ἀλήθειες, ἀπαραίτητες γιὰ τὶς τωρινὲς περιστάσεις.
. Ἡ ἀγανάκτηση μόνη δὲν λέει πολλὰ πράγματα. Χρειάζεται κάπου νὰ διοχετευτεῖ. Ἡ λύση δὲν εἶναι οἱ φωτιές, οἱ τραυματισμοί, οἱὕβρεις καὶ οἱ προπηλακισμοί. Ἡ Ἐκκλησία λέει πὼς ποτὲ μὲ τὸ κακὸδὲν ἔρχεται τὸ καλό. Τὸ καλὸ μὲ τὸ καλὸ θὰ ἔλθει. Χρειάζεται ὑγιὴςἀντίδραση, ὑπομονή, ἐπιμονὴ καὶ σταθερότητα. Ἡ Ἐκκλησία σκέπτεται, συμπαθεῖ καὶ συντρέχει σὲ ὅλους, περισσότερο ὅμως στοὺς ἀδικημένους, τοὺς κατατρεγμένους, τοὺς περιφρονημένους, τοὺς στερημένους. Ἡ Ἐκκλησία βέβαια δὲν εἶναι ἁπλὰ ἕνα ἀκόμη φιλανθρωπικὸ ταμεῖο, ποὺ μοιράζει λίγα χρήματα, ἕνα πιάτο φαΐ,ἕνα πλυμένο ροῦχο καὶ κάποιο φάρμακο. Ἡ Ἐκκλησία δίνει κουράγιο,ἐγκαρτέρηση, παραμυθία καὶ ἐλπίδα. Δὲν λύνει ὡς διὰ μαγείαςἀμέσως ὅλα τὰ προβλήματα, ἀλλὰ σὲ μαθαίνει νὰ καρτερᾶς, νὰπροσδοκᾶς, νὰ μὴν ἀπελπίζεσαι. Ἡ Ἐκκλησία φωτίζει, χαροποιεῖ, σώζει καὶ λυτρώνει.
. Ἡ λιτότητα, ἡ ἐγκράτεια, ἡ ὀλιγάρκεια θὰ πρέπει πλέον νὰ γίνουν τρόπος ζωῆς γιὰ τὸν κάθε Νεοέλληνα. Τὸ εὐαγγέλιο, πρὶν δύο χιλιάδες χρόνια, τὸ εἶπε ξεκάθαρα, στὸν κόσμο αὐτὸ θὰ ἔχετε θλίψεις, ἀλλὰ μὴ χάσετε τὸ θάρρος σας ποτέ. Θέλουν νὰ μειώσουν τὶς θέσεις τῶν ἱερέων καὶ τοὺς μισθούς τους. Τοὺς θεωροῦν ἁπλοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους καὶ ὅτι δὲν ἀποδίδουν σημαντικὸ ἔργο. Δὲν τοὺς βλέπουνὡς λειτουργοὺς τοῦ Ὑψίστου, ὡς παρηγορητὲς τοῦ κόσμου, ὡς κοινωνικοὺς ἐργάτες. Τὸ κύριο ἔργο τους εἶναι νὰ μοιράζουν ἐλπίδες, νὰ χαρίζουν παρηγοριά, νὰ μὴν ἀφήνουν νὰ ἔλθει νὰ σκηνώσει στὶς καρδιὲς ἡ δαιμονοκίνητη ἀπόγνωση, ἡ θεομίσητη ἀπελπισία. Ἡ πίστη στὸν Θεὸ εἶναι λάδι στὸ καντήλι τῆς καρδιᾶς, ποὺ φωτίζει ἱλαρὰ καὶθερμαίνει στοργικά. Ὁ κλῆρος μας, μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ὑπάρχει γιὰ νὰ συμπαρίσταται, νὰ ἀνορθώνει, νὰ προφυλάσσει, νὰ καιροφυλακτεῖ, νὰ συνδράμει στὶς ἀνάγκες, τὶς λύπες καὶ τοὺς πολλοὺς πόνους τῶν ἀνθρώπων.
. Οἱ πλεῖστοι ἱερεῖς εἶναι ἀξιοθαύμαστοι καὶ ἀξιοτίμητοι γιὰ τὸ ὅλο ἔργο τους, ὅπως καὶ οἱ ἀρχιερεῖς, ποὺ ἀσφαλῶς περισσότερα σήμερα θὰ μποροῦσαν νὰ πράξουν. Πέρασε ὁ καιρὸς ποὺ ὁ περισσότερος κόσμος θαύμαζε τὰ πολύτιμα ἄμφια καὶ τὶς πολυαρχιερατικὲς ἐκδηλώσεις, ἑορτὲς πολυδάπανες καὶ δεξιώσεις φαντασμαγορικές. Εἶναι ὁ καιρὸς τῆς σεμνότητας, τοῦ ἀσκανδάλιστου βίου, τοῦ μέτρου, τῆς σωφροσύνης καὶ τῆς ἀλληλεγγύης. Οἱ μοναχοὶ προσεύχονται γιὰ τὴν παρηγορία καὶ τὴν θεία ἐπίσκεψη τοῦ ὀρφανεμένου κόσμου. Ἡ Ἐκκλησία πάσχει γιὰ τὸ κυνηγημένο ἀγαπητό της ποίμνιο καὶ προσπαθεῖ μὲ ὅλη της τὴν δύναμη νὰ ἐμπνεύσει τὴν δικαιοσύνη, τὴν ἀξιοκρατία καὶ τὴν ἀξιοποίηση τοῦ πνευματικοῦ της πλούτου, ὥστε νὰ δώσει τὴν χρυσόφτερη αἰσιοδοξία, τὴν γλυκιὰ καὶ ὡραία ἐλπίδα καὶ τὴν ἀληθινὴ χαρά. Ἡ Ἐκκλησία, παρὰ τὶς παρατυπίες, παραφωνίες καὶ ὀλιγωρίες κάποιων, παραμένει θεσμὸς ἱερὸς καὶ ἰσχυρός, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀφήσει μόνο τὸν λαὸ καὶ μάλιστα αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν στὸν θεμελιωτή της καὶ ἐμπιστεύονται τὴν ζωὴ τους ὅλη. Ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ συνδράμει σημαντικὰ καὶ σήμερα καὶ πάντοτε.

ΠΗΓΗ: ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 17.07.2011

http://synodoiporia.blogspot.com/

ΜΙΚΡΕΣ ΧΑΡΕΣ


http://synodoiporia.blogspot.com/

Ας μην δίνουμε σημασία στα "προβλήματα" που θέλουν άλλοι να μας φορτώσουν κι ας απολαύσουμε τις μικρές χαρές της ζωής -που είναι η ίδια η ζωή.

Χαρά ειρήνη και αγάπη θέλει ο Θεός. Και να αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας όπως τον εαυτό μας.



Ένα μικρό οδοιπορικό στην Όρθοδοξη Ρουμανία και πως βιώνουν την πίστη άνθρωποι απλοί.Οι συνεντεύξεις των μοναχών είναι από τους:
Γέροντας IIie Cleopa (1912 - †1998), π. Ioanichie Bălan ( 1930 - †2007), Ερημίτης Όρος Tarcău Μολδαβία
Χωρίς την καθαρότητα, κανείς δεν μπορεί να φτάσει την αγιότητα!
Τιπότα δε θα σε φέρει κοντά στο Θεό εκτός από την προσευχή!



πηγη

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ - ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ.1

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ - ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ.



Σχόλιο
Υποστηρίζει η κα Τζάνη τις παραδόσεις του λαού-και σύμφωνα με την πορεία της συζήτησης την Ορθοδοξία - ή εφαρμόζει την πρακτική των ματς όταν τα βρίσκουν σκούρα να πάνε όπου φυσά ο άνεμος;

Γιατί ο Ορθόδοξος Χριστιανός δεν φοβάται τον θάνατο;


Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν (Προς Εβρ, 13,14).
Το μόνο σίγουρο και αληθινό είναι ότι θα απέλθομε από την πρόσκαιρον ζωήν προς την αιώνιον, ατελεύτητον και αθάνατον, εκεί όπου είναι η Ζωή, το Φως, ο Χριστός.
 
"Ποία του βίου τρυφή, διαμένει λύπης αμέτοχος; ποία δόξα έστηκεν, επί γης αμετάθετος; πάντα σκιάς ασθενέστερα, πάντα ονείρων απατηλότερα. Μία ροπή, καί ταύτα πάντα θάνατος διαδέχεται. Αλλ' εν τω φωτί Χριστέ του προσώπου σου, και τω γλυκασμώ της σης ωραιότητος, ον εξελέξω, ανάπαυσον ως φιλάνθρωπος."

 
Γύρω μας καθημερινώς φεύγουν άνθρωποι είτε από το δικό μας στενό περιβάλλον είτε ξένοι. Μόλις το μάθουμε ή το ζήσουμε, συγκλονιζόμαστε, προβληματιζόμαστε και κάνουμε σκέψεις για πνευματικό αγώνα. 
Όταν περάσει ο καιρός, το ξεχνούμε. Και πάλι στρεφόμαστε στα βιοτικά και στην πλεονεξία. Γι' αυτόν το λόγο οι Πατέρες της εκκλησίας μας λέγουν ότι πρέπει καθημερινώς να θυμόμαστε το θάνατο. Για την υπενθύμηση του θανάτου, φρονώ ότι οφείλουμε να πηγαίνουμε στις κηδείες και στα κοιμητήρια. 
"Πού εστιν η του κόσμου προσπάθεια; πού εστιν η των προσκαίρων φαντασία; πού εστιν ο χρυσός και ο άργυρος; πού εστι των οικετών η πλημμύρα και ο θόρυβος; πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά. Αλλά δεύτε βοήσωμεν τω αθανάτω Βασιλεί: Κύριε, των αιωνίων σου αγαθών αξίωσον, τόν μεταστάντα εξ ημών, καί ανάπαυσον αυτόν, εν τη αγήρω μακαριότητι". 

Έτσι λοιπόν, πρέπει να αγωνιστούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, για να απολαύσουμε τα αιώνια αγαθά που ετοίμασε ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν. 

ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ - μια σύγχρονη ματιά και ένα αιώνιο παράδειγμα.



ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ
(Πραξ. Αποστ. ΙΓ΄ 25 – 32)

Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει όσο θα έπρεπε την σημασία της αποτομής, του μαρτυρίου δηλ. του Τιμίου Προδρόμου. Βεβαίως η Εκκλησία μας, με τη συγκεκριμένη εορτή και τα αναγνώσματα, τόσο το Ευαγγελικό (Μαρκ. ΣΤ ΄ 14 – 30), όσο και το Αποστολικό (Πραξ. Αποστ. ΙΓ ΄ 25 – 32), μας δίνει να κατανοήσουμε μέσα στο ιστορικό πλαίσιο, την μεγάλη μορφή του Βαπτιστού. Το γεγονός της αποτομής είναι συγκλονιστικό και γι’ αυτό, παρά το ότι το γνωρίζουμε, είναι ανάγκη για ακόμα μία φορά να το μελετήσουμε......
Ας εμβαθύνουμε όμως για λίγο στο καθαυτό γεγονός του σφοδρού Προδρομικού ελέγχου, σε σχέση με εμάς τους ίδιους και την εποχή μας.
Οπωσδήποτε η ενέργεια του Προδρόμου, με τα σημερινά κοσμικά δεδομένα και τα «νεοπατερικά» φληναφήματα, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως ακραία, ίσως γραφική, οπωσδήποτε φανατική και τελικώς ως παράδειγμα προς αποφυγήν.
Ας δούμε το γιατί.
Α) Το τι έκανε ο Ηρώδης στην προσωπική του ζωή, αυτό εντάσσεται στα «απόρρητα προσωπικά δεδομένα» και ως εκ τούτου, όχι μόνο δεν είχε δικαίωμα ο Βαπτιστής να ελέγξει, αλλά με την πράξη του αυτή, θέτει τον εαυτόν του στην παρανομία και προσκρούει στο νόμο περί της «ελεύθερης επιλογής της προσωπικής ζωής»...
Β) Με τον έλεγχό του ξεπέφτει από το υψηλό του έργο. Αυτός δεν είναι παρά ένας ασκητής ο οποίος αρνήθηκε τον κόσμο και ως εκ τούτου δεν του επιτρέπεται να αφήνει τα «δυσθεώρητα ύψη της θεώσεως» και να κατεβαίνει στα κοσμικά και μάλιστα σ’ αυτού του είδους το επίπεδο που μπορεί να χαρακτηριστεί ως «κοσμικό κουτσομπολιό ή κοινωνικό σχόλιο», έστω και αν φαίνεται ότι στηρίζεται στον Νόμο των Εντολών.
Γ) Κάνει υπέρβαση καθήκοντος, και μάλιστα με την αδιακρισία του θίγει την «Ιερά Σύνοδο» των Εβραίων ή άλλως, το «Μέγα Συνέδριον», αφού δεν έχει εξουσιοδοτηθεί από τους Αρχιερείς για μια τέτοια πράξη. Δηλαδή, λειτουργεί αντιδεοντολογικά και εντελώς αυθαίρετα. Επιτέλους, ποιος είναι αυτός ο ασκητής που ελέγχει, καθ’ ην στιγμήν, ολόκληρο το σώμα των υπευθύνων αρχιερέων και των υπεροχικών προσώπων του Συνεδρίου που, έστω και από «διάκριση», ανέχεται αυτήν την κατάσταση, δηλ. την παρανομία του Ηρώδη;
Δ) Δημιουργεί με τον πύρινο λόγο του «κοινωνική αναταραχή», ό, τι δηλ. χειρότερο για μια «ευνομούμενη πολιτεία» και μάλιστα για έναν τόπο που βρίσκεται κάτω από το σιδερένιο πέλμα της Pax Romana. Είναι δυνατόν οι ειρηνικοί «ησυχαστές» και «ερημίτες» να γίνονται αιτία συγχύσεων και ταραχών, και μάλιστα να προσβάλλουν τους ταγούς της πολιτείας, αφού αυτοί έχουν «ταχθεί παρά Θεού» στο έργο τούτο;
Ε) Λησμονούσε ο Ζηλωτής και Βαπτιστής του Ιορδάνου ότι ο Ηρώδης, παρά τα προσωπικά του πάθη και τις ιδιορρυθμίες, έκανε δημόσια έργα, ανέπτυσσε την «πολιτισμική παράδοση» και «ιουδαϊκή κουλτούρα», κρατούσε τις «λεπτές ισορροπίες», με την Ρώμη, και το σημαντικότερο, είχε προσφέρει πολλά χρήματα από τον δημόσιο κορβανά για το κτίριο του Ναού. Ο Ιωάννης μπορεί βέβαια να είχε φτάσει στο επίπεδο να βλέπει ολόκληρο τον κόσμο ως Ναό του Θεού, πλην όμως θα έπρεπε να αισθάνεται την ανάγκη που είχαν οι άνθρωποι για ένα Ναό (και μάλιστα τι Ναό!), ώστε να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα! Κυρίως όμως με τον έλεγχό του, διατάρασσε την «αγαστή συνεργασία» μεταξύ «ιουδαϊκής θρησκείας και πολιτείας».
ΣΤ) Αποδεικνύει τον εαυτόν του ακραίο, μονοκόμματο και αδιάκριτο, αφού με την ενέργειά του αυτή, αφήνει το έργο του βαπτίσματος και του κηρύγματος και εγκαταλείπει όλον αυτόν τον κόσμο που προσέτρεχε στην έρημο για να τον ακούσει και να ωφεληθεί.
Θα μπορούσαμε βέβαια να σημειώσουμε και άλλα πολλά, τα οποία βγαίνουν ως συμπεράσματα από την σύγχρονη «θεολογική» ψευτοκουλτούρα...
Όμως, δόξα τω Θεώ, ο Τίμιος του Κυρίου Πρόδρομος, ο μέγιστος των Προφητών, ο Κήρυκας της Χάριτος, ο ασυμβίβαστος, ζούσε για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού. Και υπέγραψε αυτήν την αγάπη του με την ίδια του την κεφαλή. Ο Πρόδρομος είναι ο γνήσιος Προφήτης που παραμένει ασυμβίβαστος και που αρνείται να καλύψει την οποιαδήποτε δειλία με ένα διάτρητο «θεολογικό» μανδύα και με επιχειρήματα «νεοπατερικής εποχής».
Αρνείται την διαστροφή της αμαρτίας που αποκτηνώνει τον άνθρωπο και συνάμα επικυρώνει την αλήθεια, του ότι οι πολιτικοί άρχοντες, πόσω δε μάλλον οι εκκλησιαστικοί, πρέπει να μένουν σε γυάλινα σπίτια, ώστε η προσωπική τους ζωή να αποτελεί παράδειγμα προς μίμησιν («το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν») Το δε αίμα του, είναι η τρανότερη μαρτυρία της συνέπειας στο πανάγιο και παντοκρατορικό θέλημα του Θεού.
Ας πρεσβεύει ο Μάρτυρας της αληθείας και του Ευαγγελικού ήθους, ώστε τουλάχιστον, αφού συνειδητοποιήσουμε την ρηχότητά μας, όλοι από κοινού, κλήρος, μοναχισμός και λαός, να δεχθούμε την χάρη και την ευλογία, για μια επιτέλους, συνειδητή Ορθόδοξη Χριστιανική ζωή.Αμήν.

Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι.Μητροπόλεως Κονίτσης

Η Alpha Bank αναγνωρίζει τα Σκόπια ως.. Μακεδονία!!!


alphabank.jpg
Μπορεί να απαιτούμε από τους ξένους να σέβονται τις διατάξεις του ΟΗΕ αναφορικά με το όνομα των Σκοπίων, αλλά δυστυχώς κάποιοι στην Ελλάδα επιμένουν να θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό του χρήματος.

Η Alpha Bank, μια από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές τράπεζες στην Ελλάδα με 450 υποκαταστήματα σε όλη τη χώρα, καθώς και θυγατρικές και  υποκαταστήματα στα Βαλκάνια, στην ιστοσελίδα της αναγνωρίζει απερίφραστα τα Σκόπια ως… Μακεδονία!!
Όπως βλέπετε και στην παραπάνω φωτογραφία, η Alpha Bank έχει κιόλας να υπερηφανεύεται ό,τι ήταν από τις πρώτες τράπεζεςπου δραστηροποιήθηκαν στην… “Μακεδονία”.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με τους υπεύθυνους της Alpha Bank μέσω της Ιστοσελίδα της, για να ενημερωθούν για τους λόγους που μια Ελληνική τράπεζα αναγνωρίζει τα Σκόπια ως “Μακεδονία” σε παραβίαση  των σχετικών διατάξεων τουΟΗΕ,  τις προθέσεις τους για την άμεση διόρθωση στις Ιστοσελίδες της Alpha Bank και αν πρόκειται να προβούν σε δημόσια ανακοίνωση για να ζητήσουν Συγνώμη από τους περίπου 2.500.000 Μακεδόνες που διαμένουν στην αληθινή Μακεδονία (η οποία βρίσκεται φυσικά στην Ελλάδα) και η τράπεζα τόσο απλόχερα “χάρισε” το όνομα τους σε κάποιους Σλάβους, βορείως τηςΜακεδονίας .

history-of-macedonia.com
 
 

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΦΙΟΥ

Κάλλιο γνώση παρά γρόσι


"Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους." Δείτε ένα συγκλονιστικό άρθρο.

Γράφει ο Νατσιός Δημήτρης, δάσκαλος.
Ίσως ο λόγος μου, σήμερα, να είναι επιτάφιος, επικήδειος επάνω στο άταφο σώμα της Παιδείας μας, της πάλαι ποτέ Εθνικής και νυν νεοταξικής και καλύτερα δαιμονικής. "Το κακό θα έρθει από τους διαβασμένους" έλεγε ο Πατροκοσμάς... και το κακό ήρθε!

Η παιδεία... "Παιδεία, εστί ου την υδρίαν πληρώσαι, αλλά ανάψαι αυτήν." (Πλάτωνας.) Η Παιδεία είναι, όχι το γέμισμα του άδειου δοχείου (ο εγκέφαλος του παιδιού) , αλλά άναμμα ψυχής, είναι φώς. Η παιδεία με αξίες, η σπουδαιότητα της αγωγής που πρέπει να λαμβάνει ο άνθρωπος στη παιδική ηλικία. Ο λόγος του Πατροκοσμά είναι αδυσώπητος: "Είναι μια μηλιά και κάνει ξινά μήλα. Εμείς τώρα τι πρέπει να κατηγορησούμε, τα μήλα ή τη μηλιά; Φυσικά τη μηλιά. Λοιπόν κάνετε καλά εσείς οι γονείς, οι δάσκαλοι συμπληρώνω, όπου είστενε η μηλιά, να γίνονται και τα μήλα γλυκά. Εκ γαρ του...
καρπού το δένδρον γινώσκεται".
 Τώρα είμαστε σε κρίση, δηλαδή σε σάπισμα...
Και για να φθάσουμε στο σάπισμα των καρπών, έπρεπε να πληγούν καίρια πρώτα οι γονείς, μετά οι δάσκαλοι και τελευταίοι, μέσω των βιβλίων, οι μαθητές.

Ο Έλληνας, ο Ρωμιός, ο Γραικός -όλα δικά μας είναι- υποκορίστηκε, έγινε Γραικύλος. Νόμισε ο δυστυχής πως αν παραμείνει Έλληνας, όπως τον έμαθαν οι πατεράδες του, θα μείνει πίσω, θα είναι συντηρητικός. "Έκοψε" δρόμο, έχασε τον προσανατολισμό του, βρέθηκε στο γκρεμό. Τον έφαγε η πρόοδος η πολλή, η αχώνευτη.

Ύψωσε σε Εθνικό ιδεώδες έναν "πολιτισμό" (Δύση) διαφορετικό από πολλές απόψεις από τον δικό του, μόνο και μόνο επειδή ήταν υλικά υπέρτερος! Η λαϊκή θυμοσοφία συνόψισε ευθύβολα την περιρρέουσα σκυβαλοκρατία: "τα λίγα βγαίνουν με κόπο, τα πολλά με κόλπο! "

Πάχυνε το σώμα του, φτώχυνε η ψυχή του.
Αλλάζει τον τρόπο ανατροφής των παιδιών του.
Ανατρέφει μοσχοανθρεμμένους μοναχογιούς και μοναχοκόρες, παρέχοντάς τους άφθονα υλικά αγαθά, γιατί δεν μπορούσε να τους προσφέρει το φυσικό λίπασμα της ανατροφής των παιδιών, την αγάπη, γιατί "όσο πλεονάζεις τω πλούτω τοσούπω ελλείπεις τη αγάπη" (Μέγας Βασίλειος).

Λησμόνησε ο αξιοθρήνητος το ευλογημένο "όχι".
Φοβήθηκε μην τον πούν οπισθοδρομικό.
Έτρεμε, όπως προείαμε, και τις λοιδορίες των κατ΄επάγγελμα προοδευτικών... 

Γιατί Παιδεία θα πει γλώσσα. 
Και η Ελληνική γλώσσα είναι πρώτα δουλειά της μάνας.
Οι μαστοί είναι τρείς. 
Οι δυο για το γάλα και ο τρίτος το στόμα της, η λαλιά της, η γνήσια και άδολη πηγή της γλώσσας. Όταν αυτός ο δροσερός σταλακτίτης στερεύει, τότε αντικαθίσταται από το αναίσχυντο στόμα της τηλοψίας. 

Σειρά έχει ο δάσκαλος.
Καταστρέψαμε τον δάσκαλο ως θεμέλιο και ψυχή του σχολείου, για να τον μεταβάλλουμε σε συνδικαλιστή και φροντιστή., σε πρότυπο ιδιοτέλειας και αδιαφορίας, σε πανταροκυνηγό που ξέρει απλώς να έχει διεκδικήσεις και να πολιτικολογεί. 
Δεν καταλαβαινουμε πως καλό είναι το σχολείο με αφοσιωμένους δασκάλους, με δασκάλους οι οποίοι, μετ΄επιστήμης, χαλυβδώνουν τα παιδιά με ψυχή και Χριστό, με φιλοπατρία και φιλοτιμία, με πρότυπο τον άγιο και τον ήρωα, τον Πατροκοσμά και τον Καραϊσκάκη. 

Ο λαός μας έλεγε: "κάλλιο γνώση παρά γρόσι".
Τώρα η γνώση υποκλίνεται στην πληροφορία, στο εφήμερο, στο άχρηστο, για να καταλήξουμε σε έναν νέο τύπο ανθρώπου: στον μορφωμένο βάρβαρο.

O tempora o mores... 
και για όσους δεν καταλάβαν...
"ώ καιροί, ώ ήθη!"

Από το περιοδικό ΡΩΜΝΙΟC. Περιοδικό του Κέντρου ενότητος και μελέτης - προβολής των αξιών μας "ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ". 

Η Αστρολογία στο φως της Ορθοδοξίας


Η Αστρολογία στο φως της Ορθοδοξίας


του π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου (†)
Απόσπασμα από την τελευταία ομιλία του στο Ε' Σεμινάριο Πίστεως (Αίγινα 21-27 Αύγουστου 1993)
Ορθόδοξη θεώρηση

Η αστρολογία είναι ασυμβίβαστη με την Χριστιανική πίστη για πολλούς λόγους. Το φρόνημα της αστρολογίας και η ελπίδα που θεμελιώνεται στις κινήσεις των άστρων είναι πράγματα ασυμβίβαστα με το φρόνημα ενός χριστιανού και με την εν Χριστώ ελπίδα.
Κατά την χριστιανική αντίληψη ο άνθρωπος είναι το κατ' εικόνα του Τριαδικού Θεού που είναι αγάπη και ελευθερία. Η συμπεριφορά της αλόγου κτίσεως και οι φυσικοί νόμοι που τη διέπουν δεν εναρμονίζονται με τη ζωή του ανθρώπου. Η αγάπη και η ελευθερία, δηλαδή η ανθρώπινη προαίρεση είναι κατά τη χριστιανική αντίληψη προσδιοριστικά στοιχεία του ανθρωπίνου προσώπου. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου δε διαμορφώνεται από ανάγκη, ως αποτέλεσμα επενεργείας τυφλών νόμων, αλλά με βάση την αληθινή του φύση και την προαίρεσή του.
Σύμφωνα με το δόγμα της αστρολογίας, ακόμα και η αγάπη και όλες οι διαπροσωπικές σχέσεις του ανθρώπου υποτάσσονται στις κινήσεις και στους συνδυασμούς των άστρων. Γίνεται δηλαδή φανερό ότι η αστρολογία δε συμβιβάζεται με τη χριστιανική πίστη απορρίπτει την ελευθερία του ανθρώπου αλλά και τη ελευθερία του Θεού να ασκεί τη θεία Του Πρόνοια και να προσφέρει στον άνθρωπο τη Θεία Του χάρη.
Εδώ έχουμε μια άλλη θρησκεία, τη θρησκεία του Υδροχόου, που θεμελιώνεται στον απόλυτο μονισμό, στην πίστη ότι ο άνθρωπος αυτοεξελίσσεται μέσω αλλεπαλλήλων μετενσαρκώσεων, στην εναλλαγή των εποχών (Κοσμικό έτος- Κοσμικοί μήνες) και στην κυκλική πορεία της ιστορίας.
Κατά την αντίληψη αυτή κάθε Κοσμικός μήνας κυριαρχείται από ένα ζώδιο, ενώ το πνεύμα της κάθε εποχής προσωποποιείται σε ένα Δάσκαλο η αβατάρ. Έτσι το πνεύμα του «Κοσμικού Μήνα» η της εποχής των Ιχθύων προσωποποιήθηκε στο Χριστό και έτσι, για τούς αστρολόγους, δεν έχει καμιά σημασία αν ο Χριστός έζησε στην πραγματικότητα η όχι. Σημασία έχει η ιδέα, η οποία έζησε.
Οι αστρολόγοι προβάλλουν ως επιχείρημα το ότι οι πρώτοι χριστιανοί χρησιμοποιούσαν τον όρο ΙΧΘΥΣ για να δηλώσουν το Πνεύμα της εποχής των Ιχθύων δηλ. το Χριστό. Σ' αυτό το σημείο αγνοείται το γεγονός ότι εδώ ο όρος ΙΧΘΥΣ, είτε όταν γράφεται, είτε όταν εικονίζεται, δε σημαίνει ζώδιο, αλλά σημαίνει «Ιησούς Χριστός Υιός Θεού Σωτήρ».
Ο Χριστός δεν είναι «το κυρίαρχο» πνεύμα μιας εποχής, αλλά το Α και το Ω  δεν είναι μαζί μας μόνο μια εποχή, αλλά πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.
Οι αστρολόγοι ισχυρίζονται αυθαίρετα ότι η πρώτη Εκκλησία εδέχετο την αστρολογία και ότι οι δοξασίες της κατοχυρώνονται στην Αγία Γραφή, την οποία νόθευσαν οι ιερείς, αλλά παρ' όλα αυτά μπορεί κανείς ακόμα και σήμερα να βρει στην Αγ. Γραφή αστρολογικά στοιχεία.
Όμως στην Αγ. Γραφή τα άστρα δε δημιουργήθηκαν, για να προσδιορίζουν την πορεία του κόσμου, αλλά για να φωτίζουν και να άρχουν της ημέρας και της νύχτας.
Το κέντρο δηλαδή του ενδιαφέροντος του Θεού δεν είναι τα άστρα, αλλά ο άνθρωπος. Μάλιστα η μοίρα του ανθρώπου, ύστερα από την πτώση που ήταν αποτέλεσμα της δικής του προαίρεσης, προσδιορίζει το μέλλον της δημιουργίας. Στήν Αγ. Γραφή βλέπουμε τα άστρα και ολόκληρη τη δημιουργία να συμμετέχουν στη χαράτου ανθρώπου για τη γέννηση του Χριστού και στην οδύνη του για τη Σταύρωση.
Η αγία Γραφή μιλάει για κοσμικές μεταβολές κατά τη Δευτέρα Παρουσία και για Καινή Κτίση στην οποία περιλαμβάνονται και οι «νέοι ουρανοί».
Οι αστρολόγοι παραπέμπουν στην περίπτωση του Ιώβ. Όμως η αγία Γραφή δεν κατοχυρώνει την άποψη πώς τα βάσανα του Ιώβ έχουν την αιτία τους στα άστρα.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στους Μάγους «από ανατολών». Όμως αυτό δε σημαίνει απαραιτήτως τη Βαβυλώνα, Αλλά προσδιορίζει κάποιον τόπο ανατολικά της Ιουδαίας.
Το κείμενο της Καινής Διαθήκης δε μας λέγει ότι ο Χριστός ήταν ο κυρίαρχος σε μια νέα εποχή και γι' αυτό ανεμένετο από τούς αστολόγους. Οι Μάγοι δεν αναζητούν κάποιον ηγέτη του «κοσμικού μήνα των ιχθύων», αλλά το βασιλέα των Ιουδαίων. Αυτοί δεν κινήθηκαν από κάποιους υπολογισμούς του τόπου της γεννήσεως με βάση τούς συνδυασμούς των άστρων, αλλά δηλώνουν κατηγορηματικά: «είδομεν τον αστέρα αυτού εν τη ανατολή και ήλθομεν».
Εξ άλλου οι «μάγοι» της Καινής Διαθήκης δεν είναι αστρολόγοι, Αλλά παρατηρητές των άστρων. Η διάκριση μεταξύ αστρολόγου και αστρονόμου δεν υπήρχε την εποχή εκείνη.
Η εκκλησία έχει καταδικάσει την Αστρολογία. Ενδεικτικά αναφέρουμε τούς Ιερούς Κανόνες ΚΔ' της Αγκύρας και ΛΣΤ' της Λαοδικείας, οι οποίοι επιβάλλουν στους οπαδούς της αστρολογίας επιτίμια που τούς απαγορεύουν τη θεία κοινωνία μέχρι και πέντε χρόνια.
Η αστρολογία επικαλείται «άλλους θεούς», που κατά την έκφραση της Παλαιάς Διαθήκης είναι «ου Θεοί» η και «δαιμόνια» («οι Θεοί των εθνών δαιμόνια»!). Οι Ολύμπιοι θεοί λ.χ. «βρυκολακιάζουν» με τις προβολές των ιδιοτήτων τους στα άστρα, οι οποίες στη συνέχεια προβάλλονται στους ανθρώπους την ημέρα της γέννησής τους και προσ¬διορίζουν ολόκληρη τη ζωή τους, την προσωπική, την κοινωνική, την οικογενειακή, το χώρο της εργασίας τους και γενικά όλους τους τομείς της ζωής.
Συμπερασματικά λοιπόν αναφέρουμε ότι η αστρολογία, όχι μόνο είναι ασυμβίβαστη με την Χριστιανική πίστη, Αλλά κινείται και στο χώρο του αποκρυφισμού και της ειδωλολατρείας.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ 
ΤΕΥΧΟΣ 23 
2001


ΠΗΓΗ

Περιττό εναντίον αναγκαίου



E-mailΕκτύπωσηPDF
Ε.Α.  Χεκίμογλου

Πετυχημένες θεωρούνται σήμερα μέρα οι διαφημίσεις που εισάγουν κώδικες συμπεριφοράς και όχι εκείνες που αναφέρονται στις ιδιότητες του προϊόντος. Γι’ αυτό, τα διαφημιστικά μηνύματα είναι σύντομες ιστορίες, όσο το δυνατόν πιο διασκεδαστικές, που αποπνέουν ελευθεριότητα στη συμπεριφορά: όσο περισσότερη ελευθεριότητα τόσο πιο ελκυστικά καθίστανται τα μηνύματα στα μάτια των ατόμων νεαρής ηλικίας.

Η τηλεοπτική διαφήμιση που με απασχολεί αφηγείται μία σύντομη ιστορία, που εκτυλίσσεται μέσα σε μία βιβλιοθήκη. Το ντεκόρ έχει στηθεί κατ’ απομίμηση μεγάλων αναγνωστηρίων τής Εσπερίας, από εκείνα με τα άπειρα ράφια, τα εκατομμύρια βιβλία και τους πολλούς βιβλιολάτρεις, που τα βλέπεις στις φωτογραφίες και στον κινηματογράφο και θέλεις να μονάσεις εντός τους. Η πλοκή τής ιστορίας είναι σύντομη. Νεαρά κόρη εισέρχεται εντός τής βιβλιοθήκης, κρατώντας στο χέρι το φορητό τηλέφωνο της. Η παρουσία της στο τέμενος τού πνεύματος μάλλον πρέπει να αποδοθεί σε άλλους λόγους, πλην της βιβλιοφιλίας. Διότι δεν αναζητεί έντυπα αλλά τον εκλεκτό τής καρδιάς της.
Το εγχείρημα τυγχάνει δύσκολο για τη νεαρά κόρη, λόγω αφενός τού μεγάλου μεγέθους τής βιβλιοθήκης και τής εμφανούς οκνηρίας της αφετέρου. Ο σκηνοθετικός φακός μεταφέρει την αίσθηση τής χαύνωσης, από την οποία πάσχει η πρωταγωνίστρια, απεικονίζοντας ένα τοπίο θολό και αγγελοπουλικό, ωσάν να διέρχονται ποταμοί με μεγάλη υγρασία κάτω από τα ράφια και τα τραπέζια. Μάλλον δεν κοιμήθηκε καλά η κόρη, διότι περνά δίπλα από τον εκλεκτό της, αλλά δεν τον βλέπει. Εκείνος, πάντως, την εντοπίζει. Υποπτεύομαι ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο πήγε ο νεανίας στην εν λόγω βιβλιοθήκη είναι ότι έχουν ακριβύνει οι καφετέριες. Απόδειξη ότι δεν μελετά. Απλώς κάθεται σε ένα τραπέζι και αναμένει την αγουροξυπνημένη κόρη, με το φορητό τηλέφωνο στο χέρι.  Ο ύ τ ε που  τ ο ύ  π ε ρ ν ά ε ι  α π ό  τ ο  μ υ α λ ό να σηκωθεί και  ν α  τ η  χ α ι  ρ ε τ ί σ ε ι.  Μόλις τη βλέπει, σπεύδει – με ένα μήνυμα στο φορητό της τηλέφωνο – να την ενημερώσει περί τής γεωγραφικής θέσεώς του. Αγνωστο παραμένει γιατί δεν τής κάνει απλώς ένα αθόρυβο και δωρεάν νεύμα. Ο κουδουνισμός τού τηλεφώνου γκρεμίζει με τον πιο εκνευριστικό τρόπο την ησυχία της βιβλιοθήκης. Οι παρόντες βιβλιόφιλοι, οι ανύποπτοι βιβλιομαθείς και οι εφησυχάζοντες βιβλιοθήρες αναπηδούν εκνευρισμένοι (αν και η διαφήμιση δεν αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην ταραχή τους). Η νεαρά κόρη διαβάζει μετά κόπου το μήνυμα που τής έστειλε ο καλός της και επιτέλους τον εντοπίζει. Πηγαίνει προς το μέρος του, σκύβει και τον ασπάζεται περιπαθώς. Στο σημείο αυτό, η μικρή ιστορία τελειώνει. 
Δ η μ ι ο υ ρ γ ε ί  ό μ ω ς  άλλες,  κ α ι ν ο ύ ρ γ ι ε ς.  Μερικές χιλιάδες παιδιών και εφήβων έχουν ήδη μάθει ότι μπορούν να παίρνουν τα κινητά τους στις βιβλιοθήκες, για να τούς ενημερώσει ο φίλος τους σε ποιο τραπέζι κάθεται. Έχουν μάθει ότι η βιβλιοθήκη είναι τόπος συνάντησης και ανταλλαγής ασπασμών. Δεν ξέρω αν η διαφήμιση θα συμβάλει στην αύξηση των πωλήσεων τού προϊόντος (που ομολογώ ότι δεν συγκράτησα ούτε το είδος του ούτε το όνομά του). Σίγουρα όμως θα συντελέσει στην υποβάθμιση τών βιβλιοθηκών, στην περιφρόνηση τών βιβλίων
μ έ σ α  στο  φ υ σ ι κ ό  τ ο υ ς  χ ώ ρ ο,  στο θρίαμβο τού θορύβου απέναντι στην ησυχία, στην επικράτηση του τεχνητού πάνω στο φυσικό, στη νίκη του περιττού πάνω στο αναγκαίο, στη δίωξη τής ανάγνωσης μέσα στα αναγνωστήρια. Μία νέα περίοδος βιβλιοδοκιμασίας αρχίζει.

πηγή: Αντίφωνο, πρωτοδημοσιεύτηκε από την (μη εκδιδόμενη σήμερα) εβδομαδιαία εφημερίδα ‘‘Ταυτότητα,’’ τής 4ης Μαΐου 2001.